|
Om half acht opgestaan en na een uur huishouden, huisdieren verzorgen en
de laatste spullen inpakken nemen Hanneke en ik de bus naar Rotterdam CS.
Daarvandaan met de Intercity naar Amsterdam en met de stoptrein naar
Enkhuizen. Gelukkig hebben we een krant bij ons om de tijd te doden. In
Enkhuizen dumpen we de rugzakken bij de VVV en varen naar het Zuiderzee
buitenmuseum. Daar eerst een pannenkoek c.q. een omelet gegeten. Daarna
slenterden we door het museum, waar allemaal oude winkels, huizen enzovoorts
stonden. Een aantal was er ook nog in gebruik, waaronder de
stoomwasserette en de smid. Zeker daardoor was het een leuk museum; veel
leuker dan verwacht.
|
|
Het Zuiderzee buitenmuseum.
|
Op een gegeven moment waren we uitgekeken en liepen we weer terug richting
station. Nog heel even binnengelopen bij het binnenmuseum, maar daar
vonden we niet zo veel aan. Een stukje verderop zat ook nog het boten in
de fles museum en dat was weer wel de moeite waard; niet in het minst door
de verhalen van de beheerder. Toen we ook daar waren uitgekeken haalden we
onze rugzakken op en begonnen aan het Zuiderzeepad.
Het eerste stuk door Enkhuizen was best leuk, want het stadje kent een hoop
mooie, oude gebouwen. Wel begon de hitte ons parten te spelen: het was
echt bloedheet. In Bovenkarspel dronken we daarom wat op een terrasje en
via een scheepslift kwamen we vervolgens op een dijk terecht. We zouden
daar de rest van de dag overheen blijven lopen, met links het Markermeer
en rechts de polder.
Onderweg nog een terrasje gepikt en heel veel afgezien vanwege de warmte
en het vele zweten. Ook zijn de nodige leuke en mooie dingen om te zien:
stolpboerderijen, spelende lammetjes, mooie kerken en
bloembolvelden.
We hadden geen horloge bij ons, maar hoogstwaarschijnlijk tegen acht uur
liepen we een camping op. Snel ingecheckt, tent opgezet en boerenkool met
worst gegeten. Na afloop een kopje koffie in de kantine wezen drinken en
na nog een rum-cola bij de tent gingen we lekker slapen.
|
We stonden gelukkig in de schaduw, zodat we niet al te vroeg door de zon
gewekt werden. Na het ontbijt en spullen inpakken gingen we op weg en tot
de eerste koffiestop, in Schelinkhout, kwamen we, vanwege de
bevrijdingstochten, heel veel fietsers en wandelaars tegen.
In Hoorn genoten we van de vele mooie gebouwen en brachten we een bezoek
aan het twintigste eeuw museum. Alweer een aanrader! Ondanks de warmte
aten we een mok cup-a-soup en daarbij viel de mok van Hanneke in het
water. Ze kon er nét niet bij en dus moesten we opzoek naar een andere,
wat gelukkig snel lukte.
Na Hoorn volgden we de grasdijk. Onderweg zagen we heel veel watervogels
en, verderop, schapen. Op de ecologisch beheerde bermen groeiden heel veel
bloemen en dat trok weer heel veel vlinders aan. Mooi.
|
|
Vogelrijk natuurgebied.
|
In Schardam aten we patat en dronken we veel cola, om daarna de hitte weer
in te stappen. In Warder zochten we een camping op. Inderdaad: alweer een
camping, maar met zulke temperaturen wil je je wel douchen. De camping was
klein, niet echt schoon en er stonden heel veel stacaravans. Niet echt het
soort camping dat wij zoeken.
Toen de tent stond lekker eten koken: macaroni, doperwtjes en varkenslapjes
(allemaal lichtgewicht). Na nog een kop oploskoffie even naar het dorp
gelopen en daar op een saai terrasje een apfelcorn gedronken. Er was weinig
aan; dan maar naar de tent waar nog rum-cola stond en tenslotte weer vroeg
naar bed.
|
Vroeg opgestaan, want de zon brandde ons de tent uit. Een klein uurtje
liepen we richting Edam. Op de grasdijk werden we gek van de insecten en
besloten daarom maar op de weg te gaan lopen. Gelukkig was er weinig
verkeer.
