Op sneeuwschoenen door Cappadocië (Turkije)

Inleiding:

In de winter van 2008/2009 zijn Hanneke en Jan afgereisd naar Cappadocië in Turkije om daar vanuit een hotel dagtochten op sneeuwschoenen te maken. Wandelen in een sprookjeslandschap. Mocht je dit ook willen doen: neem zelf je sneeuwschoenen mee. Wij werden regelmatig aangesproken waar we ze vandaan hadden. Ze waren, in elk geval toen wij er waren, blijkbaar nergens te huur in Görome.
Hieronder volgt het reisverslag van die vakantie.

Niet al te vroeg op. Eén van de voor ons doen weinige keren dat we samen naar Schiphol reizen dit schooljaar. En dan ook nog zonder tent. We gaan sneeuwschoenwandelen in Cappadocië in Turkije en kamperen en kou vindt Hanneke niet zo'n goede combinatie. Ruim een week in hetzelfde hotel slapen; ook dat is nieuw voor ons.
Tot en met vliegen naar Istanbul gaat alles goed. Na twee uur wachten zou onze aansluitende vlucht naar Kayseri gaan, maar die blijkt geannuleerd. We worden een nacht in een luxe, maar wat verlopen, hotel ondergebracht. Diner, buffet, is ook inbegrepen. We zijn niet de enigen die heel veel dorst hebben. Geen idee hoe dat komt, maar we drinken in elk geval heel veel water. Nog even een tandenborstel gekocht, want onze bagage hebben we niet meer gezien, en dan douchen en slapen.

Ontbijtbuffet en weer wachten. De bus naar het vliegveld gaat een uur later dan gisteren gezegd en op de luchthaven blijkt ons vliegtuig ook nog een uur vertraging te hebben. Het worden er bijna twee.
Bij aankomst is er weer eens bagage van ons zoek. Deze keer zijn het alleen de sneeuwschoenen. Hopelijk komen ze snel. Later in ons hotel boeken we daarom maar een excursie voor de volgende dag. Er ligt redelijk wat sneeuw en het vriest zo'n zes graden als de bus ons in een uurtje naar het hotel in Görome brengt. Wegen en trappen zijn glad.
Nog even eten en dan de kamer in. Net zo mooi als op Internet. (Klik hier voor de kamer). Zelfs een open haard ontbreekt niet in de grotkamer. Douchen en naar bed.

Görome

Om acht uur loopt de wekker af. Na het ontbijt stappen we met een man of twaalf in een minibus en rijden naar een ondergrondse stad. Bizar en in mijn ogen nog niet helemaal goed verklaard hoe de mensen destijds precies leefden. Leuk die theorie met die olielampjes, maar waar kwam al die lijnzaadolie dan vandaan? En waar waren de toiletten? En hoe kwam dat basaltblok daar, terwijl dat niet door de gangen paste? Kortom: meer vragen dan antwoorden hoe die misschien wel 10.000 mensen daar onder de grond leefden. Een aanrader om te gaan kijken!

Turkse vrouw in Cappadocië

Nog even naar een wijnproeverij, maar daar lijkt niemand echt zin in te hebben. De stop bij Cavasin is wel de moeite. Bizarre rotsformaties. Het lijkt wel wat op Bryce in Utah. Dan een redelijke lunch in een supertoeristische tent en dan naar de pottenbakker. Hanneke koopt weer schaaltjes; lang leve de plintladen.

Avondlicht in Cappadocië

Net te laat voor het mooiste licht naar Red Valley en dan terug naar het hotel. Een prima dagbesteding deze excursie. We glibberen nog even naar het dorp voor koffie mét. Veel strooien doen ze hier niet. Terug op de kamer steken we de open haard aan. Als het hout op is lopen we nog even naar het dorp om wat te eten. Een sfeervol tentje met lekker eten. Hier komen we vast nog een keer terug deze week.

Een mooie dag om te wandelen en dat doen we dan ook. Het lijkt wat minder koud dan gisteren te zijn. De sneeuwschoenen zijn gelukkig niet nodig; zo veel sneeuw ligt er nu ook weer niet. Onderlangs bij het openluchtmuseum volgen we een pad naar Ortahisar. Het pad wordt een paadje en het paadje wordt struinen. Het genieten is er niet minder om. Mede dankzij de sneeuw kun je net wat steilere hellingen pakken. Alleen dierensporen gingen ons voor. Om ons heen die typische landschappen met rotsformaties zo kenmerkend voor Cappadocië. De camera is niet voor niets mee.

Overal bizarre rotsformaties

In Ortahisar lopen we een rondje en krijgen een kop thee bij een oudere, niet helemaal 100%, vrouw. Haar Engels is net zo goed als ons Turks, dus verder dan met handen en voeten communiceren lukt niet. Wel ontzettend aardig en gastvrij!
Terug nemen we een ander pad. We zien Görome te ver links van ons liggen en besluiten weer te gaan struinen. Tussen de stenen ''bijenkorven'' naar beneden. Het licht is nu nog mooier om foto's te maken.

Genoeg sneeuw voor sneeuwschoenwandelen

In het dorp eten we wat en na nog een espresso mét lopen we terug naar het hotel. Om half vier gaat de zon onder en daalt de temperatuur weer verder. Nog wat lezen, PSP spelen, muziekje luisteren en dan terug om te eten.

