Vietnam

Inleiding:

Vietnam was zo'n bestemming waar we al heel lang heen wilden, maar door omstandigheden (met name de dure tickets) kwam het er niet van. Voor december 2010 konden we redelijk betaalbare tickets vinden en dus reisden Hanneke en Jan naar het Verre Oosten. Een week wandelen en daarna nog wat andere highlights, waarbij Halong Bay misschien nog wel meer indruk maakte dan de hike. Hieronder volgt het reisverslag van die reis.

Nederland ligt onder een pak sneeuw en zowel de NS als Schiphol hebben gewaarschuwd voor problemen. We gaan daarom nog maar wat vroeger richting station en met een te laat vertrekkende Fyra (dit weekend zonder extra toeslag) zijn we drie uur voor onze vertrektijd op de luchthaven. Daar is het druk en heel veel vluchten, vooral binnen Europa, zijn vertraagd of geannuleerd. In eerste instantie lijken wij slechts één uur vertraging te hebben en dat zou geen probleem zijn. Voor ons vliegtuig naar Hanoi hebben we zo'n vier uur op Kuala Lumpur.
Maar helaas: er is een sleepverbod gedurende enige tijd (te veel ijs) en onze vertraging loopt op tot meer dan vijf uur voor we eindelijk opstijgen. Iedereen is inmiddels erg hongerig en dorstig, maar gelukkig krijgen we direct bij binnenkomst in het vliegtuig diverse snacks en wat te drinken.
De vlucht verloopt verder prima en het eten is zelfs best lekker.

Wat gelezen, geslapen en muziek geluisterd en plaatselijke tijd rond de middag zijn we op de luchthaven. Ons toestel naar Vietnam is dan allang vertrokken en pas morgen gaat de volgende vlucht.
Met een bus vol gestrande passagier gaan we richting de stad naar een bijzonder luxe hotel. Jammer dat we geen lunch krijgen, dus die betalen we dan maar zelf. Net als een uur (!) Internet om onze reisorganisatie in Hanoi in te lichten dat we een dag later komen. Kost ons de dagexcursie naar de Perfumed Pagode.

Een typisch Aziatisch winkelcentrum

Met een watertaxi gaan we naar een groot winkelcentrum. Geen toeristen, erg Aziatisch qua alles. Niets gekocht. Het bezoek is vooral bedoeld om niet in slaap te vallen en de jetlag tegen te gaan. Tegen half zeven zijn we terug in het hotel. Een kopje oploskoffie en vrij snel daarna eten. Een uitgebreid buffet met zoveel keuzes dat alles proeven een illusie is. Tijdens het eten wordt er bij een stel andere Nederlanders een tas gestolen. Dat was wel het laatste wat ik hier had verwacht. Gelukkig voor hen worden de paspoorten en tickets later teruggevonden.
Na het eten gaan we naar de kamer en gaan keukens en badkamers ontwerpen. Vrijdagavond zijn de nieuwe tekeningen van onze (mogelijke) nieuwe woning per mail binnengekomen, dus daar zullen we deze vakantie vast nog vaker mee bezig zijn.

Half zeven en ontbijtbuffet. Weer heel veel keus. Om zeven uur brengt de bus ons terug naar het vliegveld. Tickets opgehaald en wachten maar. Het is erg rustig en we hebben nog drie uur.
Keurig op tijd landen we in Hanoi en we worden zowaar opgewacht. De taxi brengt ons naar ''ons'' reisbureau. Vietnam is anders. Koeien op de vluchtstrook, rieten hoedjes en verkeer zoals ik het buiten Egypte nog niet heel vaak heb meegemaakt. De enige reden dat er weinig ongelukken lijken te gebeuren is het feit dat iedereen goed oplet.

Sfeerplaatje Hanoi

Na ons laatste deel van de trip te hebben betaald hebben we nog een paar uur voor de stad. Hectisch, maar erg leuk. Een enkele tempel voor de cultuur, maar vooral: mensen en het leven kijken. Er schijnen twee miljoen brommertjes in te stad te rijden. We hebben het gevoel minstens de helft gezien te hebben. Ondanks dat we een paar uur hebben voltooien we de stadswandeling uit de Lonely Planet niet eens helemaal. Komt ook omdat het vroeg donker is.