In Edam sprak een oude man ons vriendelijk aan en nodigde ons binnen voor
een kopje koffie. Hij was een klein beetje dement aan het worden,
vertelde sommige verhalen dubbel en vergat het koffiezetapparaat aan te
zetten, maar was verder heel aardig. Van Hanneke vond hij: die is zo mooi,
die moet je heel de dag rondrijden op een wagentje.
Na de koffie liepen we een rondje door Edam; alweer een leuk stadje met
mooie gebouwen. Edam sloten we af met koffie en appeltaart.
Na Edam een ''warm stuk''. Gelukkig waaide het nog een klein beetje, zodat
het iets minder warm aanvoelde. We kwamen aan in Volendam. Supertoeristisch
en veel minder leuk dan Edam vonden wij. In het dorp aten we een boterham
met cup-a-soup en zetten onze rugzakken daarna bij de VVV. Vervolgens met de
boot naar Marken en daar de rondwandeling (ook een onderdeel van het
Zuiderzeepad) over het eiland gedaan. Erg mooi, met heel veel leuke huisjes
en verderop op het eiland heel veel bloemen. Overigens is ook Marken, althans
het stuk vlakbij de boot, heel erg toeristisch.
Anderhalf uur later zaten we weer aan boord en zagen dat we heel erg
verbrand waren door de felle zon.
In Volendam liepen we nog wat rond en aten, natuurlijk, een broodje paling.
Na nog wat boodschappen gedaan te hebben haalden we onze rugzakken weer op
en dronken nog een blikje Fanta en een kopje koffie op een terrasje.
Vervolgens een paar kilometer grasdijk, waarbij we, doordat het nu minder
heiig was, een schitterend uitzicht hadden vanaf de Janhagelhoek.
Vlak daarna probeerden we een kampeerplekje te vinden, wat bij de eerste
boer niet lukte; hij had geen weiland. Op het tweede adres lukte het wel.
Dit was onder andere een Scoutingboerderij waar een bijzonder aardige man en
vrouw ons aan een plekje hielpen. We kregen ook nog een rondleiding door de
grote clubgebouwen en daarna zetten we de tent op. Tijd voor een kopje
oploskoffie.
Na de koffie maakten we nog een kletspraatje met de man van dit huis en
kregen een rondleiding over het hele terrein. Ze hadden superveel
huisdieren; variërend van pauwen tot zo'n 100 cavia's. Nog nooit hebben we
zulke dierenvrienden ontmoet: heel veel mensen hadden hun ''overtollige'' dieren
hier naar toe gebracht en ze werden nooit geweigerd. De hokken waren misschien niet
allemaal even mooi, maar wel schoon. Verder kon die man ontzettend leuk
vertellen, dus we amuseerden ons prima en gingen pas vrij laat naar bed.
|
|
Dag 4
|
(zondag 7 mei
1995) |
17 km |
|
Opnieuw werden we gewekt door de zon. Buiten was het nog niet echt warm; we hebben zelfs onze truien nog even aangehad. Het water in
het toiletgebouw was afgesloten, maar gelukkig waren onze veldflessen nog
gevuld. Wel lagen er een paar verse eieren voor ons klaar, die we lekker
gekookt bij het ontbijt opgegeten hebben. Zonder afscheid te nemen, de
mensen sliepen nog, verlieten we dit meer dan gastvrije echtpaar en liepen
we richting Monnickendam.
|
|
|
|
In mei staat het koolzaad soms erg hoog.
|
|
|
|
Het Zuiderzeepad in een notendop: schaapjes op de grasdijk
met op de achtergrond Monnickendam.
|
|
Daar bleken we al voor negen uur te arriveren. Wel een
leuk stadje, maar zo vroeg nog geen koffie te krijgen. Dan maar zelf, net
buiten het dorp, oploskoffie zetten.
Na Monnickendam liepen we een heel stuk door de polder, waarbij we ook nu
weer heel veel bloemen (vooral koolzaad), kikkers en schapen zagen.
Hanneke liep wat minder makkelijk vandaag en was dan ook erg blij toen we
bij een terrasje kwamen: pauze en koffie met appelgebak.
