Wandelen op de Via Abdya

Inleiding:

Jaap, René en Jan wandelen al meer dan 20 jaar samen. Na het Pieterpad en een rondje Nederland over diverse LAW's besloten ze hun eigen wandeling samen te stellen: slingerend door België langs zoveel mogelijk verschillende abdijen. Liefst die die ook bier brouwen. Ze starten in de herfst van 2016 in Thorn en in april 2022 waren ze gevorderd tot Dendermonde. Vanaf daar veranderde de tocht en maakten ze dag- en rondwandelingen. Hoewel die deze website niet meer zullen halen was/is het plezier en de vriendschap er niet minder om!
Hieronder een kaartje van de gelopen route.

De gelopen etappes tot nu toe (april 2022).

Dag 1

(zaterdag 8 oktober 2016)

28 km

Een nieuwe episode in het leven van dit wandelgezelschap Jaap, René en Jan. Na het Pieterpad en ons rondje Nederland gaan we nu met onze eigen wandeling starten: de Via Abdya. Het idee is om door België heen te zigzaggen en daarbij zoveel mogelijk abdij(bieren) aan te doen. Eerst willen we echter nog het stukje van Limbricht naar Thorn lopen, omdat we dat stukje van het rondje Nederland nog niet als driemanschap hebben gelopen. Vrijdagavond zijn we in het donker in Limbricht aangekomen en na een snelle, maar smakelijke pizza lopen we nog een klein stukje tot de eerste geschikte kampeerplek. Een plek waarvan je verwacht dat je er een week kunt staan zonder dat iemand je zal zien.

De start bij onze kampeerplek.

Echter: 's morgens om half acht staan we op en vrijwel direct staat er een boswachter bij de tent: hij had ons zien staan, maar wilde ons niet wakker maken. Wel laat hij ons weten dat we eigenlijk op een rustplaats voor dieren staan. Hij snapt dat we hier morgen niet meer staan en doet verder ook niet moeilijk. Jaap probeert nog een bekeuring voor wildkamperen bij hem los te peuteren, maar slaagt niet.
Heerlijk wandelweer en veel verharde paden. Meestal volgen we het Pelgrimspad. Bij het dorp Schipperskerk wordt druk gewerkt aan de Maas, maar het uitzichtpunt is achteraf overbodig: vanaf de brug kun je de werkzaamheden en hoe het wordt net zo goed zien. Koffie met vlaai in De Keet. Binnenkort komt er een andere eigenaar in. Ik vrees dat ook die het moeilijk gaan krijgen om op deze plek een druklopende zaak te krijgen.

Werkzaamheden bij de Maas

We wandelen verder naar Maaseik over een onverhard pad langs de hier zeer smalle Maas. Het heeft al weken niet geregend en de Maas is een regenwaterrivier. We dwalen wat door dit Belgische stadje, maar vinden nergens een frietkot dat open is. Dan maar een uitsmijter in een restaurant waar een internationaal team volleyballers van elk meer dan twee meter lang ook bivakeert.

Waarschijnlijk is de Maas nergens smaller dan hier.

Door prachtig Aldeneik en verder langs de hier een stuk bredere Maas. Mooi. Bijna alleen nog maar verhard lopen en dan Thorn. In dit witte dorp een paar plaatselijke flessen wijn voor thuis gekocht en een biertje gedronken in de kroeg. In Thorn ook het volgens ons officiële beginpunt van de Via Abdya: de abdij van Thorn.

Van links naar rechts bij de start van de Via Abdya: Jan, Jaap en René,

Nog een klein stukje lopen en net buiten het dorp onze kampeerplek voor vannacht. Een plekje waar we tijdens onze wandeling van het Grenslandpad ook al stonden. Het Pelgrimspad en het Grenslandpad kruisen elkaar hier.
Tentje bouwen, eten, biertje drinken en mooie gesprekken. De drank gaat, net als gisteren, niet eens op en net voor middernacht liggen ook René en ik in de slaapzak.

Dag 2

(zondag 9 oktober 2016)

26 km

Ons kampeerplekje voor deze nacht.

Geen heel koude nacht, wel weer heel mooi wandelweer als we iets over half acht opstaan. Nog meer zon dan gisteren. Eerst ontbijten en dan de rugzakken weer op. Tot het volgende dorp nog een klein stukje Pelgrimspad en dan via de fietsknooppunten verder. We wijken daar overigens al snel weer van af en volgen een onverhard pad langs een beek in plaats van de verharde weg. De rest van de dag volgen we wel de knooppunten en lopen ook nauwelijks onverhard meer. Waarschijnlijk zal de hele Via Abdya vooral verhard zijn. Vandaag overigens wel door een over het algemeen afwisselend landschap en over kronkelende wegen.

