Singapore 2004

< klik hier om de inleiding over te slaan >

Inleiding:

Begin november 2004 reisden Hanneke en Jan eerst een week naar Bali. Ze maakten daar een individuele rondreis met een paar korte wandelingen. Vervolgens verbleven ze ruim zes weken in Nieuw Zeeland. Ook daar maakten ze een, maar nu zelf geregelde, individuele rondreis (met het openbaar vervoer) en liepen ze onder andere een drietal meerdaagse trekkings. Tenslotte eindigde hun reis met een paar dagen Singapore. Op deze site kunt u een verslag van die reis lezen.
De reis is in de volgende onderdelen 'geknipt':

(naar) Bali 2 november
(naar de) Milfordtrack (Nieuw Zeeland) 10 november
via o.a. de Catlins, Fox Glacier en de Pancake rocks naar Picton 16 november
Queen Charlotte Trail 27 november
via o.a. het Abel Tasman Park en Wellington naar Whakapapa 30 november
Tongarira Northern Circuit 7 december
via o.a. Rotorua, Coromendal, de kauri's en de Bay of Islands naar Auckland 10 december
(naar) Singapore 23 december 

terug naar index

Dag 52

(donderdag 23 december 2004)

Ondanks de jetlag slaap ik redelijk goed. Hanneke ligt vooral wakker. Om acht uur zitten we aan het wat karige ontbijt. Daarna lopen we naar het centrum van Kuta en snappen nu waarom onze rondreis door Bali op de heenweg ''het andere Bali'' heette. Erg toeristisch hier. Best leuk voor een ochtendje, maar niet meer dan dat. Er zit zelfs een Starbucks. Lekkere espresso, maar bij het afrekenen schrikken we toch: het kost zelfs meer dan in Nieuw Zeeland.
In het warenhuis kopen we zowaar nog wat Balinese souvenirs: kruiden en een lekkere sambal. Na nog een saté gegeten te hebben nemen we een taxi naar ons hotel; we hebben geen idee hoe we precies terug moeten lopen en voor omgerekend drie gulden hoef je je ook niet druk te maken om de kosten.
Nog een laatste duik in het zwembad en dan met de hoteltaxi naar het vliegveld. We zijn erg vroeg en hebben geen cash geld meer. Gelukkig schiet me nog te binnen dat er twee Amerikaanse dollar bij de paspoorten zitten, zodat we nog wat kunnen drinken. Twee dollar afrekenen met een creditcard was vast niet gelukt ;-)
De vliegreis naar Singapore valt erg mee. Nog geen tweeëneenhalf uur, eindelijk weer eens een stoel bij de nooduitgang en het eten smaakt zelfs redelijk goed. Alles gaat op; volgens mij is dat nog nooit gebeurd.
We landen om kwart over zes, maar zijn pas tweeëneenhalf uur later in ons hotel. Geld halen, kaartjes voor de metro kopen (er zit statiegeld op, dus niemand gooit ze op straat) en nog een stuk lopen. Singapore is druk, erg druk. Vooral veel shoppingmalls, vrijwel geen troep op straat, airco, geen daglicht (je kunt hier uren onder de grond winkelen en ik denk zelfs leven) en rijk.
Als we denken er te zijn zit ons hotel er niet. Niemand lijkt ons te kunnen helpen, tot we bij de touristinformation komen. Dan blijkt ons hotel ergens anders te zitten dan we dachten (lees: op het kaartje stond dat we bij ons hadden). Weer een stuk lopen in ondergrondse winkelcentra, metro en nog een klein stukje boven de grond voor we er zijn. Het is dan kwart voor negen en we zijn aardig verreisd. Probleem: het hotel kent onze (via Internet geboekte en betaalde) reservering niet. We besluiten toch maar een kamer te nemen en morgen uit te zoeken hoe en wat. Eindelijk de spullen dumpen. Mede dankzij alle gekochte boeken hebben we in totaal zo'n 50 kilo bagage bij ons.
Nog even naar een foodcourt voor eten en, vooral, drinken. Douchen en dan slapen. 

Dag 53

(vrijdag 24 december 2004)