Na nog een stukje dijk liepen we, via witte bruggetjes, over een
''padland'' naar Holysloot. Hier wachten we even op de bus, stapten snel
over en op Amsterdam namen we de intercity naar Den Haag en daar de
stoptrein naar Schiedam.
Daar was alles zoals verwacht en waren we weer erg blij om thuis te zijn
en onze eigen huisdieren weer te zien.
terug naar boven
|
|
Dag 5 (1)
|
(zaterdag 20
januari 1996) |
26 km |
Om kwart over zeven loopt de wekker af en na douchen, de beesten eten te
hebben gegeven, ontbijt en de afwas nemen Hanneke en ik de sneltrein van
08.21 naar Amsterdam Sloterdijk. Door werkzaamheden rijdt de trein
daarvandaan niet verder, maar een bus brengt ons in no-time naar centraal.
Daar doen we eerst koffie met appelgebak en gaan dan met de bus naar het
Flevopark en dan zetten we weer voet op het Zuiderzeepad.
De etappe door Amsterdam hebben we een tijdje geleden al zonder rugzak
gedaan, vandaar dat we nu niet in Holysloot verder gaan. Die etappe liepen
we in regenachtig weer en voerde ons dwars door Amsterdam. Het leuke is
dat je de stad van de andere kant ziet dan je meestal (in ieder geval gold
dit voor ons) doet.
Vandaag is het erg guur weer: oostenwind en iets onder nul. De eerste
kilometers zijn wat saai. Na de rijksweg gekruist te hebben drinken we bij
de Maxis een kop koffie en via het terrein van de elektriciteitscentrale lopen we verder. Het hek zit op slot, maar met wat pijn en moeite komen we
er toch voorbij. Thuis de stichting LAW hier maar even over gebeld.
We lopen ook wat anders dan de route oorspronkelijk doet, maar het rondje
wat wij extra lopen was wel heel erg mooi: ijsschotsen in het IJsselmeer.
Na zo'n drie kilometer extra zijn we terug op de route en via een grasdijk
lopen we Muiden in.
|
|
In januari is het IJsselmeer soms bevroren, wat weer heel
andere plaatjes oplevert.
|
|
Muiderslot
|
Daar doen we eerst boodschappen en eten dan een kop erwtensoep in een kroeg.
Het volgende stuk route, wat ik vrij snel daarna nog een keer zou lopen met
de wandeling van het Floris V pad, voerde ons door de polder over graspaden,
met de nodige hekken en stiles (om dat mooie Engelse woord maar weer eens te
gebruiken). In Muiderberg wilden we pauzeren, maar het was te koud om buiten
te zitten en er was niets open waar we binnen konden zitten.
Na nog een paar kilometer Naarderbos en grasdijk, waarbij Hanneke vreselijk
liep af te zien door de kou, kwamen we in de jachthaven van Naarden. Daar
mochten we de tent opzetten. Die stond om kwart over vijf, maar was erg
lastig op te zetten: door de vorst waren de tentstokken erg stug geworden.
Eerst een kop koffie in de jachthaven gedronken. Na ook nog een
beerenburg gingen we naar de tent om macaroni te eten en
na nog een kopje oploskoffie en apfelcorn weer vroeg slapen.
|
|
Dag 6 (2)
|
(zondag 21 januari
1996) |
13 km |
|
Om kwart over acht stonden we op en na ons ontbijt in de
tent genuttigd te hebben pakten we de spullen in en liepen de kou weer in.
Het leek iets minder koud dan gisteren te zijn, maar de gure oostenwind
maakte het toch vrij zwaar. In no-time liepen we Naarden binnen; een leuk
vestigingsstadje.
Het volgende stuk ging door de bossen, dus liepen we een stuk beschutter.
Na de tafelberg en een heidegebied kwamen we bij een theehuis, waar we een
lange pauze met koffie en appelgebak hielden. Daarna nog een paar
kilometer door de bossen naar Blaricum, waar we besloten de bus naar
Hilversum te pakken. Hanneke had zo'n last van haar knieën (door de kou)
dat verder lopen niet meer ging.
