Een fietsvakantie met twee peuters van Pilsen (Tsjechië) naar Rotterdam

Inleiding:

In de zomervakantie van 2014 fietsten Hanneke en Jan, met in de fietskar hun tweelingzoons Eljer en Jilke van ruim twee jaar oud, van Pilsen (Tsjechië) in 1351 kilometer en tweeëneenhalve week naar Rotterdam. Niet hun eerste lange fietsvakantie, wel de eerste lange waarbij ze kampeerden. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

De eerste dag van onze fietsvakantie, maar omdat we pas om negen uur de nachttrein van Utrecht naar Praag hebben hebben we nog bijna een hele dag thuis. Tijd om de laatste dingen in te pakken, Eljer en Jilke nog een keer uitgebreid in bad te doen, ons huis schoon te maken en zo rond kwart over drie op de zwaarbepakte fietsen te stappen. Niet alleen omdat we bijna drie weken denken onderweg te zijn, maar ook omdat we al onze kampeerspullen meenemen.

En zo zitten onze mannen erbij als we vertrekken.

Met meer dan dertig graden is het aardig afzien. Gelukkig staat er wat wind en na een paar uur wordt het ook wat bewolkter en daarmee koeler. Via fietsknooppunten verlaten we Rotterdam en langs de Rotte fietsen we richting oost. Druk, maar mooi. Dwars door Gouda en Oudewater en vlak voor die laatste plaats een stop bij een kersenverkooppunt. De bidons zijn dan al een paar keer leeggedronken en bijgevuld. Na een pond heerlijke kersen eten fietsen we weer verder. Een stukje route wat we een tijdje terug ook al hebben gefietst, maar daar ontkom je bijna niet aan als je wat vaker fietst. Oudewater heeft een prachtig centrum, maar stoppen doen we niet. We hebben genoeg speling, maar niet heel veel tijd.

De trein komt eraan.

Om kwart voor acht zijn we op het station. Heerlijk grote liften: de kar kan zelfs achter de fiets blijven hangen. Ruim een uur wachten. We hebben, waarschijnlijk door de warmte, totaal geen honger en eigenlijk eet ik helemaal niets, maar drink des te meer. De trein heeft een paar minuten vertraging en we zijn duidelijk niet de enige fietskampeerders. Met wat hulp en heen en weer lopen krijgen we de bagage in onze ''hut'' met de drie bedden. Het is erg warm in de trein, terwijl bij ons in de coupé de airco het nog wel doet. Dit in tegenstelling tot de wagon naast ons. Die voelt pas echt aan als een sauna.
De vertraging loopt heel erg op: onze locomotief gaat kapot. Jammer dat we daardoor ook regelmatig geen stroom (en dus airco) hebben. Wel fijn om te kunnen douchen. Weliswaar een hele kleine douche, maar toch erg fijn. We leggen een matje op de grond voor de jongens, omdat we bang zijn dat ze uit bed zullen rollen. Ze zweten flink in hun pyjama en dunne slaapzak.
Zelf heb ik nog nooit zo slecht en weinig geslapen in een nachttrein.

De vertraging is inmiddels opgelopen tot een paar uur en de conducteur is ook niet helemaal duidelijk wie er waar uitmoet. Feit is dat de trein niet verder zal rijden dan tot Karlsruhe, waardoor we in elk geval nog minimaal één keer extra moeten overstappen. We zijn daar een half uur eerder dan gedacht, dus onderbreken we ons ontbijt (de conducteur heeft ons nog een extra zak broodjes gegeven). We hebben meer dan een uur voor we in de volgende trein stappen en leggen ondertussen wat contact met andere fietsers.

Wachten op de overstap.

Gelukkig is de trein er erg vroeg en hebben we alle tijd en ruimte, dat laatste tegen alle verwachting in, om alle fietsen en karretjes met elkaar in te laden. Dan ruim drie uur in de trein. Ondanks dat Eljer en Jilke erg kort hebben geslapen amuseren ze zich prima zonder andere mensen echt tot last te zijn.
Op München hebben we weer ruim een uur om over te stappen. Tijd om wat te eten en in te stappen. Gelukkig een trein met veel fietsruimte. Wel jammer dat we nog een keer extra moeten overstappen. Inmiddels reizen we min of meer samen met Astrid, die samen met haar dochters Ellen (9) en Wieteke (7) ook op fietsvakantie gaat. Stoere dames hoor! En zeker op het moment dat alle tassen en fietsen in- of uitgeladen moeten worden is het erg prettig om wat extra handen en ogen te hebben.
Weer een paar uur later onze laatste trein. Die stopt gelukkig op hetzelfde perron. In de trein gaat Eljer eerst slapen en later ontzettend chagerijnig worden. Geen wonder: de mannen zijn ontzettend verreisd en het is zeker 40 graden in de trein. De airco is ook hier kapot en het is dus echt bloedheet. Ook deze trein loopt weer vertraging op. Vanwege de logistiek en het tijdstip besluiten we daarom niet in Praag te starten met fietsen, maar in Pilsen. Dit ligt ook aan onze route en scheelt zo'n 100 kilometer. Later blijkt dat de trein daar ook niet meer verder gaat. We houden onze ''fietsgroep'' daarom wat langer in stand. De deur van de trein waar de fietsen staan gaat ook al niet open, maar tenslotte lopen we dan toch om half zeven het station uit.
De camping vinden kost wat moeite, maar met vragen en tenslotte ''voorfietsen'' door iemand die we de weg vragen lukt ook dat.

Hulp bij de tent opzetten.

