Grenslandpad (LAW 11) voor de tweede keer (onderdeel van een rondje Nederland)

De inleiding:

Na de voltooiing van het Pieterpad en als 'tussendoortje' het Oeverloperpad besloten Jaap, René en Jan een rondje Nederland te gaan lopen. Natuurlijk niet aan één stuk... Drie, vier dagen zonder vrouw en kinderen is immers vaak lang genoeg!  Een aantal LAW's werden aan elkaar geknoopt en in oktober 1998 startten we in Sluis met het Deltapad en oktober 2015 waren we, na in totaal 63 dagen, rond! Daarbij hebben we overigens beide takken van het Deltapad én de Afsluitdijk gelopen.

Hieronder volgt het verslag van het Grenslandpad of klik hier als u bij het begin wilt beginnen.

Na het werk snel naar huis. Omgekleed, spullen gepakt en Hanneke gedag gekust. Het heeft even geduurd, maar we gaan weer verder met ons rondje Nederland. Onze laatste LAW: LAW11 van Thorn naar Sluis.
René komt er in Eindhoven bij in de trein en na nog een stukje bussen zijn we rond half acht in Thorn. Jaap zit in de bushalte al klaar met een pan kokend water voor oploskoffie en een stroopwafel. Mooi. Alsof we gisteren nog liepen.

Prima kampeerplekje.

We lopen het witte dorpje uit en al snel daarna een perfecte kampeerplek bij een picknicktafel. Ook al snel staat de tent en gaan bier, borrelnoten en whisky open. Het wordt weer zo'n mooie avond.

Een plakkerige warme dag. Eigenlijk geen lekker wandelweer, maar we zullen het er toch mee moeten doen. Is dat de reden waarom de route vandaag niet ''pakt''?
Na een paar meter gaan we van de officiële route af: er ligt na het plankier zeker 15 centimeter water op het pad en dan lopen de schoenen over. We lopen dus maar via een andere route naar Neeritter.

Over het plankier.

Redelijk wat onverhard en langs perfecte kampeerplekjes brengen ons voor de eerste keer de grens over en naar Molenbeersel. Alle horeca lijkt dicht te zijn, dus halen we lekkers bij de bakker en zetten zelf koffie. Jaap ook weer blij dat we een terrasje overslaan ;-)
Een grote lus en een wat saaier natuurgebied tot Stramproy. We bezoeken de supermarkt en snackbar in plaats van de kermis.

Preiveld.

De nodige kapelletjes en molens en dan het mooiste stuk route van deze dag. Onverhard en door een natuurgebied. Jammer van al die muggen.
Een uur lopen, een half uurtje pauze en dat tot we weer bij de grens en ook langs de Zuid-Willemsvaart zijn. Bij een heel aardige man met een Lourdesgrot in de tuin krijgen we niet alleen water, maar ook een perfect kampeerplekje op het strakke gazon.
We maken het niet heel laat bij deze gastvrije gastheer- en vrouw en slaan zelfs beleefd de douche en wijn af. Ik heb me al afgespoeld met een flesje water en we hebben ook al voldoende bier meegesjouwd.

Vrij vroeg op en vrij snel van start. Veel beter wandelweer dan gisteren. Na het dorpje Lozen een nieuw hoogtepunt: een waterplas met veel vogels. Ik spot er zelfs de eerste keer van mijn leven een ijsvogel in Nederland (of eigenlijk: België).
Via vooral rustige asfaltwegen bereiken we Hamont. Slappe koffie en lekkere vlaai. Een bruisend en mooi centrum met een grote kerk. Via akkers en bos lopen we verder. Gemiddeld genomen net wat mooier dan gisteren.

Abdij van de Achelse Kluis.

