Wandelen op de Speysideway in Schotland

Inleiding:

In de herfst van 2011 zijn Hanneke en Jan, samen met Sven, Karin, Richard en Morgan, weer eens naar Schotland gegaan om daar de Speysideway te lopen. Deze wandeling staat ook wel bekend als de Whiskytrail. Ze genoten onderweg dan ook niet alleen van de wandeling, maar ook van de whisky. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze niet alleen de nodige whisky's proefden, maar vooral ook veel lol hadden.

De eerste trein 's morgens op Rotterdam zuid. Morgan, Karin en Richard zitten er ook al in en als Sven er op centraal bijkomt pakken we de trein naar Schiphol. Het eerste rondje aldaar is van ons, want... sinds gisteren weten we dat we zwanger zijn van een tweeling!

En als één van die twee baby's straks niet blijkt te bevallen kun je ze gelukkig altijd nog ruilen op Londen Luton ;-)

We vliegen naar Londen Luton en met een uur vertraging vliegen we door naar Inverness. Daar even wachten op de bus en even later een andere bus naar Aviemore. Een paar spatjes regen en donker. De route is goed gemarkeerd: overal borden en tekens van de Speyside Way; onze wandeling voor deze week.

De Speysideway is heel goed gemarkeerd en van bordjes en tekens voorzien.

Een half uurtje later zien we een prima plekje voor de tent. Lekker eten koken, koffie drinken en daarna nog een druppeltje port en whisky. De meeste port was al op de luchthaven van Inverness opgegaan. We zijn erg moe en zonder al te veel te hebben gedronken duiken we om half tien onze slaapzakken in.

Onvoorstelbaar goed geslapen. Om half acht staan we op en anderhalf uur later hijsen we onze rugzakken op en zijn we weer op pad. Vrij veel bewolking, maar de hele dag afgerond droog en soms zelfs schijnt de zon. Shirt met lange mouwen is vrij fris, maar wel wat ik de hele dag draag. Best bijzonder voor eind oktober in Schotland.

Hier en daar bloeit nog een enkele heidestruik.

Het eerste stuk van de route gaat vooral over heidevelden. Uitgebloeid, maar nog steeds erg mooi. Na anderhalf uur, ideaal, bereiken we Boat of Garten. Koffie met shortbread en een lange pauze. De stoomtrein die we net zagen rijden stopt hier ook.

Ook stoomtreinen zie je hier regelmatig.

Door een naaldbomenbos lopen we verder. Gelukkig niet al te lang, want ik vind dit toch wat saaier lopen. Ook in Nethy Bridge drinken we koffie. Minder sfeervol dan vanmorgen.
Over een voormalige spoorlijn lopen we verder. Lekker vlak lopen door een heuvelachtig landschap. De zon breekt door en dan is het echt wandelen zoals je wilt wandelen.
Asterix en Obelix of Hag en Lofs vallen af als namen.

Mooi licht op de hooibalen.

We besluiten wat langer door te lopen omdat het zulk mooi weer is. Vlak voor Grantown-on-Spey halen we water en zetten de drie tentjes op in het bos. Bij de rivier de Spey stond te veel wind. Lekker spaghetteria eten en daarna hout sprokkelen voor een kampvuur. Met whisky erbij wordt het laat. Een mooie avond.

We zijn nog nooit zo vaak gezien op een wildkampeerplek als op deze, maar niemand lijkt het erg te vinden.

Onze drie tentjes op een rij.

's Morgens regent het, maar al snel als we lopen wordt het droog en eigenlijk blijft het dat de hele dag. Wel is het, vooral door de wind, guur. Gelukkig hebben we hem meestal mee vandaag. Geen horeca tijdens het wandelen vandaag, wel een erg mooie en afwisselende route. Alleen maar onverhard en soms door de modder. Mooie uitzichten.

Veel overblijfselen van de oude spoorlijnen op de route.

We houden amper pauze en worden dan ook flink moe. Helaas is de whiskydistilleerderij bij ons eindpunt in Ballindalloch gesloten. Wel is daar een gratis ''camping''. We zijn alleen zo laat in het seizoen dat de wc afgesloten is.

Herfstkleuren in Schotland.

De camera heeft kuren, dus foto's maken lijkt er niet meer in te zitten. Balen. Gelukkig heeft Sven ook een camera meegenomen.
Avondeten doen we in de tent. Buiten is het te koud. Nadeel is wel dat we per drietal in een aparte tent zitten. Toch minder gezellig. Nog wat eten en drinken en vroeg slapen. 

Toen we gisteren naar bed gingen was het koud en helder. Bij het opstaan bewolkt, dan weer blauw en tijdens het ontbijt pikzwarte lucht en regen. We starten daarom een half uurtje later, maar dan is er weer blauwe lucht. Vrijwel de hele dag is het heerlijk wandelweer. Althans: tot de lunch, want daarna krijgen we veel regen.

En ook op andere manieren zie je de whisky terug.

De route tot Aberlour is heel eenvoudig. We lopen alleen maar over een voormalige spoorlijn, dus geen hoogtemeters. Vroeger werd daar ongetwijfeld de whisky overheen vervoerd, we zitten nu echt in het gebied van de distilleerderijen. Er is er hier echter geen één die open is voor bezoekers. De overblijfselen van de spoorlijn zijn er nog wel: perrons, stationsnamen en bruggen. Hoe dan ook: een mooie route. De Spey eerst rechts en later links van ons en om ons heen heuvels met bomen in herfstkleur.