Eerst maar eens de tent opzetten en, vooral, douchen. Zelden zo gezweten als de afgelopen twee dagen. Eten doen we op het terras van het restaurant van de camping. We hebben geen zin meer om te koken. Ook wij zijn verreisd en moe.
En dan eindelijk, om elf uur, liggen Eljer en Jilke in bed. Wij willen nog een afzakkertje halen (je bent tenslotte niet voor niets in Pilsen), maar de bar is dicht. Dan ook maar naar bed.

Redelijk goed geslapen en om half acht zijn we wakker. De eerste keer ontbijten bij de benzinebrander voor onze mannen. Ook dat gaat prima. Ondanks dat we in alles een nieuw ritme zullen moeten vinden (andere manier van inpakken en eten, andere tent en op de jongens letten) zijn we toch in twee uur bepakt en bezakt. We zeggen onze drie medereizigsters gedag en fietsen de camping af. We gaan via de alternatieve en zelf op de kaart uitgezochte route naar onze fietsroute. Het laatste stuk gaat over een smal bospad steil naar beneden. Misschien was terugfietsen naar de stad toch slimmer geweest, maar dat kan je van te voren niet weten.

Bij de supermarkt even lunch halen.

Via een redelijk stille en vlakke asfaltweg fietsen we met tegenwind naar het volgende dorp. Daar zien we dat de buitenbanden van onze fietskar zo dun zijn (en ze zitten er echt nog geen 200 kilometer om...) dat we opzoek moeten naar een fietsenmaker. We hebben maar één reserveexemplaar bij ons. De fietsenmaker ter plekke heeft de juiste maat niet op voorraad en gaat voor ons bellen. Het eindigt ermee dat we tien kilometer terug moeten naar Pilsen. Enfin, het is niet anders. Een goede beslissing overigens, want nog geen 30 kilometer later hebben we een klapband en vervang ik direct beide bandjes. De andere is ook helemaal door. Hopelijk zijn de Tsjechische banden van een betere kwaliteit.
Alles bij elkaar komen we misschien wat minder ver op de kaart dan gepland, maar we hebben tijd genoeg dus dat is geen probleem.
De ochtend is redelijk relaxt fietsen, maar later volgen er een paar pittige klimmetjes en dito afdalingen. Eerst in de zon, later in de benauwde regen. We plakken dus weer goed en doordat de wegen ook van slechte kwaliteit asfalt zijn, en later ook nat, moeten we zeker bij het dalen erg voorzichtig zijn.

Rustige asfaltwegen.

De dorpjes zijn heel anders, maar verder lijkt het landschap toch wel iets op dat van Zuid-Engeland: glooiend, veel graanvelden en hier en daar bossages. In één daarvan hebben we geluncht met een paar in de supermarkt gekochte broodjes en druiven.
Vlak voor de camping in Kostantinovy Lazne doen we nog een koffie mét. Gezien de steile klimmen daarvoor, waar we soms met zes kilometer per uur omhoog gingen, kunnen we wel wat calorieën gebruiken. Om een uur of zes fietsen we de camping op. We zetten onze mega-tent op en gaan dan eerst de jongens maar eens schoonpoetsen in een teil water. Douchen vinden ze niet leuk.

Eljer en Jilke voor onze tent.

Dan hun eerste spagheteriamaaltijd. Ze eten meer dan gebruikelijk. Jammer genoeg regent het dan een klein beetje, dus eten we in de tent. We zijn direct blij dat we zo'n grote tent hebben gekocht, die met acht kilo niet eens echt zwaar is voor een vierpersoons. Nog even douchen en de mannen in bed leggen. Het duurt wel even voor ze slapen. Wij halen nog een koffie, biertje en chips en nuttigen dat in de voortent voor we ook gaan slapen. De regen is dan ook echt begonnen en ook het onweer komt steeds dichterbij.

Een nacht met heel veel regen en schijnwerpers die de hele camping verlichten. Kortom: niet echt lekker geslapen. Enfin, zo rond kwart voor acht zijn we alle vier wakker en is de regen ook weg. 's Morgens nog redelijk bewolkt, en daardoor een stuk minder warm dan de voorgaande dagen, later weer erg zonnig. Wel staat er wat meer wind die we soms mee en soms tegen hebben. Dat heb je met fietsen tussen de heuvels: dan gaat de weg alle kanten op.

Even oriënteren op de kaart van ons boekje.

Het eerste deel van de dag veel klimmen en dalen. Een niet heel hoog gemiddeld tempo en soms aardig afzien. De wegen zijn over het algemeen redelijk van kwaliteit met nauwelijks ander verkeer. Ook vandaag zien we weer een paar andere fietskampeerders.
Onze eerste echte stop is in Marianske Lazne. Een kuuroord met heel veel grote en sjieke hotels. De afdaling er naartoe is een hele steile en lange; blij dat we daar niet de andere kant op fietsen. De koffie en pannenkoeken smaken prima en ook Eljer en Jilke eten hem bijna helemaal op, terwijl zij toch niet heel veel calorieën verbranden in de fietskar zou je zeggen. Een beetje kletsen, dingen aanwijzen, boekje lezen, met de auto of knuffel spelen en slapen.
Het stuk daarna lijkt wat lichter fietsen. De hoogteverschillen vallen in eerste instantie mee. Meer tijd om om ons heen te kijken. Vooral de bouwstijl is erg kenmerkend. Daarna begint het afzien. Met 43 naar beneden, maar ook met 5 omhoog. Bij langszamer fietsen valt je fiets om als er geen kar achterhangt en moet je afstappen.

En soms is het zo steil dat je zonder kar niet kunt fietsen zonder om te vallen.