De kilometers naar de abdij van de Achelse Kluis zijn een volgend hoogtepunt. Langs een kronkelende beek en door het riet het klooster zien liggen. Binnen in de horeca ligt de gemiddelde leeftijd dik boven de 70 schat ik in. Buiten op het terras is het te winderig naar onze zin. Het bier smaakt redelijk, de bitterballen erg goed.
Nog twee kilometer naar de auto van Jaap. Snel instappen en met z'n drieën naar Best en daar pak ik de trein naar huis. Een mooi wandelweekend met vrienden zit er jammer genoeg weer op.

Zowaar weer verder met ons rondje Nederland. Vrijdagavond na het eten en één van onze tweelingzoons de fles te hebben gegeven pak ik de trein op station Schiedam. René pikt me op op Tilburg en dan rijden we naar Reusel; het geplande eindpunt voor zondag. Samen met onze rugzakken stappen we bij Jaap in de auto en rijden terug naar Schaft (Budel).
Bij een ''klant'' van Jaap mogen we de auto achterlaten en de tent in de voortuin opzetten. Het regent dus onze Kastelen nuttigen we maar in de tent. Een mooie avond.

Een grijze lucht als we opstaan en een blauwe als we aan het eind van de dag de tent weer opbouwen. Inpakken doen we nog droog, maar al snel gaat het regenpak aan. Onze eerste foutloopkilometer pakken we al heel snel. Gelukkig lopen we wel het stuk bij de Dommel, want dat is een hoogtepuntje. Daarna heidevelden in de regen, langs vennen tot een horeca waar we van te voren weinig verwachten, maar de koffie, appelflappen en gastvrijheid van het personeel zijn buitengewoon goed.

Eerst een stukje in regenpak.

Als we buiten komen is het vrijwel droog en al snel gaan de regenpakken de rugzak in. Landschappelijk een wat minder aantrekkelijk stuk. In Westerhoven een poster voor borstvergroting in het bushokje. Waarom daar?

Tijd voor een pauze.

In Riethoven is de snackbar dicht, dus dan maar een blik soep en ballen en brood halen. Smaakt ook lekker. Via Steensel naar Eersel. Soms wat mooier, soms wat saaier. De kilometers door Eersel horen bij het laatste, maar het marktplein aldaar is een juweeltje. Ook maar weer even wat drinken en een borrelhapje nuttigen.
Nog een paar kilometer door bos om te eindigen op een bankje bij een vennetje. Een kampeerplek om van te dromen.

Vennetje bij de kampeerplek.

Na een klein portie spaghetteria en biertje duiken we snel de tent in. Het is koud buiten. En terwijl Jaap de slaapzak induikt maken René en ik de drank maar op en bomen tot een uur of twee verder. Hoe vaak in ons leven zouden we sommige (Cobra)anekdotes wel niet verteld hebben? Alleen over het adviesbureau worden we het (uniek!) niet eens.

Qua weer een perfecte wandeldag in oktober. Zonnig, amper wind en niet al te warm. De eerste herfstkleuren doen hun intrede. Als alles in de rugzak zit lopen we om een uur of kwart over negen weer verder over het Grenslandpad. Grondmist en zonlicht zorgen voor een onvergetelijk stuk door het vennengebied.

Prachtig ochtendlicht.

Dan veel rechte zandpaden en boswegen. Bij de grens zit een koffietent die in alle opzichten teleurstelt. Alleen de appelcake is lekker. Verder maar weer door bossen en langs akkers. Veel fietsers en wandelaars vandaag.
Een volgend hoogtepunt is Postel. Niet zozeer vanwege het bier (hoewel dat erg lekker is) of de friet (die matig smaakt) of het terras (wat vrij fris, maar erg mooi is), maar vooral vanwege de schitterend gerestaureerde abdij.

Postel

De rest van de etappe is een beetje vergelijkbaar met de kilometers ervoor. Niet lelijk, niet heel mooi, maar vooral: niet heel bijzonder. Zijn we dan inmiddels toch verwend geworden?
Zo rond kwart over vier zijn we terug bij de auto in Reusel. We pakken alles in en al snel stap ik uit bij een bushalte om vandaar via Eindhoven met de trein naar huis te gaan. Lekker Hanneke, Eljer en Jilke weer een knuffel geven!