We lijken weinig last van de jetlag te hebben want we slapen beiden redelijk goed en staan om een uur of acht op. Bij de balie van ons hotel blijkt dat ze onze reservering alsnog hebben kunnen achterhalen, dus dat scheelt een hoop gedoe. Het boekingskantoor had onze reservering vergeten door te geven aan het hotel. Tsja....
We lopen richting centrum, ontbijten op een terrasje en per metro en bus gaan we naar de dierentuin. En hoewel we toch al heel wat dierentuinen op deze wereld gezien hebben kunnen we niet anders dan concluderen dat dit verreweg de mooiste is, waar we ooit geweest zijn. We brengen er zo'n vijf uur door. Natuurlijk werkt het klimaat mee, waardoor alles groen is en bloeit, maar ook de verblijven en dan met name de afscheidingen maken indruk. Veel apen, witte tijgers, maar ook ijsberen en een tuin met eetbare gewassen. Verder bezoeken we een zeeleeuwen- en een olifantenshow, eten en drinken nog wat voor we aan het einde van de middag terug gaan naar de stad.
Daar geven we ons over aan dé nationale bezigheid van Singapore: shoppen. Je kunt je niet voorstellen hoeveel winkels en winkelcentra deze stad heeft. We dachten dat Sydney veel winkels had, maar vergeleken met Singapore is dat een misvatting. Alles is hier heel goedkoop en dus slaan we cd's (originelen; kopieën zie je hier niet), een kookboek en een broek in. En verder verbazen we ons over de luxe, de hoeveelheden en de sfeer. Tussendoor nog wat eten op een foodcourt en dan met een dubbeldekkerbus een rondje door het centrum maken.

Singapore by night Singapore by night

Het is kerstavond en dat vier je hier op straat lijkt het. Een ontspannen sfeer, overal lichtjes en versieringen en vooral: mensen. Je kunt je dit niet voorstellen als je het niet gezien hebt. We schatten, en dat is waarschijnlijk een erg lage schatting, dat er een paar honderdduizend mensen op straat lopen. Bij een oversteekplaats steken er een paar duizend mensen in één keer over. Mensen passen niet eens meer op het trottoir. Bizar.
Als ons rondje af is stappen we uit en lopen nog een stukje. Wat een drukte. Populair zijn kerstmanmutsen met lampjes, spuitbussen kunstsneeuw (waar pubers elkaar mee onderspuiten) en allerlei lichtgevende accessoires.
Nog even een espresso bij Starbucks en dan met de metro naar het hotel. Eindelijk rust en stilte. Nog even douchen en rond middernacht gaan we naar bed.

Dag 54

(zaterdag 25 december 2004)

Weer bij hetzelfde tentje ontbeten, maar nu met een Engels (wat hier Amerikaans heet) ontbijt. Een klein stukje met de metro en dan naar de botanische tuin lopen. Het is vandaag zonniger en warmer dan gisteren. De tuinen worden gerenoveerd, en zijn daardoor niet echt interessant op dit moment. Wel is het een oase van rust. Je kunt af en toe zelfs de stilte horen; uniek in deze stad. De orchideeëntuin die ook in het park zit is de moeite waard. Bizar veel bloeiende soorten. De tuin is zo'n drie hectare groot en we brengen er een aardig tijdje zoet.
Weer een stukje lopen, wat eten, met de metro en dan naar het Science Centre. We zitten relatief veel tijd in bus en metro. Van de ene naar de andere attractie kost, ook nu, een uur. Wel snap ik waarom het wereldrecord SMS-en in handen is van een Singaporees. Het is niet te geloven hoeveel er hier gebeld en ge-sms't wordt. Nederland is er niets bij.
We hebben drie uur voor het Science Centre dichtgaat en dat is veel te weinig. Het heeft af en toe wat weg van Puzzlingworld met gezichtsbedrog en (wiskundige) puzzels, maar ook allerlei biologische en scheikundige zaken worden op een uitdagende manier gepresenteerd. Ook nog een show waarbij iemand 3,5 kilovolt door z'n lichaam krijgt en nog veel meer, maar de tijd ontbreekt om dat ook te zien.

Singapore: een (over)geregeld land Singapore: een (over)geregeld land

Wat eten op een foodcourt (voor ruim één euro per persoon; onvoorstelbaar dat dat kan) en dan met de metro en bus naar de nachtdierentuin. Een unieke attractie die alleen maar in Singapore te vinden is. Maar ja: het is hier dan ook 365 dagen per jaar op dezelfde tijd donker. Dit komt omdat het bijna op de evenaar ligt; tevens de reden waarom het klimaat hier zo saai is. 
We hebben duidelijk de verkeerde avond uitgekozen om te gaan. Het is een nationale feestdag (Kerst) en dan gaat zo ongeveer heel Singapore ook naar de nachtdierentuin lijkt het wel. We passen ons aan en dringen ook voor, zodat we net voor de show begint binnen zijn. Tijdens de show zien we wat dieren in actie, maar verbazen ons vooral over de actieve manier waarop het publiek meewerkt. Ze zijn dol op participatie.
We vinden het te druk voor de tramrit in het park en kunnen daardoor niet alle dieren zien, maar lopend kun je ook bij de meeste beesten. Niet alle dieren zijn even actief, maar de vliegende eekhoorn lijkt wel een show te geven. Alleen al dit maakt ons bezoek geslaagd.
Met bus en metro reizen we weer terug en rond middernacht zijn we weer in ons hotel.