Onze nachttrein

Spullen opgehaald en naar het station. We delen een slaapcoupé met twee Australiërs. Het rijtuig is van de reisorganisatie zelf. Keurig op tijd vertrekken we en na nog een biertje liggen we al snel in bed. Ze zijn langer dan die in de trein naar Kandersteg, maar echt goed slaap ik niet. Toch weer die stomme jetlag.

Om half zes rijdt de trein Lao Cai binnen het eindpunt van de spoorlijn en de grens met China. Onze gids staat er al en eerst gaan we ontbijten. Pannenkoeken met chocoladepasta; duidelijk Franse invloeden. We stappen in de auto en rijden een uurtje. Daar stappen we in een longboat. Tegen de stroom in dus heel snel gaat het niet. Kunnen we wel goed de ijsvogeltjes zien. Na de kloof met een soort druipsteengrotten stappen we uit en rijden nog een heel klein stukje naar de markt.

Een kleurrijke markt

Vrijwel geen toeristen en vooral de vrouwen zijn over het algemeen zeer kleurrijk gekleed. Het heeft wel iets Zuid-Amerikaans. Foto's maken geeft me soms een wat beladen gevoel, maar de meeste mensen lijken totaal geen bezwaar om op de foto te gaan ze poseren soms zelfs.
Via een steile kronkelweg rijden we hoog de bergen in. Hanneke krijgt last van wagenziekte en is blij als we op de plaats van bestemming zijn. We eindigen bij een lodge waar we twee nachten zullen slapen. Eerst lunchen. Wat vleesgerechten, loempia's, soep, witte rijst en een soort gefrituurde knoflookpatat. Alles bij elkaar redelijk goed te eten.

Vrolijke kinderen in één van de dorpjes waar we doorheen wandelen.

Volgens de beschrijving gaan we vier uur wandelen, maar we doen het in iets minder dan drie. Door wat kleine dorpjes, tussen en over voormalige rijstvelden (we zijn buiten het rijstseizoen) en veel modderpaadjes. Mensen groeten is geen gewoonte. Wel komen er wel vaker toeristen, want niemand kijkt vreemd op van een paar Westerlingen.
Helaas is het erg vochtig en mistig waardoor we meestal niet veel uitzicht hebben. Toch is het heerlijk om uit de drukte en hecktiek van Hanoi, maar in de rust van de natuur te zijn. Ze hebben hier overigens ook wel brommers. Het aantal kippen, varkens, koeien en eenden ligt hier wel een stuk hoger.

Het wordt erg mistig.

Tegen vijven zijn we terug van het wandelen. Eerst een cola en dan een douche. Jammer dat er zo weinig water uit de kraan komt. Snel warme kleding aantrekken, want het wordt erg koud. Na de warme maaltijd duiken we snel onder de vier (!) dekbedden. Lekker opwarmen en slapen.

Pannenkoeken als ontbijt; altijd lekker. We blijven hier nog een nacht, dus inpakken is niet nodig. Eerst een half uurtje lopen naar de markt. We zijn vrijwel de enige toeristen, maar geen bezienswaardigheid. Er is één keer per week markt, dus de hele omgeving komt. Er wordt van alles verkocht, maar vooral de kleurrijke kleding lijkt het.

Niet alleen wij vinden suikerriet lekker.

Onze gids vindt ons makkelijk terug en gezamenlijk lopen we terug naar de lodge. De dagtas gepakt en op pad. Ook nu weer met z'n vieren. Tot de lunch is het droog en niet heel erg mistig. Daarna lopen we in de wolken, met miezer en zien we niet zo veel meer. Het pad is wat minder glibberig dan gisteren, maar ook nu lopen we grotendeels onverhard en dan ook nog vaak over paadjes waar geen brommertjes kunnen komen. Veel hoogtemeters. De rijstvelden zijn leeg: er wordt vanwege de winter in dit gebied maar één keer per jaar geoogst. Er bloeien nu ook amper bloemen. De rijstvelden en bergen worden afgewisseld met kleine dorpjes. Hoe armoedig ze er soms ook uitzien: er is wel televisie.

De omgeving is heerlijk om in te wandelen.

We hebben picknickspullen meegenomen, want eten of drinken kopen kan onderweg nergens. Ik ben wel benieuwd hoe lang dat nog duurt. De toeristen zouden immers best voor wat extra inkomsten kunnen zorgen. Nu lijkt het vooral om landbouw te draaien.

Eén van de dorpjes waar we doorheen komen.