Een warme dag en als ik na Eljer, Jilke en Hanneke gedag gekust te hebben richting metro loop zweet ik al. In de trein is het druk, maar met een rugzak bij je heb je altijd een zitplaats. René pikt me op in Tilburg en samen rijden we naar Chaam, ons geplande eindpunt voor zondag. Jaap is er al en gedrieën rijden we terug naar de plek waar we de vorige keer geëindigd zijn.
De boer geeft ons nog een doosje eieren mee voor onderweg en dan is het tijd om te gaan. De rugzakken zitten niet heel vol, maar met een paar flesjes bier erin lijkt het nog heel wat. In Reusel stoppen we voor een lekkere patat en wat te drinken. Dan nog een paar kilometer een prachtig stukje wandelen.

Mooi eerste stukje.

Een groot ven staat nog niet op de kaart, maar is het hoogtepunt van de route. De temperatuur is inmiddels erg aangenaam, de omgeving prachtig en de vrienden als vanouds. Wat wil een mens nog meer?
Zo rond een uur of negen zetten we de tent op bij een bankje. Tijd voor een kopje oploskoffie en daarna een paar Kastelen. Het wordt weer een mooie en lange avond.

Groepsfoto (van links naar rechts: Jaap, René en Jan)

Een warme dag, maar niet te heet. Een dag ook waarop we amper auto's, mensen of beschaving zien. Sterker nog: voor de enige horeca van deze dag lopen we zelfs een stukje alternatieve route.
Na het ontbijt pakken we alles op en in en om een uur of negen zijn we op stap. Eigenlijk alleen maar onverhard en veel vennetjes en heidevelden. Vaak ook wel langs een akkerrand, maar gelukkig niet alleen met maïs, maar soms ook bloemenweiden. Ook qua fauna een erg gevarieerde dag: van ontelbare libelle's, tot reeën, kikkers en een eekhoorn.

Grensland

Landgoed de Utrecht is een stuk minder saai dan in mijn herinnering. De route is hier niet voor niets omgelegd. We stoppen bij de horeca langs het Brabants Vennenpad en in België is het tijd voor koffie met een wafel en dan nog een biertje met bitterballen. We hebben helemaal geen koeken oid meegenomen en winkels komen we ook niet tegen vandaag, dus een buiten-de-deur-lunch is in zekere zin ook wel noodzakelijk. En erg lekker natuurlijk!

De Roovert is ongetwijfeld één van de hoogtepunten van de hele route.

Vrij snel daarna de Roovert en zoals Jaap al had voorspeld is dat één van de mooiste stukken van het hele pad. Langs een meanderend beekje tussen manshoge bloeiende rododendrons. Dan soms nog wat rechtere en soms wat afwisselendere kilometers leiden ons verder en de laatste kilometers van vandaag slingeren langs vennen, heide en beukenlanen.
Water halen en een kampeerplekje met uitzicht op een camping. De spagheteria smaakt er vast niet minder om. Wel meer door alle toevoegingen die Jaap heeft meegenomen.

Het kost wat moite om het bier te koelen.

Na nog een oploskoffie, een laatste biertje en slokje apfelcorn en jenever en mooie gesprekken duiken we om half één de slaapzak weer in.

Zeven uur op. Een stuk minder warm dan gisteren en daardoor perfect wandelweer. Zo'n laatste dag loop je toch net altijd wat sneller, vooral omdat je minder pauzes houdt. Zo ook vandaag. De route is ook iets geciviliseerder dan gisteren. Net iets meer huizen, auto's, mensen en asfalt dan gisteren.
In Alphen is de horeca eigenlijk nog niet open, maar een kop koffie lukt nog net. Een mooi dorpje overigens. Verder eigenlijk alleen bos, heide en langs akkers vandaag. In het bos wel een camping voor koffie met een chocoladebol. Beiden van zeer matige kwaliteit, maar ja, wat wil je voor 2,50 euro per persoon?