Gelukkig vinden we nog een terrasje voor een koud biertje. Met een glijbaan en een gratis ijsje voor de mannen is het voor ons allemaal een zeer aangename pauze. Dan nog een flinke afdaling en even wat boodschappen doen voor we van de route afgaan richting camping.
Een wat minder grote en luxe. Misschien dat er daarom amper Nederlanders staan? Omdat er wat kinderfietsen en zo staan en het erg warm is drinken we eerst nog even wat voor we de tent gaan opzetten en eten koken.

Er staat genoeg speelgoed voor kleine kinderen op deze camping.

De spagheteria gaat er weer goed in en na het toetje is het al snel tijd om Eljer en Jilke in de slaapzak te stoppen. Wij nemen nog een afzakkertje, maar maken het ook niet echt laat.

Jilke gilt de halve camping 's nachts een uur wakker, dus echt lekker geslapen hebben we niet. Om kwart voor acht brandt de zon on de tent uit, maar toch is het iets minder heet dan gisteren. Ook nu zijn we twee uur na het opstaan onderweg. Eerst een kort klimmetje en verder redelijk makkelijk fietsen we Cheb in. Een hoogtepunt wat ons betreft deze stad. Een schitterend centrum met gebouwen in allerlei felle kleuren. Alleen jammer van die authentieke bestrating waar je je fietsbanden bijna klem tussen de voegen kunt rijden ;-) De koffie en apfelstrudel smaken er prima en opnieuw weinig stress bij de penningmeester. Voor de zekerheid kopen we nog een paar nieuwe reservebandjes voor de kar en fietsen vervolgens de stad uit langs een rivier. Ook hier over het algemeen een prima fietspad, met soms een stuk onverhard.

Cheb.

Net voor de Duitse grens woden we voor de eerste keer nat: een grote onweersbui. Er volgen er meer vandaag, maar de grootste valt in Anzberg. We willen daar lunchen op een paar overdekte bankjes en Hanneke wacht aan de overkant van de straat in de supermarkt met de boodschappen tot het iets lichter wordt. Zelden zoveel water in zo'n korte tijd zien vallen. Later valt er nog wel een buitje, maar nog later klaart het helemaal op.

Noodweer.

De route is redelijk pittig vandaag. Veel (steile) klimmen en dalen. Ons snelheidsrecord deze reis staat nu op 47. Gelukkig veel vrijliggende fietspaden en bijna allemaal van goede kwaliteit. Een paar kilometer voor het einde van deze lange dag nog een horecastop, nadat we ontzettend onvriendelijk zijn behandeld bij het terras van een zwembad en daardoor daar weg zijn gegaan zonder wat te drinken.  Dan nog een hele steile klim en dito afdaling en een heel klein stukje (lees: klimmetje) van de route af voor een camping. De eigenaar daarvan moet je bellen, maar neemt z'n telefoon niet op. Gelukkig staan er nog een paar Nederlandse fietsers en van hen mogen we de sleutel van het douchegebouw (van een voormalig zwembad) lenen. Voor nog geen vijf euro een prima plek en een heerlijke douche.
Het is al bijna zeven uur, dus snel tent opzetten, eten en de mannen én de fietskar douchen/schoonmaken. Eljer en Jilke hebben namelijk vanmiddag een pak melk met daarin nog een halve liter melk achterin de fietskar te pakken gekregen en daarmee zitten spelen. Vast niet moeilijk te raden hoe dat ruikt na een halve dag in de zon....
Dan zelf douchen en nog even een drupje whisky drinken. Even een momentje voor onszelf.

Jilke is opnieuw 's nachts aan het klieren, maar gelukkig niet zo lang als gisteren. Eljer is om zeven uur wakker, dus geen lange nacht. Tegen een uur of acht kleden we de mannen en onszelf aan en maken pap voor hen en eten zelf oud Duits brood. Niet echt lekker. We doen rustig aan, want vandaag een wat kortere etappe. Campingtechnisch kon het niet anders en we hebben het ook wel een beetje verdiend vinden we zelf. Ook is het vandaag de laatste zware etappe tot thuis als we het boekje mogen geloven. Verder zullen we amper meer klimmen.
De eerste paar kilometers gaan nog redelijk makkelijk, maar de klim naar het hoogste punt van onze route (870 meter) bij Bischofsgrün is een hele pittige. Gelukkig is de temperatuur een stuk lager en als je niet al te hard klimt is het nauwelijks zweten.

Halverhard fietspad door het bos richting Bad Barneck.

We onderschatten de pauzemogelijkheden en Hanneke fietst zich helemaal leeg. Eerst een korte stop voor een Bounty en dan nog een paar kilometer steenslagpad naar Bad Barneck, wat we tenslotte na een lange steile afdaling bereiken. Veel door het bos vandaag. Tijd voor een lange pauze in de horeca.
Dan zo'n slordige tien kilometer niet trappen: een prachtig vrijliggend fietspad wat drie procent daalt. Dertig kilometer per uur zonder te trappen of remmen. Dan nog af en toe een (steil) klimmetje, maar heel lang of zwaar wordt het tot Wirstberg niet meer.

Ook  vandaag weinig verkeer.

Daar slapen we. Vlak daarvoor nog een paar kilometer steenslag en het onvermijdelijke gebeurt: Hanneke rijdt lek. Met onze eigen pomp krijgen we redelijk wat bar in de band, maar bij de fietsenmaker verderop pompen we alle banden nog een keer extra hard op.
Nog een tussenstop bij de supermarkt en tegen vijven zijn we bij de jeugdherberg waar je ook je tent mag opzetten. Op het laatst staan we er met vijf tentjes: allemaal dezelfde route fietsend. Alleen wij doen hem naar Nederland toe. Qua zwaarte misschien niet heel handig, omdat de hoogteverschillen dan in het begin zitten, maar voor ons een bewuste keuze, omdat het nu veel minder krap komt hoelang we onderweg zijn en niet nog een paar dagen met twee dreumessen in Praag lopen. De klim naar de jeugdherberg is een hele steile en als we er zijn zie ik dat er twee spaken van de fietskar zijn gebroken. Snel alles af- en uitgeladen en drie kilometer terugfietsen naar de fietsenmaker. Die kan ons niet echt helpen en alleen professorisch repareren. Hopen dat het morgen de slordige 20 kilometer naar Kulmbach goed gaat...

