861 kilometer fietsvakantie met twee baby's in Engeland

Inleiding:

In de zomervakantie van 2013 hebben Hanneke en Jan, met in de fietskar Eljer en Jilke, hun tweeling van toen ruim 14 maanden, twee weken door Engeland gefietst. Zo'n 800 kilometer over de Hart van Engeland route. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze prachtig fietsweer en een nog mooiere vakantie hadden. Hoogtepunten, behalve natuurlijk het feit dat we dit met z'n vieren kunnen en mogen doen: dwars door London op de fiets, Stonehenge, Bristol en Exmoor.

Een spannende dag: voor het eerst op een lange fietsvakantie met z'n viertjes. Eljer en Jilke zijn ruim 14 maanden en hebben al een paar meerdaagse tochten in Nederland achter de rug, maar nu dus twee weken Engeland.

Klaar voor vertrek.

We hebben 's avonds de nachtboot in Hoek van Holland, dus overdag tijd genoeg om alles in te pakken, de nieuwe tuin onkruidvrij te maken en de laatste dingen op te ruimen. Om kwart voor vijf fietsen we onze oprit af. Perfect fietsweer. Een overbekende route: door Schiedam en langs de waterweg via Vlaardingen en Maassluis naar De Hoek. Voor we aan boord gaan eerst nog even een hapje eten in het Vispaleis. Lekker.
Tot onze verrassing checken we niet in als voetganger, maar tussen de auto's. Fijn, want dan kunnen we eerder aan boord. Hoewel het dan half negen Nederlandse tijd is zijn onze mannen nog erg wakker, dus laten we ze eerst wat spelen en drinken wij een kopje koffie of thee.

Jilke en Eljer amuseren zich prima op de kamer.

Een uurtje later zijn we in de hut en na de papfles leggen we de jongens in hun ''tentje'' en slaapzak en na een douche (tegen de verwachting in een perfecte douche) gaan ook wij naar bed. Het is nog erg vroeg, maar we zijn doodop. Niet alleen van die twee uurtjes fietsen overigens.

Helaas niet zo goed geslapen als gehoopt. Waarom slapen onze mannen thuis altijd door en als we weg zijn vaak niet? Om half zes Engelse tijd worden we gewekt door de omroepinstallatie van de Stena Brittanica en snel eten we zelf een broodje en krijgen Eljer en Jilke een fles. Dan met alle bagage naar beneden en als één van de laatsten verlaten we het schip. Veel mensen kijken vol vertedering in de fietskar. We zijn in Engeland! Wel wennen aan het links rijden, vooral bij uitwijken en als je op ''lege'' kruisingen komt.
Eén van de eerste korte klimmetjes gaat het mis: te laat teruggeschakeld. Eén voordeel: we leren ervan en de hele dag gaat het verder niet meer fout, terwijl we af en toe toch een klimmetje krijgen. Net zo goed als we af en toe een afdaling krijgen: dan halen we de 40 kilometer per uur wel. Omhoog soms niet harder dan 7. Over het algemeen is het echter redelijk vlak en dat in combinatie met heerlijk fietsweer (vrij veel bewolking, ruim 20 graden en niet al te veel wind).

Langs de kust.

Het landschap is vooral open met gele graanvelden en af en toe wat bos. Weinig verkeer over het algemeen. Omdat we al ruim voor zevenen aan het fietsen waren is de eerste pauze op een grasveldje en pas de tweede in de horeca. Het idee is dat in Wivenhoe, een mooi kustplaatsje, te doen, maar we moeten toch nog een paar kilometer onverhard verder fietsen naar Colchester. Een grote plaats met meer dan voldoende horeca. Ook hier stelen Eljer en Jilke de show.
In een vergelijkbaar landschap fietsen we verder en de volgende pauze is bij een speelplek. De mannen zijn daar nog te klein voor, maar het is zo lekker afgezet met een hek, zodat ze onbezorgd kunnen rondlopen (Jilke) en -kruipen (Eljer).

Als echte Scout maak je natuurlijk een foto van dit bordje.

