Een fietsvakantie met twee kleuters van Hull naar Harwich

Inleiding:

In de zomervakantie van 2017 zijn Hanneke en Jan weer naar Engeland gegaan om te fietsen. Eljer Jilke, hun tweelingzoons zijn dan net vijf jaar oud. Een mooi moment om met één kind op de aanhangfiets en één in de fietskar te gaan fietsen, waarbij ze dan regelmatig van plek kunnen wisselen. Ze besloten dat de afstand van Hull naar Harwich goed te doen moest zijn in twee weken. En dat bleek ook zo. Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie waarin ze bijna 800 kilometer fietsten. Landschappelijk niet de meest interesante tocht die we gefietst hebben, maar toch heel er leuk!

Iets meer dan een halve dag gewerkt en dan naar huis. De laatste bui van de dag, koffie drinken, laatste dingetjes doen, tassen aan de fietsen hangen en om half vier fietsen we richting Europoort. Hanneke met de aanhangfiets en Jilke en ik met de fietskar en Eljer. Al snel na Overschie fietsen we een stukje alternatief: er ontbreken bordjes en er zijn wegwerkzaamheden aan het fietspad. Gelukkig kennen we dit gebied dichtbij huis goed genoeg om al snel de geplande route weer op te kunnen pikken. Door het Schiedamse Beatrixpark en Vlaardingen naar het pontje bij Maassluis. Twintig minuten wachten daarop zorgt er voor dat we wat later in Rozenburg zijn dan verwacht. Daar aan de overkant kloppen de knooppuntenbordjes nog steeds niet, maar het komt goed als we de borden Europoort weer volgen.

Door het havengebied van Rotterdam

Een tussenstop bij de snackbar en dan nog zo'n tien kilometer fietsen met windkracht zes tegen door het havengebied. Niet het mooiste stuk van de route.
We gaan vrij laat aan boord van de boot naar Hull. Ook de douane herkent niet wie wie is op de ID-kaart. Geen wonder bij een tweeling van inmiddels vijf jaar met foto's van toen ze een paar maanden oud waren.

Bijna aan boord

Aan boord eerst naar onze buitenhut en even lekker douchen. We zijn wat plakkerig van het zweet. Eljer en Jilke zijn erg druk, dus laten we ze nog maar even spelen in de speelruimte. Zelf drinken we een kopje koffie en als de boot om negen uur vertrekt gaan we nog even buiten op het dek kijken met z'n allen. Dan nog even spelen c.q. een biertje drinken en tegen tienen gaan we naar de hut. De mannen gelijk slapen, wij drinken nog wat en dan ook het bed in.

Prima geslapen en zes uur plaatselijke tijd worden we gewekt. Met een kop koffie of thee uit de horeca en zelf meegenomen broodjes ontbijten we op de kamer. Wachten tot we om acht uur aanmeren.
Eljer fietst van de boot af en al snel na de douane naar Hull. Niet de meest inspirerende route of stad. Stad uit door een erg armoedige buurt. We volgen eerst National Cycle 65 en vrijwel de hele rest van de reis fietsroute 1. Beiden zijn niet altijd even goed gemarkeerd, dus maar goed dat we kaarten hebben meegenomen en zelfs dan fietsen we soms nog een stukje fout.
We moeten nog wel een nieuw ritme vinden nu we (ongeveer) elke tien kilometer de kinderen van plek laten wisselen. Ook is het voor Hanneke wat zwaarder. Weliswaar wat minder zware bagage, maar wel met een aanhangfiets.

Humberbridge

Net na Hull de Humberbridge. 's Werelds langste single-span hangbrug waar je overheen kunt fietsen volgens de kaart. Aan de andere kant een dorpje waar we boodschappen doen en de horeca bezoeken. Een ontbijt zo groot dat ik het niet eens helemaal op krijg. Dat ligt niet aan de smaak: die is dik in orde.
Via rustige wegen fietsen we richting zuid door een glooiend gebied. Geen echt lange of steile klimmen, maar alles bij elkaar toch redelijk vermoeiend. We picknicken aan het begin van een onverhard pad. Best bijzonder dat er over zo'n pad een nationale fietsroute loopt.

