Brontëway

Inleiding:

Met Pasen 2009 zijn Hanneke en Jan naar Leeds gevlogen om daar de Brontëway te gaan lopen. Hieronder volgt het reisverslag van die korte vakantie.

Brak in de trein. Gisterenavond met WAU naar Locus geweest en Sven en ik waren de laatste gasten die naar huis gingen. Kwart voor acht Schiphol is dan best vroeg. Tien uur Engelse tijd landen we in Leeds. Ponden halen en met de bus naar het centrum voor een andere bus naar het startpunt van de Brontë way. Drie kwartier rijden over nog geen 20 kilometer. De vliegveldbus heeft geen haast. De andere bus gaat elke 20 minuten, dus eerst maar even wat eten.
Om half twee wandelen we. Eerst een klein stukje om opzoek naar een benzinepomp. Dat lukt niet, maar gelukkig slagen we later op de dag wel als we de snelweg kruisen en een stukje verderop een benzinepomp zien liggen.

Wandelen door een lichtgolvend landschap.

Druilerig weer, soms droog en slechts heel even echt regen. Jammer voor de foto's. Het regenpak blijft in m'n rugzak. Een landschap met relatief veel bebouwing, maar het blijft Engeland: public Footpaths over het erf bij mensen en door weilanden met koeien of over net geploegde landbouwgrond. De route is slecht gemarkeerd, maar mede dankzij boekje en kaart lopen we geen één keer fout.

Tijdens deze wandeling zien we regelmatig oude en wat verwaarloosde kerkhoven.

Tussendoor nog een Fish & Chip en dan de laatste kilometers van vandaag. Zeker niet de minste. In een leeg weiland zetten we de tent op. We hebben geen honger, dus één pak spaghetteria met z'n tweeën moet voldoende zijn. Het koken duurt alleen veel langer dan gepland: we krijgen de brander niet opengedraaid. Een stukje teruglopen om een tang te lenen (lastig: we weten het Engelse woord voor tang (Mother-in-Law?) niet en hoe leg je dan zoiets uit?).
Net voor het donker hebben we dan toch in de tent gegeten en na nog een kop oploskoffie gaan we vroeg slapen.

Bijna twaalf uur later staan we pas op. Allebei hebben we als een blok geslapen; we waren er blijkbaar aan toe. Het is nog grijs, maar al snel lost er veel bewolking op en is het de hele dag afgerond perfect wandelweer. Vrijwel geen wind, niet te veel zon en ook niet te warm. Heerlijk.
Vandaag lopen we een paar keer flink fout. Public Footpaths door weilanden zijn niet altijd even duidelijk en ook de tekst van ons boekje helpt ons niet altijd even goed. De wandeling is er niet minder om. Vandaag veel minder beschaving dan gisteren. Vooral het ontbreken van het geluid van snelwegen is aangenaam. Ook is het landschap wat ruiger. Zeker de laatste kilometers van de dag over de moors en heidevelden zijn genieten.

De kerk van Thornton.

In Thornton lunchen we. De sandwichshop gaat net na ons dicht, dus opeten doen we maar buiten op een bankje in het park. Het Engelse pond staat op dit moment zo laag dat Engeland een spotgoedkope vakantiebestemming is. Dat is in het verleden wel eens anders geweest. Thornton is het plaatsje waar de Brontëzusjes zijn geboren, maar is veel minder toeristisch dan wij hadden verwacht. Onze enige andere horecastop vandaag is een biertje in de pub een paar kilometer verderop. De rest van de dag lekker lopen en eventueel pauze houden zittend op de rugzak.
Zoals altijd in Engeland zien we veel andere wandelaars. Opvallend veel hebben er een hond. Ze hebben groot gelijk dat ze hier wandelen; vrijwel alleen maar onverhard en niet al te veel hoogteverschillen, ondanks de heuvels. Of lijkt het alleen maar mee te vallen omdat het hier zo mooi is?

Heerlijk wandelweer.

