Een gedeelte van de Bibbulmuntrack in West-Australië

Inleiding:

In onze zomer van 2009 zijn Hanneke en Jan naar West-Australië gereisd. Voor ze daar waren bleven ze eerst een paar dagen in Bangkok. Hieronder volgt het reisverslag van de meerdaagse wandeling op een gedeelte van de Bibbulmuntrack (meestal afgekort tot Bibbtrack). Wil je het hele reisverslag lezen klik dan hier.

Het duurt even voor we door de douane zijn, maar de hartkeks en spaghetteria mogen gewoon het land in. Voor net 30 Australische dollars brengt een taxi ons naar het cityhostel. Bussen rijden hier niet naar de internationale luchthaven.
Eerst maar eens een paar uur slapen.
Slecht geslapen. Ontbijten in de hostel met pannenkoeken; lekker. Dan de stad in voor de resterende boodschappen voor de trekking deze week. Alleen limonadepoeder vinden lukt niet. Ook blijkt de brandstof niet de juiste als we onze brander testen, maar gelukkig zit er vlakbij een benzinepomp.
Buiten wat eten, drinken en slenteren door de stad doen we niet veel. De temperatuur is in elk geval heerlijk. Onverwacht vinden we nog een kantoortje van de Bibbulman track; even een praatje maken dus. Terug in de hostel de was doen en herpakken. Niet alles hoeft mee op trekking en een gedeelte kan achterblijven in een bagagekluisje.
Nog één keer steak eten en dan naar bed.

Na een stevig ontbijt gaan we met de stadsbus naar het startpunt van de Bibbulmantrack (of Bibbtrack zoals de meeste mensen de trail noemen). Na een laatste koffie met cheesecake lopen we naar het echte startpunt. Een bord geeft dat punt aan. Er zullen nog vele borden en markeringen volgen. Verdwalen lijkt onmogelijk, maar we ontmoeten twee dames die het meerdere keren gelukt is. Ze zijn blij met ons.

De start van de Bibbtrack

Redelijk warm om te lopen en later op de dag een flinke bui op ons nek. Gelukkig staan er elke 10, en later 20, kilometer shelters op de route, waar je gratis in mag slapen of je tent bij mag opzetten. 's Avonds kunnen we de spullen dus goed uithangen op Ball Creek Campsite.
Behalve een hotel (koffie!) een paar kilometer voor ons eindpunt alleen maar onverhard gelopen. Soms wat hoogtemeters, maar echt steil wordt het nergens. We herkennen weinig bomen en planten, maar er bloeien er genoeg, ondanks dat het hier winter is. Verder veel vogels, waaronder groene papegaaien. Bij het hotel eten ze uit je hand. Ook nog felrode vogels en de lachende kookaburra. Als iets Australisch is, is dat het wel.

Bij het hotel eten de papegaaien uit je hand.

Bij de campsite/shelter is genoeg water om eerst te wassen en dan koffie te zetten en eten te koken. Dat laatste doen we in het donker: het is winter en dan is het al om zes uur donker. Nog een slokje Balvenie (was op Londen taxfree niet heel veel duurder dan Tellemore Dew; dan maar decadent doen) en vroeg naar bed.

Heel veel regen 's nachts en om half vier komt er zowaar nog een stel bij in de shelter. Zeiknat en in het donker zijn ze aangekomen. Ook wij blijven langer liggen dan gepland, maar we hebben geen zin om in de regen te starten. Dan maar bij de tweede in plaats van de derde hut stoppen vandaag.

Regelmatig gaat het regenpak aan.

De hele dag is het zeer wisselvallig. Het ene moment is het zweten in korte broek en even later lopen we in volledig regenpak. Het maakt het wel zwaarder daardoor. Bij Helena campsite lunchen we. Er zijn daar nog twee stel dagwandelaars, maar verder komen we vrijwel niemand tegen vandaag. Aan de kaart in ons routeboekje te zien zullen het rustige dagen worden verder. Ook de hoogtemeters zullen de komende dagen afnemen. Vandaag nog diverse keren klimmen en dalen.
Zowaar onze eerste kangaroe van deze reis gezien. Zowel bij onze overnachtingsplek, Waalegh campsite, als onderweg. Ook zien we zwarte kaketoes. Leuk, zeker omdat ze zeldzaam zijn. Qua begroeiing is er wel wat variatie met gisteren, maar veel namen ken ik niet. Alleen eucalyptus en grasstree herken ik inmiddels.

Eén van de vele merktekens onderweg.

We zijn om half vijf bij de shelter, maar omdat de volgende nog zo'n drie uur lopen is stoppen we. Eerst maar weer eens wassen en koffie zetten. Na de spaghetteria, oploskoffie en whisky met chips gaan we weer vroeg naar bed.