De laatste kilometers zien we niet veel meer en na nog wat suikerriet gekocht te hebben (lekker!) zijn we terug bij de lodge. In plaats van de geplande negen uur zijn we er net zes onderweg geweest. Blijkbaar lopen we echt snel. Er blijft daardoor wel een lange middag over. Gelukkig hebben we een heel leuk spelletje meegenomen van thuis: Schottentotten. Daar brengen we dan ook de nodige uren mee door.
Het eten is min of meer gelijk aan de andere maaltijden: witte rijst met wat vlees en groente, al dan niet als prutje. Best lekker. Na het eten nog een paar spelletjes en weer vroeg naar bed.

Minder koud dan de vorige nacht en ook iets minder lang en lekker geslapen. Je kunt niet alles hebben. Ook al geen pannenkoeken als ontbijt, maar noodlesoep. Wel met ei; het is tenslotte ontbijt. Daarna stappen we weer in de bus en gaan eerst weer een markt bezoeken. Nog minder toeristen, maar verder weinig verschil met de vorigen. Voor de partij voor de dieren valt er hier nog genoeg te doen. Varkens worden achterop een brommer geladen, in een plastic zak gestopt en kippen worden ondersteboven met de poten aan elkaar gebonden vervoerd. Ook deze keer kijken we onze ogen uit.

Op de markt.

Nog een stuk verder rijden naar een wat modernere markt. Van het landschap zien we vrijwel niets: het mist ontzettend. We doen daar wat inkopen en rijden dan nog een paar uur verder naar het startpunt van onze trekking. Onderweg stoppen we voor een lunch in een authentieke Vietnamese snackbar. Het menu lijkt op dat van gisteren, maar is wat eenvoudiger. Nog wat laatste boodschappen en drinkwater voor twee dagen gekocht voor we het laatste stukje rijden. Soms giet het. Bij een stuwdam in aanleg kunnen we niet verder rijden en hijsen we de rugzakken op. Het miezert nog een klein beetje, maar al snel gaan de regenjassen ook de rugzak in. Het is (vrijwel) droog en veel te warm voor een regenjas.
Veel klimmen. De modder maakt het pad spekglad en het wandelen afschuwelijk zwaar. Soms is het letterlijk twee stappen omhoog en één omlaag. Het landschap is, tussen de mist en wolken door, zoals ik me had voorgesteld. Overal terrassen van rijstvelden de bergen op. Mooi. Jammer dat het zo vochtig is. Niet alleen vanwege de foto's, maar ook vanwege het zweten.

Rijstvelden.

Bij het dalen gaat het vanzelfsprekend een keer mis en val ik met m'n kont in de modder. Dan is m'n broek dus heel vies. Onderaan steken we een rivier over. Dat zal wel nooit een hobby van Hanneke worden. Aan de andere kant weer omhoog glibberen. Zelden heb ik het zo zwaar gehad tijdens het lopen. Ondanks dat we geen tent, brander en slaapzakken bij ons hebben is de rugzak toch vrij zwaar. Een paar liter water en niet bepaald licht gepakt. Maar goed: we komen vanzelf een keer boven.

En ook hier fotogenieke kinderen.

Tussen het één na laatste en laatste dorpje lopen we verhard. Lekker even niet wegglijden en je voet op elke willekeurige plek kunnen neerzetten. Dan komen we bij onze overnachtingsplek aan. Eerst de natte en vieze spullen uittrekken. Tot onze verrassing is er én cola én een douche. Bij die laatste moet eerst een uurtje de boiler opwarmen, maar ach, dat geeft niet met zulke meevallers. De douche blijkt zelfs warmer te zijn en meer water te geven dan die van gisteren. En ook het eten smaakt hier erg goed.
De avond brengen we door met een spelletje spelen en een drupje whisky drinken, voor we om half tien naar bed gaan. Het is niet zo heel koud en als je niet te lang nadenkt vallen de matrasjes en dekbedden (alles zonder hoes of lakens) ook best mee.

Ontbijten met noodlesoep. Geen succes. Gelukkig hebben we nog wat zelfmeegebrachte theezakjes en oploskoffie, want de Vietnamese thee smaakt erg bitter. Zo rond half tien wandelen we. Het is nog wat bewolkt en heiig, maar later breekt de zon door. Voor hele mooie foto's blijft de lucht te vochtig, maar om te wandelen is het perfect. Zelfs de korte broek gaat nog aan.