Veel mooier dan dit wordt het niet.

Na een kleine drie uur wandelen zonder pauze stoppen we in de horeca van Molenwei. Niet de meest inspirerende plek om het zo maar eens uit te drukken. Wel een vrolijke barman en leuke muziek.
Vrij snel daarna de saaiste vier kilometer van het hele weekend: een kaarsrechte weg met relatief veel autoverkeer en weinig uitzicht. Gelukkig snel daarna weer een stuk meer afwisseling. Nog een stukje langs het kanaal en dan al snel ons eindpunt voor dit weekend: Opitteren. Tijd voor het eerste abdijbiertje van de route: Herkenrode. De tripel smaakt prima, de dubbel (en tripel) gaat mee naar huis. We hopen dat er nog veel verschillende abdijbiertjes mogen volgen de komende jaren.

En ons eerste abdijbiertje van de route.

Een lange reis per auto, auto, trein, trein, trein en fiets brengen me tenslotte weer thuis bij Eljer, Jilke en Hanneke. Op naar de volgende etappe van de Via Abdya!

Dag 1 (3)

(vrijdag 29 juni 2018)

2 km

Na ruim een halve dag werken fiets ik in korte broek en op teva's naar het station. Ondanks de bloedhitte willen we toch een weekendje wandelen. De sessie in december (sneeuw) en maart (temperaturen ver onder nul en snijdende oostenwind) hadden we respectievelijk geannuleerd en gecanceld. Nog een keer annuleren of cancelen leek geen optie.
René pikt me op in Best en zo rijden we naar het eindpunt van deze sessie: Zonhoven. Jaap is er al en in één auto rijden we naar Opitteren. Eerst een lekkere tripel op een terras en dan nog even langs de snackbar. Fascinerend hoe er daar toch anders gewerkt wordt dan in Nederland. Tsja. Buiten eten we alles op en dan de rugzakken op.
Langs de brouwerij het dorp uit en vrij snel daarna het bos met de paalkampeerplek. Tent op de vlonder opgezet, de waterpomp uitgeprobeerd en dan tijd voor bier. Het wordt laat.

De tent op de vlonder.

Dag 2 (4)

(zaterdag 30 juni 2018)

31 km

Een warme dag, maar tot het einde van de dag valt het niet tegen. Het waait gelukkig af en toe, maar de thermometer gaat ruim door de 30 heen, net als de afstand.
Om zeven uur staan we op en na het ontbijt zijn we al snel weer onderweg. Het eerste stuk lopen we vooral door het bos. We volgen de fietsknooppunten, dus vooral over rechte asfaltfietspaden. Af en toe een voormalige akker, al dan niet met klaprozen ingezaaid als gedenkteken voor de Eerste Wereldoorlog.

Een voormalige akker.

Af en toe wat fietsers, maar verder weinig mensen. Ook de dorpjes, met vaak naar onze smaak erg lelijke huizen, lijken leeg. Niet verlaten of slecht onderhouden, maar met niemand thuis. Voor we onze flessen kunnen vullen duurt daardoor ook wat langer. Een lange pauze op een terras in de schaduw. Misschien wel de lekkerste vlaai uit m'n leven. Na nog een biertje is het weer tijd om verder te lopen. Het landschap wordt wat saaier. Geen bos, wel akkers en asfaltwegen.
Ter Dool is een hoogtepunt. Onze tweede abdij van de Via Abdya is er één zoals je je voorstelt bij een abdijbrouwerij. Ze hebben er zelfs bier van minstens 16 (!) jaar oud om te drinken. Natuurlijk willen we die proeven. En na nog een paar eenmalige en bijzondere brouwsels voor thuis in de rugzak te hebben gestopt gaan we weer op pad.

Ter Dool

We willen zo snel mogelijk staan, maar moeten helaas nog een uur verder lopen voor we eindelijk een plekje voor de tent vinden. Eerst een dorpje en industrieterrein en pas over negenen staan we. Dan eerst uitdampen voor we gaan eten koken en tent bouwen. We hebben niet echt honger, maar drinken wel veel water, al dan niet met poederlimonade. Jaap gaat naar bed en René en ik blijven nog een flinke poos praten. Behalve een flesje Westmalle wat we delen drinken we verder niks meer. In de verte het geluid van een festival en later ontzettend schrikken van een paar brommertjes die recht op ons af te lijken rijden, maar gewoon de bocht in het fietspad volgen. Daarna al vrij snel de slaapzak in. Beter gezegd: op.