Dag 55

(zondag 26 december 2004)

Om acht uur loopt de wekker af, maar toch komen we ook vandaag niet toe aan alles wat we gepland hebben. De reistijden zijn te lang en de ''excursies'' te interessant.
Na het ontbijt gaan we naar een vogelpark. Hier brengen we zo'n vier uur, en dat is veel langer dan verwacht, door. Veel pinguïns, een show met onder andere zingende en basketbal spelende parkieten, een volière met een kunstmatige waterval van 30 meter en zo'n 1800 vogels, tangara's en kolibries in een grote volière, 1000 lori's in een nog veel grotere volière, toekans, paradijsvogels en nog veel meer andere soorten. 
We hadden gepland ook nog naar de wetlands te gaan, maar zien er vanaf: te weinig tijd meer vandaag. Dan maar naar het centrum. De doerian (het theater) van de buitenkant bewonderen. Een heel bijzonder gebouw, dat de potentie heeft net zo beroemd te worden als het operagebouw in Sydney schat ik zo in. Wij vinden het in ieder geval (bijna) net zo mooi.

De doerian De doerian

Nog een beetje langs, in en door winkelcentra slenteren, avondeten in een foodcourt en langs het water lopen. Genieten van de vele lichtjes en skyline van de stad. 's Avonds koelt het af tot zo'n 24 graden en dat is een verademing na de 31 van overdag. Toch moet ik zeggen dat de temperatuur me meevalt. Gewoon rustig lopen, niet haasten en niet rennen voor een groenknipperend verkeerslicht, dan gaat het prima. En zo niet, dan is er altijd nog een bus of metro met airco.
Onze laatste avond in Singapore zijn we relatief vroeg in ons hotel. Al voor elf uur sta ik onder de douche. Lekker. Nog even een koud colaatje drinken en dan slapen. Over 24 uur zitten we in het vliegtuig naar huis. Opvallend: we hebben het nog amper over thuis gehad. Vier dagen Singapore is eigenlijk te weinig.

Dag 56

(maandag 27 december 2004)

Lekker uitgeslapen, de spullen ingepakt en op een terrasje ontbeten. Het is weer erg warm vandaag en als we door Chinatown lopen zetten we een petje op tegen de felle zonneschijn. Later zal het gelukkig een stuk bewolkter worden. Chinatown valt wat tegen vinden we, dus al snel pakken we de metro terug naar het centrum om daar een rondvaart te maken. Het centrum van Singapore heeft eigenlijk twee skylines en die kun je dan goed zien. We maken een tussenstop om Sunteccity op te gaan. Zo'n 160 meter hoog. Omdat het enige personeelslid telkens mee naar boven gaat is het wachten geblazen, maar het uitzicht is de moeite waard. Singapore is a big city and a small country, zegt onze gids terecht.
Weer een stukje varen en na nog even langs een cd-winkel gelopen te zijn (niets gekocht; het onmogelijke gaat dus echt gebeuren: we geven deze reis fors minder uit dan gepland) gaan we naar de wijk Little India. Niet echt spectaculair. Het heeft wel iets weg van het Midden Oosten vinden we. Nog een laatste foodcourtmaaltijd, een espresso bij Starbucks (de wereld is echt een groot dorp; ook hier zitten op iedere straathoek een KFC, McDonald of Starbucks) en dan naar ons hotel. Spullen halen en met de metro naar het vliegveld.
We zijn redelijk vroeg en al bij het inchecken zien we dat het een rustige vlucht gaat worden. De laatste Singaporese dollars opgemaakt, een fles drank en batterijoplader gekocht (je sjouwt je een breuk met al die elektronica in je rugzak), wassen in het toilet en al voor half twaalf stijgt ons vliegtuig op.

Dag 57

(dinsdag 28 december 2004)

Eten, lezen, muziek luisteren en vrijwel niet slapen. Enfin, we komen er toch en rond half zes landen we. Lang wachten op de bagage en dan staan tot onze verrassing een heleboel familie en vrienden ons op te wachten. Een erg leuke verrassing!
In Nederland wist men niet of de tsunami, die achteraf meer dan 225.000 doden bleek gekost te hebben, ook Singapore had bereikt. Omdat wij echter op CNN hadden gezien dat er ''slechts'' 721 doden waren en de zeebeving absoluut niet in de buurt van Singapore was geweest, hadden we er ook niet aan gedacht om even te bellen. In Nederland had de ANWB echter laten weten dat men niet wist of Singapore ook in het getroffen gebied lag en dat men geen telefonisch contact had. Je kunt je waarschijnlijk de opluchting en blijdschap wel voorstellen toen wij door de douane kwamen...
Na een gezamenlijke kop koffie gaan we naar huis. Een laatste hoogtepunt van onze twee maanden rondreizen. 

terug naar index

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar de startpagina.