Dan nog zo'n 15 kilometer tot Maldon. Onze dagafstand is iets langer dan gepland, maar dat komt omdat we een stukje verkeerd waren gereden en dat is op de fiets al snel vijf kilometer extra. De Hart van Engeland route, de route die we volgen, is niet gemarkeerd en dan gaat het dus redelijk makkelijk mis. De laatste kilometers naar Maldon gaan redelijk steil naar beneden, maar de heuvel in het dorp zelf is nog een stuk steiler omhoog. Er wordt nog net niet geapplaudiseerd als ik fietsend boven komen met de fietskar.
In Maldon checken we in bij ons guesthouse en mogen de fietsen bij de buren in de tuin achter een hek zetten. Mede vanwege de jongens hebben we alle overnachtingen al van te voren gereserveerd. Alle tassen van de fietsen, de jongens lekker spelen op de kamer (eerst even dreumesproof maken) en dan lekker douchen.
Avondeten doen we in een soort snackbar. Als tijdens hun tweede potje eten onze friet op tafel komt willen ze geen potje meer tot alle friet op is. Dan snel naar de kamer. Het is half acht en de jongens zijn doodop. Als ze in bed liggen drinken wij nog wat op de kamer, maar om negen uur slapen ook wij.

De mannen slapen redelijk door, maar om kwart voor zeven vinden ze het echt tijd om op te staan. Zij een bordje pap en wij een Engels ontbijt en om negen uur fietsen we weer. Iets zonniger dan gisteren, dus start ik direct in de korte fietsbroek. Het landschap lijkt ook sterk op dat van gisteren: glooiend en afwisselend graanvelden, weilanden, bossages en kleine dorpjes.

Op één van de vele speelplaatsen deze vakantie.

De eerste pauze is na ruim een uur. Het lijkt erop dat er in de meeste plaatsen een omhekte speelplek is. Ideaal voor ons dus. Eljer en Jilke zijn dan wel te klein voor de meeste toestellen, maar ze kunnen geen kant op als wij op een bankje zitten. De oploskoffie (geen brander, maar een waterkoker en thermosfles mee deze keer) en boterhammen smaken prima. Zo'n twintig kilometer later nog zo'n pauze, waarbij we dan wel even in de schaduw gaan zitten. Tussendoor redelijk wat kortere en langere klimmetjes en afdalingen, maar nergens echt steil.

Een mooie indruk van het landschap van vandaag.

Het is wat verder dan gedacht vandaag (Google weet dus toch niet alles: ons hotel zit drie kilometer verder dan op het kaartje staat), dus dat we nog even gestopt zijn bij een pub voor koffie met appelcrumble is helemaal niet erg.
Het hotel is erg sjiek, maar de fietsen mogen achter de receptie staan. Eerst even douchen en dan eten. Het smaakt ons beter dan de jongens.

Prima plek om de fietsen te stallen.

We stoppen Eljer en Jilke nog even in bad en dan krijgen ze hun laatste fles en gaan de slaapzak in. Dan eerst maar weer eens onze spullen reorganiseren. Wel handig acht fietstassen: alles heeft z'n eigen plekkie.
Deze keer rekken we het tot half tien.

Om half zes worden de mannen voor het eerst wakker en na ze even de fles gegeven te hebben slapen we allemaal verder tot acht uur. Een lekkere lange nacht. Een boterham met pasta en een kop thee op de kamer en dan is het weer tijd om in te pakken en de fietsen en -kar te beladen en dan fietsen maar weer. Of eigenlijk: terug maar weer naar de Hart van Engeland route. Om daar te komen maken we eigenlijk de enige echte hoogtemeters van vandaag.
In alweer perfect fietsweer zijn we inmiddels in de buitenwijken van Londen aangekomen. Soms gaat de route, al dan niet over graspaden, door en langs het groen en soms door de bebouwing. Dat laatste is niet altijd het meest interessante deel van de tocht. Grootste probleem van vandaag is echter een hoge brug met lage treden. Zwaar tillen een beladen fiets met -kar. Naar beneden gaat iets makkelijker. De andere brug is nog makkelijker: over de kinderwagen/rolstoelbaan kun je prima fietsen.

Misschien wel het vervelendste stuk van de hele route deze brug.

De eerste pauze is weer in een park op een speelplaats. Ideaal met zo'n hek er omheen. Later met de ferry de Thames over en dan het Thamespath. London is nu echt goed zichtbaar en dichtbij. Het fietspad volgt de rivier en soms is het een prachtig fietspad en soms vraag je je echt af of je wel goed gaat: tussen en door industrie, smal en slechte kwaliteit verharding, maar het ligt er wel. Bij de Milenniumdome is het natuurlijk van perfecte kwaliteit én kunnen we koffie mét doen.

Niet overal is het fietspad van perfecte kwaliteit.

