Een korte (foto)impressie van de hike van Hanneke en Jan gelopen in IJsland in 1996.

In de zomer van 1996 zijn Hanneke en Jan een maand naar IJsland geweest. Eerst hebben zij deelgenomen aan een groot Scoutingkamp van de IJslandse Scoutingvereniging. Aansluitend hebben ze, per bus, een rondreis over het eiland gemaakt. Tussendoor hebben ze een fantastische hike op de Landmannalauger gelopen. Een wandeling van slechts vier dagen, maar wel (één) van de mooiste wandelingen ooit gelopen. Hoewel vrijwel de gehele vakantie gekampeerd is, hebben we tijdens deze hike gebruik gemaakt van (bemande) berghutten. Deze wandeling staat overigens ook bekend als de Laugavegur hiking trail.

De eerste dag van onze hike was het schitterend weer. En al na een paar kilometer beseften we: zelfs lopend ga je hier te snel... Wat een kleurenrijkdom, onvoorstelbaar.
Hét bekende plaatje van de Landmannalauger.
Wat we, natuurlijk, ook tegenkwamen waren typisch IJslandse 'hot-pots' (zie foto hiernaast). Sommige van de beekjes die je moet kruisen zijn steenkoud en sommige zijn weer  warm. Hele smalle stroompjes zijn soms zelfs nog vreemder: aan de ene kant van de hot-pot is het water slechts enkele graden boven nul en aan de andere kant kookt het water bijna! Een bijzonder natuurverschijnsel, waar de IJslanders gebruik van maken bij de energievoorziening van steden en dorpen.
Rechts smeltwater en links kokend water.
Na een overnachting in een hut duurde het dag twee wat langer voor we op stap gingen. Het weer was bijzonder slecht (harde wind en regen), maar rond de middag besloten we toch maar op stap te gaan. Samen met twee Nederlandse vrouwen besloten we de tocht naar de volgende hut te gaan maken. Vrijwel zonder pauze liepen we naar de volgende hut. Het landschap was weer heel anders dan gisteren: veel gletsjers. Sommigen daarvan moesten we oversteken, wat soms best eng was. Door de regen zakten soms hele stukken gletsjer weg, vandaar. Gelukkig ging alles goed en toen we 's avonds bij de hut aankwamen konden we opnieuw terug zien op een prachtige wandeling.
In de regen een sneeuwveld oversteken.
Dag drie was het weer weer flink opgeklaard. Grootste probleem van deze dag: de beken die overgestoken moesten worden. Soms was het water warm, maar soms ook niet....
En sommige beken zijn zo diep, dat schoenen en broek worden uitgetrokken.
Verder was de etappe van vandaag een stuk minder zwaar. Het grootste gedeelte van de dag liepen we vrijwel vlak. Dat kwam omdat de route door een as-woestijn liep. Een aparte ervaring: een volkomen zwart landschap. Even terzijde: in IJsland komt regelmatig zwart zand voor. Zo kan het dus gebeuren dat je in een zandbak zwart zand ziet. Een vreemd gezicht.
Wandelen in een as-woestijn.

Die avond sliepen we in een onbemande hut met onder andere een IJslandse familie. Ze trakteerden ons op stokvis en 's avonds gingen ze een stuk verderop hun afval verbranden. Ze gebruikten daar ongeveer een liter brandstof per dag voor... Volgens ons was het afval mee terug nemen een stuk minder zwaar, maar blijkbaar is je afval verbranden heel gewoon in IJsland. Ach ja, de vulkanen veroorzaken ook een hoop luchtvervuiling zullen we maar zeggen.

Wat wel heel speciaal was dat IJslanders in sommige opzichten veel dichter bij de natuur staan dan wij Nederlanders. Zo wist bovenstaande familie dat er 'ergens' in de buurt van de hut een canyon moest zijn. Zonder kaart of kompas gingen ze op pad en puur op het geluid van de rivier onder in de canyon wisten ze die te traceren. Het was jammer dat het wat mistig was, maar des ondanks was het de moeite waard: een 'gat van 200 meter diep' in de mooiste kleuren.
De laatste dag was het weer prachtig weer, maar door de vele hoogteverschillen liepen we niet erg snel. Gelukkig niet, want er viel weer genoeg te zien.

Een IJslands gezegde luidt: als je verdwaalt bent in een bos moet je rechtop gaan staan. En ook vandaag werd dit gezegde weer volop in de praktijk beleefd: opnieuw een wandeling door een kaal en ruig gebied. Het wordt afgezaagd: ook deze dag weer een heel andere omgeving dan de voorgaande dagen en opnieuw: wat een prachtig gebied. 

 Canyon (200 meter diep).
En opnieuw weer een ander soort landschap. Een voorrecht om hier te mogen lopen.
Na vier zeer afwisselende dagen eindigde onze wandeling in Posmork Daar nuttigden we een kopje koffie met gebak en gingen daarna verder met onze rondreis over het eiland. Hoewel deze pagina vooral bedoeld is om iets over wandelen op de Landmannalauger te laten zien, hebben we toch gemeend een paar plaatjes van de rest van onze reis te moeten toevoegen, dit bedoeld als een hele korte samenvatting van het vele moois wat IJsland te bieden heeft. 
Jokulsarlon; het ijsbergenmeer. De, niet meer actieve, vulkaan Hekla.
Kokende modder in de buurt van Myvatn. Op heel veel plaatsen in IJsland kun je vulkanische activiteiten waarnemen.
We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: als je van ruige en afwisselende gebieden houdt: pak je rugzak en ga naar IJsland. Oké, het is erg duur om er te komen, bijna onbetaalbaar om er te zijn, maar des ondanks: wij gaan absoluut nog eens terug. Gelukkig zal het nooit een land voor massatoerisme worden: daar is het te duur en het weer te afwisselend voor. Gelukkig wel; je moet er niet aan denken dat een gebied als de Landmannalauger volgebouwd zal worden met hotels...
Strokkur (de grootste actieve geiser).
Oh ja, dat ze genoten hebben van de wandeling op de Landmannalauger is waarschijnlijk wel duidelijk geworden. Mede daarom is Jan in 2001 nog een keer geweest. Voor een verslag van die wandeling klik hier.
Terug naar hikes in Europa.
Terug naar (wandel) vakanties.