Een fietsvakantie met twee peuters van Vlissingen, via Noord-Frankrijk en Maastricht naar Rotterdam

Inleiding:

In het voorjaar van 2015 hebben Hanneke en Jan, met in de fietskar Eljer Jilke hun tweeling van bijna drie jaar oud, van Vlissingen naar Rotterdam gefietst. En nee: niet via de kortste route, maar over de Groene Valleien Fietsroute door België en Noord-Frankrijk om via Maastricht tenslotte in bijna 1000 kilometer naar huis te fietsen. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie, waarin ze niet alleen maar mooi weer hadden.

Om een uur of zeven staan we op en begint de vakantie. In tegenstelling tot de afgelopen tijd is het vandaag een grijze en winderige dag. Gelukkig blijft het wel (afgerond) droog. Als iedereen gegeten heeft en de laatste spullen in de fietstassen en -kar zitten vertrekken we. Ik voor het eerst op m'n nieuwe Santos-fiets. Rijdt, remt en schakelt toch een stuk fijner dan m'n vorige fiets, zeker met zo'n zware kar erachter! Het eerste ritje is naar het station en daar de trein naar Vlissingen. Best een hoop gedoe om beide fietsen, de fietskar en Eljer en Jilke snel in te laden. Officieel mogen fietskarren niet meer mee worden genomen in de trein, maar we nemen de gok. De route wordt anders te lang om op tijd terug te zijn. De conducteur doet gelukkig helemaal niet moeilijk en het aantal fietsen in de trein neemt fors toe.
In Vlissingen missen we net de boot (ook uitladen kost veel tijd), dus dan maar eerst koffie met appeltaart. Die laatste kan zo in de eeuwige top 10 wat mij betreft. Bijzonder lekker! Dan met de boot naar Breskens om daar eindelijk echt te gaan fietsen. Harde wind langs de kust.

Fietsen langs de kust.

We nemen niet helemaal de kortste route: een stukje terug is soms slimmer dan doorfietsen. Behalve kust ook veel polder. Bij Sluis begint de route uit ons boekje: de Groene Valleien Fietsroute.
In Sluis boodschappen gedaan en wat gegeten in de snackbar. Dan nog een uurtje fietsen naar Brugge. Vlak na Sluis zit de grens, maar nergens een bordje of zo. Kilometers langs een kanaal met populieren. Ik herken Ik Kobus nog.
Aan de rand van Brugge een klein stukje terug: de camping zit op een iets andere plek dan in ons boekje staat. Op de camping breekt de zon zelfs door. Tentje bouwen en uitpakken. Hanneke haalt bij de supermarkt nog snel twee lekker biertjes, want op de camping verkopen ze niks. Eentje voor het eten en eentje voor erna. De macaroni smaakt minder lekker dan anders. Na ons toetje en oploskoffie leggen we Eljer en Jilke in hun nieuwe slaapzakken.

Voor het eerst in hun nieuwe slaapzak.

Dan lekker douchen, chips eten en het tweede biertje drinken. Eljer en Jilke spelen nog vrij lang door, maar als wij om een uur of tien gaan slapen liggen ze toch al een tijdje onder zeil.

Een enkel spatje regen 's nachts en overdag ook. Meestal kan de regenjas uit en de kar open. Bij het ontbijt schijnt de zon nog. We staan om zeven uur op en rond half tien is alles afgebroken en ingepakt. We fietsen door het centrum van Brugge. Altijd leuk. Dan kilometers langs een kanaal. In tegenstelling tot wat onze boekje zegt is het asfalt van fantastische kwaliteit. Wel veel racefietsen. Na zo'n 25 kilometer koffie mét. We missen daardoor precies de grootste bui van de dag. Na nog meer kilometers langs het water een heel lang stuk over een voormalige spoorlijn. Heerlijk met de wind strak in de rug en zo'n 23 kilometer per uur fietsen.

Veel herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog.