Dag 3 (5)

(zondag 1 juli 2018)

24 km

Redelijk geslapen en hoewel het nog niet heel warm is zullen we de dertig graden vandaag ongetwijfeld ook wel weer halen. De benzine wil niet branden, dus geen thee, maar water bij het ontbijt. Wel sneller op stap daardoor. Ook vandaag fietsknooppunten, maar wel een stuk drukker dan gisteren. Met name door de vele racefietsers. Het is tenslotte wel België.

We lopen eigenlijk alleen maar verharde wegen.

Wat rechtere wegen en ook een iets lager tempo lijkt het. De kilometers van gisteren worden gevoeld. Helaas is de eerste horeca nog dicht, maar na even verderop de flesjes weer gevuld en vervolgens gedeeltelijk weer geleegd te hebben lopen we een natuurgebied met heidevelden in, Mooi.
Klein stukje overbrugging en dan zes kilometer rechtdoor over een voormalige spoorlijn door een volgend natuurgebied. Halverwege een klein lusje voor een horecastop. Koffie met een grote wafel of bier en dan weer verder.

Door een natuurgebied.

Nog een paar kilometer rechtdoor en dan, voor René en mij volkomen onverwacht al, de auto in Zonhoven. Onze wandeling zit er om half twee op.
Inpakken en naar de andere auto bij het beginpunt en daarvandaan naar Best en daar vandaan met de trein naar huis. Ondanks dat het op station Breda een puinhoop is toch nog ruim voor het eten en een stuk vroeger dan van te voren gedacht lekker weer thuis.

Dag 1 (6)

(vrijdag 12 april 2019)

2 km

Dagje werken en halverwege met de middag met de rugzak op de fiets naar het station. Trein naar Best en daar vandaan bij René in de auto richting Sint-Truiden. Daar herenigen we ons met Jaap, die zo juist twee weken is wezen wandelen als start van zijn niet-werkzame leven. Eerst naar de snackbar voor prima friet. Dan de trein naar Hasselt, waar we de Via Abdya weer oppakken. Althans: bijna, want we smokkelen een paar kilometer ten opzichte van ons eindpunt van de vorige keer.
We lopen in de schemer langs het spoor over fietsknooppunten en als snel een LAW naar links tussen weilanden en bosjes. Net voor het donker staat de tent. Het is erg koud, maar na een kopje koffie drinken we nog twee Gouden Carolussen voor we de dikke slaapzakken induiken.

Eerst eten, dan wandelen.

Dag 2 (7)

(zaterdag 13 april 2019)

31 km

IJs in de veldfles en een lek matje. Om kwart over zeven staan we op uit de warme slaapzakken. Ondanks het lekke matje toch goed geslapen. De zon is op. Lekker ontbijten, afbreken, inpakken en rond half negen zijn we op stap.

Soms een moderne kapel.

Een afwisselende route: licht glooiend, soms wat lintbebouwing en heel veel fruitbouwen, bloeiend op hun mooist. Hier en daar een kasteel, kapel of kerk. We blijven ons regelmatig verbazen over de Belgische architectuur. Soms, althans volgens onze smaak, heel lelijke huizen en heel vaak, ook in die wij wel mooi vinden, erg weinig glas. Betaal je in België misschien belasting afhankelijk van je aantal vierkante meter ramen?

Veel bloesem vandaag.

Horeca lijkt niet te vinden, maar gelukkig vinden we wel een bakker. Met twee stukken taart per persoon en een kop oploskoffie lukt het ook best.
We slingeren via fietsknooppunten door het Vlaamse land. Relatief veel mooie stukken. Soms LAW en/of een natuurgebied.
In Nieuwerkerken de (bier)voorraad aangevuld en zowaar een kroeg. Zo’n typisch Belgisch café met een uitgebreide bierkaart en waar het speciaalbier spotgoedkoop en een zakje chips heel duur is. Met goede koffie, maar geen warme snacks.
Nog zo’n twee uur lopen tot een grote plas bij een natuurgebied. Daar is een prachtige paalkampeerplek op een groot grasveld met picknicktafels. Je mag er zelfs kampvuur stoken, maar dat doen we niet bij gebrek aan dun en droog hout. Er staat nog een andere tent en later op de avond volgt er nog een tentje.
We bouwen onze tent op en dan warm drinken en eten koken. Niet de beste maaltijd uit onze wandelcarrière. We drinken een biertje en Jaap duikt al snel de tent in. René en ik houden het, ondanks de kou, tot een uur of één uit.