Overhard fietsen met de aanhangfiets is best lastig

Het pas is niet alleen onverhard, maar ook (natuurlijk) te smal voor de fietskar, waardoor ik die door het hoge gras moet trekken. Wel een mooi stuk door en langs een bos, maar Hanneke moet een stukje lopen: klimmen en onverhard met de aanhangfiets is niet zo'n goede combinatie. Na een paar kilometer gelukkig weer asfalt en nog een paar kilometer verder gaan we van de route af om langs een drukke weg naar Laceby te gaan. Daar vlakbij moet een camping liggen. We hebben thuis via Internet alle campings opgezocht en aangegeven op de kaart. We zijn even bang dat de camping niet meer bestaat, maar dat valt mee. Wel wat sfeerloos, maar een aardige beheerder, een prima grasveld en schoon sanitair. Een fietsdag met grijze lucht en van die hoge wolken die alles behalve regenachtig zijn en harde wind zit er op.

Soms even klimmen

Tentje bouwen en oploskoffie zetten. Ondanks dat Eljer en Jilke erg moe zijn (ze  hebben zelfs geslapen in de kar) gaan zij gelijk voetballen. Douchen, eten en na nog een kopje oploskoffie, de mannen naar bed en wij nog een Leffe blond en wat chips voor we ook gaan slapen. Jilke is dan nog wakker.

Om tien over zes zijn de mannen wakker. Enerzijds de Engelse tijd en anderzijds de zon die op de tent staat te branden is hier de oorzaak van. De zon zal overigens niet de hele dag blijven schijnen: zeker 's morgens is er nog veel bewolking. Ook weer vrij veel wind, maar gelukkig de meeste tijd mee. We rekken het nog een uurtje in bed en gaan dan ontbijten en inpakken.
Zo rond kwart over negen fietsen we de camping af. Eerst weer een stuk over de drukke provinciale weg en dan al snel weer op route 1. Het landschap is ook hier glooiend en zelfs nog iets hoger dan gisteren. De langste klim van de vakantie schatten we in, maar we komen gewoon fietsend boven. Dan nog flink dalen en verder niet zo heel veel hoogtemeters meer vandaag.

Misschien wel de steilste afdaling van de hele fietsvakantie

In Marketrasen willen we koffie mét doen, maar zondag kwart over elf is alles dicht. Dan maar zelf koffie zetten op een bankje voor de supermarkt met de daar gekochte koeken. Een goede dag voor de penningmeester. Verder weer over vooral rustige wegen. Langs korenvelden, weilanden en heggetjes richting Lincoln.

Lincoln

Daar aan de rand van de stad boodschappen gedaan en min of meer om het centrum de route gevolgd. Even terugsteken om een kopje koffie te drinken en dan is het idee om niet al te ver meer naar de camping te fietsen. Langs een jaagpad en dan een stukje van de route af.

Groepsfoto tijdens de picknick met van links naar rechts:Jan, Eljer, Hanneke en Jilke

Helaas: de camping is gesloten. Dat betekent een flink stuk verder fietsen. Weer richting route 1, die kruisen en dan aan de andere kant nog een kilometer of zes terug voor de volgende camping. Die is gelukkig wel open, maar ook hier nauwelijks andere kampeerders. Alleen maar mensen in sta-caravans eigenlijk.
Eerst even wat chips eten: het is zes uur en we hebben trek. Tentje bouwen, weer macaroni eten en douchen. Eljer en Jilke liggen om kwart voor negen in bed en als wij een afzakkertje op hebben duiken we ook de slaapzak in. Het is een stuk minder warm dan gisteravond.

Een blauwe lucht als we opstaan en dat zal de hele dag zo blijven. Het wordt een erg warme dag. Gelukkig staat de tent in de schaduw dus staan we pas om half acht op. Binnen twee uur zitten we op de fiets. Een dag met nauwelijks hoogtemeters: dit is één van de vlakste delen van de hele UK. Zeven kilometer terug fietsen om op route 1 terug te komen. Dan volgen we het fietspad langs een riviertje.

Heerlijk fietsen langs het water

Eerst een stuk halfverhard, maar al snel asfalt over een voormalige spoorlijn. Heerlijke kilometers. Bij Woodhall Spa verlaten we even de route. Er is zowaar al een tearoom geopend. In sfeer van de luchtmacht. Ook nog even lunchboodschappen gedaan en dan weer verder aan de andere kant van de rivier. Ook al heerlijk fietsen. Dan een heel lang saai recht stuk door de polder. Daarna gelukkig weer een mooi stuk langs het water om zo Boston binnen te fietsen. De grote kerktoren zien we al van heel ver liggen.