Met de trein naar huis met een tussenstop in Utrecht voor een honkiburger.
terug naar boven
|
|
Dag 7 (1)
|
(zaterdag 27 april
1996) |
27 km |
Om half zeven opgestaan na de beesten en onszelf voorzien te hebben van
eten en drinken nemen we de trein naar Rotterdam. Daar stappen we over op
de intercity naar Utrecht. In die trein zitten Dave en Karin ook. Zij gaan
ook rugzaklopen dit weekend. Niet het Zuiderzeepad, wel het Pelgrimspad.
Na een broodje in Utrecht nemen we de sneltrein naar Hilversum en daar
vandaan de bus naar Blaricum. Al voor tien uur hebben we boodschappen
gedaan en lopen we het stadje uit. Het begint al weer warm te worden en
daarom trekken we de korte broek aan. Gelukkig wordt het niet zo warm als
vorig jaar en is het qua temperatuur goed uit te houden.
Naar Eemnes is niet zo'n geweldig mooi stuk, maar het stuk daarna, door
een stiltegebied, is wel heel erg de moeite waard. De grasdijk langs de
Eem is helemaal de moeite waard, vooral het stuk waar veel ganzen
zitten.
Ook de etappe naar Spakenburg is best aardig, maar we zijn blij als we
daar zijn en een lange pauze, met koffie en een broodje paling, kunnen
houden. In Spakenburg lopen veel vrouwen in klederdracht rond en liggen
heel veel botters met bruine zeilen.
|
|
|
Vrouw in Spakenburger klederdracht.
|
Tenslotte lopen we over een fietspad, met rechts polder en links de
Zuiderzee (IJsselmeer natuurlijk) naar een camping toe. Een grote, dure en
waardeloze camping, maar we willen graag douchen, dus wildkamperen is geen
optie. We hebben echter zo'n honger, dat we eerst gaan eten koken en daarna,
onder het genot van een kopje oploskoffie, dagboek schrijven.
Tijdens het douchen wordt ik nog bijna ''versierd'' door twee ongeveer tienjarige
meisjes (snap je nu wat ik bedoel met waardeloze camping?) en na nog wat
chips en apfelcorn gaan we vroeg naar bed.
|
|
Dag 8 (2)
|
(zondag 28 april
1996) |
28 km |
We slapen uit tot half negen en als we en uurtje later op pad gaan zien we
dat de kampwinkel gelukkig open is. Dat scheelt ons een hoop haasten, want
anders hadden we maandag al in Nunspeet moeten zijn, omdat daar dinsdag de
winkels gesloten zijn.
Het is iets minder warm dan gisteren en daarom prima wandelweer. In het
begin van de dag lopen we voornamelijk door polders, maar de bossages,
boerderijen en koeien zorgen voor de afwisseling. Op een gegeven moment
lopen we zowaar fout en bij een spoorwegovergang komen we daar achter. Zo'n
twee (extra) kilometer langs het spoor lopen brengen ons weer terug op de
route. Tijd voor lunch.
Na de lunch lopen we in een vergelijkbare omgeving verder en genieten van
onder meer de bloeiende krentenboompjes, bosanemonen en pinksterbloemen. In
Huinen is alles gesloten en zo wandelen we dus een hele dag zonder koffie
met appeltaart.
In Koudhoorn halen we water en bij een bankje stoppen we om boerenkool met
worst te warmen. Na deze prima maaltijd lopen we nog een klein stukje en
zetten eerst een kopje oploskoffie en daarna de tent op. Ook vanavond liggen
we weer vroeg in bed.
|
|
Dag 9 (3)
|
(maandag 29 april
1996) |
31 km |
We willen vroeg opstaan, maar het regent een beetje en dus besluiten we
nog maar even te blijven liggen. Als we dan toch om negen uur opstaan is
het (vrijwel) droog. Dat zal de hele dag zo blijven en later gaat de zon
zelfs af en toe nog schijnen.
Na de gebruikelijke rituelen hijsen we de rugzakken weer op een door de
bossen lopen we naar Speuld. We komen onderweg vrijwel niemand tegen, maar
gelukkig is er wel een snackbar open. Na koffie met een gevulde koek en Fanta
met een kroket lopen we weer verder. Eerst een stukje door weilanden
met bossages en dan kruisen we en groot heideveld. Verder lopen we weer
heel veel door bossen.
