Een gedeelte van de GR20 op Corsica.

Inleiding:

In de herfst van 1999 hebben Dave, René en Jan (ze noemen zichzelf ook wel W.A.U.) een gedeelte van de GR20 op Corsica gelopen. Kernwoorden: zwaar, bergen, erg mooi en regen (het blijft Frankrijk zou Jan zeggen). Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Dag 1

(zaterdag 16 oktober 1999)

Na uitgeslapen te hebben en Hanneke gedag te hebben gezegd neem ik de metro naar het station en drink daar met René en Dave een kop koffie. 
Met de trein naar Brussel en natuurlijk onderweg al hartenjagen. Op het vliegveld een biertje gedronken en toen vliegen naar Corsica. Helaas met een half uurtje vertraging; dan nog maar een potje kaarten.
Na een rustige vlucht landen we op Ajaccio en proberen onze reis naar Vizzavonna én benzine te regelen. Beide lukken met een taxi.
Tegen zeven uur zijn we op het beginpunt van onze wandeling en het giet. Na een klein stukje lopen zetten we de tent op. Het is zo donker dat je je handen niet kan zien bij het tandenpoetsen, maar de tent opzetten lukt nog prima. 

Dag 2

(zondag 17 oktober 1999)

Om half acht opgestaan en het is mooi weer. Het eerste stuk van de route is heel makkelijk. Bij een waterval staat tot onze stomme verbazing een limonadetentje. Na een korte pauze gaat het pad pas echt beginnen en zwetend gaan we klimmen. Urenlang gaan we omhoog; soms steil, soms minder steil, maar voornamelijk over een moeilijk te belopen pad. We houden daarom vrij veel pauzes.

Hoge bergen in het vooruitzicht. Hoge bergen in het vooruitzicht.

Na lange tijd bereiken we de top en genieten van het uitzicht. Af en toe lopen we in de wolken dus moeten we goed opletten elkaar niet uit het oog te verliezen. De route is gelukkig goed gemarkeerd.
Na een flinke afdaling komen we bij een hut en daar besluiten we nog een stukje verder te lopen. We hebben eigenlijk één dag te weinig om het door ons uitgekozen traject te kunnen lopen dus moeten we wat verder lopen per dag. Eerst dalen we een pittig stukje en daarna wordt het pad vrij eenvoudig te belopen. Bij een soort oude schuur vragen we de tent te mogen opzetten. Geen probleem en om een uur of zes staat de tent en drinken we eerst een kopje oploskoffie. Na de nasi nog een kopje en na een klein borreltje duiken we de tent in.

Dag 3

(maandag 18 oktober 1999)

Ook vanmorgen vroeg opgestaan en net na het ontbijt begint het te regenen. In regenpak gaan we op pad en het eerste stuk van de route valt verder best mee. Af en toe wordt het heel even droog, maar de regenpakken blijven aan.

Eindelijk even boven de regen(wolken). Eindelijk even boven de regen(wolken).

Na een paar kilometer begint een klim. Opnieuw een erg lange en zware klim. Langzaam vorderen we en in de  stromende regen bereiken we rond de middag een hut. We besluiten hier te blijven. Calvi zullen we toch niet halen en het moet wel leuk blijven.
Alle natte spullen hangen we uit en dan eerst een warme kop choco maken. De rest van de middag brengen we vooral door met kaarten en eten. Ondertussen druppelen er (letterlijk en figuurlijk) medewandelaars binnen. In totaal zijn we met zo'n tien personen en om een uur of negen ligt iedereen in bed.

Dag 4

(dinsdag 19 oktober 1999)

Na een nacht van weinig slapen (noodweer en een aantal horloges met alarm die regelmatig afgingen) stonden we vroeg op. Het was erg mistig maar af en toe brak de zon door en dat zou de hele dag zo blijven. Af en toe zon en prachtige vergezichten en af en toe mist, maar zonder dat die echt dicht werd. 's Nachts was er op de bergtoppen wat sneeuw gevallen wat het allemaal een extra mooie dimensie gaf.

En dan voel je je lekker. En dan voel je je lekker.
Een wandeling op hoog niveau. Een wandeling op hoog niveau.

Na een steile klim die goed te doen was kwam er een erg lastig stuk met grote rotsblokken en net voor de lunch kwam er helemaal een rot stuk: letterlijk klimmen met handen en voeten. Van mij hoeft dat niet zo nodig en op dat moment had ik het niet echt naar m'n zin. Gelukkig was het niet zo heel ver, maar van mij hoeft dit niet zo nodig nog een keer.

Letterlijk en figuurlijk: klimmen met handen en voeten. Letterlijk en figuurlijk: klimmen met handen en voeten.

Verder voornamelijk dalen maar dat lukte allemaal wel. 
Toen we de hut zagen liggen was het nog een klein half uurtje lopen en daar eerst maar een kop koffie gezet. We besloten de tent bij de hut op te zetten; dat slaapt een stuk beter, maar wel kunnen we lekker binnen zitten en kaarten.
Terugkijkend op vandaag: een hele mooie zware route, met veel kale bergen en geweldige uitzichten.
's Avonds weer (veel) kaarten en eten en drinken.