Door de warmte en stof wel een mooi plaatje.

Hanneke en de jongens hebben de tent ondertussen al opgezet, dus snel eten koken. Een heerlijke eenpanspastamaaltijd en yoghurt als toetje. We krijgen het niet op, ondanks dat we niet heel veel gegeten hebben vandaag. Dan douchen, de mannen wassen en in bed stoppen en de wasmachine aanzetten. Ondanks dat Eljer en Jilke om half negen in bed liggen blijven ze nog lang wakker, maar wij hebben voor het eerst deze vakantie echt even een langere avond voor we de slaapzak induiken.

Vannacht even een korte driftbui van Eljer. Geen idee waarom, maar verder heerlijk geslapen. Om acht uur hebben we ontbijt in de jeugdherberg gereserveerd. Uitgebreid en lekker. Dan de tent afbreken en alles weer inpakken. We knijpen hem een beetje vanwege de spaken van de fietskar, maar hebben geluk: tot Kulmbach vrijwel alleen maar perfect asfalt. Bijkomend voordeel: ook nog door een mooi gebied en vrijwel geen hoogtemeters. Ook is het wat minder warm dan voorgaande dagen. Eigenlijk blijft dat de hele dag zo: weinig hoogtemeters, veel vrijliggende fietspaden door een mooi gebied.
In Kulmbach eerst opzoek naar een fietsenmaker en dat lukt gelukkig heel makkelijk en snel. We laten alle spaken van de kar controleren en ook laten we de achterband van mijn fiets direct vervangen: die vertoont ook wat slijtplekken. Alles bij elkaar kost het zo'n anderhalf uur, maar is het een grote opluchting dat het allemaal gelukt is.
Dan eerst maar eens wat lunchen. Jilke heeft het hoogtepunt van de dag: duiven vangen (althans: proberen ze te vangen).

Duiven vangen

Dan maar weer fietsen. Het wordt weer wat warmer. Veel middeleeuwse stadjes en regelmatig de Main, wat bos en verder akkerbouw. Relaxt fietsen.
In Lichtenfels stoppen we om kwart over vijf. Niet een hele lange dag vandaag, maar dat geeft niet. Tentje bouwen, boodschappen doen, drinken, eten en een kopje espresso op het terras van de camping. Jammer dat dat 's avonds na het eten niet nog een keer kan.

Lekker met papa stoeien op de camping.

Vervolgens blijven we nog even buiten zitten met chips en sap voor we om elf uur gaan slapen. De meeste fietsers liggen dan al lang in bed.

Om acht uur komt de bakker met verse broodjes naar de camping, dus een lekker vers ontbijt vandaag. We starten niet al te laat, want vanwege de campingdichtheid (beter gezegd: het gebrek daaraan) wordt het een lange dag vandaag. Het is wat warmer en klammer, maar de eerste helft van de dag vliegen de kilometers voorbij. Veel asfalt, amper klimmen en redelijk wat dalen. In vijf kwartier staan we in Coburg. Het fort hebben we amper gezien vanaf deze kant. Wel weer zo'n prachtig centrum en natuurlijk koffie met apfelstrudel.

Groepsfoto (van links nar rechts: Jilke, Jan, Eljer en Hanneke.

Door een erg open gebied met opnieuw weinig hoogtemeters en veel stille wegen fietsen we richting noordwesten. In Bad Rodach halen we onze lunch in een supermarkt om deze in de schaduw van een grote boom in een parkje op te eten. De kilometers daarna gaan wat minder snel: veel gravel en ook meer hoogteverschillen. Wel gelukkig ook af en toe wat bos. De meeste dorpjes waar we doorheen fietsen hebben vakwerkhuizen en mooie kerkjes.

Een bord geeft aan waar het IJzeren Gordijn vroeger liep.

Zo waar fietsen we nog een stukje verkeerd, maar gelukkig is de kaart in ons boekje erg duidelijk, dus dat is verder geen probleem. Tussendoor passeren we voor de eerste keer het voormalige IJzeren Gordijn.
De lucht begint te betrekken en na nog een korte stop in Reurieth voor een biertje en tosti gaan de regenjassen aan. Verderop is het echt noodweer geweest: er liggen zelfs omgewaaide bomen op het fietspad.

Omgewaaide bomen op het fietspad

In Themar halen we voor twee dagen boodschappen en in het volgende plaatsje, Henfstadt, fietsen we om zeven uur de kanocamping op. We zijn de enige tentkampeerders die avond. Vreemd: afgelopen nacht stonden we met zeker zes stel Praag-fietsers. Het is eigenlijk geen echte camping, maar de buitendouche is heerlijk en de sfeer erg relaxt. Ondanks de dixi dus eigenlijk veel beter passend bij ons dan de luxe camping van afgelopen nacht.
Eten koken, douchen, de mannen in bed stoppen (ze zijn erg moe maar slapen ook nu weer niet voor het donker is) en dan weer even tijd voor onszelf.