In Leuvenum pauzeren we bij in een heel sjiek hotel. Hanneke met een
pannenkoek en Jan met koffie en appeltaart. Na deze lange en welverdiende
pauze gaan we weer verder. We lopen nu kilometers door bossen tot we bij
het Hulshoster zand komen. We lopen hier een paar kilometer door het
stuifzand en dat is echt afzien. We hadden toch al last van blaren en dan
dit nog...
|
|
Hulshoster zand; wel iets anders dan een grasdijk langs het
IJsselmeer.
|
|
Het laatste stukje naar station Nunspeet strompelen we
meer dan dat we lopen en we besluiten daarom maar naar huis te gaan. We
hebben de afstand waar we vier dagen over wilden doen in drie dagen
afgelegd.
Eerst een patatje gegeten en daarna naar huis. We reizen via Amsterdam
vanwege werkzaamheden bij Utrecht en zijn iets over half tien weer thuis.
Lekker!
terug naar boven
|
|
Dag 10 (1)
|
(vrijdag 5 juli
1996) |
26 km |
Om half acht opgestaan en na de beesten, planten en onszelf te hebben
voorzien van eten en drinken nemen we de bus naar Rotterdam centraal.
Daarvandaan per trein, met een overstap in Amersfoort, naar Nunspeet. Daar
koffie met appelgebak genuttigd en over een fietspad, een minder mooi stuk
van de route, richting "More than just a hike gebied". (Noot:
More than just a hike was de naam van ons team tijdens de Wereld Jamboree; wereld in alle betekenissen van het woord. Klik hier
voor een hele kleine verdere toelichting).
We pikten de route op bij voormalig CP1 (de spoorwegovergang) en via
de posten van Hanneke en William en bakker Smit kwamen we bij post 4 uit.
Daar nuttigden we een paar boterhammen met cup-a-soup en na afloop haalden
we water bij familie van Beelen; de familie waar we tijdens de Jamboree het
water voor de tonnensteekbaan haalden en gebruik mochten maken van de garage
om 's nachts de spullen in te leggen. Natuurlijk kregen we een kop koffie en
praatten we nog wat na over die geweldige weken.
Om half drie gingen we weer verder en via de grasdijk en een paar voor ons
onbekende grasdijken bereikten we Elburg. Erg toeristisch, maar wel mooi.
Tussendoor nog even wat boodschappen gedaan en via graspaden weer verder
gelopen. De omgeving was erg afwisselend en mooi en ook het weer werkte mee:
wel veel bewolking, maar toch de korte broek aan. Tot een uur of zes: toen
barstte er een gigantische plensbui los, maar gelukkig mochten we schuilen
bij een boer in een schuur, waar de zwaluwen binnen een nestje met jongen
hadden. Na twintig minuten werd het droog en liepen we nog een paar
kilometer voor we bij een camping waren. Een geweldige camping: klein,
spotgoedkoop en met onvoorstelbaar vriendelijk eigenaars. Ze boden ons
gelijk een kop koffie aan en nadat de tent stond werden we in de keuken
uitgenodigd en daar nog wat koffie gedronken en zitten kletsen.
Om een uur of acht kregen we honger: tijd om boerenkool te gaan koken. Na
nog een kop oploskoffie nog wat rondgelopen, bij de beesten gekeken en om
een uur of tien naar bed gegaan.
|
|
Dag 11 (2)
|
(zaterdag 6 juli
1996) |
23 km |
We stonden om een uur of half negen op en na ontbijt en opruimen waren we
een uurtje later weer onderweg. Het stuk tot Kampen was redelijk mooi en
het bleef (vrijwel) droog tot we in Kampen waren. Toen begon het te gieten
en in een bakkerij stopten we voor koffie met appelgebak.
We hesen ons in regenpak en liepen richting Grafhorst over een niet echt
mooie route. Boodschappen gedaan bij een SRV-wagen en net buiten het dorp in
een soort stal gezeten om een boterhammetje te eten. Toen we verder liepen
werd het gelukkig weer droog en bij het huis waar we aanbelden om onze
veldflessen te vullen kregen we zelfs een fles cola. Lekker.