De kerktoren van Boston is al van ver zichtbaar

In de stad een ijsje op een terras en nog even boodschappen voor het avondeten doen. We denken nog een uurtje te fietsen naar een camping een paar kilometer van de route, maar dat loopt niet helemaal zoals gewenst: op die camping mogen geen kinderen slapen... Iets met vergunningen en een diep meer. Volgens de eigenaresse ligt er drie mijl noordelijker (terug, richting Boston) een andere camping. Die blijkt een stuk verder te liggen en zo zijn we bijna weer terug in Boston. Wel hebben we daardoor voor het eerst van ons leven een das in het wild zien lopen.
Deze camping is eigenlijk alleen voor leden, maar de overvriendelijke en zeer praatgrage eigenaar heet ons van harte welkom. Douchen kan niet, het chemisch toilet wordt aangesloten, maar we zijn blij dat we er zijn. Het is al bijna half zeven en we hebben weer een stuk meer gefietst dan gepland. Verder wordt er nog een picknicktafel voor ons geregeld, een wasbak neergezet en kunnen we nog een jerrycan lenen. Erg vriendelijk allemaal!

Op de gastvrije camping

Alles bij elkaar hebben we een vrij inefficiënte fietsdag achter de rug vandaag: 80 kilometer afgelegd, maar effectief van de route waarschijnlijk nog geen 50. Enfin, het is niet anders. Nu lekker zitten, drinken en eten. Afspoelen onder de koude kraan en als de mannen in bed liggen doen wij natuurlijk nog een afzakkertje.

Het lijkt wat minder warm dan gisteren, maar dat komt vooral door de harde oostenwind. Jammer dat we die vooral tegen zullen hebben. Ontbijten aan de picknicktafel en om kwart over negen rijden we bepakt en bezakt weer weg. Veel onafzienbare akkers vandaag. Wie koopt en eet al die venkel of knolselderie eigenlijk?
Na zeven kilometer een nieuw stuk van de 1. Eljer klaagt wat over de aanhangfiets die scheef gaat en als even later Jilke op de fiets zit zien we het zelf ook. Het blijkt dat de constructie waar de aanhangfiets inhangt begint af te scheuren. We moeten dus op zoek naar een lasapparaat. Gelukkig is een paar kilometer verderop een grote plaats, waar ze vast wel een garage of zo hebben. Dat klopt en in no-time worden we daar geholpen. Heel prettig, want anders hadden Eljer en Jilke de rest van de reis gewoon weer samen in de fietskar gemoeten en dat is toch wel wat krap inmiddels.

Misschien wel de eerste keer van ons leven dat we voor onszelf in een garage komen

Boodschappen doen, horeca bezocht en dan verlaten we Holbeach weer. Al slingerend om de grote weg mis te houden richting Wisbech. Tussendoor picknicken in de schaduw en verder fietsen maar weer.

Vrolijk verder fietsen

In Wisbech boodschappen doen voor de avondmaaltijd en dan nog een stuk of tien kilometers naar de camping. Daar hoef ik zowaar niet te voetballen met de mannen: er is een speeltuin. Verder is er vrijwel niets of niemand. Jammer, want ook de bar en winkel zijn gesloten en ik had best wel een koud biertje of ijsje gelusten. Vreemd zo in het hoogseizoen. Enfin, er is een douche en een toilet dus zetten we de tent maar gewoon op.
Na het eten en douchen zien we de eigenaar van de camping en behalve betalen scoren we alsnog dat ijsje en biertje. Het blijkt dat de vakantie in Engeland pas volgende week begint, vandaar dat het overal zo rustig is.