Wie zegt er dat je in Nederland niet mooi kunt wandelen?

Niet alle omloopstukjes snappen we even goed vandaag, maar ach: het is heerlijk wandelweer, dus laten we daar vooral niet over zeuren. Ook vandaag lopen we het grootste deel van de dag onverhard en om een uur of vier zijn we weer bij de auto. René loopt samen met mij de laatste paar honderd meter naar de bushalte, zodat we dat stuk alle drie gelopen hebben en de volgende keer daar weer kunnen beginnen.
De bus rijdt net voor m'n neus weg, maar na 20 minuten een lift naar de rand van Breda en aansluitend direct een stadbus naar het station. Dan snel naar huis, naar de drie schatten die me nóg dierbaarder zijn dan wandelen met (deze) vrienden.

Na een dag thuis zijn met de trein naar Breda. Die heeft vertraging omdat er iets kapot is en niet harder dan 100 kan. Jaap en René pikken me daarom op op het station en na een frietje gegeten te hebben rijden we weer naar de plek waar de auto de vorige keer ook stond. Het is bijna donker en het regent en daarom besluiten we maar niet te gaan lopen en te vragen of we onze tent mogen opzetten. Dat mag. Tijd voor een biertje en mooie gesprekken.

Ontbijten onder een afdak en starten in regenpak. Het stuk naar de bushalte lopen we dus toch dubbel. De eerste twee uur veel regen, later vrijwel constant droog en aan het einde van de dag zelfs mooi weer. Ondanks de regen kan het landschap ons zeker bekoren. Bos, water, weilanden: veel afwisseling. Zelfs met een kompas weten we niet goed waar we op een gegeven moment heen moeten.

Ondanks de regen een prachtig gebied.

De horeca is geen horeca, maar koffie in een imkerhandel. Gastvrijheid van ongekend niveau en dat we dan onze eigen stroopwafels eten is ook helemaal niet erg.
Langs de Mark is weer een nieuw hoogtepunt. Na de A16 een wat minder interessant stuk, maar na Rijsbergen (koffie en appeltaart) gaat het al snel weer beter. Veel onverhard door bos en heide.
In de oudste kroeg van Noord-Brabant nog een biertje en een paar kilometer verder een kampeerplek uit het boekje. Het einde van een lange, maar zeer geslaagde wandeldag.

Zo'n kampeerplekje hebben we graag.

Omdat het al half acht is gaat onze kok Jaap snel aan de slag voor een driesterrenmaaltijd. Daarna nog een biertje en een klein drupje whisky, maar voor het eerst in jaren (?) gaan we om elf uur slapen en is de drank nog niet op.

Kwart voor zeven opgestaan. Schitterend weer en dat zou de hele dag zo blijven. 's Middags alleen iets minder zonnig.
Als we weg lopen ontmoeten we een mede Grenslandpadder, maar al snel lopen we weer met z'n drieën verder. Enigzins tegen de verwachting in een erg mooi stuk.

Heerlijk zonnig vandaag.

Onverhard en regelmatig op of rond de grens. In Nispen koffie met een wafel. Een centrale plek voor veel manieren van vervoer. We zijn dan al over de helft voor van vandaag. Zo'n zeven kilometer later weer een stop in Wouwse Plantage. Waar ken ik die naam toch van? Bitterballen en bier. Alles wat we gisteren hebben gelopen hoeven we vandaag niet meer te lopen.

Bijna bij ons eindpunt voor vandaag.

Veel afwisseling in het landschap en opvallend veel (electrische) fietsers en wandelaars in een erg rustig gebied. Althans: tot het eindpunt vlak voor Bergen op Zoom, waar de tweede auto staat. Daar is het gedaan met de rust.
Snel de auto in en naar het station. Aan, alweer, een prachtig wandelweekend is een einde gekomen.