Via Greenwich blijven we het Thamespath volgen en fietsen we ''echt'' London in. Meestal volgen we het water, soms zijn we er een klein stukje vandaan. En zo komen we, zes en een half uur na vertrek, aan bij de jeugdherberg. Inchecken, fietsen in de stalling, uitpakken en met de kar als kinderwagen boodschappen doen. Vandaag kunnen we zelf koken: pasta met tonijn en monchou en komkommer met yoghurt als toetje. Lekker. Daarna is het tijd voor Eljer en Jilke om naar bed te gaan en voor ons om nog wat te drinken en chips te eten. Dat doen we deze keer in de lobby: de babyfoon heeft daar bereik.

Een bijzondere dag vandaag: op de fiets dwars door het centrum van London. Maar eerst: ontbijten met zelf meegebrachte broodjes en dan inpakken en wegwezen. Zo rond kwart over negen verlaten we de jeugdherberg en al snel zien we de Towerbridge voor ons liggen.

Groepsfoto bij de Towerbridge.

We fietsen er onderdoor en via soms achterafstraatjes, soms lopen, soms drukke wegen en soms wandel- of fietspaden volgen we min of meer de Thames. Veel zon, mooie plaatjes van de stad. Net na de Eye gaan we via Westminsterbridge het water over. Dit keer over de busbaan. Natuurlijk stoppen we halverwege voor een groepsfoto met de Big Ben op de achtergrond. Eljer en Jilke laten we in de kar liggen: die slapen op dat moment.

Op de busbaan langs de Big Ben.

Aan de overkant Parliamentsquare driekwart rond. Alsof je het Hofplein met de fiets doet. Via dure huizen en dito geparkeerde auto's bereiken we Buckingham Palace. Daarna is het snel gedaan met de drukte en fietsen we vooral door of langs parken. In één daarvan een pauze voor een lekker broodje worst. Deerpark, niet de echte naam overigens, is een volgend hoogtepunt: net savannen waarop we fietsen. Heerlijk rustig, veel herten en eindelijk weer eens een wat hogere gemiddelde snelheid.

Herten in Deer Park.

De resterende kilometers van vandaag fietsen we voornamelijk langs een jaagpad langs het water. Veel sluizen. Vaak mooi over een redelijk goed fietspad. Sowieso erg leuk fietsen, maar natuurlijk niet te vergelijken met het stuk dwars door het centrum van London.
Ons hotel in Staines is wat luxer en de gastvrijheid en behulpzaamheid zijn ook hier ongekend. Ook de hamburgers smaken perfect. En hoewel het voor Eljer en Jilke al erg laat is gedragen ze zich prima en eten zowaar ook nog redelijk wat. Dan snel naar bed. Het hotel heeft (minstens) twee babybedjes, dus voor het eerst deze vakantie slapen ze niet in één bed.
Wij drinken nog wat op de kamer (gelukkig hebben we ze geleerd ook met het licht aan of als wij praten te gaan slapen), maar gaan ook vroeg slapen.

Een lange dag. Dat weten we al als we opstaan tegen half acht, want op het programma één van de langste etappes van onze tocht. Na ons ontbijt op de kamer fietsen we rond kwart over negen weer weg. Opnieuw perfect fietsweer, zelfs nog iets zonniger dan gisteren, hoewel dat later in de middag zal veranderen.
Na een paar kilometer Windsorpark. De korte klim daarvoor van 15-20% leert dan meer dan 15% onverhard met de fietskar eigenlijk niet te doen is: mijn wiel slipt dan door. Windsorpark zelf is weids met glooiende brede fietspaden. Heerlijk fietsen. Na Windsor Castle volgt Eton. Alweer zo'n bekende plaats. Geen horecastops voor ons vandaag. Niet omdat ze er geen horeca is, integendeel zelfs, maar gewoon omdat het niet zo uitkomt. Sowieso maar twee echte pauzes vandaag.

Windsorpark

Nog een pittige klim en verder vooral jaagpaden langs de Thames en later een kanaal met veel sluizen. Soms een breed pad, soms erg smal. Soms verhard, vaker gravel of zelfs gras. Verder veel doorsteekjes en hekjes, waarbij de kar soms losgekoppeld moet worden en een tweetal keer er zelfs overheen getild moet worden. Gelukkig lopen de jongens niet weg als je ze eerst een Lange Vinger geeft.

Op dit soort plekken is het: jongens uit de kar, bagage en kar losmaken, fiets, kar en bagage overtillen en alles weer op- en inladen.