Later in de nacht gigantische onweersbuien met veel neerslag en wind. Eljer en Jilke slapen overal doorheen. Terecht: alles in de tent en fietskar blijft droog. Als we opstaan is het ook droog maar nog wel wat winderig. Dat blijft de hele dag zo. Soms wat zon, soms wat dreiging van mogelijke buien, maar daar blijft het bij. Wel een plakkerige dag.
Na de broodjes of pap en thee en koffie als ontbijt zitten we weer iets over negen op de fiets of in de -kar. Vroeger dan tot nu toe. Na nog geen twintig kilometer de enige echte plaats van vandaag: King's Lynn. Een mooi historisch stadje met veel oude gebouwen waar we na een paar rustige wegen via een vrijliggend fietspad binnen fietsen.

King's Lynn

Eerst koffie met een scone en dan boodschappen doen voor de rest van de dag. Dan kilometers vooral parken en landgoederen. Meestal autovrij. Niet dat je als fietser veel last hebt van auto's in Engeland: over het algemeen rijden Engelsen zeer beschaafd en geven erg veel ruimte aan ons fietsers.

Echt Engels plaatje

Langzaam krijgen we ook weer wat hoogtemeters. We gaan eerst noordelijk en later westelijk, maar de windrichting lijkt ook wat gedraaid: we hebben nauwelijks tegenwind. Hemelsbreed zitten we een paar kilometer van de zee vandaan, maar we zien haar nauwelijks. Toch te veel glooiingen in het landschap.

Vandaag weer wat hoogtemeters

Een picknickplek uit de zon en wind vinden duurt iets langer, maar lukt uiteindelijk ook vandaag weer. Dan nog bijna 15 kilometer rechtdoor tot we in een klein dorpje bij de camping zijn. Helaas een heel groot open veld met veel wind, zodat de tent heel wat te verduren krijgt. Het is nog geen half vijf als de tent staat en we koffie hebben gedronken.

Voetballen met de mannen

Dan eerst maar weer eens een potje voetballen voor we gaan eten koken. Vandaag geen pasta, maar Mexicaans. Het gaat er net zo goed in. Ook de douche is lekker en als laatste lekkers van vandaag een grote fles Leffe blond. Eljer en Jilke zijn dan al de slaapzak in gegaan. Zij om half acht, wij halen tien uur ook niet.

Tegen half acht brandt de zon ons de tent uit, maar als we tegen half tien wegrijden is het een stuk bewolkter. De wind was 's nachts gelukkig al flink afgenomen en is zo gedraaid dat we vooral meewind zullen hebben.

Onze fietscombinatie

De eerste lus over het landgoed valt wat tegen: men is er een hele grote braderie aan het opbouwen en we rijden daardoor stapvoets achter een stel foodtrucks aan. Vlakbij zee door een bosachtig gebied over een, naar Nederlandse maatstaven, moutainbike-pad. Lang leve de Santosfietsen. Je moet er niet aan denken dit soort paden op een goedkope fiets te moeten doen.  We slingeren verder richting Walsingham. Daar koffie in een prachtig klooster.

Het klooster van Walsingham

Het relekwie ligt een paar kilometer verderop (we zullen er straks nog langsfietsen, maar stoppen er niet), maar het is werkelijk een plaatje dit klooster. Eljer en Jilke blijven keurig heel stil binnen. Ondertussen valt er een flinke bui en we hebben het idee en de hoop dat dit de enige bui van vandaag zal zijn. Helaas: als we weer verder fietsen wordt de lucht al snel helemaal grijs en na de lunch moeten zelfs de regen-/windjasjes een tijdje aan.

De eerste, en één van de weinige keren deze reis dat de regenjas aangaat

Min of meer zuidelijk door een glooiend landschap met wat niet al te lange klimmetjes en afdalingen bereiken we Fakenheim. Boodschappen doen en fish & chips als lunch. Voor het eerst deze week geen weer om te picknicken. Niet slecht toch na bijna een week fietsen in Engeland?!
Het landschap en de omgeving verandert niet echt de rest van de middag: zeer rustige asfaltwegen van soms goede en soms wat mindere kwaliteit, dorpjes met grote Middeleeuwse kerken en veel slingerende akkers met soms wat heggetjes of boomgroepen. De bewolking trekt weer weg, de regenjassen gaan uit en de zon breekt door.
In Whitwellstreet zit een camping. Behalve wij staat er nog één camper. De plaats om te inchecken en het toiletgebouw staan beneden aan de voet van de camping. Maar dan wél bij een spoorwegmuseum waar we om de treinen heen moeten lopen om te betalen en een ijsje te halen.

