Floris V pad (LAW 1-3)

Inleiding:

In 1996 liepen Dave en Jan het Floris V pad van Muiden naar Bergen op Zoom. Het eerste gedeelte liepen ze in april; het restant in november. Zonder twijfel vind ik dit één van de mooiste wandelpaden in Nederland: heel veel verschillende polderlandschappen en dat in een gebied waar ik niet verwacht had zulke mooie wandelingen te kunnen maken.

Na een dag achter de computer te hebben gezeten. gegeten te hebben en afscheid van Hanneke te hebben genomen, neem ik de bus van kwart voor zeven en samen met Dave reis ik per trein naar Utrecht. Daar stappen we over op de stoptrein naar Bussum, waar we zo'n drie kwartier op de bus moeten wachten. Dat doen we dan maar onder het genot van een kop koffie in een café en na nog een half uurtje 'bussen' zijn we in Muiden. We lopen nog een kilometertje van het Floris V pad en zetten dan in het donker de tent op. Na nog een boterhammetje, met achter ons het Muiderslot, duiken we de slaapzak in.

Kamperen met uitzicht op het Muiderslot.

Vroeg opgestaan en om kwart voor acht lopen we bepakt en bezakt weer door de weilanden. Het is nog bewolkt, maar later breekt de zon door en 's middags wordt het zelfs zonnig. De eerste paar kilometers zijn bekend van het Zuiderzeepad, maar vanaf Muiderberg, waar we nog even boodschappen doen, was het ook voor mij allemaal 'nieuw'.
De route volgt een echt Nederlands landschap: weilanden, knotwilgen, sloten en boerderijen. Later komen we bij de Ankeveense plassen, waar we door schitterende natuurgebieden lopen. Heel bijzonder is het trilveen (bewegend veen), wat het lopen een stuk pittiger maakt. Nog een geluk dat het al heel lang niet geregend heeft.

In de buurt van de Ankeveense plassen.

Na een paar kilometer komen we langs een café, waar we natuurlijk koffie met appelgebak nuttigen. En ook later zorgen we goed voor ons zelf: brood met gehaktballetjes vormen onze lunch.
Vanaf Vreeland lopen we in bekend gebied: we volgen de Vecht; vorige week waren we daar nog met de H.I.T..  Ook de bakker in Loenen, waar we koffie met saucijzenbroodjes eten, kennen we daardoor al als een goede bakker.
Nog een stukje lopen verder en bij een boer mogen we de tent opzetten. Wel moeten we even wachten met opzetten tot het donker is: we staan in het zicht van een camping. Voor die tijd koken we daarom maar macaroni, drinken een kopje oploskoffie en kijken nog wat rond bij de koeien en schapen. Als later de tent staat nemen we nog een slokje berenburg en gaan dan vroeg slapen.

Rond een uur of acht staan we op en na het ontbijt en spullen inpakken lopen we weer verder. Eigenlijk lopen we twee kilometer aan de 'verkeerde' kant van de Vecht, maar dankzij de H.I.T. weten we dat die kant zeker zo mooi is.
In Breukelen weer koffie met appelgebak en na het station verlaten we het 'H.I.T.-gebied'. Tot Kockengen, een erg leuk plaatsje, was het een beetje saai: een kaarsrecht onverhard pad langs een kaarsrechte vaart. Gelukkig werd het daarna een stuk mooier en liepen we weer door een 'echt' Nederlands landschap. De korte broek was inmiddels ook al aangegaan: de zon scheen de hele dag al, maar de wind was nu ook gaan liggen en het was perfect wandelweer geworden.
Na nog een paar kilometer lopen vonden we een geschikt kampeerplekje. Lekker in het zonnetje liggen, dagboek schrijven, boerenkool eten, kopje oploskoffie drinken en daarna de rest van de avond, met nog later beerenburg er bij, liggen kletsen. Hiken is zo gek nog niet!

