Utrechtpad (streekpad 13)

Inleiding:

In het voorjaar van 2008 startte een stel vrienden met de wandeling op het Utrechtpad. Hieronder volgt allereerst het verslag van een lang weekend met misschien iets meer drank en iets meer mannenpraat dan gewoonlijk. Toch bleef er meer dan voldoende tijd over om te genieten van het landschap en het heerlijke wandelweer.
In het voorjaar van 2009 rondden we met drie vrienden het pad af. Ook die keer was het genieten.

Perfect weer voor een wandelweekend en gelukkig staat dat ook op mijn programma. Samen met William de trein van negen uur naar Utrecht. Op Alexander komen Dave en Sven erbij. Sven wilde deze keer niet het hele stuk met z'n vrienden samen reizen. Bij de Multivlaai op Utrecht centraal komen Hans en Edwin ons ook vergezellen. De bagage wordt herpakt en verdeeld. Lopen door het centrum van de stad. Hofjes en verborgen paadjes. De sokkel van Nijntje zit jammer genoeg onder de graffiti.
Bij Oud-Zuilen een stukje Waterliniepad. In de herfst liep ik hier ook, maar het is geen straf om dit stuk nog een keer te lopen. Via een iets andere route bereiken we Maarssen. Wat een mooi dorpje! Een terras voor Leffe blond en broodjes. We blokkeren het trottoir met onze rugzakken en sommige mensen, al dan niet met rollator, reageren daar anders op dan anderen. Maakt niet uit; wij halen onze spullen toch wel weg. Verder begeven Sven z'n broekspijpen het (welk merk broek droeg hij ook alweer???), dus die gaat snel opzoek naar een buitensportzaak en slaagt nog ook. Nu maar hopen dat hij geen dikke kont in die broek heeft.

Maarssen

Langs het water naar Tienhoven. Een lekkere espresso en dan op een grasdijkje tussen de plassen. De camera is weer niet voor niets mee. Een kilometer voor ons potentiële eindpunt zien we een bordje bij een boer op een hek met de tekst: uitrusten mag hier. Als we vragen of dat ook een hele nacht mag is het geen probleem. Tentjes opzetten en brandertjes aan voor oploskoffie.

Vlakbij onze kampeerplek

Na de spaghetteria de whisky. Die gaat best hard. Gesprekken die soms heel diep en soms heel plat of oppervlakkig gaan. Three minute boy en gekookte melk. Groepsdruk of jezelf zijn?

Hier en daar een kater. Wel mooi wandelweer. Iets bewolkter en winderiger dan gisteren, dus de korte broek gaat niet aan. Na ontbijt snel naar station Hollandsche Rading om Sander op te pikken. Zeven vrienden zwerven door het bos om de geelrode markering te volgen. Bekend gebied: de HIT vindt ook plaats in dit gebied.
Om tien uur is de keuken van de pannenkoekenrestaurants in Lage Vuursche nog niet open. De appeltaart smaakt ook goed. Vanaf paleis Soestdijk volgen we een pad wat ik nog niet ken. Een boog van bomen. In de zomer zal het hier vast heel koel zijn. 

Wandelen tussen de bomen

In Baarn de snackbar. Twee uur is een mooie tijd om te lunchen. De kas gaat leeg en dan moeten we nog langs de slijter. Langs de Eem en dan via de andere kant terug. Een grasdijk met zo'n typisch Nederlands landschap van slootjes en knotwilgen. Mooi. 

Langs de Eem.

De laatste kilometers van deze dag vliegen voorbij en om een uur of vijf vragen we bij een boer onze drie tentjes te mogen opzetten. Dat mag. Met de tentjes bouwen we een soort muur om wat beschutter te zitten. Even onder het afdakje om te schuilen, maar al snel is het weer onbewolkt en dus droog. Even lijkt het erop dat we pizza's gaan bestellen, maar het wordt toch weer rode spaghetteria. De pannen gaan leeg. Tussendoor een paar borrels. Hans drinkt geen druppel; waarschijnlijk denkt hij er aan om het nooit meer te doen.

De koks in actie.

Door de kou liggen de meesten redelijk vroeg in bed, maar samen met Sander blijf ik tot een uur of half één bomen en borrelen. Er zijn minder favoriete zwagers te bedenken.

Niemand met een kater en Hans is weer helemaal het mannetje. Die heeft geen babypoeder meer nodig. Brood met thee en lopen maar weer. Een paar kilometer tot Amersfoort. 

Amersfoort

Overbruggingskilometers tot de gerenoveerde kade. Die kade is wél stijlvol modern naast monumentaal oud. De architect mag trots zijn. In het oude centrum een koffietent zoals je wilt dat een koffietent is. Het is dat het buiten zo mooi is,anders zou je blijven zitten. De vraag: waar kennen jullie elkaar van? is niet echt goed te beantwoorden.
De stad uit is geen overbruggen, maar wandelen. Bos en heide. 

Bos en heide

Het Utrechtpad is een veelzijdig en afwisselend pad. Het licht is ook vandaag niet zo heel mooi, maar het is wel weer heerlijk wandelweer. Alleen bij de pauzes je trui aan. Verder veel hardlopers en tegenliggers.