Heerlijk wandelen vandaag.

De route blijft een hoogtepunt. Overal rijstvelden en ook heel veel vlinders. Paars, rood, fluorescerend blauw, geel, wit, oranje: noem een kleur en je ziet hem terug in een vlinder. Verder nog een slang die een kikker levend naar binnen probeert te werken. Het lijkt nooit te passen.
In een dorpje drinken we een blikje fanta. We sjouwen meer water dan nodig is. De hele dag lopen we over een weg. Soms wat meer en soms wat minder verhard, maar hoe dan ook met weinig hoogteverschillen en erg goed begaanbaar.

Wandelen is ook oog hebben voor details.

Lunchen met meegebrachte broodjes en beleg. Lekker. Dan nog een paar kilometer lopen tot we om een uur of twee op de plaats van bestemming zijn. Ondanks de prachtige wandeling toch een beetje een tegenvaller: volgens de beschrijving zouden we acht uur wandelen. Het werden er vijfeneenhalf.
De homestay oogt wat netter en sjieker dan gisteren. Na een kopje thee lopen we nog een rondje door het dorp. Het is hier een stuk toeristischer: veel cafeetjes en zelfs straatverkoopsters die ons in het Engels van alles proberen aan te smeren. Dat lukt niet.

Eten in de keuken.

Avondeten doen we met de gastfamilie in de keuken. De krukjes zijn erg laag en het eten smaakt voortreffelijk. Wel verrassend: een uurtje voor het eten krijgen we een bak gefrituurde zoetige aardappels met knoflook.
's Avonds nog een paar spelletjes Schottentotten en dan naar bed. Het is warm en de deken is zwaar.

De laatste, langste en mooiste wandeldag van deze vakantie. De rest van de reis zullen we immers geen (lange) trekkings meer maken, dus dit kunnen we aan het einde van de dag gerust vaststellen.
We staan vroeg op en na een ontbijt van pannenkoeken lopen we iets over acht. We beginnen direct met een steile klim. De zon schijnt en binnen een half uur loop ik in korte broek. Zwetend omhoog. Als we boven zijn volgt een klein stukje weg. Best lekker. Een koffiepauze en dan weer verder. 

Zowaar ook blauwe lucht vandaag.

Na een paar kilometer verlaten we de onverharde weg en volgen smalle paadjes. Snel daarna lopen we door een bamboebos. Extreem modderige paden en al snel zien we heel veel andere toeristen. Vanaf Sapa is dit een heel bekende en populaire tweedaagse wandeling. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet maar onze gids en z'n maatje houden hun schoenen en broek redelijk schoon. Wij zitten helemaal onder de modder. Na het bamboebos volgen de rijstvelden. Overal waar je kijkt de terrassen in het landschap. Mooi dat lijnenspel.

Hanneke op een smal paadje.

In een supertoeristisch plaatsje eten we in een supertoeristisch restaurant. Geen verrassingen op het menu, wel lekker. Opvallend is dat de vele straatverkoopsters ons vrijwel allemaal met rust laten, terwijl de andere toeristen wel worden lastiggevallen. Komt dat door onze modderige schoenen, de grote rugzak of waarschuwt onze gids ze dat we toch niets willen kopen? Geen idee, maar het is wel prettig.

Lijnenspel in de rijstvelden.

Na het dorp nog een pittige warme klim. Ik blijf foto's maken van rijstvelden. Ondanks dat er nu geen rijst groeit blijven ze fotogeniek. De laatste paar kilometers gaan over een drukke en verharde weg Sapa in. Sapa ligt vrij hoog en is, ook al, erg toeristisch. Het doet ons direct heel erg aan Leh in Ladakh denken: overal (nep)outdoormerken te koop, restaurantjes en andere winkels die toeristen leuk vinden.
We nemen afscheid van onze gids en z'n maatje en gaan dan eerst douchen. Zweet en modder afspoelen; daar knapt een wandelaar van op. Ondertussen trekt de mist snel het stadje binnen en als we even later naar buiten gaan zien we geen hand voor ogen. Des ondanks lukt het ons om ergens espresso en appeltaart te vinden, maar van beide hoeven we niet het recept te hebben.
Eten in ons hotel zit bij de prijs inbegrepen, dus zoals het echte Nederlanders betaamt eten we dan ook daar. Alweer geen verrassingen op het menu.
Nog een paar spelletjes Schottentotten en na het ophalen van ons gratis biertje gaan we naar onze kamer. Om samen in de lege hoteldisco te zitten gaat ons net wat te ver.