Een lusje langs een oud kerkje en de eerste herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog beginnen zichtbaar te worden. Een oorlog die in Nederland vrijwel vergeten lijkt, maar hier heel erg sterk leeft. Het was ook te bizar voor woorden wat er hier toen allemaal gebeurde.

De pauzeplek mét bierautomaat.

We stoppen voor een boterham en cup-a-soup bij een bierautomaat (!). 's Lands wijs, 's lands eer: vorig jaar in Duitsland een worstautomaat. Je hebt overigens wel een ID nodig om hier je Leffe of Kriek uit de automaat te kunnen halen.
Nog een stukje fietsen en in Diksmuid doen we nog een horecastop. Dan een laatste uurtje naar de camping. De achterbank heeft veel geslapen vandaag. De camping in Fintele is een kleine, maar wel eentje waar je koeien kunt aaien. Kamperen naast een stel andere fietskampeerders. Vanwege de wind eten we in de binnentent. Na douchen en eten stoppen we de mannen weer in hun slaapzak en drinken wij nog een drupje whisky, maar om half tien duiken ook wij onze slaapzak in.

Een steenkoude nacht (vorst aan de grond?). Gelukkig zijn de slaapzakken van de jongens erg warm. Bij het opstaan weinig bewolking en veel blauw. Ook een harde wind, maar die zullen we vooral mee of zij-mee hebben vandaag. We hebben allemaal erg goed geslapen (alleen Jilke lag 's nachts een half uurtje te ''klieren'') en pas rond half acht zijn we wakker. Maar goed, twee uur later zitten we weer op de fiets of in de -kar.
Al vrij snel de Franse grens. Wel duidelijk Frans-Vlaanderen: de plaatsnamen klinken nog erg Nederlands. Wel een heel ander land: met name (open) winkels of horeca vinden lukt slecht vandaag, Of zou dat komen omdat het maandag is? Ook een erg mooie en afwisselende route vandaag. Wel iets heuvelachtiger, wat sowieso voor heel ander uitzicht zorgt. Verder veel koolzaadvelden. Ik ben benieuwd of de foto's net zo mooi zijn als gedacht.

Onderweg heel veel koolzaadvelden.

Na ruim 30 kilometer de eerste en eigenlijke ook enige echte pauze van vandaag. Warme lunch in Esquelbecq. Smaakt redelijk. Dan min of meer non-stop naar de camping in Licques. Tussendoor een paar stevige klimmetjes (7 km/uur omhoog) en steile afdalingen (45 km/uur omlaag). Het asfalt is niet altijd even goed, maar de  wegen zijn over het algemeen erg rustig. In ons eindpunt dorpje zit gelukkig wel een grote supermarkt, zodat we niet nu al onze reservemaaltijden hoeven aan te spreken én de mogelijkheid hebben om allerlei lekkers te kopen.
Op de camping dezelfde buren als gisteren. Als onze tent staat gaan we op een bankje op de speelplaats van de camping zitten. Tijd voor oploskoffie met een eclair óf op de wipwap; afhankelijk van je interesse. Dan weer eten koken en eten. Cassulet met yoghurt als toetje. Eljer eet mijn tweede toetje op. Dan allemaal onder de douche. Niet echt een succes met een drukknop die je constant ingedrukt moet houden, maar het is niet anders. Als Eljer en Jilke in hun slaapzak liggen doen wij nog een biertje en een stukje kaas. Het is koud buiten.