Ook vandaag staan we rond kwart over zeven op. Een relaxte dag vandaag, maar dat heeft weer vooral met de campingmogelijkheden te maken. Ook nu weer een vrij warme dag, maar wel eentje met vrij veel warme tegenwind. De eerste achttien kilometer tot Meiningen doen we in een uur. Amper hoogtemeters, een perfect vrijliggend fietspad door een dal met af en toe weer zo'n middeleeuws dorpje met kerk en vakwerkhuizen. Zelfs met een zwaarbepakte fiets en fietskar vliegen de kilometers dan voorbij.

Eén van de vele mooie dorpjes onderweg.

Na een ijsje dan wel pizza en een espresso fietsen we weer verder. Iets meer hoogtemeters en ook wat vaker gravel. Een iets minder hoog gemiddelde, maar nog steeds heerlijk fietsen. Veel andere fietsers, al dan niet met bagage. Zoals later een andere fietser zegt: de Ortliebroute.
We volgen de rivier de Werra en op een terrasje in Wasungen onder een parasol met een biertje en een stuk vlees is het goed toeven. Toch fietsen we weer verder. In het dorp weer een klapband met de kar. Tijd om, alweer, de beide buitenbandjes te vervangen. Gelukkig bij iemand met een compressor in de tuin, zodat we ze makkelijk goed op spanning kunnen krijgen. Helaas blijkt er ook weer een spaak gebroken. Vreemd: de kar mag 45 kilo worden beladen en we zitten nog ruim onder de 40. Morgen dus maar weer een fietsenmaker zoeken.

Weinig hoogtemeters vandaag.

Nog een paar makkelijke kilometers naar een camping. Die is druk en sfeerloos, maar we hebben geen keus. Wel een voordeel: je kunt er in een meertje zwemmen en zelfs de mannen krijgen we redelijk het water in. Dan is het alweer tijd om te eten. Gisteren zowaar een keer bonenschotel, maar vandaag, net als vrijwel de rest van de vakantie, weer pasta. Vrij snel daarna de jongens de slaapzak in en wij zitten lekker tot half twaalf buiten met een biertje.

Weer zo'n dag met meer dan dertig graden. En omdat we weer een lange dag voor de boeg hebben staan we om zeven uur op. De camping verkoopt verse broodjes dus daarmee ontbijten we. Rond negen uur fietsen we de camping af. Vanwege de kapotte spaak vermijden we een onverhard pad en fietsen over de weg naar Bad Salzungen. Daar is de grote fietsenhandel gesloten. Dus toch voor niets over de 100-kilometerweg gefietst. Een andere fietsenmaker kan ons niet helpen, maar verwijst ons naar het volgende dorp en via de route fietsen we verder. Het Gradierhaus pakken we daardoor gelukkig ook nog mee.

Van de route (moeten) afgaan is niet altijd even fijn.

Langs een bosrand en vrijwel de hele dag vrijliggende fietspaden. Eerst vooral verhard, later ook regelmatig onverhard. In Tiefenort weer een nieuwe spaak (niet helemaal de juiste maat, maar op maat gemaakt). Alles bij elkaar heeft dit toch weer een uurtje gekost. Snel verder fietsen maar en in het volgende dorp koffie mét. De lekkerste tot nu toe. Niet slecht voor een maandagmorgen.
Hoogtemeters zijn er amper meer en tot verdriet van Eljer en Jilke zien we ook amper spoorlijnen. Ze vinden niets leuker dan moeten wachten voor een trein.
Ondanks de warmte is het redelijk goed te doen vandaag. Komt zeker ook omdat we wat vaker onder bomen of door een bos fietsen. Lunchen met broodjes uit de supermarkt en later nog een biertje op een terras. Ons dagritme is redelijk hetzelfde.

Kaliberg.

De Werra kruisen we diverse malen. Vanwege een weggespoeld pad moeten we een stukje over een drukkere weg, maar dat is een uitzondering. Het ene dorpje is nog mooier dan het andere. De kalibergen ogen onwezenlijk.

Wachten voor een trein: zeker Eljer doet niets liever.

In Creuzberg boodschappen doen en naar de camping. Die laatste blijkt helemaal leeg te zijn, maar gelukkig komt de eigenaar de douche wel open doen. Eerst salade eten en dan allemaal (ook Eljer en Jilke) douchen. Ik fiets nog even naar de supermarkt voor een blikje cola. Onze inschatting was dat dat nog wel op de camping te koop zou zijn, maar daar is natuurlijk helemaal niets te koop. Het begint dan wat te spatten, maar op de camping staat een hele grote koepeltent waarin we droog kunnen zitten. De mannen slapen in recordtijd en ook Hanneke gaat vroeg naar bed. Ik drink nog even m'n colaatje op en ga dan ook.

's Nachts een gigantische onweersbui, maar verder slapen we allemaal goed. Eljer en Jilke slapen er zelfs dwars doorheen. Pas tegen acht uur staan we op. Het is een stuk bewolkter en minder warm dan de voorgaande dagen. De zon zullen we amper zien en later in de middag valt er zelfs een enkele regendruppel of kleine bui.

Relaxt fietsen hier.

Tegen tien uur fietsen we richting onze route en langs de meanderende Werra en rotsformaties weer een zeer relaxte route. Koffie met apfelstrudel in één van de vele dorpjes met vakwerkhuizen. Eigenlijk is de zaak nog niet open, maar we worden toch bediend.
De kilometers vliegen voorbij. Fietsen door akkervelden en soms halfverhard, maar meestal asfalt en autovrij zonder hoogtemeters.

Af en toe een tunnel..

Lunchen met een broodje uit de supermarkt en verder maar weer. In Eschwege fietsen we een stukje verkeerd, maar met wat kaartlezen komt het helemaal goed. Langs wat meren en dan een iets minder inspirerend stukje. Komt misschien ook omdat het wat regent? Ook vandaag kruisen we diverse keren het IJzeren Gordijn. De route slingert hier wat om de voormalige grens, die blijkbaar veel minder zuid/noord liep dan ik dacht.