Heel lang uitgeslapen, maar omdat het toch een rustige dag is, is dat niet zo erg. Na het ontbijt gaan we Sapa ''verkennen''. Niet heel spannend of inspirerend.  De tuinen op de berg zijn wel mooi, ondanks dat er nu heel weinig bloeit. Het is winter en erg fris vandaag.
Af en toe wat eten of drinken, een beetje winkelen en om vijf uur richting hotel. De schone was in de rugzakken gedaan en al snel komt de minibus om ons naar het station te brengen.
Daar na lang wachten de (waarschijnlijk) lekkerste maaltijd van de hele vakantie gegeten tegen minder dan 10% van wat de lunch kostte. Maar ja, toen had Hanneke heel erg trek in steak en nu eten we gewoon weer lokaal Vietnamees.
Om iets over acht rijden we met de nachttrein weer richting Hanoi.

Tegen de verwachting in worden we niet van te voren gewekt en daarom staan we pas op als de trein in het station van Hanoi staat. Niet echt goed geslapen. Een minibusje brengt ons naar het centrum. Vrijwel alles is gesloten en het is nog heel rustig op straat. Het lijkt erop dat alle toeristen zich verzamelen in hetzelfde restaurant om de tijd tussen een uur of zes en acht te doden. Van de ene excursie naar de andere. In ons geval drie dagen naar Halong Bay. Althans: dat hopen we, want op ons betalingsbewijs staat dat we een tweedaagse tocht gaan maken. Maar goed, we zien wel.

Halong Bay

Met een minibusje vol mensen rijden we naar Halong Bay. Onze chauffeur rijdt als een (Vietnamese) gek. Onderweg een tussenstop voor souvenirs en wat te eten. Rond lunchtijd zijn we op de plaats van bestemming. Een ''watertaxi'' brengt ons op een grotere boot. Het voelt erg luxe als je aan boord komt: direct een glaasje sju en een vochtig doekje om je handen schoon te maken. Het is niet druk aan boord: buiten ons nog een Zuid-Afrikaan en vijf Australiërs, terwijl er twaalf hutten aan boord zijn. De boot ziet er een beetje uit als een piratenschip. Al snel varen we tussen de rotseilanden door. Binnen no-time zitten we aan de lunch. Voornamelijk eten uit zee. Lekker. Naar buiten kijken verveelt geen moment. Niet voor niets is dit gebied werelderfgoed.
Na een tijdje stoppen we en brengt de watertaxi ons naar een ponton. Daarvandaan kun je meevaren op een roeiboot of zelf zeekajakken. Natuurlijk kiezen wij voor dat laatste. Jammer dat het niet een veel langer stuk varen is. De bestemming is een drijvend dorp. Natuurlijk: toeristisch, maar in tegenstelling tot destijds in Peru leven de mensen hier nog echt. Ik word niet jaloers, maar snap wel dat als je hier bent opgegroeid niet anders wilt.

Kajakken naar een drijvend dorp.

Terug kajakken en nog een stukje met de boot varen. De koffie, thee en mandarijnen staan klaar en ook krijgen we een minicursus springrolls (Vietnamese loempia's) maken. Vrij snel daarna gaan we, zo tegen half zes, voor anker tussen een aantal rotseilanden. Wel beschut, niet de enige boot. Er zijn nog wat andere gasten aan boord gekomen, waaronder de twee Australiërs uit de trein. Gezellig.

Nooit gedacht dat deze dagen tot het hoogtepunt van de reis zouden gaan behoren.

De lekkerste douche van de vakantie, een spelletje spelen en dan eten. Weer net zo uitgebreid als de lunch. Na afloop drinken we nog wat in de bar, maar als de grote TV aangaat gaan we al snel naar de kamer. Thuis heb ik al geen zin en behoefte om naar zo'n scherm te staren; hier nog veel minder. Een lange lekkere nacht goed slapen.

Al om zeven uur is het ontbijt aan boord. Daarna varen we naar een andere boot en stappen we over. Nog later stappen we over op weer een andere boot. Allerlei verschillende tours met verschillende lengtes komen zo slim bij elkaar; goede logistiek is het halve werk. De laatste boot is een eenvoudigere: het is alleen een dagboot en dus zijn er geen hutten aan boord.