Half acht op en een strakblauwe lucht. Wel veel wind. Voor we fietsen mogen Eljer en Jilke nog op de wipwap. Dan langs de supermarkt voor nieuwe luiers. Ondanks de twee maten grotere luiers 's nachts was Jilke vannacht doorgelekt. Ze drinken blijkbaar genoeg. Gelukkig drogen de spullen goed vandaag.
Het eerste stuk is redelijk afzien. Niet zozeer vanwege de hoogtemeters, maar vooral door de harde tegenwind. We fietsen min of meer west. Bij de splitsing gaan we meer zuidelijk en hebben wat minder last van de wind. Af en toe klimmen en af en toe dalen. Naar Desvres klimmen we tot bijna 200 meter. We kunnen daar geen horeca vinden, dus dan maar lunchen in het park. Wel zo leuk voor de mannen: kunnen ze lekker in het gras spelen. Dan nog een laatste stukje klimmen en verder vooral dalen met slechts een enkel kort klimmetje. We volgen een beek over een rustige asfaltweg en in Estrée drinken we koffie in zo'n echt Frans gokkantoortje annex koffiebar. Zoals gegokt hebben ze niks bij de koffie, maar mogen we de net bij de bakker gekochte lekkernijen ter plaatse opeten. Frankrijk en koffie mét is gewoon niet zo'n sterke combinatie.

Hanneke in actie.

We gaan verder langs de Canche. De meest zuidelijke grens tussen Frankrijk en de Nederlanden in de 16e eeuw. De route ligt windtechnisch nog wat gunstiger. We fietsen min of meer pal oost. De omgeving lijkt op de voorgaande: heuvels, koolzaadvelden, dorpjes met grote kerken of kloosters en rustige wegen.

Blauwe luchten zorgen vaak voor mooie plaatjes.

Tussendoor nog boodschappen gedaan in een grote supermarkt en dan op naar Aubin-St-Vaast. Daar blijkt ook een camping te zitten. Zo'n echt Franse dorpscamping voor zes euro per nacht, waar mensen onze fietskar over hun paadje tillen, omdat de poort voor fietsers op slot zit. We zijn de enige tentkampeerders.
Even drinken en spelen (we staan weer naast een speelplek) en dan eten koken. We zijn best moe en het is niet echt warm. De douche overigens wel: die is gloeiend heet. Jammer dat je ook hier constant die knop moet indrukken. Enfin, er zijn ook hurktoiletten: het is toch Frankrijk.
En natuurlijk voor ons nog een afzakkertje in de voortent zodra de mannen in hun slaapzak liggen. Ook vandaag hebben ze weer ontzettend veel lol gehad in de fietskar en hebben ze af en toe wat geslapen. Ze lijken minstens net zoveel als wij te genieten van fietsvakanties.

Omdat we weten dat het vanwege de camping een lange dag zal worden staan we om zeven uur op. De lucht is een stuk bewolkter dan de afgelopen dagen, maar het blijft droog en regelmatig schijnt de zon. Wel weer vrij veel wind, maar gelukkig het grootste deel van de dag mee. Om iets over negen zijn we weer onderweg. Volgens het hoogteprofielkaartje uit ons boekje zullen we vooral stijgen, maar dat gevoel hebben we niet zo. Wel is het het grootste deel van de dag maar weinig vlak.

Eljer en Jilke trekken een gekke bek in de fietskar.

De route is nog wat afwisselender dan gisteren. Behalve de heuvels, beekjes, landbouw en koolzaadvelden ook veel kastelen en kasteelboerderijen, maar bijvoorbeeld ook een lindenlaan van een kilometer lang. Pauzetechnisch weer net zo'n drama als gisteren. Na ruim 20 kilometer een kopje koffie zonder iets erbij in een klein barretje en lunchen met een picknick in het gras. Dat laatste iets later dan gepland: de mannen slapen net als we willen stoppen.

Op de lindenlaan.

In Arras, een drukke grote stad, gaan we even van de route af. Hanneke heeft nieuwe remblokjes nodig en we hopen ook een nieuwe reserveband voor de kar te kunnen kopen. Dat laatste lukt niet, maar toch gooi ik onze reserveband er omheen. Het linkerbandje is erg slecht en dit scheelt plakken en ook heeft zo'n fietsenmaker altijd een goede pomp staan.