Over grasdijken, met toch af en toe weer wat regen en nieuwsgierige koeien
liepen we verder. Heel af en toe hielden we een korte pauze, maar het was
niet echt lekker pauze weer.
Bij een boerderij haalden we water en vroegen om een plekje om de tent op te
zetten. Beide was geen probleem en net toen we aan de oploskoffie zaten
begon het weer te gieten. Gelukkig duurde dat maar even en na de bui kookten
we de rijst met smac. Na nog een beetje apfelcorn werd het weer tijd om
vroeg naar bed te gaan.
|
|
Dag 12 (3)
|
(zondag 7 juli
1996) |
26 km |
De zon brandde ons de tent uit (echt waar) en na ons openlucht ontbijt en
spullen inpakken lopen we verder over de grasdijk richting Genemuiden. Het
was prachtig wandelweer: zonnig, een beetje wind en af en toe een wolkje en
dat zou de hele dag zo blijven; een meevaller.
In Genemuiden namen we de pont, die overigens heel vaak vaart, en aan de
overkant zetten we een kop koffie. Ook nu vervolgden we onze route over
grasdijken tussen koeien en schapen. We hielden er een lekker tempo in.
Tussen Barsbeek en Sint Jansklooster liepen we voornamelijk tussen
boerderijen en het viel ons op hoe stil het was en hoe vriendelijk de mensen
hier zijn.
In Sint Jansklooster bezochten we het bezoekerscentrum van de Wieden en
maakten een zeil/roeitocht door de Wieden. We hadden ons er iets meer van
voorgesteld (we kregen heel weinig informatie van de gids), maar toch was
het, door de mooie omgeving, best de moeite. We hadden we onze enige bui van deze dag op het water.
Na afloop een kop koffie gedronken een nog wat rond gekeken.
Via voornamelijk grasdijken liepen we verder naar Vollenhoven en daar koffie
met appelgebak en in de snackbar patat gegeten. Nog een paar kilometer
grasdijk gelopen en net na Blokzijl, alweer een leuk stadje, de tent op een
boerencamping opgezet.
Ons avondeten bestond uit macaroni en komkommer en na het eten nog even naar
Blokzijl terug gelopen voor een kop koffie, een rondje gewandeld door het
stadje en nog een afzakkertje gehaald.
|
|
Dag 13 (4)
|
(maandag 8 juli
1996) |
13 km |
|
Lekker uitgeslapen en terwijl ik de tent afbrak en de
spullen inpakte fietste Hanneke, op een bij de boerin geleende fiets, even
naar het dorp om vers brood te halen. Na het ontbijt liepen
we richting Nederland; waarschijnlijk het meest gefotografeerde
plaatsnaambord in Nederland.
Het was bewolkt met af en toe stevige wind en zo liepen we na Nederland de
Weerribben in. Een waanzinnig mooi gebied, waar we op een gegeven moment
niets geen beschaving meer hoorden of zagen (afgezien van het pad waar we
op liepen). En dat alles in ons eigen landje!
In een stevig tempo wandelden we verder naar ons eindpunt van deze etappe:
Kalenburg. Daar in een café koffie met appelgebak genuttigd en moesten we
een
goed uur wachten voor we de buurtbus konden nemen. Een mooi moment om een stapel
kranten te lezen. Bij de overstap op de ''grote bus'' moesten we opnieuw
een half uur wachten, dus de duim maar opgestoken. In no-time een lift
naar het station Steenwijk gekregen en daar kwam vrijwel direct de trein
aan. Een korte overstap in Amersfoort en toen waren we weer in Rotterdam,
waar we na het eten van een honkiburger snel weer naar huis gingen.
terug naar boven
|
|
Dag 14 (1)
|
(zaterdag 3 mei
1997) |
23 km |
|
Om half acht opgestaan en na een treinrit, die we met het lezen van de
krant doorbrachten, arriveerden we in Steenwijk. Daar eerst een stuk met
de treintaxi gereisd en halverwege ging die verder als gewone taxi. Zo
rond half twaalf arriveerden we in Kalenberg. Eerst koffie met
appelgebak en daarna over het vernieuwde fietspad door de Weerribben naar
Ossenzijl.
|
|
De Weerribben.
|
Al snel waren we in Friesland en via één van de mooiste stukken van het
Zuiderzeepad kwamen we bij de Helomavaart. Daarna een vrij saai stuk en door
de vrij hoge temperaturen en het ontbreken van wind ook nog flink
afzien.