Bij Brontëbridge, een heel klein bruggetje, zetten we de tent op. Koffie zetten en eten voor we weer vroeg gaan slapen.

Onze kampeerplek bij Brontëbridge.

Tot ver in de middag alleen maar blauwe lucht en zon en daarna half bewolkt. Uren in T-shirt en korte broek gelopen. In meerdere opzichten een nog mooiere dag dan gisteren.
Zo rond een uur of half tien lopen we weer. Al snel de eerste, bewuste, extra kilometers voor de lus naar de ruines voor het gebouw dat waarschijnlijk model heeft gestaan voor Wuthering Heights.

De ruines van het gebouw dat waarschijnlijk model heeft gestaan voor Wuthering Heights.

Terug een stukje over de Pennine Way. Leuk om ook een heel klein stukje van dit beroemde pad te hebben gelopen. Over de moors gaan we verder. Een klein stukje langs een beek met daarlangs rododendrons en dan veel heide. Tijd voor oploskoffie en brood. 

De route is helaas niet overal zo goed gemarkeerd als hier.

Een uurtje verder ligt Wycoller. Zeer toeristisch met de jaarlijkse badeendenrace, maar wel heerlijke appeltaart met cream en custard. In het dorpje kun je bijna over de hoofden lopen, maar het is terecht dat we een stukje omlopen om dit vrijwel ongeschonden Middeleeuwse dorpje mee te kunnen pakken.

De badeendenrace in Wycoller.

Via de beek terug de route op en al snel zien we alleen nog maar een enkele andere wandelaar. Leeg en kaal landschap. Ons hoogste punt ligt op 343 meter en even later bereiken we die hoogte bijna nog een keer.
We lopen een klein stukje verkeerd, maar al snel lopen we weer op de Brontëway. Zo tegen half zeven zetten we de tent op tussen de schapen. Al snel koelt het af, dus snel even wassen in de beek om daarna te eten en vroeg de tent in te gaan.

Het is alweer de laatste vakantiedag en ook nu hebben we een uur of tien, elf geslapen. Hoezo waren we vermoeid op vakantie gegaan? Opnieuw een blauwe lucht en later op de dag lopen in korte broek.

Een parkachtig landschap vlakbij Burnley.

Na inpakken en ontbijt lopen we verder. Een verrassend mooi stuk. Langs een beek door een wat parkachtig landschap. Kampeergelegenheden genoeg. We komen Burnley binnen langs een kanaal. Jammer dat er overal zoveel afval ligt, want verder is het best een leuk stukje.
In een warenhuis zit een koffietentje. Omdat ik niet kan kiezen neem ik maar twee stukken gebak bij de koffie. Dan nog een paar kilometer door open grasland in heuvelachtig Engeland. 

Het grootste deel van de wandeling loop je onverhard.

Overal schapen en lammetjes. Langzaam naderen we het eindpunt. Nog een paar honderd meter door een bos en dan staan we bij de Gawthorpe Hall in Padiham. Well done, zoals ons boekje zo mooi zegt. De Brontëway zit erop; een aanrader dit pad.
Al snel zitten we in de bus naar Burnley. Daar moeten we drie kwartier wachten op de bus naar Keighley. Tussendoor even naar een grote Tesco-supermarkt, maar door de vele verkeerslichten kost oversteken erg veel tijd. Dan weer een uur in de bus zitten. In Keighley blijkt er geen rechtstreekse bus naar het vliegveld te gaan, dus nemen we maar een taxi. Zo heel veel speling hebben we nu ook weer niet. Onze resterende 25 pond is net te weinig, dus snel nog even wat pinnen. Minder dan 20 kan niet, dus van het dan weer overgebleven geld gaan we maar wat eten op de luchthaven, want eten hebben we vandaag nog niet veel gedaan.
Om zes uur vliegen lukt niet: we hebben 45 minuten vertraging. Gelukkig zit daarna alles mee en zijn we in recordtijd na landing thuis. Moest je maar altijd zo kort op je bagage wachten als deze keer...

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.