In  veel dorpen staan vakwerkhuizen.

In Allendorf, een half uurtje na de laatste horecastop met bier en bratwurst, doen we boodschappen. Dan nog een klein stukje naar de camping. De duurste tot nu toe (ruim 20 euro), maar wel vlakbij een drukbereden spoorlijn. Dit tot vreugde van Eljer en Jilke.
Lekker douchen, een kopje espresso op het terras van de camping, eten (jawel: weer pasta met bliktomaten, salami en kaas deze keer) en dan de mannen naar bed. Het is bijna donker, maar dat geeft niet: we hebben ontdekt dat ze toch pas gaan slapen als het donker is. Wij drinken nog een biertje bij de tent en halen dan de was binnen voor we gaan slapen. Het lijkt wat te regenen.

Eljer en Jilke doen niets liever dan helpen met de tent opzetten.

Als we opstaan miezert en regent het wat. Dat zal tot ver in de middag zo blijven. Dan wordt het droog en tegen de tijd dat de tent staat schijnt de zon zelfs weer. We ontbijten onder het afdak van de camping en als alles in plastic en regenpak zit fietsen we rond een uur of tien weg. De fietskar is dicht van voren en door de opspattende modder en regen kunnen Eljer en Jilke nauwelijks naar buiten kijken. Ondanks de mist en wolken is het toch weer een prachtige fietsroute. Gelukkig amper onverhard.

Starten in de regen.

In Witzenhausen (inderdaad: weer zo'n prachtig stadje met vakwerkhuizen) koffie mét in een bakkerij. Beter kan niet. Als we de stad uitfietsen volgen we het laatste stukje van de Werra naar Hann Münden. Zo mogelijk een nog mooier stadje. Vooral het raadhuis is de moeite waard. We fietsen een rondje opzoek naar een buitensportzaak voor brandstof, maar dat lukt niet, dus dan toch maar naar de benzinepomp om daar voor nog geen anderhalve euro de brandstof voor onze brander te kopen. Wel lukt het om onszelf van brandstof te voorzien: friet en braadworst. Als we vervolgens buiten komen is het droog en blijft dat ook zo. De regenjas gaat snel uit.

Hann Münden.

Af en toe een enkel hoogtemeter, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Op één klim na: zelfs ik moet daar (eigenlijk voor de allereerste keer) afstappen. We volgen nu min of meer de Weser. Veel akkerbouw, af en toe een dorpje en soms tussen wat heuvels door. Heerlijk fietsen.
Nog even boodschappen doen en dan naar de camping van Gieselwerder. Als de tent staat eerst een kop koffie met apfelstrudel en dan douchen. Eljer en Jilke amuseren zich met in een plas spelen.

Lekker in een (modder)plas spelen.

Dan eten koken. Dat heeft wat meer voeten in aarde vandaag: de benzinebrander doet het niet meer. We koken bij de buren in de caraven en na het eten, als de mannen in bed liggen, krijgen we de brander gelukkig weer aan de praat. Tijd voor ons om nog even rustig wat te drinken voor we zelf ook gaan slapen.

Jilke houdt 's nachts de halve camping een uur wakker, dus we zijn niet echt uitgeslapen als we om half acht opstaan. Het is heerlijk weer: halfbewolkt, wat wind (bij fietsen soms vrij hard tegen) en zonnig. Alleen bij klimmen op asfaltwegen is het soms vrij warm.
We fietsen aan de oostkant van de Weser, maar na een half uurtje varen we naar de westkant.

Op de pont.

Hier geen stille fietspaden, maar een vrijliggend fietspad langs een drukke weg. Enfin, je kunt niet altijd alles hebben. In Bad Karlshafen tijd voor koffie mét. En omdat ik niet kan kiezen neem ik maar twee stukken. Eljer en Jilke eten tenslotte ook altijd een paar stukjes mee?! Eljer zal later thuis nog steeds als we met de fiets weggaan taart eten zeggen ;-)
De route volgt nu een heel stuk een voormalige spoorlijn. Vaak in de schaduw onder bomen.  Nog even boodschappen voor de lunch gedaan en dat op een bankje in de schaduw opgegeten. Ook vandaag fietsen we een klein stukje fout, maar zitten al snel weer op route. Qua landschap redelijk vergelijkbaar met de Werra-route, maar net iets minder mooi. Vooral de dorpjes zijn hier iets minder aantrekkelijk om te zien. Weinig of geen vakwerkhuizen en ook de kerkjes zijn net wat minder imposant.
Net voor Warburg zit onze camping. We zijn er om vier uur en na een koud biertje en een praatje met andere fietsers gaan we allemaal douchen en wassen en gooien al onze spullen in de wasmachine en droger.
Omdat er geen supermarkt in de buurt zit besluiten we maar mee te bbq-en op de camping. Voor zeven euro per persoon voldoende vlees, salade en brood is dan een prima optie. Eljer en Jilke hebben sowieso amper tijd om te eten: die hebben vanmiddag een twee nieuwe Duplo-voertuigen gekregen die we van thuis voor ze hadden meegenomen.

Spelen met de nieuwe Duplo-voertuigen.

Na nog een espresso stoppen we de mannen in bed, maar het duurt nog wel even voor ze slapen. Na nog een afzakkertje gaan ook wij weer slapen.

Om half acht zijn we wakker. De jongens niet, maar die ook. Verder een ochtend als alle anderen: ontbijten met pap c.q. verse broodjes en twee uur later op de fiets. De eerste vijftien kilometer vliegen voorbij. Heerlijk fietsweer (zonnig, weinig wind en dan nog niet al te warm), zeer rustige asfaltwegen met amper hoogteverschillen door een afwisselend gecultiveerd landschap.