Op één van de gravelpaden gaat het mis. Het is dan nog zo'n 15 kilometer naar de B&B in Colthrop en dan rijdt Hanneke lek. Juist op dat moment begint het ook nog wat te regenen. Niet echt fijn. Enfin, als de band geplakt is en alle tassen weer aan de fiets hangen fietsen we snel door. De omgeving is prachtig, maar heel veel oog hebben we er niet meer voor.

De eerste lekke band.

Een klein stukje van de route ligt bovenop de heuvel de B&B. Het is half acht als we er zijn. Snel de jongens uit de kar loslaten in de eetkamer. Tot onze verbazing blijkt Eljer ineens ook te kunnen lopen. Ze amuseren zich prima en wij laten snel een pizza bezorgen. Dan de mannen de papfles en hun tentje in: het is al bijna half tien.
Wij herpakken de spullen, douchen en drinken nog wat en gaan dan ook naar bed.

We krijgen een groot en stevig Engels ontbijt van de kok. Niet alleen hij vindt dat we dat we de energie goed kunnen gebruiken! De kok is ook helemaal weg van onze jongens.
Vandaag weer een lange dag voor de boeg, dus proberen we niet al te laat te starten. Van Eljer en Jilke hadden we waarschijnlijk nog wel wat langer mogen slapen zelfs. Om negen uur rijden we weg. Een grijze lucht, waar 's ochtens nog wat (mot)regen uit zal vallen. De buitjes gaan vergezeld van prachtig fel licht, maar veel regen valt er niet: onder de bomen blijft de weg droog. Wel is het gevolg dat we onze pauzes in de horeca moeten houden: in nat gras kruipen is niet echt een optie.
Sowieso besluiten we onze eerste pauze een stuk later te houden dan gisteren: eerst de kop eraf, want anders lijkt het de hele dag of het heel laat gaat worden.

Eén van de vele sluizen langs het jaagpad.

In no-time zitten we weer op de route, maar helaas ook al snel weer een paar kilometer terug: door werkzaamheden is de spoorwegovergang afgesloten. Dan weer kilometers jaagpad met regelmatig sluizen en smalle (huur)boten. In Hungerford een prima koffie mét en dan verder maar weer. Er volgt een ontzettend steile klim en eigenlijk gaat het verder de hele middag op en neer. Het jaagpad laten we voorlopig achter ons.

Niet altijd zijn onze mannen wakker.

Halverwege de middag nog een heerlijk broodje in de pub, waar Eljer en Jilke ook even lekker kunnen kruipen en lopen. Dan de laatste 25 kilometer naar Amesbury door een vrijwel leeg landschap met geen meter horizontaal. Door de tegenwind moet ik zelfs op de minder steile heuvels naar beneden nog trappen. Maar goed: het zonnetje schijnt en het asfalt fietst verder prima.

Donkere luchten voor prachtig licht (en geen regen).

Net na vijven arriveren we bij ons hotel. Morgen een rustdag. Helaas is er geen wasserette in het dorp. Wel een supermarkt om weer wat voorraden (luiers, pap enzovoorts) in te slaan.
We wilden de jongens in bad doen en in het hotel eten, maar ze zijn zo moe dat dat nu geen optie is. Na de fles leggen we ze elk in een eigen bedje en haal ik een Chinese afhaalmaaltijd voor Hanneke en mezelf. Lekker om weer eens wat heel anders te eten. Tot mijn verbazing slapen de mannen dan nog steeds niet en duurt het in totaal zo'n anderhalf uur voor ook Jilke slaapt. Eljer een half uurtje eerder. Voor wij slapen drinken we nog een biertje op de kamer.

Onze enige rustdag. Geen wasserette, maar na het Engels ontbijt wel een ander klusje: de band van de fietskar is lek en die gaat er niet af met onze bandenlichters. Die hadden we dus thuis, in tegenstelling tot de pomp, niet eerst even thuis getest. De fietsenmaker plakt onze band en verkoopt ons ook een stel bandenlichters.
Het weerbericht klopt: 's morgens af en toe wat regen en 's middags strakblauwe lucht. Stonehenge doen we dus aan het einde van de ochtend, na een heerlijke espresso met scones.

Onderweg naar Stonehenge.

Zo'n half uur, drie kwartier lopen met het laatste stukje door een schapenwei. Stonehenge zelf is indrukwekkender dan ik van te voren had gedacht. De audiotour voegt beslist iets toe. Blijft nog wel de vraag: hoe bouwden ze het en na een paar duizend jaar weer opnieuw terwijl we nu geen idee hebben hoe ze het deden en waarvoor het diende.