Veel regen en wind vannacht. Lang leve de shelter. Opnieuw blijven we wat langer liggen; een goede beslissing, want vrijwel de hele dag blijft het verder droog. Nog voor ons ontbijt komt een end-to-end-to-end wandelaar langs. Nog twee dagen en dan is tie weer thuis. Hoewel dit zeker geen lelijke wandeling is (welke wandeling eigenlijk wel?) heb ik zelf beslist niet de neiging om bij het eindpunt, bijna 1000 kilometer verder, aan te tikken en terug te lopen.

Waalegh Campsite

Het is een stuk kouder dan gisteren en ondanks dat het vrijwel niet regent is het volledige regenpak maar zelden echt te warm, terwijl dat wel is wat we de hele dag aanhebben. Het scheelt natuurlijk ook dat we niet heel veel hoogtemeters hebben, alleen de klim bij Mount Dale campsite. Bij deze shelter slapen maar weinig mensen blijkt uit het logboek.
Diverse kangoeroes, maar weinig vogels vandaag. Misschien is het toch te nat voor ze? Wel veel jonge begroeiing die na de bosbranden van een paar jaar geleden is ontstaan. Het lijkt erop dat vleesetende plantjes het hier ook goed doen.

Andere vegetatie dan we in Europa hebben.

Op de campsite blijkt dat muizen ook hartkeks en spaghetteria lusten. Balen; de voor de hand liggende dingen hadden we goed opgeborgen, maar deze luchtdicht verpakte etenswaren dus niet. Enfin, zo heel veel lijken ze niet op te hebben en in geval van nood kunnen we altijd nog eerder stoppen met wandelen.
Het is te koud om te wassen met het in reservoirs opgevangen regenwater en echt gezweten hebben we vandaag ook niet, dus uitgebreid wassen slaan we maar een keertje over. En verder werken we weer onze gebruikelijke rituelen af om om zeven uur de slaapzak in te duiken.

De muizen hebben zich tegoed gedaan aan onze hartkeks.

Alweer worden we gewekt. Deze keer door de vrijwilligers van de onderhoudsploeg. Nu regent het dan nog, maar al snel als we lopen wordt het droog en dat blijft het de hele dag. Heerlijk wandelweer: halfbewolkt, weinig wind en niet te warm. Ook qua omgeving een topper. Niet alleen dezelfde soorten bos als gisteren, maar ook grote rotsen en de laatste kilometers door een moerasachtig gedeelte. De kikkers zorgen voor de meeste herrie.

Kenmerkend plaatje van de bossen alhier.

Ook vandaag weer weinig hoogteverschillen. Wel kruisen we een drukke autoweg. Toch nog een teken van beschaving. Voor de penningmeester zijn dit natuurlijk ideale dagen.

Hier loopt het pad over de rotsen.

Op diverse stukken kun je weer zien dat er een paar jaar geleden bosbranden hebben gewoed. Zo ook bij de campsite van deze nacht. We zijn daar vrij vroeg, maar de volgende is ruim 15 kilometer verder. Dat halen we nooit meer voor het donker. Dan maar om kwart over drie stoppen. Wat vroeger eten, een kopje koffie extra zetten en kampvuur stoken. Tegen de verwachting in krijgt Hanneke het natte hout goed brandend. Desondanks gaan we vroeg naar bed.

Vroeg opgestaan want vandaag ''moeten'' we een lange etappe. De campsites liggen hier wat verder uit elkaar en met dit weer wil je heel graag bij (of in) een shelter slapen, want droog zitten en koken is een stuk prettiger dan tobben in de voortent. Het lijkt erop dat we onze tent deze trekking voor niets meesjouwen.

Een mistig bos vanmorgen.

Als we starten is het mistig en bewolkt, maar tot de lunch houden we het aardig droog. De route is alweer erg makkelijk. Soms brede en soms smalle zandpaden, maar altijd goed gemarkeerd. De enige kangaroe die we zien is een dode, maar wel zien we weer diverse parkieten en kaketoes. Die laatste zijn zeldzaam, maar wij hebben ze toch al meerdere malen gezien deze reis.

Kaketoes hoog in de boom

Veel water en watertjes vandaag. Kunnen we daarom onze sokken letterlijk uitwringen op de kampplaats? Waarschijnlijk is het vooral de regen na de lunch. Die houdt overigens niet zo heel lang aan, want al snel na de twee klimmetjes van Mt. Cuthbert en Vincent wordt het droog. Jammer dat het net daar regent, want het uitzicht is geweldig. Gelijk ook een heel ander gebied: veel rotsiger en kaler.

Het regenpak is onmisbaar vandaag.

Het laatste uur naar campsite Mt. Cooke is weer een makkie. Zandpaden zonder veel hoogteverschillen. Samen met de zon maakt dat tot een mooi afrondend stukje voor het weer tijd is voor eten, drinken, wassen en slapen. Toch jammer dat ook gore-tex schoenen absoluut niet waterdicht zijn.

