Sneeuwschoenwandelen met tent en rugzak in Noorwegen

Inleiding:

In februari 2009 zijn Dave, Sven, René en Jan naar Noorwegen gereisd om een week op sneeuwschoenen en met tent en rugzak in de buurt van Finse te trekken. Ondanks de soms lange dagen weinig, maar wel zware, kilometers. Hieronder volgt het reisverslag van die (waarschijnlijk) meest avontuurlijke tocht uit mijn leven.

Dag 1

(vrijdag 20 februari 2009)

Half negen 's avonds met drie van m'n beste vrienden (Dave, René en Sven) met een biertje in Finse. Klaar voor het grote avontuur: morgen begint WAU met een sneeuwschoenwandeltocht van een week. Een revanche voor IJsland vorig jaar. We gaan dit keer een ''bekende'' route lopen, dus deze keer moet het wel lukken. Rugzakken van ruim 20 kilo en heel veel eten mee. De halve rugzak werd op Schiphol handbagage.
De reis is verder voorspoedig verlopen. Tram, trein, vliegtuig en weer trein. Op Oslo hadden we anderhalf uur om ergens benzine te tanken. Dat lukt zonder problemen. De hamburgers smaken heerlijk. Dan meer dan vier uur in de trein. De tickets zijn voor wagen zes en er zijn er maar vijf. Vreemd. Onderweg veel tijd om te kaarten en de gratis koffie te drinken.
Een meevaller: de reservering van de kamers in het hotel is gelukt. Telefoontjes en mailtjes spraken elkaar soms tegen. Na nog een biertje en avondeten gaan we redelijk op tijd slapen.

Dag 2

(zaterdag 21 februari 2009) 17 km

De theorie van gisteren in een hotel slapen zodat we onze nieuwe tent niet voor de eerste keer in het donker hoeven op te zetten mislukt faliekant. We lopen namelijk vrij lang door omdat we de sleutel van de winterhutten hebben. De hut vinden we, ondanks het slechte weer, met behulp van kaart en kompas wel, alleen de sleutel past niet cq. de juiste deur is ingesneeuwd. Er staan een stuk of zes gebouwtjes, maar toch moet de tent omhoog. Het sneeuwt en stormt, René raakt bijna onderkoeld en het is donker, maar toch lukt het.
Voor het zover is zijn we een dag lopen verder. We starten met een zeer uitgebreid ontbijtbuffet in het hotel. Zalm, blauwe kaas en verse ananas. Nog een laatste kop koffie en dan trekken we onze sneeuwschoenen aan en hijsen de rugzakken op. Zwaar. 

Weinig zicht en alles is wit. Weinig zicht en alles is wit.

Het is egaal wit en soms zie je niet eens waar de grond ophoudt en de lucht begint. Alleen aan de sneeuw die voor je voeten wegrolt kun je het zien. Pas later wordt het iets helderder.
Tot de eerste, ook al gesloten, hut is de route met stokken gemarkeerd en daarna vertrouwen we op de kaart- en kompasleeskusten van Dave. Het lopen gaat niet snel.

Later wordt het weer iets beter en zien we ook wat meer. Later wordt het weer iets beter en zien we ook wat meer.

Om half acht liggen we in de tent. De zin om te eten of water te koken ontbreekt, maar tenslotte is Dave (wie anders?) de meest verstandige van ons en gaat sneeuw smelten. Drie pakken spaghetteria met z'n vieren is toch wat weinig. Mea culpa.

Dag 3

(zondag 22 februari 2009) 8 km
's Morgens is de tent ver ingedrukt door de sneeuw(storm). 's Morgens is de tent ver ingedrukt door de sneeuw(storm).

Een slechte nacht. Ik doe letterlijk geen oog dicht tot een uur of vier, vijf. Ook de rest slaapt slecht. De storm buldert rond de tent en de sneeuw drukt het tentdoek ver naar binnen. Geen fijne nacht.
Om half acht staan we op en pas om elf uur zijn we ingepakt. Alles is vochtig en moet z'n eigen plek nog vinden. Winterkamperen is toch anders dan ''gewoon'' kamperen. Ook de motivatie om sneeuw te smelten is niet echt aanwezig. Maar goed, op een gegeven moment hebben we ontbeten, ingepakt en de tent afgebroken. Het weer is inmiddels flink opgeklaard, de wind afgenomen en regelmatig zien we de zon. Het belangrijkste verschil met gisteren is dat we de omgeving kunnen zien. Tussen besneeuwde heuvels door vervolgen we ons pad. Soms lopen we op een meer, maar daar is door de sneeuw niets van te zien.

Vandaag is het een stuk aangenamer buiten. Vandaag is het een stuk aangenamer buiten.