Stonehenge

's Middags nog een boodschapje doen, lunchen op een bankje, wat met de jongens spelen, een middagdutje (!) doen en tenslotte eten in de tuin van het hotel om daarna de mannen in bed te leggen, inpakken, douchen, nog een laatste drankje en weer naar bed.

Op zaterdag heeft het hotel geen ontbijtbuffet, maar wordt er aan tafel bediend. Kost meer tijd en je eet hetzelfde. Vreemde keuze voor het hotel lijkt me.
We fietsen weg met heerlijk weer, maar aan het einde van de middag krijgen we nog wat (mot)regen. De eerste tien kilometer zijn weer terug waar we eergisteren reden. Van deze kant af zijn de klims minder pittig. De nieuwe route heeft een stuk minder hoogteverschillen en op de rustige asfaltwegen fietsen we veel stukken in de tweede versnelling.

Witte paard

De eerste pauze is op een stuk asfalt en na de oploskoffie zien we al snel het eerste grote witte paard op de berg. Een volgend cultureel hoogtepunt. Nog een paar kilometer verder gaan we weer over een jaagpad langs een kanaal.

Soms best smal dat jaagpad.

Dan komt het stuk met de 29 sluizen. Fascinerend dit stukje techniek. Wie zei er dat alleen Nederlanders handig waren met waterwerken?

Een aantal van de 29 sluizen.

Het jaagpad zelf is vooral gravel en in totaal rijden we twee keer de band van de kar lek vandaag. De eerste keer op een plek waar we de jongens moeten ''vastbinden'' om te voorkomen dat ze het water inlopen. De tweede keer gelukkig bij een café met afdak, want dan begint het te regenen. Voor die tijd nog een pauze in een tearoom met de lekkerste wafels die je je kunt voorstellen en een serveerster die helemaal smelt bij de aanblik van Eljer en Jilke.

Smullen.

En dan is het tegen zes uur voor we Bath binnen fietsen. Nog even gestopt bij de supermarkt voor boodschappen en dan de klim naar de jeugdherberg. Net als je denkt dat het écht niet steiler kan wordt het nóg steiler. Het zweet gutst van m'n lichaam als we er zijn.
Inchecken, douchen, wasmachine aanzetten en eten. Vooral Jilke is doodmoe en wil (dus) niet slapen. Nog jammerder is dat de droger stuk gaat en we dus met de natte was op de kamer zitten. Enfin, het is niet anders. Nog een afzakkertje op de kamer en dan snel slapen op de duurste overnachting van deze reis.

De kortste en makkelijkste etappe van de route. We hebben dus alle tijd en fietsen pas om tien uur weg. De jongens hebben wat langer geslapen, maar waren beslist nog niet uitgeslapen. Qua weer belooft het een prachtige dag te worden. Heel even een heel kort miezerbuitje, maar verder droog en later op de dag erg zonnig.

Bath

Via de steile helling 1200 meter terug naar beneden en dan dwars door het oude centrum van Bath. Een mooi stadje. Al snel daarna het ooit eerste vrijliggende fietspad van Engeland: over een voormalige spoorlijn naar Bristol. Strak asfalt en geen hoogteverschillen. Mooier kun je het niet hebben. Wel minder druk: relatief veel andere fietsers en (hard)lopers volgen dezelfde route.

Ook het uitzicht is vaak prachtig.

Onderweg verder veel herinneringen aan de oude spoorlijn en op één van de oude stations zit nu een koffietentje. Stoppen dus. Op dit deel ligt er nog een stukje spoorlijn waarover een stoomtrein rijdt en die zien we daar ook.
Verder over het fietspad en aan de rand van Bristol doen we boodschappen en even later picknicken op een speelplek. Dan de laatste kilometers naar ons hotel. Modern, midden in de stad, anoniem, maar ook hier weer ontzettend vriendelijk en behulpzaam personeel en een redelijk grote en luxe kamer tegen een relatief zeer lage prijs.

Deze keer staat de fiets op het parkeerdek.

We lopen nog even een rondje, maar kunnen geen wasserette vinden om onze was nog te drogen. Wel een koffietentje voor koffie mét. Terug naar de kamer om de jongens in bad te doen en ook zelf te douchen. Eljer en Jilke zijn erg moe en slapen nog even voor het eten. Als we ze een uurtje later wakker maken om in een restaurant om de hoek te gaan eten lijken ze erg vervelend (lees: moe) te zijn, maar gelukkig valt het binnen heel erg mee, zeker zodra ze hun eten krijgen. Bij het toetje laat Eljer nog een aardbei door de zaak vliegen, zonder dat hij daar overigens iets aan kan doen of het zelfs maar merkt, maar hilarisch was het wel. Verder verloopt alles naar wens.
Terug op de kamer gaan de mannen heel snel slapen en wij volgen niet veel later.