Inchecken en water halen bij het spoorwegmuseum

Terug naar de fietsen om ons kampement op te bouwen, een kopje oploskoffie te drinken en weer te eten. Na het eten wassen in het toiletgebouw van het spoorwegmuseum. Dat blijft de hele nacht open. De mannen naar bed en wij weer aan de Leffe en chips. Het is inmiddels volkomen windstil.

Jilke heeft alweer een natte pyjama. Thuis nooit, deze vakantie al een paar keer jammer genoeg. 
Ondanks dat we verder moeten lopen voor toilet zijn we in maar iets meer dan anderhalf uur ingepakt en hebben we ontbeten. Halfbewolkt en harde tegenwind vandaag. De eerste stop is Norwich en dat ligt op bijna 25 kilometer. De afstand op de borden bij de camping zegt 12 mijl, maar na 4,5 kilometer staat er nog steeds 12 mijl op de borden. Gelukkig wel erg makkelijke kilometers. Over een voormalige spoorlijn, meestal redelijk verhard, soms iets meer bospad en soms wat asfalt. Aan beide kanten van het voormalige spoor meestal begroeiing en daar achter vaak korenvelden in een glooiend landschap.
In het centrum van Norwich koffie mét. Hoewel we dwars door het centrum fietsen zien we nauwelijks iets van de stad, laat staan het kasteel of de kathedraal. Vreemd. Nog even boodschappen gedaan en via een parkachtig landschap langs een watertje fietsen we de stad weer uit. De rest van de dag weer vooral licht glooiend, typisch Engels landschap en regelmatig kleine dorpjes.

Veel rustige asfaltwegen

We picknicken zowaar een keer op een speelplek en dan nog een slordige 25 kilometer fietsen. Eljer en Jilke willen het liefst op de aanhangfiets in plaats van in de kar en zeker Jilke trapt echt heel goed mee. Eljer lijkt soms nog wat speelser.
Helaas is de camping die we volgens de bordjes volgen niet bekend bij buurtbewoners. Dan toch maar een paar kilometer terug naar de camping die we thuis hebben opgezocht. Helaas: die is vol én accepteert geen tentjes (wel volgens de site waarop we de camping gevonden hadden overigens). Zelfde weg terug en alsnog naar de camping van de bordjes die dus toch wel bestaat. De mevrouw van de ''volle caravancamping'' was gelukkig wel zo behulpzaam om dit voor ons uit te zoeken en te reserveren.

Ook op deze camping wordt er weer gevoetbald

Een prima camping, met ijsjes, douches en een wasmachine. Omdat we alles willen wassen eten we wat later, maar dat maakt natuurlijk niet uit: het is vakantie. Als alles en iedereen weer schoon en droog is en van voldoende eten is voorzien (de mannen zijn dol op Mexicaans) is het tijd om te slapen danwel de afwas en daarna Leffe en chips.

Jilke die 's nachts een paar keer wakker is, een klein beetje regen bij het wakker worden, dus dan maar iets later opstaan, een spelletje Uno voor we de tent afbreken en dan nog even langs de receptie om te kijken naar eventuele route-alternatieven en vooral campings. We lijken wat tijd over te houden. Ondertussen klaart het helemaal op en zien we verder de hele dag geen enkele druppel regen meer, maar wordt het halfbewolkt. Wel weer vrij veel wind, meestal tegen.

Beccles

Een relatief korte dag vandag, maar toch zijn we niet heel vroeg op de volgende camping. Eerste stop is na 13 kilometer Beccles. Natuurlijk vooral weer over rustige asfaltwegen. Het stadje zelf is erg leuk, de koffietent prima. Ook kopen we twee nieuwe fietshelmen voor de jongens: de binnenkant van de oude laat los. De stad weer uit en net zoals de vorige dagen wat klimmen en dalen, maar nergens echt steil of lang.

En over deze spoorweg rijden nog gewoon treinen

Net voor Halesworth picknicken en daar in de stad nog een keer koffie gedronken en boodschappen gedaan.

Fietsen tussen de koeien is weer eens wat anders

Een prachtig landschap de stad uit en dan nog een klein uurtje glooiend landschap, met bloeiende velden blauw komkommerkruid voor we een klein stukje van National Cycle Netwerk 1 afgaan naar de camping bij Ubbestongreen.

