Een gedeelte van de Baekdu Daegan Trail in Zuid-Korea

Inleiding:

In het voorjaar van 2013 hebben René, Sven en Jan een gedeelte van de Baekdu Daegan Trail in Zuid-Korea gelopen. Wel een bijzonder land, niet de meest mooie wandeling uit hun wandelcarriére. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Een bijzondere eerste dag van een wandelvakantie: we zouden met z'n vieren naar Zuid-Korea gaan, maar gisteren belde David dat hij helaas niet meekan. En zo komt het dus dat ik met alleen Sven en René wegga.
Hanneke is met een stel vriendinnen naar de hammam, dus voor ik de metro naar het station pak knuffel ik alleen Eljer en Jilke. Waarschijnlijk is alleen onze oppas Mark straks getuige van de eerste keer zelfstandig staan van Eljer; net was hij al halverwege.
Op station Schiedam samen met Sven verder in de trein en op Schiphol is ons reisgezelschap compleet. Inchecken en koffie drinken. Om kwart voor zes stijgen we op. Negen uur in een boeiing en zowaar smaakt de warme maaltijd best goed.

Het ontbijt is niet best, maar daarvoor nog redelijk wat geslapen. Alles bij elkaar zeker geen slechte vlucht. Op de luchthaven gaat alles zeer efficiënt en in no-time staan we buiten. Met worstjes. We hadden keurig op het formulier aangekruist dat we ze in de rugzak hadden maar door strategisch de juiste doaunier te kiezen (hij die geen worstjes heeft neemt de douanier die wél op het formulier kijkt) leveren ze geen gedoe op.
Even wachten, met een espresso, op de limousinebus. Geen overdreven term als je naar de stoelen en beenruimte kijkt. Een uurtje rijden naar het busstation. Veel bloemen, flats en bruggen onderweg. Dan nog ruim twee uur in een ander bus en daar wachten op de overstap naar de volgende bus. Mooi even de tijd om benzine voor de brander te tanken en dan met een buurtbusje ruim een half uur omhoog. Ruim 21 uur na vertrek van Schiphol staan we op het beginpunt van onze wandeling: einde dag 1 van etappe 10 van de Baeku Daegan Trail.

Het startpunt van onze wandeling.

Vandaag alleen maar klimmen over een verharde doodlopende weg. Het is veel warmer dan gedacht. Wel erg lekker: de stilte. Na een etmaal vliegtuig- en busrumoer is het heerlijk om weer eens alleen vogels en wind te horen. Uitzicht is er amper: we lopen tussen begroeiing. De natuur is iets later dan in Nederland, dus vrijwel alle bomen zijn nog kaal.

Bijna donker.

Na een uurtje is het mooi geweest. Het is bijna donker aan het worden, dus zetten we de tent op. Spagheteria eten, nog een afzakkertje en dan de slaapzak in. De jetlag begint een rol te spelen.

Na een droge nacht regent het 's morgens. Vervelend inpakken en na het ontbijt met hartkeks trekken we de regenpakken aan en pakken tenslotte ook de tent in. Tot aan het einde van de dag blijft het regenachtig en mistig en blijven we vooral in de wolken, dus uitzicht hebben we niet vaak vandaag.

Erg mistig en vochtig vanmorgen.

De weg wordt al snel een bospad. Beter. Supergoed gemarkeerd en meer bordjes met informatie dan het Drenthepad. Alles alleen in het Koreaans, dus we hebben nog steeds geen idee wat we zien. Na nog wat verder klimmen zal het vrijwel de hele dag op en neer gaan. Weinig vlakke stukken. Zeker in het begin wel een heel begaanbaar pad. Soms zelfs over vlonders met rubberen matten. Op de foto's zien we dat het hier verschrikkelijk druk kan zijn. Vandaag zien we slechts twee keer iemand anders.

Af en toe moeten we een sneeuwveld over.