Een heerlijke fietsdag: veel zon, vrijwel geen hoogtemeters en bijna alleen vrijliggende fietspaden. Na ons ontbijt op de kamer fietsen we het prachtige Bristol uit via de kloof waar het verschil tussen eb en vloed wel vijftien meter is.

De kloof bij Bristol zijn we nu bijna uit.

Dan wat stille landweggetjes en een pauze bij een bankje op een groot grasveld. We hebben dan de kust bereikt en al snel daarna volgen we weer voormalige spoorlijnen die nu fietspad zijn of rustige landwegen.
Een uurtje later bij een station en spoorlijn die nog wel in gebruik zijn een lekker broodje en espresso in de horeca genuttigd. Volgens de planning is het dan nog een uurtje naar Cheddar, maar als halverwege een vriendelijk echtpaar ons uitnodigt voor een kopje koffie of thee bij hen in de tuin lassen we vanzelfsprekend een extra stop in. Die wordt zelfs nog wat langer: als we wegfietsen is de andere band van de fietskar lek. Enfin, als het dan toch ergens moet, dan maar hier.

In de tuin bij mensen thuis.

Later dan toch Cheddar. Inchecken in de jeugdherberg is nog niet mogelijk, maar we waren sowieso al van plan eerst naar het centrum te gaan. Erg toeristisch (vanwege de kloof en niet zo zeer vanwege de kaas), kaas geproefd en gekocht, een verkeerd koffietentje en een ontzettend chagrijnige Eljer. Geen idee waarom. Nog even langs de supermarkt en dan terug om alsnog in te checken. Douchen en zelf eten koken. Gelukkig is ook Eljer dan weer bijgedraaid. Na het eten gaan de mannen weer naar bed en als ze dan liggen is het toch alweer een uur of negen. Tijd voor ons om even rustig te zitten en wat te drinken en de Cheddar die we gekocht hebben aan te breken.

Opnieuw een prachtige fietsdag. Nog warmer en zonniger dan alle andere dagen. Jammer dat we niet helemaal uitgeslapen zijn. De jongens waren vroeg wakker en voor negenen zitten we weer op de fiets. Cheddar uit via een steile klim, maar buiten een enkele andere korte klim bijzonder weinig hoogtemeters vandaag. Om te beginnen veel rustige asfaltwegen door een glooiende omgeving die later zelfs vlak wordt en door de koeien en knotwilgen bijna Nederlands aandoet.

Nederland? Nee: Engeland!

Pauze op een gazon in een dorpje en verder fietsen maar weer. Later een jaagpad en na Bridgwater een ander jaagpad langs een aan beide kanten doodlopend kanaal. Het mooiste jaagpad tot nu toe, zeker als de theetuin halverwege precies op het juiste pauzemoment komt. Het is er druk. Het grootste deel van de dagafstand zit er dan weer op.

Misschien wel het mooiste jaagpad van de hele route.

Nog even door het prachtige Taunton en dan een klein stukje omrijden omdat we langs de ciderboerderij Sheppy's willen. Cider is echt van hier, dus dat we willen we niet missen. Smaakt ook lekker genoeg om een paar flesjes in de fietstas te stoppen.
Nog een half uurtje fietsen naar onze B&B. Een locatie en gastvrouw zoals je hoopt dat je zult treffen. De mannen mogen in het bad van de andere kamer (wij hebben alleen een douche) en ze biedt aan op te passen, zodat wij samen uit eten kunnen of ons naar de supermarkt te brengen en in haar keuken te koken. We kiezen voor het laatste, mede omdat we niet zeker weten of Eljer en Jilke wel gaan slapen. We eten laat en zowaar smaakt de magnetronmaaltijd nog best goed ook. De jongens slapen inmiddels, dus we kunnen zowaar weer eens een keer alles zelf opeten. Na nog een stukje kaas en een glaasje cider is het ook voor ons tijd om te gaan slapen.

Onze B&B.