Dag 3 (8)

(zondag 14 april 2019)

15 km

Weer een zeer koude nacht. Lang leve de winterslaapzak. We slapen zowaar uit tot kwart voor acht en om negen uur gaan we weer bepakt en bezakt op pad. Het wordt een grauwe dag vandaag en de zon zien we nauwelijks tijdens het wandelen.
We volgen de GR aar Zoutleeuw. Niet de kortste route, wel een heel erg mooie. Relatief veel onverhard en door een natuurgebied. Het stadje en de grote kerk zien we al lang van te voren liggen. In het plaatsje zelf een meevaller: de koffietent bij de bakker is al open. We zijn niet de enige gasten die het weten te waarderen als je ziet hoe druk het is.

Zoutleeuw.

Via een fietspad over een voormalige spoorlijn verlaten we Zoutleeuw. Weer veel bloesembomen.

De boomgaarden bloeien rijk.

De brouwerij bij Wilderen is nog dicht, dus lopen we zonder de stoppen naar Sint-Truiden. Nog even een rondje door de stad en dan de auto.
Herpakt en nog even langs de brouwerij voor een biertje en een broodje en een paar biertjes voor thuis.
René rijdt ons naar Breda en daar vandaan gaan we elk onze eigen weg naar huis. Een prachtig weekend en dito etappe zitten er weer op.

Dag 1 (9)

(vrijdag 6 maart 2020)

6 km

Een korte werkdag, snel de laatste dingen thuis ingepakt en richting station. De trein naar Breda loopt wat vertraging op, maar goed, kwart over twee zit ik dan toch bij Jaap in de auto en rijden we richting Leuven, Onderweg een paar pittige buien en elkaar weer bijpraten. We zien elkaar vaak maar één of twee keer per jaar en dan is er een hoop gebeurd.
In Leuven parkeren we de auto en met drie busritten naar Zoutleeuw. De eerste rit met een overvolle bus door de spits van Leuven en zo’n chauffeur die z’n roeping volledig gevonden heeft. Ook de tweede bus is overvol en brengt ons naar Tienen. Daar blijkt onze aansluiting vertraging te hebben. We overwegen in die 25 minuten een frietje te eten. Kansloos: na tien minuten is de rij nauwelijks korter geworden. Efficiëntie en Belgische snackbars lijkt geen veelvoorkomende combinatie te zijn. Enfin, we nemen gewoon de bus naar Zoutleeuw en ook hier, hoewel het in eerste instantie anders is, een verschrikkelijk aardige en behulpzame chauffeur.
Eindelijk, op de parkeerplaats voor de snackbar van Zoutleeuw, is ons illustere gezelschap weer compleet. Eerst tijd voor prima frietjes.

In Zoutleeuw

In het donker lopen we het stadje uit. Fietsknooppunten over een voormalige spoorlijn. Het eerste stuk hebben we eerder gelopen. Een nauwelijks Nederlands sprekende en wat bijzondere, maar wel vriendelijke, man wijst ons de weg en zien we nog een paar keer op dit fietspad.
In het dorpje Drieslinter een café. Tijd voor een Belgisch biertje. Dan nog een klein stukje wandelen naar de paalkampeerplek. De velden zijn ontzettend nat, dus vrezen we het ergste, maar we hebben geluk: er staat een soort grote overkapping, waar de tent prima in past.
Als die staat tijd voor nog een biertje, borrelnoten en een worstje. Jaap gaat daarna slapen, maar snurkt zo hard dat René en ik de slaap toch niet zouden kunnen vatten en daarom nog maar een afzakkertje nemen ;-) Een mooie en lange avond.

Dag 2 (10)

(zaterdag 7 maart 2020)

27 km

Kwart voor acht op. Het is heerlijk weer. Eerst ontbijt. Fijn die bankjes onder de overkapping. Ruim een uur later zijn we op pad. We volgen vrijwel de hele dag de knooppunten en slingeren zo door het Vlaamse land. Relatief veel klimmetjes vandaag. Groot voordeel daarbij is dat je niet op hele lange rechte wegen loopt. En opvallend: ook best vaak onverhard.