Vroeg opgestaan en onder het genot van een heerlijk zonnetje gingen we, in korte broek, op weg naar Oudewater. Op een terrasje nuttigden we koffie met appelgebak en daarna bezochten we natuurlijk de waag. Op zich stelde het museum niet zo heel veel voor, maar de beheerder was erg aardig en behulpzaam, waardoor het toch leuk was. En op de waag bleek dat we alle twee geen heks waren. Dit komt overigens wel omdat ze de normen hebben aangepast: omdat de mensen nu veel langer zijn dan vroeger zou nu vrijwel iedereen een heks zijn volgens de toen geldende normen.

Dave op de heksenwaag.

Het volgende stuk van de route ging over een Tiendweg, waar ze helaas net de beschoeiingen hadden vernieuwd. Het was daardoor iets minder mooi, maar dit moet anders echt een geweldig stuk zijn. Wel zagen we onze eerste ooievaar; later zouden er nog veel meer volgen. Tussendoor regelmatig stoppen voor een slokje water en na de lunch, brood met leverpastei, hielden we zelfs een korte siësta.

Zicht op Schoonhoven.

In Schoonhoven dronken we een biertje op een terras, deden boodschappen, aten een patatje (inderdaad: in de snackbar bij de pont) en voeren naar de overkant. Het was erg warm, dus eerst nog maar een siësta.
Na nog een koffie met appelgebak in Groot Ammers liepen we nog een paar kilometer voor we bij een kampeerplekje in een weiland stopten. Voor het donker werd aten we macaroni en dronken een kopje oploskoffie en toen het bijna donker was zetten we de tent op, dronken nog een blikje Fanta en gingen vroeg slapen.

Vroeg opgestaan en onder een strakblauwe lucht eerst ontbeten en de spullen ingepakt om in korte broek weer verder te gaan lopen. De eerste kilometers vlogen voorbij en al snel arriveerden we bij de molens van Kinderdijk, waar we koffie met appelgebak nuttigden. 
Helaas was de markering fout geplaatst en daarom liepen we een paar honderd meter terug. De toeristen op de terrassen zullen wel raar hebben opgekeken toen we even later alweer voorbij kwamen gelopen. Bij de molens was het erg druk en warm, maar gelukkig liep de route al snel over een verboden toegang weg. Daar was het dus heel rustig en kwamen we heel dicht bij de molens. Toch leuk dat als je de LAW loopt je wel op die weg mag wandelen.

Bij de molens van Kinderdijk.

Na de lunchstop liepen we flink door. Af en toe een slok water en al snel hadden we de Baanhoekbrug in zicht. Die overlopen kostte wel veel meer tijd dan ingeschat. In een pittig tempo liepen we door naar station Dordrecht Stadspolders en we arriveerden gelijktijdig met de stoptrein, Daarom maar 'gestript' en op Dordrecht Centraal een kaartje, een broodje en een biertje gekocht om vervolgens naar huis te gaan en daar lekker vroeg aan te komen.

Negen uur 's morgens, Rotterdam CS, Dave staat er al en met de intercity gaan we naar Dordrecht. Op Stadspolders is Remco er ook al en na de regenpakken te hebben aangetrokken gaan we op pad en begint het vrijwel direct flink te regenen. Die regen blijft vrijwel de gehele dag en aan de omgeving is goed te zien dat dat niet de eerste bui van deze herfst is. 
Na een kop koffie in een restaurant, waar een meisje met erg mooie benen staat te bellen, lopen we weer verder. We volgen niet helemaal de route, want het pad loopt oorspronkelijk door een griend, die nu helemaal blank staat. Zelfs het fietspad waar we nu overheen lopen staat op sommige stukken onder water en dan gaan we maar op de dijk lopen.

Geen beek, maar een pad.

Onze lunch, brood met cup-a-soup, nuttigen we onder een afdakje en dan de regen maar weer in. Na de Kiltunnel gaan we in 's Gravendeel koffie drinken en daarna duiken we de polder in. Het wordt zo waar even droog. We lopen tot Strijensas, waar we in het donker aankomen. In de verte zien we een grote onweersbui en daarom besluiten we de tent op te zetten: in de bebouwde kom, bij een ophaalbruggetje.
Omdat het noodweer inderdaad losbarst koken en eten we in de tent en na nog een kopje oploskoffie gaan we over op de apfelcorn. We bomen flink verder en proberen Remco wat uit de dip te halen; één van de redenen waarom hij twee dagen mee wandelt.
Het is erg krap, maar drie personen passen net in de tent en vrij vroeg gaan we slapen.