Na een dag thuis met de mannen lopen Eljer, Jilke en Hanneke een stukje mee richting metro en ga ik daarvandaan richting station. Even langs de AH voor bier en chips en dan de trein naar Bergen op Zoom. Daar moet ik zo'n 20 minuten wachten op Jaap en René, maar buiten in het zonnetje is het heerlijk wachten. De snackbar valt tegen. Nog een paar kilometer met de auto en dan het eindpunt van de vorige en het beginpunt van deze sessie. Ondanks dat het al acht uur is hoeven we ons geen zorgen te maken om het licht: het is bijna de langste dag.

Best bijzonder: kerstbomen kopen in juni

Een stukje bos, een uitkijktoren (natuurlijk even naar boven) en langs nieuwe natuur en spoorlijn lopen we nog een stukje.
Een recht plekje voor de tent vinden lukt niet helemaal, maar wel een bankje en prullenbak. René en ik houden het uit tot kwart over twee en duiken dan ook de tent in.

Een redelijk koude nacht. Jaap heeft erg schuin gelegen; René en ik wat minder. En dat lag minder aan de alcohol dan je misschien zou verwachten. Net voor de zon ons de tent uitbrandt maakt Jaap ons om zeven uur wakker.
Qua wandelweer een vrijwel perfecte dag: veel zon, wat wind, maar niet al te warm. Wandelen in de korte broek en in de pauze een vestje aan. Ons boekje is inmiddels tien jaar oud en op een aantal plekken loopt de route soms toch wat anders. Soms volgen we het boekje, soms de markering en soms zijn we echt eigenwijs en kiezen we ons eigen pad. Dit geldt met name in de buurt van Waarde, waar we buitendijks lopen in plaats van onderaan de dijk. We kunnen het iedereen aanraden.

Langs de Oosterschelde

Voor we zover zijn eerst nog de laatste kilometers Brabant en langs de slikken van de Oosterschelde. Een hoogtepunt. Onze eerste pauze is er één met zelfgezette oploskoffie op een bankje. Jammer dat we weer geen koeken hebben meegenomen, maar Jaap belooft hier de volgende keer voor te zorgen.
Dan richting Krabbendijke voor cola en patat. Een lange pauze en dan min of meer pal zuid naar de Westerschelde. Al snel een uurtje in het gras liggen bij Waarde. Het voormalig wachthuisje van de veerpont is opvallend schoon en netjes.

Waarde

Langs het water en net voor Kruiningen een natuurgebiedje. Leuk voor de afwisseling. In het dorp een biertje op een terras. Van schaarsgeklede meisjes tot een gereformeerde jongen met een vrouwenboek. Later bij het water halen worden we weer eens geconfronteerd met onze eigen vooroordelen. Dan nog een paar kilometer lopen naar de sluizen en daar besluiten we eerst eten te koken voor we verder lopen. Jaap is er aan toe en dan is wel of niet stoppen zelfs bij ons geen punt van discussie. Het enige geloof ik wat in dit gezelschap geen punt van discussie is ;-)
Jaap pakt weer goed uit met een rijsttafel. Na dit bachenaal lopen we een stukje verder en in Hansweert halen René en ik water, maar dat resulteert in een ontzettend gastvrij onthaal met koffie en thee bij mensen in de tuin. Zelden zulke gastvrije en vriendelijke mensen ontmoet tijdens onze wandeltochten in Nederland.

Een bijzonder leuke ontmoeting

We lopen nog een half uurtje verder langs de dijk voor we onze tent opzetten. Net voor het donker staan we. Borrelnoten, bier en jenever. Tegen de verwachting in maken René en ik het weer erg laat en zoeken pas om drie uur de slaapzak op. Kunnen we Engeland inmiddels al van minuut tot minuut herinneren?