Veel slingerende wegen

De eerste twee pauzes met zelf gezette oploskoffie. Weinig horeca vandaag. De tweede stop is overigens vrij snel na de eerste, maar ja, tompouces in je rugzak is niet echt handig. Ze smaken overigens fantastisch!
Akkerlanden, weilanden, boomgaarden en lintbebouwing. België zoals we het hier verwachten, inclusief de vaak ‘’rommelige’’ architectuur en soms tuinen waarvan ik me oprecht niet kan voorstellen dat iemand ze mooi vindt.

En natuurlijk overal kerken

Bij het standbeeld van Eddy Merkx zit een café. Tijd voor een heel lekker lokaal tripeltje. Dan nog een paar kilometer lopen tot de bivakzone. Tussendoor nog wat lekkere dingen (bier, chips, eclairs) voor bij de tent gekocht en na een vervelend stukje langs een veel te drukke weg zowaar nog een stukje bos. Wel met modderpaden. Inmiddels is het wel wat bewolkter en winderiger geworden, maar nog steeds prima wandelweer.

In een auto zie je het landschap. Wandelend beleef je het.

Ook deze paalkampeerplek heeft gelukkig een vlonder, zodat de tent niet op de erg natte grond hoeft te staan. Waterdicht zal het grondzeil niet meer zijn. Tijd voor tentje bouwen, koffie en eten. Na nog een kopje koffie gaan we al snel de tent in. Het is buiten vrij guur, dus het biertje ná het eten en de chips nuttigen we maar in de binnentent. Jaap ligt dan al in z’n slaapzak en ook René en ik maken het niet laat. Na nog een klein drupje whisky slapen we allemaal rond een uur of kwart over tien.

Dag 3 (11)

(zondag 8 maart 2020)

27 km

Een lange en goede nacht, ondanks dat we al om kwart voor zeven op zijn. Het is vrij bewolkt en winderig maar prima wandelweer. Na het ontbijt en inpakken snel de rugzakken op en lopen maar richting knooppunt 97. Aldaar blijken we achteraf de verkeerde kant op te lopen en al slingerend en zwervend zijn we meer dan een uur later weer bij de watermolen, waar we gisteren ook al langs liepen. Helaas is de horeca aldaar nog dicht. De lus zelf was overigens een hoogtepunt, zeker de grote kapel die oorspronkelijk niet op onze route lag.
Ondanks het kaartje, onze meer dan 100 (!) jaar wandelervaring, een kompas en Google maps lopen we later nóg een keer fout. Enfin, we hebben geen echte route of specifieke reden om de vooraf bepaalde route op dit deel te lopen, dus eigenlijk maakt het niks uit, behalve dan dat de etappe wat langer wordt dan gepland.

Een grijze lucht, maar heerlijk wandelweer

Landschappelijk zeer vergelijkbaar met gisteren: slingerend door Vlaanderen met af en toe klimmen. Soms wat saaier, vaak wat mooier. Alleen het stuk langs een drukke provinciale weg met clubs was een afrader, om het zo maar eens uit te drukken.
Op een gegeven moment lopen we, samen met een paar honderd andere mensen, een wandelroute en op het eindpunt, in een zalencentrum, dan toch eindelijk tijd voor een echte pauze. Vanwege de wind en een enkele regendruppel was langs de weg zitten geen reële optie. Het is inmiddels al twaalf uur, dus twee koffie, een gebakje en een broodje gaan er best in. Niet alle dorpsbewoners lijken blij te zijn met de wandelaars en een vrouw klaagt bij ons over de geparkeerde auto’s, waardoor zij niet voor haar eigen huis kan parkeren. Zucht…
We trekken de regenjas weer aan, hoewel achteraf de softshell ook prima was geweest: heel veel regen valt er niet. Nog een paar mooie, vooral beboste, kilometers richting de abdij van Leuven. Wat een plaatje! Daar dan toch het thema van de wandeling: een biertje van de plaatselijke bierbrouwende abdij.

De abdij van Leuven

Zeker niet slecht, maar het biertje gisteren was lekkerder en de locaties op eerdere abdijen op de Via Abdya waren over het algemeen een stuk sfeervoller.
Na het biertje en de bitterballen nemen we voorlopig afscheid van elkaar. Jaap en René gaan naar de auto (waarbij René z’n auto pas veel later kan gebruiken door een carnavalsoptocht) en ik loop de laatste kilometers richting station, om na één overstap en ruim twee uur weer in Rotterdam te zijn.