Men leeft op en rond het water.

We varen weer tussen eilanden en rotsen. Opvallend hoeveel drijvende dorpjes er zijn. Het is sowieso erg druk op het water. Niet alleen met 400 boten met overnachtingsmogelijkheden en 300 dagboten, maar ook met bevoorradingsschepen, brandstofboten en bijvoorbeeld vissers. Ongelooflijk wat een infrastructuur er rondom dit toerisme is ontstaan. Het bezorgt duizenden mensen een goede boterham.

Overal zie je drijvende dorpjes.

Voor de lunch leggen we aan op het grote eiland Cat Ba. We gaan daar eerst een stukje fietsen. Zwaar zonder versnellingen als je moet klimmen. Aan het einde wat drinken. Tip: drink hier geen koffie. Door Vietnamese koffie gaat iets van caramel; ik vind het echt niet lekker.
We lopen nog een half uurtje door het regenwoud, maar echt spannend wordt het niet. Lunchen en dan weer terug fietsen. Nog een paar uurtjes varen. Het is minder zonnig en warm dan gisteren, dus de korte broek gaat niet aan. Nog een laatste stop op Monkey Island. De apen eten chips uit de hand van toeristen. Niet echt leuk, maar ja, je kan nu wel goed foto's maken van de apen.
Nog een klein stukje varen en dan van boord. Een busje brengt ons naar, waarschijnlijk, het meest luxe hotel van Cat Ba. Spullen op de kamer gezet en eerst opzoek naar thee mét. Is weer eens wat anders dan koffie mét. De zonsondergang is ook al om van te smullen.

En weer zo'n mooie zonsondergang.

Douchen en avondeten. Nog even naar een terrasje gelopen voor een baco-tje en dan is het alweer tijd om te gaan slapen.

Eigenlijk vooral een dag van terugreizen naar Hanoi. Na het buffetontbijt brengt de minibus ons weer naar de boot en varen we dezelfde route als gisteren. Ik blijf me opnieuw verbazen over de grote hoeveelheid drijvende huisjes en dorpjes en kan het niet laten toch weer wat foto's te maken.

Ook de winkels bevinden zich op het water.

 Toppunt van fotogeniekheid is een roeibootje met drie dames met van die typische Vietnamese rieten hoeden. Die hoeden worden overigens alleen door vrouwen gedragen zo te zien.

De drie dames in een roeibootje.

Na een anderhalf uur varen stappen we weer over op een andere boot en varen dan in nog eens anderhalf uur naar de haven van Halong Bay.
Met een minibusje rijden we in een kleine vier uur naar Hanoi. Tussendoor nog een stop voor een lunch en een korte pauze om een ijsje te kopen.
We hebben een redelijk luxe hotel geboekt; voor de kosten hoef je dat in Vietnam niet te laten. Spullen op de kamer gedumpt en de stad in. We hebben een stukje terug een espressotentje gezien, dus snel daarheen. Lekker.
Hanoi is een bijzonder hectische stad valt ons weer op. Vergeleken met Hanoi lijken zelfs Tokio en New York City redelijk rustig. We slenteren wat rond, kopen een poster voor in de nieuwe keuken en, natuurlijk, een paar schaaltjes. Onze restaurantkeuze is een slechte: één van de minste maaltijden van de hele reis.
Terug naar de hotelkamer om, na een douche, met een whiskycola op ons eigen dakterras te gaan zitten en de drukte op straat gade te slaan.

Uitgeslapen, ontbijtbuffet (met patat) en de stad in. We slenteren heel veel kilometers door het centrum, bezoeken een enkele pagode, doen nog wat inkopen en proeven vooral sfeer. Letterlijk hoogtepunt is op een tweede etage gelegen café en onder het genot van een biertje het verkeer gadeslaan. Wat een mensen, wat een brommertjes. En je dacht dat wij veel op de fiets deden? Wel, hier zagen we mensen met 11 kratten bier, een grote koelkast of een complete bloemenwinkel achterop fiets of brommer. Het kan dus altijd meer.

Ook een bloemenwinkel past prima op een fiets.