Na een uur of vier min of meer coma (je kunt zeggen wat je wilt, maar jenever is blijkbaar een prima slaapmiddel) is het tijd om te ontbijten en in te pakken. Het is iets warmer dan gisteren, maar nog steeds heerlijk wandelweer. Slaaptekort maakt het wel iets zwaarder. Het eerste stuk route is vooral asfalt en kilometers stampen langs de zeedijk. Jaap loopt twee blaren op en ziet flink af.

Langs de zeedijk

We verlaten de dijk en daan de rest van de dag het zeewater niet meer zien. Wel veel oude kronkelige slaapdijken en regelmatig natuurgebiedjes. Opnieuw valt op hoe vaak de route nu anders loopt dan in ons boekje. Vrijwel altijd een verbetering. Onze eerste pauze is er weer eentje met oploskoffie. Wel op een bankje naast een museumspoorlijn (de bietenlijn) waar achtereenvolgens een railbus en stoomtrein overheen komen.

Ook vandaag weer veel mooie stukjes

Jaap snijdt een stukje af om z'n blaren wat te ontzien en René en ik lopen een mooie lus naar Nisse. Op het terrasje aldaar herenigen we ons en na een cola en tosti lopen we verder.
Vrij snel daarna een dijk met herdenkingslindes voor kinderen die aan een bepaalde stofwisselingsziekte zijn overleden. Ik denk, nee: weet zeker, de meest aangrijpende kilometer van ons hele rondje Nederland. Soms is het beter te verliezen dan niet gekend te hebben staat op één van de bordjes.
Nog een uurtje lopen naar 's Heerenhoek. René en ik lopen tot het eindpunt: de busterminal bij de tunnel. Vreemd: je kan/mag niet lopend of op de fiets door de tunnel en moet er dus met de auto of bus doorheen. Dat bewaren we voor de volgende sessie.

Ingang Westerscheldetunnel

Jaap heeft een klein stukje verderop de auto opgepikt en na nog een koude Fanta rijden we richting station Bergen op Zoom. Door een file mis ik net m'n trein en ben dus een half uurtje later thuis. Het is niet anders. Dan maar een ijsje in de zon eten.
Vrienden bedankt. Ik kijk er nu al naar uit om, als alles goed gaat, in onze volgende sessie ons rondje Nederland te voltooien!

Een mooie dag om ons rondje Nederland af te ronden! De weersvoorspellingen zijn prachtig, een leuke dag achter de rug en omdat Hanneke iets vroeger uit haar werk komt hebben we nog even tijd om samen een kopje koffie te drinken voor ik per trein en bus naar Terneuzen afreis. Een lange en drukke rit, maar gelukkig kan ik de ruim twee uur reistijd telkens zitten.

Bijna donker

Bij het einde van de tunnel in het busstation ontmoeten we elkaar. Jaap en René hebben al friet gehaald. Niet de lekkerste van de reis. Het is bijna donker als we op pad gaan. Langs een grote en stille weg en al snel een prima kampeerplekje bij een picknicktafel. De flessen bier op tafel suggereert Oost-Europeanen. Even later komen de bewoners van het tegenover gelegen huis thuis en door aan het toestemming te vragen voor de tent legaliseren we ons plekje.
Tentje bouwen en al snel aan het bier en de chips. Bock, Kasteel, Westmalle en tenslotte zelfs de Heineken. Het werd weer een mooie en lange avond.

Uniek: we slapen uit tot bijna acht uur. En ook dan hebben we geen haast. Het belooft een mooie dag te worden en we wandelen dan ook al redelijk snel in korte broek. Maar eerst nog ontbijten, afbreken en opruimen natuurlijk. Na zware industrie al snel de Braakmanpolder. De route loopt daar anders dan in ons (oudere) boekje staat, want het gebied is op de schop gegaan. Een erg afwisselend natuurgebied aangelegd met Europese subisdie. Mooi!