Dag 5

(woensdag 20 oktober 1999)

Vannacht weer heel slecht weer en daarom maar laat opgestaan. Op een gegeven moment maar op pad gegaan en na een paar kilometer verlaten we de GR20. We gaan de gele verfstreepjes van de aftakroute verder volgen. Een makkelijk pad vandaag, maar wel erg mooi. Veel kleuren, met name door de beuken in herfsttooi. 

Prachtige herfstkleuren op de aftakroute van de GR20. Prachtige herfstkleuren op de aftakroute van de GR20.

Afgezien van een kleine afdaling lopen we voornamelijk vlak. We zien verder heel veel watervallen en moeten er ook de nodige oversteken. Nat worden we echter alleen maar van de regen.
Vroeg in de middag arriveren we bij een hut. Erg klein, maar wel droog. Samen met twee Duitse stelletjes past het net. Lekker de kachel aan en verder maar weer eten, drinken en kaarten. Nog later op de avond halen we de liedboekjes uit de rugzak en hebben, al dan niet solo, het nodige gezongen. Lastig: de teksten van Harrie Jekkers in het Duits vertalen. Inmiddels zijn we een nieuwe traditie gestart: voor het eten lezen we een stukje van een songtekst; dit in plaats van bidden.
Verder nog een paar leuke gesprekken gevoerd en weer vroeg naar bed.

Dag 6

(donderdag 21 oktober 1999)

De dag dat we de beschaving weer in zouden gaan.
's Morgens goot het en daarom maar weer hartenjagen. Pas tegen de middag klaarde het op en gingen we op pad. Het had echt ongelooflijk veel geregend, dus soms leek het of we door een beekje in plaats van over een pad liepen.

Nee, dit is niet de beek maar het pad. Nee, dit is niet de beek maar het pad.

Wel een erg makkelijke route vandaag: bijna niet klimmen, wel veel dalen. Het enige wat de route wat zwaarder maakte waren de natte stenen waar we overheen moesten lopen.
Na een paar uur in de (mot)regen lopen kwamen we in Corte. Voor het eerst in vijf dagen zagen we auto's en liepen er prompt bijna onder.
Bij de VVV een adres voor een camping opgezocht en daarna eerst koffie met wat lekkers nuttigen. Daarna opzoek naar de camping. De eerste was echter gesloten en de tweede eigenlijk niet te vinden. Na heel lang heen en weer lopen vonden we die dan toch. Hij was echter ook gesloten. De bijbehorende gite d'etappe was wel open en we besloten daar maar te blijven. Dat zou een vergissing blijken te zijn: nog nooit zulke slechte bedden meegemaakt. De douche was gelukkig wel goed.
's Avonds lekker in de stad wezen eten en daarna weer terug naar de hut, waar dat ene Duitse stel ook weer bij ons op de kamer lag.

Dag 7

(vrijdag 22 oktober 1999)

Na een zeer slechte nacht waarin ik vrijwel niet heb geslapen stonden we tegen acht uur op en de zon scheen. Dat werd wel eens tijd, want de noordelijke helft van Corsica was inmiddels onbereikbaar: spoorbanen en autowegen waren weggespoeld door de vele regen.
Na een karig ontbijt liepen we richting station waar we de rugzakken achterlieten. De rest van de dag aten en dronken we af en toe wat, bezochten een museum en het fort van Corte en verder maar wat kaarten om de tijd te doden.
De treinrit duurde zo'n tweeëneenhalf uur. Over smalspoor met veel scherpe bochten, over ravijnen en door tunnels. Redelijk wat mensen werden zelfs reisziek.
In het donker kwamen we aan in Ajaccio en na een korte busrit liepen we nog een stukje voor we op een camping kwamen. Die was eigenlijk al gesloten, maar we mochten de tent toch nog opzetten. De tent opgezet, toch weer rizzibizzi uit een pakje gegeten en daarna lange tijd liggen kletsen. Tot het weer begon te regenen en toen zijn we maar de tent ingegaan om te gaan slapen. 

Dag 8

(zaterdag 23 oktober 1999)

Zonder regen hartkeks gegeten en de tent afgebroken en daarna barstte er weer een flinke onweersbui los. Er zouden er nog veel meer volgen. Het was noodweer, en maar af en toe was het heel even droog.
Opnieuw een dag van slenteren, eten, drinken, kaarten en wat souvenirs kopen. Nog even zoeken naar de bus en daarna naar het vliegtuig.
Na een snelle vlucht in een bijna leeg vliegtuig, een lange wachttijd op Brussel en een ''kaartrein'' waren we laat en hongerig thuis.
De vakantie zat er op. De wandeling was mooi, zwaar en erg nat.
Enne... ben je erg nieuwsgierig wie nou uiteindelijk de meeste potjes met hartenjagen heeft gewonnen, klik dan hier

 

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.