Dag 1 (12)

(vrijdag 8 september 2021)

8 km

Net verhuisd en omdat ik pas kwart over één op Tilburg hoef te zijn heb ik ’s morgens nog tijd om wat dingetjes in huis te doen. Het is heerlijk weer als ik tegen twaalven richting station fiets. Snel de laatste boodschappen gedaan en dan de trein naar Tilburg, waar René me zal oppikken om samen naar Leuven te rijden. We zijn er zo’n anderhalf uur later dan verwacht. Veel files, waarvan eentje door een heel ernstig ongeluk is veroorzaakt.
Rond half vijf parkeren we de auto in Leuven en pikken we Jaap dan op om met z’n drieën weer verder te gaan met de Via Abdya. We lopen terug richting de abdij. Een plaatje, zeker nu het zulk mooi weer is. Via een leuk straatje verder richting centrum. Veel fietsen en fietskarren. Bij een snackbar houden we een tussenstop. Zelden zulke goede friet gegeten in België. Dan kilometers overbruggingkilometers. We volgen de fietsknooppunten, maar zijn blij als we na een paar kilometer de stad verlaten en linksaf gaan om al heel snel langs een snelstromend beekje te gaan lopen. Niet alleen landschappelijk heel mooi, maar ook zonder herrie van verkeer.

Langs de beek.

In Wijgmaal halen we water bij een slaapfeestje en al snel daarna begint het te schemeren en moeten we opzoek naar een plekje voor de tent. We vinden een prima exemplaar op een groot grasveld, uit het zicht van het naastgelegen fietspad, maar wel zonder bankjes en onder de aanvliegroute van Zaventem.
Na het bouwen van de temt eerst koffie met een eclair en dan al vrij snel daarna openen we een biertje en een zak borrelnoten. Na nog een tweede biertje gaan we de tent in. Ik ben moe.

Dag 2 (13)

(zaterdag 9 september 2021)

26 km

De tent is toch een stuk krapper dan het OH, maar goed, ik heb redelijk geslapen. Iets over zevenen staan we op, maar we doen erg rustig aan en zijn pas twee uur later op pad. Tijd genoeg vandaag. Al na een paar kilometer gaat de korte broek aan. Het gaat een warme dag worden.
Eerst een paar kilometer door het typisch Vlaamse landschap, met dorpjes, heuvels, wat landbouw en slingerende wegen. Natuurlijk bezoeken waar ze open zijn de kerken. Na zo’n anderhalf uur houden we een pauze op een bankje voor de kerk. Taart uit de supermarkt en oploskoffie smaken ook heel lekker, zeker met dit weer.

Interieur van één van de vele kerken die we bezichtigen tijdens de Via Abdya.

We volgen nog steeds de fietsknooppunten en op een gegeven moment komen we bij de Dijle. Een snelstromende beek die door het landschap kronkelt, maar met erg bruin water en steile oevers. We volgen de beek kilometers lang en halverwege houden we een lange pauze op één van de weinige bankjes van vandaag.

Langs de Dijle

We besluiten onze route iets in te korten : het wordt sowieso al een vrij lange dag en het tempo ligt niet echt hoog. Als gevolg daarvan lopen we twee kilometer langs een drukke weg. Niet echt een hoogtepunt. Gelukkig zit er aan het einde horeca en drinken we een biertje en halen blokjes kaas voor erbij uit de automaat op het terras.
Het laatste stuk van vandaag breekt aan en al snel wordt dit onderbroken voor een ijsje. Zeg maar gerust: ijs. Behalve erg groot ook erg lekker. Dan nog een paar kilometer door open land tot we, net na een stukje bos, een prima plekje voor de tent zien. Deze keer wel met bankje.

Even relaxen op de kampeerplek.

Het is inmiddels een uur of zes, dus nog zo’n twee uur voor het echt donker is. Even relaxen, koffie drinken en dan tentje bouwen. Na een uitgebreide pastamaaltijd van Jaap drinken we nog een biertje en stappen later op de avond over op whisky. Ondanks dat we vrij lang opblijven gaat die niet op.

Dag 3 (14)

(zondag 10 september 2021)

20 km

Tot onze verbazing valt er ’s nachts een bui, maar als we opstaan is de lucht weer helemaal blauw. Het zal iets minder warm worden dan gisteren en ook komt er later op de dag wat meer bewolking. Om een uur of kwart over zeven staan we op en ruim een uur later zijn we weer aan de wandel. Zowaar een paar kilometer onverhard en ook een erg mooie route.