In Echtenerbrug een kop koffie gedronken en via een grasdijk langs het
Tjeukemeer gingen we opzoek naar een plaatje voor de tent. Dat vonden we al
vrij snel en nadat we de macaroni gegeten en een kop oploskoffie genuttigd
hadden zetten we de tent op. Al snel weer slapen om de volgende dag weer een
flink stuk te kunnen lopen.
|
|
Dag 15 (2)
|
(zondag 4 mei
1997) |
28.5 km |
Eerst sliepen we lekker uit en nadat we de tent hadden afgebroken eerst
ontbeten. Het waaide hard en was zwaar bewolkt, maar tot een uur of drie zou
het droog blijven. Jammer genoeg zou het daarna vrijwel non-stop gaan
regenen.
Na het Tjeukemeer moesten we een flink stuk tegen de wind in door de polder
lopen. Flink afzien. Na nog een paar kilometer grasdijk kwamen we in Lemmer.
Zowaar scheen de zon even, wat het plaatsje, waar we tevens het IJsselmeer
weer terug zagen, nog mooier maakte.
Na een uitgebreide koffiepauze verlieten we Lemmer en het Zuiderzeepad: er
vond een gigantische wijziging van de wegen plaats; reden om om te lopen.
Door de polder gingen we naar Sloten, met af en toe regen onderweg.
In Sloten bezochten we een museum met twee heel aparte gidsen: je moest
persé zien wat zij aanwezen en vooral ook niet langer blijven kijken dan
zij aangaven. Alleen de overhoring na afloop ontbrak... Na nog een kop
koffie in een café verlieten we ook Sloten weer en gingen richting Wijckel.
Na Wijckel weer een mooie grasdijk door een prachtig gebied.
In Balk was een minicamping, waar we de tent opzetten. Nadat de tent stond
aten we boerenkool met worst. Ons traditionele kopje koffie na afloop
dronken we in het dorp en na nog een apfelcorn bij de tent gingen we weer
vroeg slapen.
|
|
Dag 16 (3)
|
(maandag 5 mei
1997) |
31 km |
Opnieuw lekker uitgeslapen en het weer zag er redelijk uit, zodat we
buiten ontbeten. Rond een uur of half tien hesen we de rugzakken weer op
en al snel liepen we door een prachtig en afwisselend bos, waarbij we
zelfs reeën zagen, maar gek werden van de vele steekbeesten.
Bij een begraafplaatsje met klokkenstoel hielden we pauze, die met regen
eindigde.
Met de nodige buien liepen we door een bosachtige omgeving tot aan de
lunchpauze. Ook die eindigde in een bui. Vlak daarna liepen we een stukje
verkeerd: een slecht aangegeven routewijziging.
In een Achterhoeks aandoend landschap liepen we naar 't Klif; een paviljoen
waar we tijdens de laatste bui van deze dag een kop koffie dronken.
Door een mooi en afwisselend landschap liepen we in prachtig weer richting
Bakhuizen en vervolgens met harde tegenwind over de grasdijk naar
Stavoren. Een leuk plaatsje, waar we een kwartiertje op de boot naar
Enkhuizen moesten wachten. Bij de snackbar nuttigden we een vette hap,
maar echt lekker was het allemaal niet.
Om kwart over zes voeren we Stavoren uit. Een vrij saaie bootreis van zo'n
vijf kwartier met koffie en hoge golven.
Na nog een lange treinreis kwamen we tegen half elf, in de stromende
regen, weer thuis.
Het Zuiderzeepad zat er op. Een wandeling die ons vooral zal bij
blijven door de grasdijken en de vele leuke (overbekende) plaatsjes waar
we doorheen zijn gekomen. Overbekend van naam voor wat ons betreft, want
in de meeste waren we nog nooit eerder geweest.
|
|
Stavoren, het eindpunt van het Zuiderzeepad, gezien vanaf
de boot naar Enkhuizen, het beginpunt van het Zuiderzeepad.
|
|
terug naar boven
|