Arras

Nog een uurtje naar de camping. Tot onze verrassing eerst 20 kilometer over een jaagpad. Vlak, mooi, redelijk begaanbaar (alleen wat vervelend smalle hekjes) en snel fietsen. Dan nog een gemeen klimmetje en om iets over half zeven fietsen we de camping op. Eljer en Jilke even de speeltuin in en de roze koe aaien en wij tentje bouwen en koffie drinken. Dan snel eten en de mannen naar bed. Helaas begint het dan te regenen. Lekker douchen en nog een biertje en een stukje kaas. Als we naar bed gaan wordt het weer droog.

Net voor we opstaan regent het even, maar als het zover is om zeven uur wordt het droog. Nog voor het ontbijt, verse broodjes van de rijdende bakker op de camping, doen we de mannen in bad. Deze camping heeft een kinderbadje en dat is erg prettig voor ons. Gevolg is natuurlijk wel dat we wat later wegfietsen en pas om tien uur op pad zijn. Tot de lunch houden we het droog. Een makkelijk stuk, waaronder weer 15 kilometer jaagpad. Het stuk gisteren was wel wat afwisselender.

Als het droog is is het heerlijk.

In Paillencourt, na 33 kilometer, eindelijk horeca. Geen koffie (tot één uur), wel friet met worst. Dat dus dan maar. Daarna lange tijd het regenpak aan. Des ondanks een mooie en afwisselende route over over het algemeen zeer rustige asfaltwegen. De kleine dorpjes rijgen zich aaneen. Tussendoor nog even zonnig en regenpakken uit, maar na een koffie mét (koffie in zo'n barretje en de mét weer van de bakker ernaast) gaat het al snel weer stortgieten.

En als het regent is het ook mooi.

Dan nog ruim een uur door een prachtig heuvellandschap naar de camping in Grand Fayt. De zon begint weer door te breken en het zal snel koud worden. Een prima camping, met veel behulpzame (al dan niet Nederlandse) mensen. Tentje bouwen, natte spullen uithangen en een biertje in de bar voor we gaan eten koken. ''Voor de verandering'' macaroni met tomaten, worst en kaas. Vinden we allevier lekker en is makkelijk te maken, dus vandaar dat we dit erg vaak eten tijdens onze fietsvakanties. Uitgebreid koken bewaart Hanneke wel weer voor thuis.
Dan de mannen in bed en wij nog een laatste biertje met kaas bij de tent. De wasmachine is klaar en om half elf weet Hanneke dez was nog af te geven aan de eigenaresse van de camping die beloofd heeft dit in de droger voor ons te doen.

Als we opstaan is het grijs en dat blijft de hele dag zo. Wel droog. Ook vannacht hebben de mannen niet non-stop doorgeslapen. Vreemd: thuis doen ze dit eigenlijk altijd wel, maar hier worden ze vrijwel elke nacht wel een keer wakker. Misschien toch last van de capuchons van de slaapzakken?
Om kwart voor tien verlaten we de camping. Verder richting oost en weer een erg afwisselende route. Eerst door een heggenlandschap. Horeca is weer niet succesvol, maar drie kleine toetjes bij de koffie smaakt ook lekker. Na eerst wat bredere wegen nu weer vooral smallere. Het stuk daarna constant op en neer. Waarschijnlijk hebben we nog nooit zoveel hoogtemeters op één dag gefietst als vandaag. Wel erg lekker fietsen op de één of andere manier. Helaas missen we wel de ''ontwijkroute'' en pakken daardoor ook de heuvel van 15%. Boven de 49 km/uur gaat de fietskar slingeren. De vele wielrenners de andere kant op (toertocht?) uiten vaak hun bewondering voor ons met de zwaar bepakte fietsen en fietskar.

Veel klimmen en dalen vandaag.