Mooie route vandaag.

Langs een kasteel en een beek, met in de verte een kerktoren, waar we hopen onze eerste pauze te kunnen houden. De entree naar het dorp is zo mooi als die maar kan zijn en het terras naast de kerk is ook open. Weliswaar hebben ze, zoals meestal het geval in België, niks voor bij de koffie, maar wel een ontzettend aardige gastvrouw. Gelukkig hebben we nog koeken in de rugzak. Het blijft me overigens verbazen hoeveel mensen er al ‘s morgens voor elven aan het bier en de wijn zitten in België.

Geen hoogepunt dit stuk.

Net na het dorpje wijzigen we onze plannen: we gaan niet via de lange route naar Grimbergen, maar via een fietsroute. Althans: dat was mijn bedoeling. Helaas was er sprake van een misverstand tussen Jaap en mij en lopen we in plaats daarvan de knooppuntenroute over een industriegebied. Het eerste stuk langs het kanaal gaat nog wel, maar de kilometers daarna behoren tot de lelijkste van de hele Via Abdya. Enfin, het is niet anders. Je kan je er druk om maken, maar daarmee wordt het niet mooier.
Aan het einde van dat stuk een korte pauze op een bankje en dan de laatste kilometers van deze etappe. Die zijn gelukkig wel mooi Over een kasseienstrook en langs een beekje door een dorpje met van die typische lintbebouwing.

Gelukkig maakt dit weer veel goed.

De abdij van Grimbergen is indrukwekkend groot en een plaatje. We maken wat foto’s en doen dan, natuurlijk, een biertje met wat te eten op een terras.
We stappen in de auto van Jaap die bij het eindpunt staat en rijden even langs het station van Vilvoorde om mij daar af te zetten, zodat ik via Mechelen en Antwerpen de trein naar Rotterdam kan pakken.
Vrienden bedankt! Ik heb weer genoten.

Dag 1 (15)

(vrijdag 8 april 2022)

9 km

Als iedereen thuis naar school is vertrokken en ik genoeg heb lopen tijdrekken tot een uur of kwart voor tien fiets ik naar het station om daar de trein naar Breda te nemen. René en ik stappen daar bij Jaap in de auto en rijden naar Dendermonde om daar de auto achter te laten en de bus, met overstap op een andere bus, naar Grimbergen te nemen. De afgelopen dagen veel wind en regen, maar vandaag gelukkig droog en een stuk minder wind.

Deze keer starten we met een biertje.

In Grimbergen (natuurlijk) eerst een biertje en wat eten en dan weer verder met de Via Abdya. We volgen weer fietsknooppunten, dus weinig onverhard. Ook weinig verkeer overigens. Veel grote en dure huizen en af en toe wat landerijen en bossen tussen de Vlaamse heuvels.
Als we water halen krijgen we niet alleen ook nog een paar koeken, maar ook een alternatief voor onze route, zodat we onverhard kunnen lopen. Kamperen wordt wat lastiger: nergens een vlak stukje gras, behalve achter een gesloten hek.

We zitten relatief dicht bij Brussel hier.

Net voor Brussegem vragen we toestemming de tentjes in een weiland te zetten en al snel daarna zitten we rond de spiritusbrander, terwijl Jaap ons eten kookt. Ik word opnieuw gesterkt in mijn idee dat dergelijke branders niet geschikt zijn bij lage temperaturen, harde wind en voor drie personen water koken. Maar goed, we hebben (nu) geen haast en uiteindelijk is de pasta warm en kunnen we lekker eten. Vrij snel daarna duiken we de tent in waar het water koken voor de koffie in elk geval een stuk sneller gaat. Als ook die op is gaan we over op bier en chips en daarna gaat Jaap naar zijn eigen tentje. René en ik eten de chips verder op en drinken een flesje whiskey leeg. Een mooie avond. Wat voor de ene biechten is, is voor de ander iets om dankbaar voor te zijn.

Dag 2 (16)

(zaterdag 9 april 2022)

22 km

Een koude nacht. Het ijs staat letterlijk op de tent ’s morgens. Ik ben blij dat ik m’n winterslaapzak heb meegenomen. Doordat ik heel erg scheef lag overigens niet heel goed geslapen. De lucht is strakblauw. Overdag af en toe wat wolken, maar door de wind is en blijft het toch een wat gure dag.
Na het ontbijt pakken we alles in. We houden het bij één kopje thee. We hebben geen zin om nog heel lang stil te zitten. Verder lopen en nu volgen we wandelknooppunten en gaan later over op die voor de fietsers.