Veld met komkommerkuid

Ook hier één en al gastvrijheid. Er staat koffie en thee, snoepjes en limonade en buiten dat is er een grote schuur met allerlei (groot) speelgoed voor de kinderen. Ook is er een overdekte ruimte met picknicktafels waar we denken uit de wind te kunnen koken en eten. Helaas blijkt het daar toch winderiger en kouder dan gedacht en koken en eten we toch maar in de tent. Na de pastamaaltijd allemaal douchen en dan Eljer en Jilke naar bed. Voor ons eens geen Leffe en chips, maar wijn of whiskey en een paar nieuwe kaasjes voor we ook de slaapzak in gaan.

Een frisse dag vandaag, niet al te veel wind en op één stevige en korte bui in de middag na bewolkt en af en toe wat zon. Ontbijten met verse chocoladebroodjes en brood met gebakken ei en worst. Ter plekke vers op de camping in de buitenkeuken bereid. De jongens spelen nog wat en zo rond half tien verlaten we de camping weer. Een niet al te lange fietsdag, maar we hebben dagen genoeg voor de resterende afstand. Relatief veel glooiende wegen vandaag. Ook veel racefietsers en zoals vrijwel elke dag een incidentele fietskampeerder.

Wel mooi, niet de meest gevarieerde route die we in ons leven gefietst hebben

Binnen het uur Framlingham voor koffie mét. De wijnmaker vlakbij het dorp is nog gesloten, maar later scoren we in de supermarkt toch nog een fles voor thuis. Na de koffie en lunchboodschappen nog een uurtje fietsen voor de picknick. Voetballen gaat daar niet, dus dan maar Uno spelen.
We slingeren rustig verder. Af en toe een andere auto of fietser en zo bereiken we, na een kort stukje in regenjas te hebben gefietst, Woodbridge. Heen en weer het centrum in. Wordt fietsroute 1 hier gesponsord door de plaatselijke middenstand? Voor ons in elk geval nog een keer koffie mét en de avondboodschappen doen.

Je kunt het lusje in Woodbridge afsnijden als je wilt

Dan nog een paar kilometer naar de camping. Die is afgesloten met een hek, maar een kilometer verderop zit er nog eentje. Dat blijkt een members- en caravans-only camping te zijn. Er staat maar één caravan en de beheerder is er niet. Het is inmiddels bijna vijf uur en zowel de caravanners als een stel mensen uit de buurt denken dat het geen probleem is als we er toch onze tent opzetten. Dat doen we dan dus maar. Opbouwen, voetballen, wat drinken en eten koken. Net als ik klaar ben met eten komen de beheerders thuis, Gelukkig mogen we blijven staan.
Nog even voetballen, mannen naar bed, wij een hapje en een drankje en ook vrij vroeg naar bed. Wassen met water uit de veldfles: de camping heeft geen douche of toilet.

Om half acht de familieknuffel in onze slaapzak en dan opstaan, ontbijten en inpakken en wegwezen. Althans: dat is de bedoeling, want net als we op het punt staan te vertrekken begint het te regenen. Eerst de regenpakken dus maar aan. Voor de eerste keer deze vakantie zelfs m'n regenbroek. Na de koffiepauze in Ipswich gaat die laatste overigens weer uit en zal het de rest van de dag grijs, maar meestal wel droog blijven. De route Ipswich in gaat veel over fietspaden zo richting centrum.

Creamtea (en ander lekkers) in Ipswich

Het is een erg fietsvriendelijk stadje. En ondanks dat het maandagmorgen is ook een erg leuk stadje. De creamtea smaakt er ook prima.
Het wordt geen picknickweer, dus de volgende stop zal Hadleigh zijn. Eerst over rustige wegen en de laatste kilometers over een voormalige spoorlijn. Gelukkig niet echt onverhard.

Over de voormalige spoorlijn

In Hadleigh lunchen in een broodjeszaak en gelijk boodschappen doen voor het avondeten. Helaas blijkt de las van de aanhangfiets té netjes te zijn gerepareerd en begint weer opnieuw los te laten. Weer naar een garage dus. De eerste heeft geen tijd op dat moment, de tweede wil ons niet helpen (!) en de derde is gelukkig weer supervriendelijk en behulpzaam. We vragen vooral om sterk en niet om netjes te lassen. Ze helpen ons zelfs gratis.