We staan laat op want vandaag hebben we een bijzonder korte etappe. Vervoerstechnisch komen we wat onhandig uit deze wandeling, vandaar deze keuze. Soms kom je gewoon tientallen kilometers geen mogelijkheid tegen om in de beschaving terug te keren. Eén voordeel: we starten nu als het droog is en dat blijft zo. Sterker nog: later breekt zelfs de zon door, terwijl het 's morgens vroeg nog regende. 

Bovenop Mount Cooke

De wandeling begint met de beklimming van Mount Cooke. Volgens velen in het logboek een steile en moeilijke beklimming, maar met alle respect: 300 meter klimmen is zelfs voor een Nederlander niet echt indrukwekkend. Ook de steilte valt heel erg mee en verder is het pad goed begaanbaar. Alleen bovenop, waar grote kale rotsen zijn, is de kans op verkeerd lopen aanwezig. Door de regen zijn de rotsen soms erg glibberig. Oppassen dus. Wel een heel mooi stuk met vergezichten alle kanten op.
Dalen gaat redelijk makkelijk en snel en halverwege besluiten we even een kopje koffie te zetten. Tijd genoeg vandaag. Onze eerste pauze niet op een campsite deze tocht. Dit zowel vanwege de afstand als het weer.

Grasstree

De laatste kilometers zijn erg makkelijk. Vlak en over een breed zandpad. Vrijwel het hele stuk kunnen we zelfs naast elkaar lopen. Aan het vele dode hout te zien is er hier al heel lang geen bosbrand geweest.
Bij de shelter van Nerang een late lunch en dan eerst alle natte en vochtige spullen maar eens uithangen. Tijd genoeg om rustig aan te doen. We hebben zelfs tijd en licht genoeg voor een kaartspelletje van Catan vandaag. 's Avonds de laatste whisky en nootjes; je merkt toch dat we er bijna zijn: de voorraden raken op.

Een koude nacht. De volgende keer toch maar weer onze dikke slaapzak meenemen?! Dit is ook de eerste nacht zonder regen. Overdag heerlijk wandelweer. Opnieuw slapen we uit, want ook vandaag geen erg lange tocht. Volgens ons boekje zelfs één van de lichtste etappes van de hele track. Dat zal waarschijnlijk wel kloppen, want letterlijk meer dan een enkele hoogtemeter maken we niet vandaag. Verder alleen onverharde paden (we zien wel een geparkeerde auto ergens onderweg; de eerste auto in dagen) en vrijwel de hele dag door verschillende soorten bos. Zowaar weer eens een levende kangaroe en ook diverse knalgroene parkieten of papegaaien. Geen idee wat eigenlijk het verschil is tussen die twee.

Overal zie je de sporen van bosbranden.

Een redelijk hoog tempo en onderweg een lunchstop in het bos. Gelukkig is het mooi wandelweer, want de shelters zijn hier wat minder dik bezaaid, waardoor je nergens overdekt kunt zitten onderweg.

Eén van de weinige hindernissen deze dag.

Bij Gringer Creek zit onze tocht er min of meer op. Morgen alleen nog een klein stukje lopen naar de weg, die je hier heel goed kunt horen en dan gaan we terug naar de wereld van schone sokken, douches en steaks. Nu nog een halve middag en avond oploskoffie, spaghetteria en chocoladekoekjes. We liggen nog vroeger in bed dan anders, maar zo rond kwart over negen arriveert een grote groep Scouts die, hoewel ze beslist erg zachtjes doen, toch de nodige geluiden produceren en ons daardoor wakker maken.

De laatste kilometers van onze wandeling.

Om zeven uur is iedereen wakker en een uurtje later lopen wij onze laatste kilometers van deze tocht naar een roadhouse. Een wat verlopen wegrestaurant annex benzinepomp met slechte koffie en een niet zo heel lekker worstje. Wel heel vriendelijk en behulpzaam personeel. De bus komt pas uren later en dus besluiten we onze duim maar omhoog te steken.
Binnen twee minuten een lift tot de rand van Perth. Twee mannen die in een countryband spelen en het kleinste concert geven wat ik ooit heb meegemaakt/ We kopen hun cd; waarschijnlijk om nooit te draaien, maar als het leven niets anders is dan het sparen van mooie anekdotes, is deze lift er beslist één van!

In Perth zijn de kangeroes anders dan tijdens de trekking

De stadsbus brengt ons bij de hostel. We mogen pas om één uur de kamer op, dus douchen en wasmachine moeten nog maar even wachten. Dan maar wat eten en drinken en shoppen. Dat is ook ná één uur het belangrijkste wat we doen. Gelijk ook maar even de rest van de vakantie geboekt.
's Avonds (natuurlijk) weer steak eten. Altijd lekker na een week op hartkeks en spaghetteria te hebben geleefd!

Klik hier om de rest van dit reisverslag te lezen en onder andere foto's te zien van een springende walvis, bizarre rotsformaties en de maan van dichtbij.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar de startpagina.