De Belgische grens passeren we weer ongemerkt. Onze eerste indrukken van Frankrijk als fietsland: prima fietsen over vaak erg rustige wegen met slecht asfalt, ontzettend vriendelijke mensen en horecatechnisch een drama: koffie mét (voor veel fietsers en ook voor ons toch een echte must) kennen ze gewoonweg niet.
De laatste zes kilometer naar Chimay gaan over een voormalige spoorlijn iets naar beneden. Goed voor de gemiddelde snelheid. De stad zelf valt erg tegen: vrij sfeerloos zo 's middags rond een uur of vier (komt waarschijnlijk omdat het 1 mei is). In de horeca wél koffie en een vlees/kaasplankje met, natuurlijk, een Chimay. Eljer en Jilke delen een pannenkoek.

Horeca in Chimay.

Nog zo'n 20 kilometer naar Marienbourg. Meer dalen dan klimmen, maar toch redelijk pittig fietsen. Kastelen en bos. Iets over zes rijden we de stad in. De camping aan de rand van de stad is wat verlopen, maar goed: we staan. Drinken, eten, mannen naar bed en douchen. Boodschappen doen is niet gelukt vandaag, dus dan maar spagheteria en whisky uit de reservevoorraad. We maken het niet laat en liggen om half tien in de slaapzak.

Heerlijk: opstaan onder een strakblauwe lucht. Voor het eerst fietsen in de korte broek. Weliswaar zal het snel bewolkt worden, maar het is heerlijk fietsen met amper wind. We slapen uit tot een uur of kwart voor acht en zoals vrijwel altijd is alles twee uur later alles ingepakt en afgebroken als we de camping af fietsen. Na het dorp volgt een kilometers lang perfect fietspad over een voormalige spoorlijn. Alleen de hekjes bij de  kruisingen halen de vaart er soms wat uit. Om ons heen wat heuvels in de verte en af en toe een klein dorpje.

Heerlijk fietsen over een voormalige spoorlijn.

Bij Hastiere een jaagpad langs de Maas én zo'n echt Belgisch frietkot. We kunnen de verleiding niet weerstaan (de eigenaar riep het al toen we aan kwamen fietsen: je hebt je bestemming bereikt) en de friet met tartaresaus smaakt fantastisch.

Belgischer dan dit gaat het niet worden.

Verder langs het water richting Dinant. Een uurtje fietsen op een prettig fietspad. Dinant zelf ligt fotogeniek aan de Maas en is ook de stad waar Leffe vandaan komt. Maar eerst boodschappen doen en een nieuw bandje voor de kar halen. De andere band vertoont ook wat slijtplekken. Dan een perfecte wafel met slagroom en een Leffe blond.
Na Dinant alleen maar jaagpad langs de Maas. Genieten. Een enkel stukje keien, maar over het algemeen goed asfalt. De camping bij Profondeville staat helaas verkeerd op de kaart ingetekend, waardoor we een paar kilometer terug moeten en dan (achteraf onnodig) ook nog langs een drukke weg fietsen. Een gemene steile klim en dan de camping. Kamperen naast een paar speeltoestellen, dus Eljer en Jilke ook weer helemaal blij.

Op de camping.

Tentje bouwen, koffie drinken, douchen en eten koken. Deze keer macaroni met zalm en komkommer en natuurlijk een toetje na. Voor ons nog een afzakkertje als de mannen in hun slaapzak liggen. Komt er ineens zo'n klein stemmetje uit de binnentent: papa, je mag niet met volle mond praten. Zucht, hij had gelijk: ik had m'n mond vol chips.

Een dag met grote tegenstrijdigheden. Allereerst het weer: van opstaan tot begin van de middag wat grijs, maar droog. Daarna tot vlak voor we bij het eindpunt zijn stromende regen. Ongeveer op hetzelfde moment wijzigt ook de route en het landschap. Van een vlak fietspad langs de Maas naar klimmen en dalen. Maar goed, eerst dus ruim twee uur langs de Maas fietsen. Eerst door Namen en dan door naar Andenne. Tijd voor een horecastop. De slager heeft heerlijke belegde broodjes en koffie.