Na een heerlijk Engels ontbijt (volgens mij nog nooit zulk lekker spek gegeten) zeggen we onze gastvrouw Louise gedag en nadat ook zij een foto van ons heeft genomen is het tijd voor de eerste klim van vandaag. Er zullen er nog vele volgen vandaag, want de vlakke meters zijn nu echt op. Het is alleen nog maar klimmen en dalen. Niet altijd even steil overigens en ons snelheidsrecord van 47 kilometer tijdens deze reis zullen we dan ook niet verbreken vandaag.
Na zo'n twintig kilometer over stille landwegen stoppen we voor een pauze bij mensen in de voortuin. Een ander plekje om veilig te spelen voor de mannen kwamen we niet tegen.

Landschap voor Exmoor.

Ook het vervolg voert weer over stille landwegen. Het uitzicht over de Engelse heuvels kan ons zeker bekoren, net zoals, alweer, het weer. Iets minder zonnig en klam dan gisteren, maar hier tekenen we voor. In Dulverton eerst een lange pauze bij de horeca en als we dan weer verder willen fietsen blijkt de achterband van Hanneke weer lek. Gelukkig ligt er vlakbij een speelplek, zodat Eljer en Jilke veilig kunnen rondlopen en spelen, terwijl wij de band kunnen plakken. Met een lekkende plantenbak gevuld met beekwater vinden we het gaatje en bij de garage een pomp om de band weer keihard op te pompen. Met onze eigen pomp krijgen we er toch wat minder druk in.
En hoewel we Tarr Steps overslaan (we waren hier al met de Two Moors Way en weten dat ze niet fietsend te doen zijn) begint nu de langste en steilste klim van de route. Vijtien tot dertig procent en het eerste gedeelte ook nog over een slechte weg waar je wielen soms doorslippen als je met zo'n vier, vijf kilometer per uur omhoog fietst. Volgens het boekje stapt iedereen hier af, maar dat is niet voor iedereen met een fietskar achter de fiets zo ;-)

De Moors.

Bovenop beginnen de Moors zoals we ze ons herinneren: heuvels met heide, net in bloei, en varens. Een landschap zoals wij het graag zien. Weliswaar gaat het constant op en neer, maar echt steil wordt het nergens meer vandaag. Het voelt bijna als uitrusten.
Voor vijven bereiken we de Sportsman Inn. Daar lijkt niets of niemand te zijn en volgens het bordje op de deur gaan ze pas om zeven uur open, maar gelukkig komt na een paar minuten de eigenaar al. Tassen afladen, fietsen naast de kegelbaan binnen zetten, fietskar in de stal, uitpakken, jongens laten ''uitrazen'' op de kamer en douchen.

Weinig dingen zijn grappiger dan een knuffel op je hoofd als je veertien maanden oud bent.

Het is dan bijna zeven uur, tijd om Eljer en Jilke eten te geven. Gelukkig lusten ze ook eten uit potjes en vervolgens kunnen wij zelf wat te eten bestellen in het restaurantdeel van ons onderkomen. De potjes laten we overigens altijd gewoon warmen in de restaurants. Ondanks dat onze mannen relatief veel geslapen hebben in de kar besluiten we ze eerst in hun slaapzak en tentje te leggen en ons toetje nog even uit te stellen en later op de kamer op te eten. Vrij snel daarna slapen ze en gaan wij nog een laatste afzakkertje in de bar drinken, voor ook wij in diepe slaap vallen.

De laatste echte fietsdag is gelijk de warmste. Al heel snel na het Engels ontbijt is het zweten. Weliswaar valt de eerste klim mee, maar later volgen er nog twee van de steilste van de hele tocht. De omgeving is, zeker het eerste stuk, fantastisch. Bruingele vlakten met schapen, fazanten, kwartels en een enkele boom of heg. In de verte de veel meer gecultiveerde heuvels.

Pittig klimmetje aan de beenspieren te zien.

Omdat we om negen uur zijn vertrokken en tijd genoeg hebben besluiten we van de route af te gaan en een paar kilometer heen en weer te fietsen naar de dierentuin van Barnstaple. Eerst de horeca en dan de rest van de dierentuin. Een erg groene dierentuin, niet zo heel groot maar erg mooi met veel kraanvogelsoorten en lemuren. Hanneke voegt weer een paar nieuwe diersoorten toe aan haar ''verzameling''. Nog even wat eten en in de speeltuin spelen en dan de laatste fietskilometers. Zo voelt het althans, want morgen nog naar het station en in London en overmorgen naar huis fietsen, maar dat voelt toch anders.
De volgens het boekje laatste klim tot Barnstaple en daarna alleen maar dalen. De remmen van de fiets doen het gelukkig nog goed. Nog een tussenstop voor Hanneke bij een grote supermarkt om dingen te kopen die thuis niet of nauwelijks te koop zijn (sconemix, Yorkshire pudding en zo), terwijl ik met Eljer en Jilke die tijd op een speelplaats doorbreng en dan zijn we er bijna. Barnstaple is erg fotogeniek.