Braakmanpolder

Op het stacaravanpark kunnen we de horeca niet vinden, maar in de kampwinkel (bikini's) doen we inkopen en oploskoffie en appelflappen smaken ook lekker. Dan maar geen horeca vandaag. De rest van de middag vooral veel langs kanalen lopen. Van redelijk afwisselend tot vrij saai. Af en toe een korte pauze. Paard en wagens en kerktorens zorgen voor de afwisseling, ook op de foto's.

Kerktorens en paard en wagen zorgen voor de afwisseling

De route gaat vervolgens weer anders dan in ons boekje. Zou het stuk verderop verboden toegang geworden zijn? Het is niet echt een verbetering denken we. Aan de andere kant: we maken een praatje met een echtpaar wat en oud huis aan het renoveren is en behalve een pintje krijgen we ook een plekje voor de tent aangeboden. Een mooie laatste kampeerplek (in België) voor de laatste nacht van ons rondje Nederland.
Jaap tovert ons een geweldige maaltijd voor en na nog een biertje en een klein beetje jenever in de voortent duiken we om half elf de slaapzak in om al snel in slaap te vallen.

Half acht op en erg mistig. De zon komt al snel te voorschijn. Dan erg mooi licht om foto's te maken en later zonnig en soms wat heiig. Lang leve de korte broek.
Ontbijten met gevulde koeken: horeca genoeg vandaag en de koeken verkruimelen te hard om mee naar huis te nemen. Een paar kilometer dooor de polder slingeren, een stukje verkeerd gelopen (GR5A gevolgd?), maar onze generatie kan nog kaartlezen, dus al snel zitten we weer op route. Ook vandaag heel veel onverhard lopen.

We beginnen met mist; mooi voor de foto's!

Na een paar kilometer op de grens een café. Zo'n echt Belgische kroeg (bier, biljart, kaartende mannen) waar, ondanks dat ze geen appeltaart hebben, toch alles klopt. In plaats van gebak krijgen we een pak koekjes; prachtig.
Slingerend rond de grens verder. De routemakers hebben hun best gedaan en door een gevarieerd landschap met weilanden, bossages en maisvelden komen we aan in Belgisch Middelburg. Een plaatje! In een voormalige kloostertuin een horecastop die totaal niet klopt (ondanks de belofte geen versgebakken taarten, acht in plaats van tien bitterballen, waarvan ook nog meer dan de helft is leeggelopen), maar toch geluk de meest treffende omschrijving vormt. De zon, de vrienden, het bijna einde en de fles bier. Dat plaatselijk gebrouwen bier is zo lekker dat we allemaal ook nog twee flesjes voor thuis meenemen.

De routemakers zorgen voor veel afwisseling.

Nog twaalf kilometer tot het einde. Weer veel afwisseling, maar ook even langs zo'n onafzienbare kale akker. Je waardeert dan extra dat we niet dagen lang zo gelopen hebben.
De laatste kilometers langs het kanaal met grote populieren. Jaap doet een goede daad en neemt afval mee. Via Ik Kobus naar de overkant. Verder over het fietspad waar we met ons gezien afgelopen voorjaar nog gefietst hebben en dan Sluis.
Sluis ligt er prachtig bij en er is eigenlijk niets wat ons herinnert aan het hedonisme wat we 17 jaar terug ervoeren. Ons rondje Nederland voltooid!

We zijn rond!

We eten een hapje in een restaurant (lekker, niet super) en na een lange auto- en treinreis ben ik iets over negenen in Rotterdam. Ondanks alles voor mij toch de mooiste plek in dit land.

P.S.: Het zal niemand verbazen dat een belangrijk gespreksonderwerp tijdens deze laatste sessie was: en nu? Het terrasje in Middelburg inspireerde ons om zelf een tocht samen te gaan stellen tussen Sluis en Maastricht via allerlei bierbrouwerijen en kloosters in Vlaanderen. Wordt dus toch vervolgd!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.