Aberlour

In Aberlour eten we friet met hamburgers en drinken onze eerste whisky. Lekker! Ondertussen begint het te gieten, maar als we wandelen is het (even) droog. We verlaten nu de hoofdroute en nemen de extra loop naar Dufftown. Dat met name voor de rondleiding en het bezoekerscentrum van Glenfiddich. Dat schijnt de leukste en beste te zijn.
De route er naartoe is in elk geval de moeite. Eerst een stukje klimmen en dan boven de heuvels verder. Jammer van de regen. Weer heidevelden en bos. De camera doet het soms wel en soms niet. Onverhard lopen we naar beneden en vlak voor het dorp zetten we de tentjes op.

Soms door de modder.

We lopen naar het dorpje, wat veel groter is dan gedacht. Tijd voor een pub. Eerst koffie en dan whisky. Dufftown is single malt capitol of the world. We besluiten daar dan ook maar wat te eten en tenslotte ook nog maar een paar, voor ons, nieuwe whisky's te proberen.
In de regen lopen we om negen uur terug naar de tent en gaan snel slapen.

Kwart voor acht op en het weer ziet er veelbelovend uit. De regenpakken blijven de hele dag uit. Lang leve de softshell. Onze eerste stop is al na een kwartiertje: Glenfiddich. Naar men zegt dus de leukste distilleerdij om te bezoeken. 

Tijdens de rondleiding bij Glenfiddich.

Eerst een film en dan een erg leuke rondleiding. Zelfs de 12, 15 en 18 jarige whisky proeven is gratis. Na afloop kopen we allemaal wel een fles bijzondere whisky (alleen daar te koop), waarbij Sven zelfs z'n eigen fles mag tappen en in een houten kistje doen. Kost wat, maar je hebt er wel wat voor.

Sven tapt z'n eigen fles.

Pas om half één gaan we ''echt'' lopen. Weer over een voormalige spoorlijn, richting Craigellachie. Nu langs de Fiddich in plaats van de Spey. Minstens net zo mooi. Zelden zo'n vlakke wandeling gemaakt die zo mooi was. De herfstkleuren van de bomen spelen daar ongetwijfeld ook een grote rol in.
In het dorp lunchen we in de whiskybar van een hotel. Meer dan 700 soorten; natuurlijk proberen we weer soorten die we nog niet kennen.
Over een zeer stille asfaltweg (de eerste echte verharde kilometers van de hele route tot nu toe) gaan we klimmen door een beukenbos. Niet zwaar, wel mooi. De top ligt op zo'n 250 meter hoogte en dan weer onverhard naar beneden. Het wordt al bijna donker en er staat een gure wind.

Wandelen in de herfst.

Op de schietbaan staat een afdak en we besluiten daar de tentjes op te zetten. Sven en ik lopen even naar een huis om alle veldflessen te vullen en dan snel eten. Door de kou wordt het een korte bonte avond. De drank en hapjes gaan niet eens op. Gargamel rules.

Kamperen bij de schietbaan; weer eens wat anders.

Onze laatste wandeldag van deze reis. Qua weer de mooiste. Geen wind en tot aan het einde van de middag veel zon en blauwe lucht. Eerst dalen we af naar de Spey en klimmen daarna nog één keer een paar honderd meter omhoog. Zowaar weer over een verharde weg. Nog even een dalletje en de allerlaatste hoogtemeters voor we Fochabers bereiken. Tijd voor koffie mét.

Groepsfoto (van links naar rechts en boven naar beneden: Sven, Hanneke, Karin, Richard, Jan en Morgan)

Door een bos, langs velden en een kleine de-tour: een heel stuk langs de Spey is weggeslagen. Dan de zee. Al snel verlaten we die weer en na eerst nog een stuk duinbos en weilanden lopen we weer over een voormalige spoorlijn komen we aan in Portgordon. Dan langs de kust de laatste kilometers tot Buckie. Daar is ons eindpunt en krijgt Morgan zijn worstje. Hij heeft de weddenschap gewonnen: we hebben het eindpunt gehaald.

De zee in zicht.

De bus naar Inverness komt er precies aan, dus geen discussie waar we eten. Twee uur later zijn we er en een vriendelijk man brengt ons naar de hostel. Die zit op een ander huisnummer dan de reservering zegt.
Eerst douchen; erg lekker na zo'n week zonder. Dan snel naar een restaurant voor een stuk vlees en een toetje. Ook gelijk een mooi moment om nog een paar nieuwe whisky's te proberen.
We maken het niet heel laat en al heel snel vallen we in slaap in een écht bed.

Een ontbijt met veel verse ananas en vooral wachten deze dag. Op de bus, op de luchthaven, op vliegtuigen en op vliegvelden. Toch vervelen we ons niet eens heel erg. Lang leve het eten, drinken en kaarten.
Op Schiphol haalt Sophie ons op en wonderbaarlijk snel is onze bagage er, waardoor we precies onze trein kunnen halen. Om half tien zijn we lekker thuis. 
Vrienden bedankt! Ik heb genoten van deze week.

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.