IJsland 2014

Inleiding:

Toen Morgan in 2010 tien jaar oud werd zijn we een week met hem wezen wandelen op IJsland. Dit is hem (en de rest van het gezelschap) zo goed bevallen dat hij ons vier jaar later uitnodigde om nog een keer op IJsland te gaan wandelen. En vanzelfsprekend deden we dit graag! We gingen deze keer naar een ander deel van dit prachtige land en zo maakte Jan zijn achtste tocht op zijn favoriete vakantieland. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin we een zelf samengestelde tocht van Landmannalauger naar Eldjar liepen. Misschien wel de mooiste trekking op IJsland gemaakt; niet in het minst door het zonnige weer.

Net twee dagen thuis na tweeëneenhalve week fietsen en dan alweer de rugzak pakken. Zoals in de inleiding al is beschreven hebben we Morgan op z'n tiende meegenomen om een week op IJsland te lopen heeft hij nu, vier jaar later, zelf het initiatief genomen en ons uitgenodigd nog een keer te gaan. En omdat IJsland nog steeds mijn favoriete vakantieland is heb ik, net als de rest van de mannen, natuurlijk direct ja gezegd.
Hanneke, Eljer en Jilke brengen me naar de metro en als ik vervolgens om kwart over elf met de trein op Schiphol arriveer zijn David, Morgan, René en Mark er ook al. Sven volgt pas op IJsland: die komt vanaf de Faroëreilanden.
Na een saaie vlucht en de busrit dan eindelijk Reykjavik. Sven staat ons op te wachten in het busstation en aan z'n bruine kop te zien heeft hij erg mooi weer gehad. Tijd voor een biertje in de tuin van het hostel! Sven heeft een paar verschillende biertjes vanaf de Faroër voor ons meegenomen en omdat hij vanwege een schouderblessure maar heel weinig kilo's mag sjouwen deze week moet hij ons natuurlijk wel te vriend houden ;-)
We lopen naar de stad om wat te eten. De koffietentjes zijn of gaan al dicht, dus dan maar gelijk hamburgers en bier. Daarna een IJslandse single malt in de kroeg daarnaast. Tip: drink dit niet. Het kost net zoveel als de driegangenmaaltijd die we net op hebben en smaakt beslist niet lekker.
David en Morgan gaan naar de hostel om te slapen en met z'n vieren gaan we nog wat drinken. Eerst tien verschillende IJslandse biertjes proeven (geen zorgen: we delen de kleine proefglaasjes) en dan nog even ergens anders een lekker biertje en baco-tje, voor we om half twaalf in de hostel arriveren. Tijd voor een douche en slapen.

Twee uur tijdverschil en daardoor erg vroeg op. De bus gaat om acht uur. Vanwege de jetlag zijn we al om half zeven wakker. Even snel ontbijten en dan de bus. Ondanks dat ik dat stuk al een keer of vijf, zes heb gereden blijft het een mooie tocht. Zo rond de middag zijn we op de Landmannalaugar. Het is daar iets minder mooi weer dan vanmorgen: grijs en af en toe een spatje regen. Ook is het er erg druk.

Het begin van onze wandeling.

Na een kop koffie hijsen we de rugzakken op. Vrijwel iedereen loopt de Laugevegartrail richting Porsmork. Wij niet: wij lopen onze eigen route. Min of meer oostelijk en dan hopelijk bij Laki eindigen. We lopen door een kloof met om ons heen de bergen met de bekende kleuren. Wat een genieten. Al snel zien we geen andere mensen meer en hebben de kloof helemaal voor onszelf. Nog meer genieten.
De rivier wordt breder, splitst zich, komt weer bij elkaar en moet de nodige keren worden overgestoken. De teva's gaan zeker een keer of vijf aan. Tenen vriezen er voor je gevoel bijna af. We steken de rivier noodgedwongen vaker over dan we eigenlijk van plan zijn. Soms is tie erg snelstromend en op een gegeven moment zo diep dat zelfs de onderbroeken nat worden. Eng wordt het nergens.

De eerste rivierdoorsteken zijn altijd wat spannend..