In deze garage worden we perfect én gratis geholpen!

Alles bij elkaar wordt het wat later dan verwacht en pas tegen half zeven fietsen we de camping van Colchester op. Voor die tijd nog aardig wat korte en soms steile klimmetjes. Afdalen is wat minder fijn op een natte weg.

Nog een paar kilometer naar Colchester

Ook deze stad komen we weer op een bijna Nederlandse manier binnen: fietspaden en door parken. De stad zelf lijkt indrukwekkend, maar het is te laat om er lang stil bij te staan. De camping is wat lastig te vinden met de kaart die we hebben, maar met wat hulp van voorbijgangers lukt het tenslotte toch zonder al te veel moeite.
Ondanks de kou eerst een ijsje eten en dan snel voor de laatste keer deze vakantie de tent opbouwen. Eten koken en eten in de tent: het regent weer heel even. Het is inmiddels al over achten, dus we douchen de mannen morgenochtend wel. Wij gaan nog wel even voor we aan het bier of wijn en de chips gaan.

Vandaag de eerste rustdag van de vakantie. De tent blijft staan en we gaan slechts een klein stukje zonder bagage fietsen naar de dierentuin. Zo'n zes kilometer bij de camping vandaag, waarvan de helft over een 50-mijl weg. Engelsen vinden het heel normaal als je over zo'n weg fietst. Het is sowieso de enige manier om er per fiets te kunnen komen vanuit de stad.

Geen fietspad naar de dierentuin

Na het ontbijt met pap en nauwelijks brood (de muizen hebben er van gegeten) en de douche van Eljer en Jilke gaan we weg en om iets over tienen zijn we er. We blijven er tot een uur of vijf. De dierentuin is redelijk groot, erg druk, heeft mooie verblijven en redelijk goede horeca. Veel nieuwe dieren zien we niet geloof ik, maar wel de erg lange tong van de miereneter. Het weer zit ook al mee: bewolkt en af en toe wat zon.

Op verzoek  van Eljer deze foto

Terug op de camping wat drinken en voor de laatste keer zelf koken. Pasta dan maar weer. Mannen in bed en wij voor de laatste keer met een kaasje en biertje op onze stoeltjes voor de tent.

Als we om half acht opstaan lijkt het een zonnige dag te worden, maar tijdens het fietsen zal het steeds grijzer worden en af en toe wat miezeren. Het is niet anders. We zijn relatief snel ingepakt en fietsen kwart over negen de camping af. Klein stukje richting dierentuin om daarna het voor ons laatste stukje van de 1 op te pakken naar Colchester.

Colchester

Daar vandaan pakken we de 51 op naar Harwich. Vier jaar geleden hebben we dat stuk in tegengestelde richting gefietst toen we de Hart van Engeland route fietsten, maar we herkennen nauwelijks iets. Na een uurtje over vooral fietspaden door en over het groen Wivenhoe voor een heerlijke koffie mét.
Het landschap is eigenlijk net zoals de rest van de reis: over stille asfaltwegen door een glooiend akkerlandschap. Wel iets minder dorpjes en kerken en iets meer verkeer dan de afgelopen dagen.
Een paar kilometer voor het einde de laatste picknick, die we snel stoppen als het weer begint te spetteren. Dan nog een kwartiertje naar Harwich. Het laatste stuk over de boulevard langs de zee herkennen we natuurlijk wel.

Op de boulevard van Harwich

Ons hostel zit daar min of meer aan het einde. Een supergrote kamer. De fietsen kunnen, met de tassen erop, tegen betaling een extra nachtje veilig binnen staan in de kelderbar in aanbouw.
Wat dingen herpakken, douchen en even de stad in. Niet dat die heel veel voorstelt: dit deel van Harwich (Dovercourt) oogt wat verlopen. Enfin, we scoren broodjes voor morgen in de trein en vinden toch nog onverwacht een leuk koffietentje, waar we in de zon op een terras koffie mét kunnen doen.