Het tempo ligt niet heel hoog. We hebben allemaal wat last van pijntjes; daar zal de slechte nacht ook wel een grote rol in spelen. Soms zak je, ondanks de sneeuwschoenen, weg tot bijna aan je knieën. Vooral het laatste stuk naar de noodhut is zwaar. We zijn daar om een uur of half drie en al snel besluiten we niet verder meer te lopen vandaag. We zouden anders nog een uurtje verder gaan (we hebben geen zin om weer de tent in het donker te moeten opzetten), maar dat komt dan morgen wel weer.

Het waait nog wel, maar dit is natuurlijk prachtig. Het waait nog wel, maar dit is natuurlijk prachtig.

Het hutje is klein, maar als we de tafel aan de kant zetten passen de vier matjes prima. Voor die tijd nog wat drinken, al dan niet met alcohol, en eten. We eten de hele week rode spaghetteria; de enige smaak die we alle vier lusten.
Zelfs met een halve liter benzine lukt het kroonverkenner Sven niet om de kachel aan te steken.

Dag 4

(maandag 23 februari 2009) 9 km
Het eerste ochtendlicht op de heuvels. Het eerste ochtendlicht op de heuvels.

Om zeven uur op en ruim twee uur later lopen we pas. Winter kamperen kost, zelfs als je in een noodhut in plaats van in een tent slaapt, veel tijd. Buiten schijnt de zon inmiddels en de camera's maken overuren. Dat is niet de belangrijkste reden dat we ook vandaag niet heel veel kilometers afleggen. Dat komt vooral omdat het heel zwaar lopen is. Het eerste stuk gaat nog wel: langzaam dalen. Dan tussen de berken door over allerlei meertjes tot we bij een groot meer aankomen.

Even pauze. Even pauze.

Dat loopt heel zwaar, ondanks dat we een langlaufspoor kunnen volgen tot de overkant. Ik krijg veel last van m'n scheenbeen en moet echt afzien.
Aan de overkant zit een hotel en dat is gelukkig open. Cola, koffie en een hamburger in alleen een T-shirt en lange onderbroek; nooit eerder zo gekleed in horeca gezeten. Na nog een toiletbezoek lopen we weer verder. Het is dan bijna half vier. Op de kaart hebben we geconstateerd dat onze oorspronkelijke route te ambitieus is en we besluiten de route om te gooien. Drie dagen zonder zelfs maar een hutje tegen te komen is het nieuwe plan.
De helling omhoog is echt zwaar. Heel steil en soms wegzakken tot je liezen. We sporen omstebeurt, zo zwaar is het. Onder de hoogspanningkabels zetten we de tent op. Eerst een flink stuk sneeuw aanstampen zodat de tent niet wegzakt. Het uitzicht is fantastisch. Koffie en thee en snel de binnentent in. Warm eten en nog meer drinken. Om half één moeten we er allemaal weer uit om te plassen. En dat zorgt voor hilarische momenten.

Dag 5

(dinsdag 24 februari 2009) 10 km
Sneeuwschoenen zijn prima tentharingen. Sneeuwschoenen zijn prima tentharingen.

De wind is weer flink toegenomen en na het ontbijt besluiten we opnieuw onze route om te gooien. Met storm tegen de helling op zien we niet echt zitten. Als alles is ingepakt blijkt er één sneeuwschep te zijn weggewaaid of ondergesneeuwd. Jammer, maar niets aan te doen.

De sneeuw in combinatie met harde wind geeft hele bijzondere effecten. De sneeuw in combinatie met harde wind geeft hele bijzondere effecten.

We lopen weer terug naar beneden en gaan ook weer terug het grote meer over. Het dooit licht en daardoor loopt het nog zwaarder dan gisteren. In de diepe voetsporen verschijnt water. Onze voeten raken doorweekt. Drie kilometer in drie uur. Niet echt het meest inspirerende moment van deze vakantie.

Het grote meer. Het grote meer.

Aan de overkant gaan we uit de wind zitten voor een lunch met hartkeks en gekookt water uit onze thermoskannen voor koffie, thee of cup-a-soup.

Zwaar lopen en soms ver diep wegzakken. Zwaar lopen en soms ver diep wegzakken.

Daar vandaan gaat het hard. Een onverharde weg loopt wel makkelijk, tenminste: als tie net als deze gespoord is. Het pad meandert wat tussen bomen en op dit moment niet-gebruikte vakantiehuisjes. Het laatste stuk omhoog is het pad zelfs geprepareerd. Een prima plek om de tent op te zetten.
Al voor zessen liggen we met onze donsslofjes aan aan de warme choco. Blijkbaar hebben we honger, want behalve de vier pakken spaghetteria gaat er ook een zak borrelnoten naar binnen. Net als twee flesjes drank trouwens. Groepsdruk.