Fietsen door een afwisselend landschap.

Koffie mét in Scherfede en dan een stevige klim. De laatste van deze vakantie als het goed is. Wel eentje met veel zweet, ondanks dat de route vrijwel helemaal door bos en schaduw gaat. Dan tien kilometer dalen.
Onze lunchpauze is een stuk later dan gepland: er zijn wel winkels, maar geen supermarkt oid in Henglarn en de volgende horeca is niet open. Zo fietsen we dus ruim 43 kilometer voor een welverdiende pauze en lunch bij de supermarkt. Niet op een heel mooi plekje: de kar heeft weer eens een klapband. In de schaduw in het gras eerst maar eens even eten en dan de band wisselen.
Nog een paar kilometer tot Paderborn. Geen idee waarom de route daar dwars doorheen gaat. Het lijkt een beetje een gewone ''winkelstad'' te zijn. Ik maak er geen eens foto's. Wel drinken we er een biertje op een terras en dan de laatste kilometers naar de camping. Schloss Neuhaus is wél mooi.
De camping is groot en duur. Wel heel bijzonder: iedere plek heeft z'n eigen sanitairgebouwtje. Als we uitgepuft zijn tent opbouwen, eten koken, douchen, ete en de jongens in bed doen. Het is weer laat geworden. Wij eten en drinken nog wat en gaan dan, ondanks de herrie, de tent in. Gelukkig moet én is het stil zijn om twaalf uur.

Jilke blijkt z'n pyjama nat te hebben en is daarom al voor zevenen wakker, terwijl er uitslapen op het programma stond. Jammer. Enfin, we zijn om kwart over negen op pad. Relaxt en in een hoog tempo fietsen. Mooie omgeving: langs water, maisvelden, bossages en natuurgebieden en hier en daar een kerkje in de verte. Net voorbij Südhagen een museumdorpje voor koffie mét. De minste van de reis, maar nog steeds ruim voldoende.
Tot Lippstadt blijft het landschap min of meer hetzelfde. Daarna wat meer vrijliggende fietspaden langs autowegen. Toch iets minder mooi. De temperatuur loopt flink op en de wind brengt weinig verkoeling. Nog een geluk dat we eigenlijk geen enkele hoogtemeter maken vandaag.

Ook een kerncentrale kan fotogeniek zijn.

Lunch met een broodje en vis uit de supermarkt en verder maar weer. Af en toe langs de Lippe. Een kerncentrale in de verte is weer eens iets anders dan een kerktoren. En toch ook fotogeniek. Tussendoor opnieuw een klapband aan de linkerkant van de kar. Deze buitenband heeft het net 100 kilometer uitgehouden. Thuis toch maar eens achterhalen wat hier misgaat, want vorig jaar hadden we geen enkel probleem.
Langs een minder mooi kanaal fietsen we Hamm binnen. Bij de jeugdherberg zetten we de tent op. Saskia en Hans, twee fietsers die we de afgelopen dagen al vaker hebben gesproken, staan er ook. Boodschappen doen, biertje drinken, tent opbouwen, douchen en eten. De jongens eten eerst een blikje bonen leeg en daarna gaan we gezamenlijk aan de pasta. Vanwege de regen verhuizen we halverwege de maaltijd de tent in. Eljer en Jilke spelen nog wat in de binnentent en gaan daarna naar bed, terwijl wij nog een laatste biertje drinken.

Als een blok geslapen. Het weer is helemaal opgeklaard en opnieuw zal de temperatuur over de dertig graden gaan schat ik in. Ontbijtbuffet in de jeugdherberg en als alles weer op z'n plek in de fietstas en -kar zit fietsen we richting Werne. Eerst langs een kanaal en dan een mooi stukje bij de Lippe. Ondanks dat het zondagmorgen is is de bakkerij open voor koffie mét. We schrikken alleen van de achterband die gisteren om de kar is gegaan: die is alweer bijna versleten. En dat klopt: niet heel veel later vervangen we de band voor die klopt. We lopen ook uit onze binnenbandjes.

En weer een bandje wisselen van de kar..

Het laatste klimmetje van de reis: de Capperberg. Voor ons slechts vijftig meter omhoog; nauwelijks de moeite. Jammer dat het asfalt in de afdaling zo slecht is. Wel weer een mooi fietsgebied vandaag. Erg afwisselend met maisvelden, korenvelden, weilanden, wat heuvels en soms langs of door een bos. Verder relatief vaak langs een kanaal of rivier.
Lunch langs de kant van het fietspad en verder richting eindpunt van vandaag. Het zal een lange dag worden en doordat we een paar keer een klein stukje fout fietsen nog iets langer dan gepland. Door Haltern am See en verder maar weer. Veel fietsers vandaag. De route gaat veel minder door en langs bebouwing dan de kaart suggereert. Een meevaller.

Langs het kanaal..

Vlak voor Dorsten (!) zit een heerlijke biergarten. Jilke krijgt er niets van mee: die slaapt al die tijd, terwijl Hanneke friet en bier en ik ijs en bier nuttigen. Eljer houdt het bij het koekje van het ijsje en een paar frietjes. Dan nog een half uurtje verder om vlak voor Gahlen op een camping te eindigen. De meeste campings in dit gebied zijn ongeschikt voor tentjes. Onze camping heeft echter een heerlijke speelplek voor de jongens en een prima douche voor ons.
Tijd voor de reservemaaltijd spagheteria uit de fietstas: op zondag zijn de supermarkten in Duitsland gesloten. Daarna snel de mannen wassen en naar bed. Het is al negen uur geweest. Wij drinken nog een biertje onder het afdakje; klaar voor de (onweers)bui die eigenlijk pas komt als we in bed liggen.