Op een gegeven moment stoppen we. Het waait vrij hard en hebben een plekje redelijk uit de wind gevonden. Jammer dat het, maar gelukkig niet voor lang, weer regent. In de tent proberen we te achterhalen waar we nu precies zitten op de kaart. De schaal is 1:100.000, dus het is niet heel makkelijk orienteren. Helemaal zeker weten doen we het niet, maar met de mobiele telefoon zonder bereik kun je toch coördinaten achterhalen en we zijn er vrij zeker van dat we nog steeds min of meer op route zitten. Alleen: waar kunnen we de kloof uit?
Op een gegeven moment wordt het droog en besluiten Sven en ik een heuvel naast de tent te beklimmen. Een heel goed besluit: niet alleen het mooiste uitzicht wat je je kunt voorstellen, maar ook blijkt daar bovenop een pad te lopen. Onze euforie kent geen grenzen. We lopen het pad nog een stukje verder omhoog en gaan dan terug om de rest in te lichten. Iedereen blij en tijd om te koken. Na het eten kruipen we allemaal in één tent en gaan de whisky en borrelnoten open. Van allebei gaat het nodige op. Gesprekken zoals je alleen met vrienden kunt hebben.

Prachtig kampeerplekje..

Als we om half acht opstaan belooft de lucht ons een mooie dag. En inderdaad: dat wordt het ook. Van half- tot onbewolkt en veel zon. Qua weer kon het niet mooier, qua omgeving ook niet. Zoals Mark aan het einde van de dag zei: ik heb geen tien mooiere wandeldagen in mijn leven gehad, Ik kan dat alleen maar beamen!

Mooie kleuren in de bergen..

Na de korte klim lopen we over de kam. Om ons heen overal de bekende Landmannalaugarbergen en -kleuren. Wel bijzonder: we hebben ze hier helemaal alleen voor onszelf. Watervallen, sneeuwvelden, pruttelpotjes in de verte, knalgroen mos, rhytolietbergen in allerlei kleuren. Noem het en we zien het. Jammer alleen dat mijn camera af en toe kuren heeft.
Na een uur komen we bij een riviertje. Een mooie plek voor een koffiepauze. Dan weer omhoog. Op onze kaart is het moeilijk de exacte route te bepalen en een pad of markering is er niet. Snel gaan we niet: we staan regelmatig stil om van het uitzicht te genieten of om foto's te maken. Over het algemeen is de route niet echt zwaar, maar soms moeten we toch wel wat korte stukjes pittig klimmen of dalen.

Een wandeldag uit duizenden.

Op een gegeven moment lopen we ons helemaal vast bij een gletsjertong. Er overheen gaan is uitgesloten. Dan maar een stukje terug en een andere route proberen. Maar eerst een pauze met hartkeks. Gelukkig blijkt de andere kant van de kloof de juiste: we zien weer wat voetstappen en gaan richting pas.

Eén van de ijsveldjes waar we langs of over lopen.

Nog een rivierdoorsteek op teva's (en dat water is pas écht koud) en dan nog een klein stukje verder. Het is inmiddels over vijven, schitterend weer en een plekje om van te dromen om onze twee tentjes op te zetten. Tijd om te stoppen dus!
Lekker wat eten, drinken en relaxen. Voor het avondeten een sigaar en cognac (althans: voor degene die dat willen/mogen) en na het eten snel de tent in met z'n allen. Het is flink afgekoeld. We maken het niet laat vanavond. Na een klein beetje whisky en borrelnoten kruipen we snel de slaapzak in.

Lang en goed geslapen allemaal. De zware tocht van gisteren heeft er aardig ingehakt. Gelukkig staat er vandaag minstens net zo'n mooie tocht op het programma. Bij het opstaan nog een beetje mist, maar als de zon even later schijnt is de lucht strakblauw en tot het einde van de dag zien we geen wolken.

Niet altijd hoeven de teva's aan bij een waterdoorsteek..