Ondanks de vele brommertjes staan er toch af en toe flinke files en staat alles vast. Je moet er niet aan denken dat al die brommertjes op termijn door auto's vervangen worden. Dan staat echt alles stil. Toch lijkt het wel die kant op te gaan. Vietnam is ontzettend booming en overal wordt gebouwd. Ik ben daarom ook wel ontzettend benieuwd wat er over 10 jaar van het huidige Vietnam over is. Voor de mensen hier wordt het leven ongetwijfeld een stuk makkelijker en luxer, maar voor de toeristen een stuk minder interessant schat ik zo in. Je zag bijvoorbeeld nu al tijdens de trekking dat bergpaden verhard werden. Maar goed, de tijd zal het leren en wie zijn wij om de mensen hier onze luxe manier van leven te ontzeggen?

Ontelbaar veel brommertjes.

Om acht uur worden we opgehaald voor onze tweedaagse privé-toer met chauffeur en gids. We rijden in zo'n drie uur tijd naar Cuc Phuong National Park. De eerste stop daar is het apen- en schildpadopvangcentrum. Het gaat vroeg dicht, dus kunnen we maar even blijven. Zelfs ik had nog wel wat langer willen rondkijken.
Na een heerlijke lunch stappen we in de auto en rijden dieper het tropisch regenwoud in. Allereerst een korte wandeling naar een grot. Niet heel spectaculair. Een klein stukje verderop maken we een wandeling van drie kilometer. Ondanks dat we heel weinig dieren zien is het toch altijd weer heel bijzonder zo'n wandeling door het regenwoud. Al die verschillende planten, groeiwijzen en hoe alles, soms letterlijk, met elkaar verweven is. We klimmen en dalen wat en zijn vrij zweterig aan het einde.

Bijzondere bloem in het regenwoud.

Na afloop rijden we terug en hebben nog zo'n anderhalf uur voor het eten. Dit soort rustmomenten hoeft van ons niet, maar ja, ons reistempo ligt vaak wat hoger dan van de meeste mensen.
Lekker gegeten en na nog een paar spelletjes kruipen we onder de wol.

Een nieuw jaar. Van de overgang hebben we niets gemerkt: toen sliepen we. Na het ontbijt rijden we naar Kenh Ga. Daar stappen we op een platte boot en varen anderhalf uur rond. Overal zijn mensen op en rond het water bezig. Vissen, wassen, rijst planten, met een bootje mensen naar de overkant brengen, waterplanten verzamelen: alles draait hier om het water. Zelfs de openluchtkerk is alleen per boot bereikbaar.

Een boot is hier onmisbaar.

Een vroege, maar erg lekkere lunch en dan naar Hoa Lu. Van oorsprong de hoofdstad en nu vooral beroemd vanwege de tempels. Mooi en sereen.
In een paar uur rijden we terug naar Hanoi. Terug de hecktiek in. We lopen een rondje en zowaar kunnen we tickets voor de waterpoppenvoorstelling scoren. Erg leuk en (cultureel) verantwoord en de livemuziek is best aardig.
Eten in een, naar later bleek, door de Lonely Planet aangeprezen restaurant. Terecht: voor een paar euro per persoon ontzettend lekker gegeten. De Vietnamese keuken ligt ons wel.
Terug naar het hotel voor de laatste douche, afzakkertje en hotelovernachting van deze vakantie.

Ook dit jaar viert Hanneke haar verjaardag weer op een bijzondere plaats. Deze keer in Hanoi én Kuala Lumpur. Door het tijdverschil een korte, maar door het vele wachten toch een lange verjaardag. Dat krijg je met zo'n vroege Kerstvakantie.

En zelfs de goudvissenwinkel is op de fiets.

Na ontbijt nog een tijdje door de stad geslenterd en dan brengt de taxi ons naar de luchthaven. Vietnam is een stuk leuker dan het vliegveld van Hanoi. 
Een rustige vlucht en meer dan vijf uur wachten op de overstap. Eerst koffie met taartjes. Hanneke wil graag frietjes eten op haar verjaardag dus dat doen we dan maar. Verder wat rondslenteren, spelletje doe en wachten.
In het vliegtuig hebben we gelukkig de plek met het meeste beenruimte. Erg fijn bij zo'n lange vlucht.

Net na middernacht stijgen we op en na een lange nacht zijn we rond half zeven op Schiphol. Lang wachten (natuurlijk) op de bagage en tegen negen uur zijn we thuis. Gelukkig: alleen nog maar lekkere koffie.
Vietnam was meer dan de moeite; we sluiten beslist niet uit dat we over een paar jaar nog een keer terug gaan.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.