Namen

Dan op naar Huy. Van verre zichtbaar door die bekende hangbrug. Het fietspad erop is prima, om erop te komen een (gevaarlijke) ramp. Enfin, ook dat overleven we wel. En aan het einde van de brug gaan de regenpakken aan.

In Huy gaan de regenpakken aan.

Het uitzicht wordt beperkt door de capuchon. Gelijk ook klimmen. In één van de dorpjes in zo'n echt Belgisch biercafé een kop koffie en verder fietsen maar. Veel rustige landweggetjes en landschappelijk zeker de moeite waard.
Er zitten vandaag geen campings op logische fietsafstand, dus ongeacht het weer (maar het komt wel goed uit) zouden we toch al gaan slapen in de jeugdherberg van Tongeren. Die ligt in een prachtig Begijnenhof.

De ingang van de jeugdherberg/

Het eten is redelijk, de porties spaghetti waanzinnig groot en de douche heerlijk. Een drankje op de kamer is niet toegestaan, dus dan de jongens maar iets langer ophouden om een afzakkertje te kunnen doen. Bizar hoeveel soorten bier ze hier overal op de kaart hebben. Dan naar de kamer om allemaal te gaan slapen. Het is erg warm op de kamer, ondanks dat de kachel uit en het raam openstaat.

Half acht op en ondanks dat we geen tent hoeven af te breken zijn we toch niet veel sneller weg dan anders. Komt misschien ook wel omdat ik de karband preventief vervang. In de hostel is het erg rustig en we zijn de enige die ontbijten om acht uur. Verse broodjes en veel soorten beleg.

Bijna terug in Nederland

Het laatste stuk van de route breekt aan. Nog dertig kilometer naar Maastricht. Mooie kilometers in nog mooier weer. De hele dag vrij zonnig en niet al te veel wind. Tot Maastricht lichtgolvend door België. Pas vlak voor de stad de grens over. Zicht op de Pieterberg, maar Jilke ziet er geen berg in. In het centrum tijd voor heerlijke koffie met vlaai. Langs de Maas de stad uit. We hebben onze route vanaf hier tot thuis zelf samengesteld over de fietsknooppunten. Vrijwel direct weer België in. De hoogtemeters voor vandaag zijn op, behalve af en toe een enkele brug. Verreweg het grootste deel van de dag over jaagpaden langs kanalen. Nog nooit zoveel rode beuken op één dag gezien als vandaag. Af en toe een andere fietser, vrijwel constant perfect asfalt en wind in de rug. Fietsen zoals fietsen bedoeld is.

De dag van de rode beuken.

Tot de camping nog twee pauzes. Eentje om te picknicken en later nog eentje op een terrasje voor koffie met vlaai en een Leffe. Dit soort tentjes zien we vandaag regelmatig en hebben we in Frankrijk heel erg gemist. Eljer en Jilke amuseren zich er prima met de speeltoestellen en als wij onze consumpties op hebben fietsen we het laatste uurtje naar de camping in Strijp. Denk overigens niet dat Eljer en Jilke het niet leuk vinden in de fietskar: ze amuseren zich er altijd heel erg met boekjes kijken, met de auto's of knuffels spelen, liedjes zingen en (vooral) kletsen.
Het laatste stuk eerst door akkerbouwgebied, maar nog voor de grens bos en heide. Mooi. Zo rond kwart over zes zijn we er. Eerst wat drinken en dan de tent bouwen. Even later rijdt de ijscoboer de camping op. Overmacht: dan ook nog maar een ijsje voor het eten.

In de rij voor de ijscoboer op de camping.

(Natuurlijk) weer pasta en na het toetje en de koffie douchen. De lange broek gaat weer aan, vooral tegen de muggen. Eljer en Jilke de slaapzak in en wij dagboek schrijven en afwassen. Bier of wijn en chips. Al snel duiken we de voortent in: het begint te druppelen. Toch fijn zo'n grote tent.