Door de mist hebben we soms het gevoel dat we weer in Ierland lopen; de laatste bestemming waar dit gezelschap ook liep. Maar als de mist optrekt zien we dat het landschap toch anders is. Ook de enkele vroegbloeiende bloem is van een andere soort. We klimmen tot over de 1400 meter, stoppen af en toe voor een korte pauze, lopen soms over sneeuwveldjes en aan het einde van de dag staan we weer op 700 meter. Het is dan zeven uur geweest. Een lange en zware dag. Vooral Sven is blij dat het erop zit.
We staan bij een mini-tempel, maar helaas kunnen we de aangegeven bron nergens vinden. René en ik zullen dan vijf kilometer over de weg naar het volgende dorp lopen, want we hebben helemaal geen water meer. Gelukkig vinden we na 500 meter alsnog een stroompje, dus zijn we toch weer redelijk snel terug. De tent staat al bijna. Koffie, eten, koffie en whisky onder het afdakje van de tempel. Iemand komt met een taxi om even wat te bidden of offeren. De wind is inmiddels verdwenen en het lijkt een koude nacht te worden, maar dat valt heel erg mee.

Onder het afdakje van de tempel.

We slapen tot half negen uit. De zon schijnt. Geen dag voor een hoog tempo.

En zo staat de tent bij de tempel.

Pas tegen half elf starten we. Ons einddoel is een tempelcomplex, maar helaas vinden we het pad er naar toe niet. Dat betekent dat we op de Galgot-Sanpas zullen kamperen. Tot die tijd een vrij saaie wandeldag. De route pakt niet echt. Hier en daar wat naaktbloeiende azalea's, maar verder eigenlijk alleen maar kale struiken en bomen. Wel overal met (reclame?) lintjes. Sommige kilometers zijn zwaar door lastig klimmen of dalen, maar soms ook kunnen we kilometers lang redelijk goed doorlopen. Geen sneeuwvelden zoals gisteren.

Naaktbloeiende azalea's.

Regelmatig pauzeren we. We hebben meer water meegenomen dan gisteren, want we willen niet weer het risico nemen dat we de bronnen niet kunnen vinden.

Af en toe wat klauteren, maar moeilijker dan dit wordt het nergens,

Rond half zes staan we bij een vlak plekje waar ook water te vinden is. Er staat verder een dun windje, dus snel de warme kleren aan. Na het eten steken we al snel een kampvuur. Het wordt een lange avond en alle drank, zelfs de oranjebitter, gaat op. Ik kan niet ontkennen dat we meer hebben gedronken dan goed voor ons is. Wie o wie heeft toch mijn rugzak in de tent gelegd?

Vandaag niet zo'n heel lange dag, dus hoeven we ook niet vroeg op. Het is een stuk minder warm dan gisteren en de zon zien we nauwelijks. Door de wind is het zelfs koud. Trui aan of trui uit is het thema wat de hele dag terugkomt.

Groepsfoto (van links naar rechts: René, Sven en Jan)

De route is gelukkig wat mooier dan gisteren, zeker het uitzicht. Wel weer veel hoogtemeters. Eerst een paar honderd meter klimmen en aan het einde van de dag nog een heel lange afdaling. Geen lastige stukken vandaag.
Viooltjes en azalea's bloeien hier en daar en af en toe zien we een felgekleurd vogeltje.

Overal lintjes als markering.

Mensen komen we daarentegen amper tegen. Helaas missen we ook de 50-jaar oude azalea. We moeten er volgens het boekje bijna langs gelopen zijn, maar omdat we de bordjes niet kunnen lezen hebben we waarschijnlijk de afslag gemist.

De tent paste echt maar net.

Bij een steile asfaltweg stoppen we. Er is één vlak stukje voor de tent: precies tussen drie bankjes is. Slechts een paar centimeter speling, maar het past dus echt.
Lekker spagheteria eten en dan snel de tent in. Het is koud buiten.