Erg mooi wandelen vandaag.

Een erg aangename route door een glooiend landschap met flink wat stukken on- of half verhard. Het heeft wel wat weg van het Geuldal. Eén groot verschil: de bouwstijl van de huizen. Er bestaan fotoboeken van de lelijkste huizen van België en wij denken dat we een paar exemplaren kunnen toevoegen na vandaag.

Tsja… Belgische huizen….

Na anderhalf uur de eerste echte pauze in Asse. Prima koffie met rijstevlaai. We lopen wat heen en weer, bekijken de kerk, doen boodschappen en lopen weer verder. Wel eerst drie keer heen en weer; maar goed dat we niet naar knooppunt 45 hoeven?! Geen hoog tempo, wel genieten.
Ons doel is de abdij van Affligem. Ze brouwen daar tegenwoordig geen bier meer, maar hij hoort natuurlijk wel echt thuis in het thema van onze wandeling: bierbrouwende abdijen. De abdij is overigens ook niet te bezichtigen.
Een klein stukje terug voor horeca. Tijd voor bier en borrelhapjes en een lange pauze. Dan nog een paar kilometer lopen tot een plekje uit de wind. Helaas geen bankje.

Niks mis mee met deze kampeerplek.

Vandaag macaroni bolognese op het menu. Smaakt erg lekker. Als het eten op is duiken we vanwege de kou al snel de tent in en na twee biertjes en een half zakje chips gaan we redelijk bijtijds slapen.

Dag 3 (17)

(zondag 10 april 2022)

17 km

Ook vanmorgen weer ijs op de tent. Verder vrijwel windstil en zonnig als we opstaan. Perfect wandelweer. Het duurt even voor alles is ingepakt en we hebben ontbeten, maar niet ver na negenen wandelen we weer.
Komt het door het mooie weer of omdat we zo druk aan het kletsen zijn? Hoe dan ook: we lopen volkomen de verkeerde kant op en komen daar pas na een paar kilometer achter. We besluiten om eerst maar eens naar het dichtstbijzijnde fietsknooppunt te lopen. Snel daarna, tijdens een pauze in het gras, besluiten we de kortste route naar het station te nemen. Niet de meest inspirerende omgeving verder. Gelukkig wel weinig verkeer, maar ook veel over autowegen en tussen huizen door.

Lekker verder wandelen.

Een klein half uurtje voor ons eindpunt zit een kroeg met een brouwerijtje. We twijfelen even of we naar binnen gaan: het is een uur of twaalf en eigenlijk willen we wat eten, maar behalve kaas en wordt staat er niets eetbaars op de kaart. Gelukkig zijn we toch gebleven! Het bezoek aan brouwerij Rebelle is waarschijnlijk het hoogtepunt van ons weekend. De tripel smaakt heerlijk, de portie kaas en worst bizar groot, de rekening bijna schandalig laag, maar vooral: wat een passie, wat een enthousiasme! Zulke vriendelijk mensen! We krijgen nog een korte rondleiding van de brouwmeester en proeven van het verse bier; bier wat morgen gebotteld wordt en nu nog geen koolzuur bevat. Ze bieden zelfs aan ons naar het station te brengen, maar dat aanbod slaan we af. De laatste twee kilometer lopen we nog wel.

De (rondleiding in de) brouwerij is een hoogtepunt van ons weekend.

Met elk twee quadrupels voor thuis in de rugzak verlaten we de brouwerij en een half uurtje later zitten we weer in de auto. Vanwege een ernstig ongeluk moeten we omrijden en ook hebben we wat last van file, maar rond een uur of kwart voor vijf zijn we dan toch op station Roosendaal en nemen we afscheid van elkaar. Een uurtje later ben ik weer lekker thuis.
Vrienden wederom bedankt!

Na deze keer daar veranderde de tocht en maakten we dag- en rondwandelingen. Hoewel die deze website niet meer zullen halen was/is het plezier en de vriendschap er niet minder om en hopen we nog heel veel sessies met elkaar te kunnen maken!

1992-2023
1 wandelgezelschap
3 vrienden
10 wandelpaden
64 nachten in een tent
89 dagen met een rugzak
1980 (Jaapse) kilometers
ontelbaar veel vriendschap

Terug naar hikes in Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.