Barnstaple.

Ons hotel ligt bijna aan de route. Een prachtig hotel waarbij we heerlijk vanuit de kamer in een binnentuin buiten kunnen zitten. Jammer dat ze geen zwembandjes voor de jongens hebben, dus dan toch maar het ligbad voor ze in plaats van het zwembad. Maar eerst een biertje (wij natuurlijk)!
Eljer en Jilke zijn erg moe en willen amper eten, dus leggen we ze maar in bed voor we zelf gaan eten. Natuurlijk duurt het dan toch weer even voor ze echt slapen. Nog een geluk dat ook dit hotel weer twee babybedjes voor ons heeft, zodat ze elkaar in elk geval niet wakker houden.
We eten in de bar van het zwembad. Lekker. Dan nog even buiten zitten met een stukje kaas en een slokje whisky. Een mooie afsluiting van de dag en eigenlijk ook wel een beetje de vakantie.

Het is maar goed dat we een wake-upcall om half acht hebben, want het hele gezin sliep nog op die tijd. Tijd genoeg overigens, want na het ontbijt op de kamer fietsen we twee kilometer naar het station om de trein van kwart voor tien te halen. Tickets hebben we thuis al gekocht. De trein is loeidruk en volgens de conducteur mogen er geen fietskarren in de trein, maar gelukkig kunnen we hem er van overtuigen dat onze fietskar ook onze kinderwagen is.

Het is druk en vol in de trein.

Overstappen in Exeter op een trein met een apart deel voor de fietsen. Wel zo prettig. In London stappen we uit en moeten een paar kilometer fietsen naar een ander station. Tijd genoeg, dus eerst een tussenstop in een park om wat te eten en vooral de jongens ook lekker in het gras te laten spelen. Met name de eerste treinreis waren ze niet echt in een vrolijke bui en in de tweede sliepen ze vooral. Ze vinden de fietskar geweldig, maar eigenlijk alleen als we dan ook fietsen.

Pauze in een park in Londen.

Op Liverpoolstreetstation drinken we wat en ruim een half uur later nemen we de trein naar Harwich. Ook hier geen aparte ruimte voor fietsen en een wat sputterende conducteur als hij onze fietskar ziet. Zo'n anderhalf uur later en twee jongetjes die het goed zat zijn, zijn we er. We moeten nog een paar uur wachten op de boot, maar in de wachtruimte zijn we meestal de enigen en kunnen Eljer en Jilke heerlijk rondlopen zonder dat iemand daar last van heeft.
Inchecken, in de rij met andere fietsers wachten, wat rondjes op de parkeerplaats fietsen zodat Eljer en Jilke in de kar in slaap kunnen vallen en dan om een uur of negen aan boord. De mannen worden op de kamer wakker en Eljer rent direct naar het raam: auto's. Heel bijzonder: één van de eerste woordjes die hij kent is auto en hij is helemaal leip van auto's (en vliegtuigen, boten en treinen), terwijl wij helemaal niets met auto's hebben en er zelfs geen bezitten.
We geven ze snel een papfles en leggen ze daarna in bed. Eljer in een babybedje en Jilke in ons eigen tentje. Wij halen nog een frietje om op de kamer op te eten en terwijl Jilke dan al slaapt is Eljer nog steeds klaarwakker en als we dan gedoucht hebben (weer net zo lekker als op de heenweg) en net na middernacht het licht uitdoen om te gaan slapen is hij beledigd.

Prima geslapen, maar om half zeven worden we gewekt. Een broodje gegeten en nadat ook de mannen hebben ontbeten is het tijd om in Hoek van Holland van boord te gaan.

Bij de Nederlandse douane in de rij met alle andere fietsers.

Nog ruim dertig bekende kilometers naar huis. En terwijl Hanneke nog even tompouchen haalt bij onze ''eigen'' bakker vlakbij huis haalt plak ik de laatste lekke (kar)band van deze vakantie.
Nog een paar minuutjes fietsen en dan lekker thuis. Thuis na 861 kilometer en een geweldige eerste lange fietsvakantie met ons eigen gezin. Ik hoop en verwacht dat er nog veel meer zullen volgen!

Terug naar fietsvakanties.

Terug naar de startpagina.