Groepsfoto; van links naar rechts: Dave, Hans, Jan, Edwin, William, Sven en Sander

Na landgoed Den Treek lopen we een stukje verkeerd, maar ons extra stukje langs het Valleikanaal is beslist geen straf. Een onverhard pad en natuurontwikkeling. Jammer dat het vlakbij Woudenberg er op zit voor deze keer.

Bijna op ons eindpunt.

Een half uurtje wachten op een bus, waarvan de chauffeur waarschijnlijk denkt dat hij een vrachtauto bestuurt. Dan met de trein naar huis.
Vrienden bedankt; ik kijk er naar uit om samen met jullie ook de resterende 90 kilometer te lopen.

Voor het vierde weekend op rij een lang weekend weg. Een vroege datumprikker bleek ook al geen zin te hebben. In plaats van met zeven of acht vrienden waren we zelfs niet met z'n vieren (Sven heeft vorige week bij de A.O.T. z'n knieën verziekt), maar samen met William en Hans om het laatste stuk van het Utrechtpad te lopen.
Prima wandelweer voor de tijd van het jaar. Om een uur of zeven 's avonds zitten we op een bankje met uitzicht op de Gelderse Vallei op de plaats waar straks onze tentjes komen te staan. Weinig inspiratie om te schrijven.

knap stukje zaagwerk

De route was niet alleen maar hoogtepunten vandaag. Soms wat saai en asfalt. Gelukkig ook hele mooie stukken over bijvoorbeeld de Grebbelinie, door bos of langs de heide.
Horeca in Scherpenzeel en bij kasteel Renswoude. Scherpenzeel is een plaatje. Wel een gereformeerd plaatje lijkt het. Bij het kasteel loop je ruim een kilometer dezelfde weg heen en terug. Ik weet niet helemaal of dat het echt waard is, maar de kerk en het kasteeldorp zijn het voor mij wel. Het biertje op het terras brengt andere mensen op een idee. Cynthia heeft het er maar druk mee tot genoegen van Hans.

kasteeldorp Renswoude

De laatste kilometers door het bos en heide heeft Hans het zwaar. Geen wonder als je weet hoeveel hij normaal loopt. De oploskoffie en spaghetteria smaken dan wel extra lekker. Dan nog een beetje apfelcorn en whisky en voor half elf liggen we in bed. Niet omdat we teveel drank op hebben, niet omdat de drank op is, maar omdat we (in elk geval ik) gewoon erg moe zijn.

Weer heerlijk wandelweer met alleen aan het einde van de dag een flinke bui. Die start als we op een overdekt terras zitten, maar eindigt pas als we al een aardig tijdje in regenpak lopen. De tent komt dan ook in het natte gras langs het Amsterdam-Rijnkanaal te staan. Een mooi rustig plekje zo'n zeven kilometer buiten Wijk bij Duurstede. Dat is trouwens ook alweer zo'n prachtig dorpje waar ze een lekkere Westmalle tripel serveren.

uitzicht vanaf onze kampeerplek

Het is sowieso een prachtige wandeldag. Eerst kilometers door bos met heide en zandverstuivingen. Tot onze positieve verrassing is om negen uur uitspanning 'Berghuis' al open voor koffie met appeltaart. Leuk tentje trouwens, waarbij je zeker even het urinoir moet gaan bekijken.
Een los lopend paard vlakbij de Leersumse plassen en bij Leersum een ijsje op het terras. Vlak daarvoor de graftombe van Nellesteyn. Een oude man die blij is dat hij z'n verhaal weer kan vertellen.

William en Hans

Door de griend en kersen kopen op zondag. Met z'n drieën is een pond zo op. En zo lopen we verder. Zeker niet de minste dag van dit pad.
Dezelfde Luxemburgse spaghetteria als gisteren en na nog een beetje whisky alweer vroeg naar bed. De drank is niet eens opgegaan; toch een heel andere wandeling dan de vorige sessie op dit pad...

De laatste kilometers lopen we in de regen.

Gisteren de verrassing van de koffie om negen uur, vandaag de verrassing van de koffie om elf uur. Lekker met kruidkoek; wie had dat op dit tijdstip op deze locatie verwacht? Ook een prima plek voor ons om de sokken te verwisselen. De paar kilometer daarvoor door hoog en nat gras is niet bevorderlijk voor de droge voeten. Voornamelijk langs het water lopen vandaag. Het kanaal, de Kromme Rijn en de Oude Gracht. 

's morgens bij de tent

De korte broek gaat al snel aan. Weinig pauzes en een hoog tempo. Nog voor de patat in Bunnik verhoogt Hans het tempo. Groot voordeel is wel dat we de trein van kwart voor vijf naar Rotterdam kunnen halen.

Veel typisch Nederlandse plaatjes vandaag.

De laatste kilometers naar en door Utrecht zijn gelijk aan die van het Waterliniepad. Alleen komen we nu een meisje met een hoofddoek in een kano tegen. Niet alleen voor lopen is het een mooie dag.

Bijna in Utrecht.

Vlak voor Utrecht centraal zijn we rond. Een mooi pad dat Utrechtpad.

Op naar onze volgende wandeling?!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.