Dag 6

(woensdag 25 februari 2009) 12 km

Een bijzondere dag voor Sven, ook al zal hij dat pas na het avondeten weten. Na vandaag bestaat WAU namelijk officieel uit vier leden.
Voor die tijd een vrij makkelijke wandeldag. De eerste uren lopen we op een geprepareerd spoor. Mooie tegenlichtopnames en overal om ons heen sneeuwbuien. Wij houden het afgerond droog.

Tegenlicht Tegenlicht.

Zo'n beetje rond lunchtijd komen we bovenaan een skipiste. Langs de zijkant vrij steil naar beneden. Halverwege lunchen en dan verder. Sommige skiërs kijken heel verbaasd, maar ja, er zullen dan ook vast niet elke dag vier zwaarbeladen rugzakkers op sneeuwschoenen naar beneden komen.

Op de skipiste. Op de skipiste.

Onderaan zit een koffietent. Niet echt gezellig. Veel gillende kinderen, maar de hamburgers smaken heerlijk. Ook liggen er kaartjes van de omgeving waardoor we voor de laatste keer onze route omgooien. We besluiten naar het volgende dorp te lopen om daar vrijdag de bus naar Oslo te nemen. Vandaag lopen we nog een klein uurtje door.

Sneeuw aanstampen voor een vlak plekje voor de tent. Sneeuw aanstampen voor een vlak plekje voor de tent.

Bij een inham van een meer zetten we de tent op. Een uitgelezen plekkie. Sven verzamelt hout voor een kampvuur. De volgende ochtend blijkt de kampvuurkuil bijna een meter diep in de sneeuw te zijn weggesmolten.
Veel motivatie om pasta te eten is er niet dus eten we ons reserveontbijt maar op (een mix van muesli, Brinta en havermout met melkpoeder, vanillesuiker en kokend water). Het laatste flesje whisky gaat op na de speech van René en zo eindigt de laatste echte wandeldag van deze reis.

Kampvuur in de sneeuw is toch wel heel bijzonder. Kampvuur in de sneeuw is toch wel heel bijzonder.

Dag 7

(donderdag 26 februari 2009) 8 km

Het is de koudste nacht en dag. Als we om een uur of tien lopen is het nog steeds tien graden onder nul. Er staat geen wind en de zon schijnt, dus het voelt niet eens als echt heel koud aan. Wel een probleem: de schoenen zijn stijf bevroren en probeer ze dan maar eens aan te trekken.

Sneeuw smelten voor thee- en koffiewater. Sneeuw smelten voor thee- en koffiewater.

Via een sneeuwscooterspoor lopen we het meer af. Dan een paar kilometer over een asfaltweg om een bergpas te passeren. Na het asfalt volgt een onverharde weg die erg verrijst is. Snelle kilometers op de sneeuwschoenen. Een perfecte lunchplek in de zon en dan richting het centrum van Hovet.

Niet alle water is bevroren. Niet alle water is bevroren.

De bus komt gelijk met ons aan. Voor we het beseffen zijn we terug in de beschaving. Vreemd en onwerkelijk. Van stil en primitief naar luxe en herrie. Beiden hebben hun charme.
In Gol drinken we een kop koffie en besluiten daar vandaag te blijven en niet direct door te reizen naar Oslo. We hebben geen zin om daar 's avonds laat aan te komen.
Eerst een hotelkamer om te douchen. In Gol zelf valt weinig te beleven buiten het zomerseizoen. De pizza is één van de beste die ik ooit heb geproefd.

Dag 8

(vrijdag 27 februari 2009)

`Het wachten is begonnen. Na een, alweer, uitgebreid ontbijt met de bus naar Oslo. Ruim drieëneenhalf uur om te kaarten terwijl Dave slaapt.
Oslo kan ons weer bekoren. Schoonheid zit niet altijd in het landschap. 
Zoveel avondeten dat Sven zich misselijk eet.
Na acht uur kun je geen alcohol meer kopen in de supermarkt, dus als we met onze bagage richting jeugdherberg gaan weten we dat we het niet zo heel laat zullen maken vannacht.

Dag 9

(zaterdag 28 februari 2009)

Bijna thuis. Wachten en kaarten. Hiep hiep... voor het mooiste wandelkwartet dat ik ken! Toch ben ik blij als ik om een uur of vijf weer thuis bij Hanneke ben.

Vrienden bedankt! Het was ongetwijfeld één van de meest avontuurlijke tochten die ik ooit zal maken en de eerste keer van mijn leven dat ik (ondanks het feit dat ik héél erg blij was weer terug bij Hanneke te zijn) heimwee had toen ik een dag thuis was...

 

Oh ja: naar aanleiding van deze reis stelden wij een top 10 samen van dingen die je níet wilt horen tijdens het winterkamperen. Klik hier om die te lezen.

 

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.