We staan heel vroeg op, want de planning is een lange wandeldag. We drinken maar een kopje thee bij het ontbijt: de benzine is bijna op en daarnaast heeft de brander af en toe kuren. Weliswaar heeft Sven ons verbaasd met z'n handigheid (niet ironisch bedoeld deze keer!), maar we hebben er de afgelopen dagen toch een paar keer last van gehad. Iets over achten lopen we weer op de route. We beginnen met een hele steile klim en vrijwel in één ruk door lopen we naar 1200 meter hoogte. Het is erg bewolkt, dus veel uitzicht is er weer niet.

Steil omhoog.

Na een korte pauze dalen we af. Opnieuw erg steil. Na een paar kilometer beginnen we steeds meer te twijfelen of we wel op het goede pad zitten. We lopen steeds meer richting een tempelcomplex dat niet op onze kaart staat. Maar ja, een ander pad hebben we niet gezien.Ons vermoeden is terecht: we eindigen bij het complex. Daarmee is gelijk ook onze wandeling ten einde. Het is onmogelijk om nu nog om te keren en uiterlijk morgenochtend op een plek te zijn waar bussen gaan en vandaag nog in het daglicht bij water te kamperen.

	Het tempelcomplex.
	Detail van het tempelcomplex.

Ondanks deze deceptie maken we er het beste van en lopen een uitgebreid rondje over het complex. Aan het einde ontmoeten we Kim, een vrouw die heel goed Engels spreekt en daar werkt. Ze regelt twee monniken die ons met een grote auto naar een, en niet het dichtsbijzijnde, busstation brengen.
En zo zijn we drie uur later in Seoul. Bijna een dag eerder dan gepland. Een snel en efficiënt metrosysteem brengt ons vlakbij het hotel waar we morgen een kamer geboekt hebben. Maar eerst: koffie mét!
Het hotel zit deze nacht vol, maar vlakbij vinden we een hostel waar nog een kamer vrij is. Uitpakken en douchen. Dan op naar vlees, friet en bier. Heeft wel eens lekkerder gesmaakt. Maar goed: met nog een paar potjes hartenjagen en leuke muziek amuseren we ons toch prima.

Uitslapen en een dagje Seoul. Veel in de metro zitten en alles bij elkaar veel tegenvallende ''excursies''.

In een  metrostation van Seoul.

In tegenstelling tot de vorige keer ''pakt'' de stad me helemaal niet. Geen idee hoe dat komt, maar een poging: geen echt centrum, geen echt leuke winkels (wel heel veel cosmetica en kleding, maar heel weinig ''frutselwinkels'') en geen toeristische highlights. Wel op elke straathoek een prima koffietentje, al dan niet van een bekende keten.

Op sommige plaatsen in het erg druk.

Lunchen doen we echt Koreaans en avondeten bij Friday's. Het eerste was een betere keuze.

Ruimte is schaars.

Tot slot sluiten we de avond af in een erg leuke kroeg met een paar cocktails en de onwezenlijke ervaring dat Amerikaanse meisjes die bijna de helft jonger lijken te zijn dan wij er alles aan doen om in de smaak te vallen. En dat laatste beschrijf ik dan nog netjes geloof ik. Overbodig te melden dat wij meer interesse hebben in het kaartspel hartenjagen en met z'n drieën om een uur of twee 's nachts naar onze zespersoonskamer vertrekken.

Afgelopen avond is niet eens echt heel veel gedronken, maar wel slecht geslapen vannacht. Misschien toch al genoeg uitgerust de afgelopen week? Lekker ontbijten en dan het lange wachten.

Ondanks dat het een moderne stad is is niet alles modern.

Op het vliegveld laten we René achter: hij blijft nog een week en Mariska komt aan met het vliegtuig waarin Sven en ik naar Amsterdam vliegen. Mariska heeft een flinke vertraging, wij gelukkig niets.
Een voorspoedige vlucht en bijzonder snel Schiphol af (uniek!). Lekker naar huis, naar m'n drie grootste schatten.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.