We pakken in en gaan de pas over. Het eerste stuk lopen we redelijk snel: makkelijk terrein en weinig hoogteverschillen. Het uitzicht is magnifiek. Aan de andere kant naar beneden. Niet echt moeilijk. We eindigen in een vallei waar de route linksaf, maar wij rechtsaf gaan. Niet alleen omdat het hier minstens net zo mooi is (groene vlakte, blauw water, gekleurde bergen), maar omdat er een paar kilometer verderop een hete bron moet liggen. We krijgen hem niet gevonden.

Groepsfoto met van links naar rechts Sven, René, Jan, David, Morgan en Mark:

Na de lunch keren we dus maar weer naar de splitsing terug en lopen de andere kant op. Alweer een hoogtepunt. Af en toe flink klimmen en ineens een grote waterval. We moeten daardoor een stukje extra klimmen, maar het is het waard. Het lijkt af en toe wel of we de enige mensen op aarde zijn, zeker als we later in een soort maanlandschap lopen. De resten van een weggewaaide VE25-tent (!) bewijzen dat het niet zo is.

We lijken de enige mensen op aarde hier..

Een enkel sneeuwveldje maakt de afdaling soms wat lastig, maar over het algemeen valt zowel het klimmen als het dalen erg mee.
We eindigen weer in een vallei met een grote rivier. Tijd om te stoppen en voor het eerst deze dag de teva's aan te doen; gewoon voor het lekker en dus niet om de rivier door te steken. De bergschoenen hebben hun nut overigens wel weer bewezen vandaag!
Tent opzetten en vooral nagenieten van deze, opnieuw, topwandeldag. Het landschap als een kunstwerk. Het koelt hard af, dus de spagheteria en later borrelnoten en whisky doen we in de tent.

's Morgens een paar wolkjes, maar al snel weer een strakblauwe lucht en die blijft de hele wandeldag. Na ons warme ontbijt en inpakken vervolgen we onze route. Tussen de groene (mos) en zwarte (lava) en blauwe (water) omgeving lopen we richting oost. Langs de rivier, maar bij de waterval moeten we weer flink omhoog. Zowel de klim als de afdaling vallen gelukkig mee. Aan de andere kant de teva's aan om de rivier over te steken.

En weer andere kleuren.

Na de koffiepauze aldaar al snel de halfverharde weg. We denken die een klein stukje te moeten volgen, maar na een paar kilometer zien we een bord en blijken heel ergens anders op de weg te zitten dan we tot nu toe dachten. Dat betekent dus een paar uur lang over deze weg lopen. Achteraf dus toch een forse kaartleesfout gemaakt. Behalve het feit dat het een brede weg is met zo nu en dan een auto is het vooral het gevoel dat we het landschap niet (meer) alleen voor onszelf hebben wat het minder mooi maakt. De omgeving is nog steeds een plaatje en achteraf maak ik daar misschien wel de mooiste foto van de hele reis.

Misschien wel de mooiste foto van de hele vakantie,.

Wel wat weidser en groener. Enfin, we genieten er maar zoveel mogelijk van en lopen door tot de hut bij Eldjar. Daar moeten we onze plannen wijzigen: de Skafta is (hier en nu?) niet over te steken. We hadden foto's gezien van mensen die het gedaan hebben, maar nu staat er echt veel te veel stroming.

De weg.

We besluiten de bus naar Skaftafell te nemen en daarvandaan de volgende dag een prachtige dagtocht te gaan maken. De bus komt niet na tien minuten, maar na een uur, maar om half tien zijn we dan toch op de camping. Voor mij toch een deceptie: onverwacht van het ene op het andere moment uit de wildernis en niet meer alleen met een stel hele goede vrienden. Enfin, het is niet anders.
Spagheteria eten. Ondertussen breken de buren om ons heen hun tenten af om die een stuk verderop neer te zetten. Vreemd. Ja: we stonden er vrij dicht op (plekje uit de wind), maar verder deden we toch niks geks of maakten we niet veel herrie? Enfin, we drinken nog maar een port en eten wat worstjes en gaan dan maar slapen. Deze anecdote zal op volgende reizen vast nog wel eens worden aangehaald.