De zon schijnt en om kwart over acht staan we op. We pakken alles in, ontbijten buiten en gaan vol goede moed op pad. We lopen over een dijk door de polder en in één ruk lopen we de twaalf kilometer naar Numansdorp, waar Remco ons volgens plan weer zal verlaten. Eerst nuttigen we natuurlijk koffie met appelgebak in een restaurant en na deze lange en welverdiende pauze gaan we verder over een grasdijk langs het Hollands Diep. Na nog even een bezoekerscentrum met veel opgezette vogels bezocht te hebben gaan we via een lange brug het water over. Het was, vooral door de langs razende auto's een vrij saai stuk; gelukkig maakte het uitzicht over het water en de Volkeraksluizen een hoop goed.
Aan de andere kant liepen we al snel Willemstad binnen; een mooi historisch stadje met prachtige gebouwen. Nog even boodschappen gedaan en in café koffie met een mega appelpunt op om daarna een lekker gueuze biertje te drinken.
Na nog een paar kilometer lopen gevraagd om ergens de tent op te mogen zetten. Na verteld te hebben wat we precies aan het doen waren en gewezen te hebben op het rood/witte merkteken op de lantaarnpaal (wat de bewoners inderdaad nog nooit opgevallen was) is dat geen probleem.
Na de zeiknatte tent opgezet te hebben zetten we eerst een kopje oploskoffie en daarna lekker pasta met rookworst. Een nieuwe smaak pasta, maar erg lekker. Na het eten de tent ingedoken en na de chips en sinas werd het weer tijd om te gaan slapen. 

's Nachts een paar buitjes maar toen we om kwart voor acht opstonden was het vrijwel onbewolkt en dat zou de hele dag zo blijven. Wel was er een zeer harde (tegen)wind en die maakte dit toch tot een redelijk zware etappe.
Na en uurtje door de polder lopen kwamen we in Dinteloord en daar deden we boodschappen en koffie met appelgebak. Ook het volgende stuk was weer 'polder lopen' en afgezien van wat jagers en fazanten zagen we niet echt veel bijzonders.

Vlakbij Dinteloord.

Uit de wind gezeten aten we brood met borrelballen en cup-a-soup en na deze prima lunch vervolgden we de route een paar kilometer langs een vaart. Na een stuk langs een zeer drukke weg en verder weer polder hielden we even een 'uit de wind zit stop' en na nog een paar kilometer vroegen we bij een boerderij om de tent te mogen opzetten. Gelukkig mocht dat en in de harde wind de tent opgezet en daarna lekker boerenkool met worst gegeten. Na nog een oploskoffie met mars doken we de tent in en onder het genot van een slokje beerenburg kletsten we tot een uur of half tien om daarna te gaan slapen. 

's Nachts regende het en toen we opstonden deed het dat nog steeds. Ontbijten in de tent, de natte spullen inpakken en in de stromende regen de weg vervolgen. Asfalt lopen ging nog wel, maar de zandpaden stonden inmiddels blank.
Ook vandaag weer heel veel kale polders met af en toe een klein dorpje met een grote kerk, maar verder geen echt bijzondere dingen gezien. In een bushokje even wat gezeten voor een slokje water en een nuts en verder maar weer richting Bergen op Zoom. 
Het laatste stuk door de bebouwde kom strompelden we naar het station, waar we een lange pauze hielden om wat op te warmen en uit te druipen. Vervolgens met de intercity naar Rotterdam, waar we natuurlijk een honkiburger aten en daarna vroeg in de middag thuis arriveerden. Ook deze LAW zat er op. Het laatste stuk van dit pad (zeg maar vanaf de Kiltunnel) vonden we iets minder mooi, maar verder was het echt een geweldig mooi pad.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.