De minst warme dag tot nu toe, maar aan het einde van de dag zien we nog steeds 25 graden op een thermometer staan. Als we starten is het nog bewolkt en een stukje koeler. Ons ochtendritueel wijkt wat af vandaag: geen verse broodjes op de camping, maar een paar honderd meter buiten de camping zit een bakker dus na pap voor de jongens fietsen we daarheen en eten daar ons ontbijt op een pleintje. Na weer een heerlijk stuk fietsen komen we in Wesel. Tijd voor koffie mét en een fietsenmaker. Ook vandaag weer een versleten buitenband op de kar...

Rivierenlandschap..

Dan ons eerste zicht op de Rijn. Wat een prachtig landschap toch dat rivierenlandschap! We slingeren wat over de dijk, gaan er soms een stuk vanaf, maar schieten sowieso lekker op. In Rees (weer zo'n prachtige oude stad) een broodje in het park en dan het laatste stuk naar Nederland. Als de rivier niet in zicht is is het landschap vaak wat saaier: veel maisvelden. Hoe dan ook: gemiddeld vinden we het een erg mooie fietsroute.

Op de Rijndijk.

In Emmerich de laatste boodschappen en een biertje op het terras. En zo fietsen we even later Nederland in. Geen foto van de grens, want die is nergens te herkennen. Een paar kilometer verder een camping en omdat het al tegen zeveven is toch wat sneller alles uitpakken, tent opzetten, douchen en eten. Lekker: weer macaroni. Als dat en de toetjes op zijn is het de allerhoogste tijd voor de twee kleinsten om naar bed te gaan. Wij doen nog een laatste biertje/wijntje en chips.

Jilke is al om vier uur wakker en daarom staan we om zeven uur op. Eljer is het er eigenlijk niet mee eens, maar krijgt geen keus. Net na negenen rijden we de camping af. No geen klein stukje naar het eindpunt (of eigenlijk het startpunt) van ons boekje: de pont bij Millingen.

Het eindpunt van ons boekje.

We hebben geluk: in plaats van ruim drie kwartier te moeten wachten vaart de pont al. Dan via de Waaldijk (de Waal en Rijn komen hier vlakbij samen) naar Nijmegen. Genieten met hoofdletters: echt zo'n stuk waarbij alles klopt. Heerlijk fietsweer (later blijkt het toch weer zo'n dertig graden te zijn geweest vandaag), prachtig asfalt en een nog mooier uitzicht over de uiterwaarden en de rivier. Tussendoor een stop om de achterband van Hanneke bij de fietsenmaker te laten vervangen en onze voorraad achterbandjes weer aan te vullen.
In Nijmegen natuurlijk een koffiestop langs het water. De stad uit heel even een minder mooi stukje, maar dan weer over die prachtige dijken. Vlak voor de pont naar Tiel gaan we nog even van de route af om lunchinkopen te doen en voor de zekerheid beide bandjes van de kar te vervangen. Die zijn beiden finaal op.

Hoe Nederlands wil je het hebben?.

Na de pont bij Tiel gaat het weer een stukje mis: we volgen de fietsknooppunten, maar missen een bordje c.q. er ontbreekt er eentje. Het kost waarschijnlijk een kwartiertje, maar ach, het is niet anders. Door de Betuwe steken we over naar de Linge bij Geldermalsen. Overal staan de kratten al klaar om te oogsten. In Geldermalsen boodschappen doen en dan over de LF17 de Linge langs. Heerlijk fietsen. Het wordt een lange dag, maar net voor zevenen rijden we de camping in het Lingebos op. Tijd om eerst even wat te drinken, tent op te bouwen, douchen en eten te koken. Waarom smaakt de rode spagheteria tegenwoordig minder lekker?

Wat een heerlijke mannetjes zijn het toch!

Als de mannen in bed liggen en wij één van de weinige avonden deze vakantie een fleecevest aantrekken is het weer tijd voor chips en bier. De calorieën die er met het fietsen afgaan moeten op de één of andere manier toch weer een beetje aangevuld worden.

De laatste dag van deze fietsvakantie. Niet via de kortste route naar huis: we fietsen langs oma en opa's. En zo komt het dat we om half elf onze koffie-mét-stop bij mijn ouders in Hardinxveld hebben. We hebben vanmorgen nog wel zonnebrandcremé gesmeerd, maar het is koel en steeds bewolkter. Na de pauze overvaren bij Werkendam richting Kop van het Land. Het gaat daar nóg mooier worden, alleen zijn ze nu druk aan het werk en is de fietsroute over de knooppunten lang niet zo mooi. Ik ben wel benieuwd wat dit project gaat kosten overigens.

In de Biesbosch.

Lunchen bij opa in Dordrecht (oma kan tot haar spijt niet aanwezig zijn) en dan fietst opa nog even met ons mee naar de pont naar Zwijndrecht. Al snel gaat de miezer over in regen, maar met de boot naar Rotterdam gaan willen we niet. We nemen een andere route dan gebruikelijk, maar die voegt niets toe. Enfin, weer een paar knooppunten afgevinkt zullen we maar zeggen.

Bijna thuis.

Nog een tussenstop bij Hotel New York voor de lekkerste tompouchen en dan de laatste, overbekende kilometers naar huis. Na 1351 kilometer kan ik niet anders zeggen dan: ondanks dat je soms wat weinig tijd voor jezelf hebt: wat fantastisch als je dit met je eigen gezin kan en mag doen!

P.S.: de problemen met de bandjes bleken te wijten aan een kromme as.

Terug naar fietsvakanties.

Terug naar de startpagina.