En nog fijner: een waterdichte tent. 's Nachts is het noodweer geweest, maar alles is droog gebleven. Na deze vakantie weten we in elk geval dat onze tent, fietstassen en regenjassen waterdicht zijn.
Als we opstaan is het droog en vrij plakkerig. Er lijken grote buien te hangen, maar tot na de middag houden we het droog.
Onze eerste kilometers gaan weer door het bos. Dan door Veldhoven om tenslotte pas na 41 kilometer in Oirschot voor het eerst pauze te houden. Daarvoor een afwisselend landschap met weer veel fietspad langs een kanaal en ook een flink stuk fietssnelweg. De knooppunten weten vaak mooie routes te vinden, maar soms helaas langs wat drukkere wegen.
Een lange kunchpauze in de horeca en vrij snel daarna een bui zoals we maar zelden in gefietst hebben. Zicht van minder dan tien meter. Gelukkig zijn de Ortlieb-fietstassen volkomen waterdicht. Vanwege de temperatuur trekken we alleen de regenjas aan en fietsen we verder in korte broek. Gevolg is wel dat je schoenen vol met water komen te staan en je je sokken later letterlijk kunt uitwringen. Na zo'n twee uur klaart het weer wat op.

Door een nat bos.

Ook voor dit stuk route geldt: soms landschappelijk interessant, soms wat saai. In de Rustende Jager aan de rand van de Drunense Duinen nog een horecastop. René is niet thuis, vandaar die plek. De espresso en bitterballen in deze misschien wel meest bekende horeca van de regio vallen erg tegen.
Min of meer langs de Drunense Duinen, verder langs een kanaal en dan een voormalige spoorlijn naar Waalwijk. De wind is sterk toegenomen en tot nu toe redelijk mee of zij, maar verandert dan in pal tegenwind. Pittig. Richting pont naar de richting Sprang-Capelle en na een korte overtocht pas echt tegen de wind in. Over een dijk. Mooi, maar zwaar.

Harde wind, maar wel erg mooi fietsen.

Dan nog een stukje polder, waarbij de teller alleen met pijn en moeite boven de tien kilometer per uur komt om tenslotte te stoppen bij een kleine camping in buurtschap Peerenboom. De tent staat gelukkig uit de wind.
Douchen en eten. Dan nog een kopje oploskoffie, mannen naar bed en wij een biertje.

De laatste dag van de vakantie en misschien wel de beste nacht. Heerlijk in ''coma'' gelegen. Het waait nog wel hard, maar de lucht is blauw als we opstaan. Om tien over zeven wekken Eljer en Jilke ons en twee uur later zitten we op de fiets richting Hank. We willen een extra lusje nemen om langs de Biesbosch te fietsen, maar halverwege moeten we terug. Vanwege werkzaamheden blijkt een deel van het fietspad afgesloten. Jammer, maar de route over Nieuwendijk is gelukkig ook mooi.

Vlak voor Werkendam.

Bij Werkendam precies de pont gehaald naar Hardinxveld en tot grote verrassing van Eljer en Jilke stoppen we bij opa en oma. Wat vinden ze het leukste: Mogwli uitlaten, springen op de trampoline, pannenkoeken eten of toch de knuffels van opa en oma?
En na deze lange pauze fietsen we richting huis. Binnen korte tijd een gigantische wolkbreuk.

Zeer slecht weer op komst.

We overwegen daarom de watertaxi bij Alblasserdam te pakken, maar een uurtje later klaart het weer helemaal op en besluiten we toch maar door te fietsen via Kinderdijk. Altijd mooi en druk daar tussen de molens. Nog een kopje koffie en appeltaart, overvaren en dan de laatste 12 bekende kilometers via de Algebrabrug en Capelle naar ons huis in Rotterdam. Tussendoor nog snel even gestopt voor boodschappen (vanavond maar eens iets anders eten dan macaroni) en om iets over vijf stappen we voor onze eigen voordeur binnen. Bijna 1000 kilometer gefietst.

Terug naar fietsvakanties.

Terug naar de startpagina.