Half acht op en (natuurlijk) weer een blauwe lucht. Dat is mooi, want we gaan een lange dagtocht maken. Na ons ontbijt en nog een koffie mét beginnen we met onze wandeling. Tot de waterval is het erg druk, daarna een stuk minder gelukkig. 

De waterval.

Na de struikjes volgen de kale vlakte en mos. Links van ons al snel gekleurde bergen en nog later de gletsjer. Het uitzicht wordt steeds mooier. Een lunchplekje om van te dromen.
De vlakte hoog oversteken en langs een andere tong van de gletsjer terug.

De gletsjertong van de terugweg.

Ook mooi. De afdaling is vrij lang, maar we lopen in hoog tempo terug naar de camping. Tijd voor koffie mét en bier. Na nog twee biertjes sluit het koffietentje en gaan we naar de tent om nog wat, al dan niet, spagheteria te eten. Daarna natuurlijk nog een afzakkertje en borrelnoten. De laatste van deze reis; ook die zijn nu op.

Om zeven uur op en om acht uur splitst onze groep zich. Sven en ik gaan naar Laki en rest naar Jokulsarlon heen en weer. We zullen elkaar 's avonds in Kirkjubaejarklaustur weer zien. Laki stond al heel lang op mijn verlanglijstje en was eigenlijk nog de enige echte witte vlek na al mijn IJslandreizen. Nu komt het er dan toch van. Als je beide wel of niet hebt gezien is Jokulsarlon een logischere keuze.
Naar Laki een lange busreis met af en toe een stop. Eerst bij een kloof en dan bij één van de mooiste watervallen van het land. En dat zegt wat: ze hebben er immers genoeg in dit land.

De kraterrij bij Laki.

Als we bij Laki zijn begint het wat te regenen en nog later wordt dat gieten. Jammer voor, vooral, de foto's. We maken twee wandelingen van ruim een uur en krijgen prachtige vergezichten en close-up's van de kraters en kraterrij te zien. Ondanks dat deze dag een beetje als wachten tot we naar huis toe gaan voelt is het zeker een aanbevelingswaardige dagtocht. Lavavelden en kratermeren maken het tot een typisch IJslandse excursie.

Kratermeer.

Enigszins verkleumd zijn we een uur eerder in het busstation dan verwacht en wachten daar op de rest. Blijkbaar hebben we niet helemaal goed afgestemd want er komt niemand naar het busstation. Wij lopen dus maar naar het/een restaurant. En inderdaad: daar zitten ze al uren te eten, kaarten en drinken. Het was geen weer om te wandelen. We eten en drinken nog wat met z'n allen en lopen dan de paar honderd meter naar de camping en tent. Het is afgerond droog. In de tent voegen René en ik, samen met Sven, weer wat toe aan onze meer dan 75 jaar ouwehoerervaring ;-)

Een nacht met veel wind en geen regen. Overdag een strakblauwe lucht, maar wij zitten vooral in de bus. Ontbijten in het busstation annex benzinepomp annex snackbar. Om half elf gaat de bus en na drie (!) overstappen de busterminal van Reykjavik. Tijd om te herpakken en douchen. Dan de stad in voor koffie mét, cadeautjes voor het thuisfront, een prima maaltijd in een echt restaurant en nog een afzakkertje in twee verschillende kroegen. Morgan en David houden het bij één kroeg, René en ik stoppen na de tweede, terwijl Mark en Sven dan nog ''even'' gaan stappen.

Een uurtje voor we opstaan komen Mark en Sven terug. Mark vestigt een nieuw wereldrecord luiddruchtig snurken.
Om zes uur met de flybus naar het vliegveld en na het afgeven van de bagage en ontbijten is het al bijna tijd om te boarden. Met Morgan en René kaarten tot we bijna aan de gate staan en dan ruim drie kwartier wachten op onze bagage. Schiphol zucht.... Iedereen bedankt voor een prachtige week en dan snel met Sven per trein naar Rotterdam om daar de metro naar huis te pakken. Terug naar nóg mooier dan IJsland! Hopelijk nodigt Morgan ons snel weer uit om nog een keer te wandelen.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.