Het echte fietsen zit er eigenlijk op

Nog even terug naar de kamer voor een paar spelletjes Uno en dan naar een restaurant om te eten. Redelijke kwaliteit, zeer betaalbaar (ondanks de erg chaotische en complexe manier van kiezen en bestellen) en meest opvallend: Jilke heeft pizza, patat en doperwtjes op z'n bord en eet alleen die laatste op...
Op de kamer de laatste dingetjes (her)pakken en dan nog een afzakkertje voor ook wij naar bed gaan.

Vandaag en morgen naar Legoland. Van te voren dit arrangement een beetje in een opwelling geboekt, want het is toch wat verder reizen dan gedacht. Met wat overstappen en drie treinreizen, en een stuk met de metro tussendoor onder het centrum van London door, en ook nog een bus zijn we zo'n drieëneenhalf uur onderweg voor we er zijn. Nog wel tegen zeer acceptabele reiskosten overigens.
Legoland London Windsor lijkt in veel dingen op Legoland Denemarken zoals ik me dat van vroeger herinner. Vooral miniland blijf ik erg leuk vinden.

London in Lego

Een soort Madurodam van Lego, maar dan met allerlei typsiche gebouwen en zo uit Europa. Vooral London en Nederland scoren hoog bij ons.

In Nederland ontbreekt ook het draaiorgel niet

Eljer en Jilke hebben de dag van hun leven. Overal en alles van Lego. Van giraffen op ware grootte, tot kleine details op gebouwen of in restaurants. Verder nog vliegen in een ''helicopter'', met een Lego-onderzeeër in een groot zee-aquarium tot een treinrit langs Egyptische schatten en varen tussen levensgrote sprookjesfiguren.

Hele grote Lego

Zowel de wachttijden als het weer zijn beslist acceptabel vandaag.
Het bij het arrangement bijgeboekte hotel ligt ook alweer een bus-, trein- en busrit verder, dus het is vrij laat voor we daar zijn. Een gigantisch groot, anoniem, maar wel schoon hotel bij Heathrow. We zijn niet de enige ''Legolanders'' blijkt aan de vele Lego-kleding en kinderen om ons heen te zien.
Een prima maaltijd in het restaurant en dan snel douchen en de kleine mannen om negen uur naar bed en wij ook niet al te laat. Lekker dromen van mini-figs ;-)

Om zeven uur loopt de wekker af. We willen om tien uur, als het park weer opengaat, er zijn. Dat lukt makkelijk. Eerst naar het uitgebreide ontbijtbuffet en dan met twee buslijnen naar Legoland.

Levensgrote en -echte struisvogels van Lego

Vandaag wat meer attracties gedaan dan gisteren. Eljer en Jilke blijken achtbanen een stuk leuker te vinden dan hun vader doet. (Vanzelfsprekend) kopen we voor allebei nog een doos Lego voor thuis en verder nog een t-shirt als souvenir. Verder vooral Lego kijken voor we om half drie de terugreis weer aanvaarden.

De Lego-familie

Bus, trein, trein, metro en trein brengen ons terug naar Harwich en onze fietsen. Het hostel ligt nog geen vijf minuten lopen bij het station vandaan. We fietsen even een rondje door Harwich op zoek naar een eettentje, maar eindigen toch weer op dezelfde plek als twee dagen terug. De bepakte fietsen mogen achter een gesloten hek staan. Binnen is de herrie helaas gebleven, maar goed, we eten er wat en dan fietsen we de laatste kilometers naar de boot.

Bijna aan boord

Samen met een redelijk aantal andere fietsers wachten we tot we aan boord van de Stena-line mogen. Een kopje koffie en dan snel alle vier naar bed. Nederlandse tijd is het dan al over elven en de boot zal pas over een uur vertrekken. Ook hier, net als bij de andere bootmaatschappij, een prima douche aan boord. De afvaart maken we slapend mee.

Om half zeven gewekt, ontbijten op de kamer en dan kunnen de jongens nog even spelen voor we om half negen van boord en door de doaune fietsen.
In de stromende regen fietsen we langs de waterweg naar ons huis in Rotterdam.

Terug langs de Nieuwe Waterweg regenen we heel erg nat

Nog even een paar boodschappen gedaan in de supermarkt vlakbij huis en tegen elf uur fietsen we onze eigen oprit weer op. Twee heerlijke weken, zonder lekke banden, zitten er jammer genoeg weer op!

Terug naar fietsvakanties.

Terug naar de startpagina.