Om zes uur op. We gaan de dag beginnen met een luchtballonvaart. Nooit eerder gedaan naar het schijnt is dit één van de mooiste plaatsen ter wereld om dit te doen. Tenminste: volgens de Lonely Planet.

Een andere ballon dan die waar wij in zaten.

Ruim een uur in de lucht. Het is opvallend hoe stil het is in zo'n mandje. Soms scheren we net boven de grond en soms honderden meters hoog. In totaal zijn er tien ballonnen in de lucht. We doen dus niets unieks. Redelijk verkleumd landen we op de aanhanger. Een glas champagne en een oorkonde na afloop. Verder vooral de ervaringen en herinneringen aan een hele mooie tocht. Ik kan het iedereen aanraden.

Uitzicht vanuit de ballon

Eerst ontbijten in het hotel en dan de rugzak pakken om via Rose en Red Valley naar Cavusin te lopen. We slingeren heen en weer, lopen soms een doodlopend pad in, maar dat geeft niks. Overal om ons heen die typische rotsformaties. De sneeuwschoenen hebben we vanmorgen teruggekregen, maar ze zijn nog niet nodig.  Voor foto's is het vandaag wat minder mooi. Te grijs en bewolkt. Het dooit heel licht.
We zien slechts een enkele andere wandelaar tot Cuvasin. Daar drinken we een kop thee of oploskoffie. Eten verkopen ze niet, maar we krijgen wel allebei twee gepofte aardappels. Turken behoren echt tot de meest gastvrije volken die je je maar kunt voorstellen concluderen we ook deze reis weer.
We lopen nog een stukje verder naar Pashabag. Daar waren we eergisteren ook. De ''reuzenpaddestoelen'' blijven fascineren.

''reuzenpaddestoelen''

Via een vrijwel rechte en onverharde weg lopen we terug. Deze keer kiezen we een ander koffietentje in Görome uit. De espresso smaakt bijna net zo lekker als thuis.
Lezen, open haard stoken, eten, lezen en slapen. Net een echte vakantie.

De Lonely Planet had ons al gewaarschuwd: Nevsehir is niet echt leuk. Toch nemen we na het ontbijt de minibus er naar toe. Er schijnt markt te zijn, maar die vinden we niet. Wel veel niet zulke leuke winkeltjes en een hele grote patisserie. Ondertussen sneeuwt het licht. Vannacht is er zo'n 5 tot 10 centimeter gevallen. Veel auto's hebben sneeuwkettingen: men is hier wel wat gewend.
Rond lunchtijd zijn we terug in Görome en na een broodje lopen we naar het openluchtmuseum. Nog steeds is er vrijwel nergens gestrooid. Veel grotkerken in het museum en sommige met muur- en/of dakschilderingen. Zelfs wij brengen er twee uur door.

Eén van de mooiste fresco's in het openluchtmuseum van Görome.

Hoewel de lucht de hele dag grijs is begint het ook vandaag rond een uur of half vier weer donker te worden en lopen we terug naar het hotel. Geen dom idee om met zulke korte dagen een grote en luxere kamer te nemen. Avondeten doen we in een wat chiquer restaurant. Het flesje wijn smaakt misschien nog wel lekkerder dan het eten.

Al snel is de lucht blauw. Sneeuwschoenwandelen in een sprookjeswereld. Zo'n dag dat alles klopt. Zemi Valley zou zo'n 5600 meter lopen moeten zijn; wij lopen waarschijnlijk een andere route. In de sneeuw een route vinden is ook niet echt makkelijk en niet altijd zien we sporen die we kunnen volgen. Het genieten is er niet minder om. Weinig hoogteverschillen en soms een smal stroompje. Blij dat we de sneeuwschoenen hebben aangetrokken. We zien een enkele wandelaar en allemaal op gewone schoenen. Wij zouden niet willen ruilen.

Heerlijk weer om op sneeuwschoenen te wandelen.

In Uchisar eindigen we bij een groot restaurant waar net een bus Japanners aan het buffet zit. Wij mogen aanschuiven, maar zijn al snel de enige eters in de zaal. De kip smaakt lekker, de rest redelijk.
Via Pigeon Valley lopen we terug naar Görome. We moeten door de kloof en door de natuur gevormde tunnels maar al snel lopen we ons helemaal vast en gaan helemaal terug naar boven. Daar vinden we een veel belopen pad naar beneden en lopen opnieuw een prachtige route. Een heel andere kloof dan vanmorgen, maar omdat de lucht inmiddels grijs is, is de fotodichtheid sterk gedaald. Het is nog steeds niet echt koud en een shirt met windstopper zijn ruim voldoende om het bovenlichaam warm te houden. Het pad eindigt vlakbij het hotel. Dat komt mooi uit, want waarschijnlijk zullen we deze kloof later nog een keer de andere kant oplopen.

De kleuren zijn 's winters nóg mooier.

Eerst koffie en dan douchen. Hamburger en patat als avondeten. Het hoeft niet altijd Turks te zijn. De patat smaakt wonderbaarlijk goed. De espresso met baklava als toetje kosten net zo veel als de rest van de maaltijd.

Alweer starten met blauwe lucht die later wit wordt. Scheelt wel veel foto's maken 's middags. We nemen het pad richting Sword Valley. Toch handig die sneeuwschoenen, want we lopen niet altijd op bestaande routes. Vaak wel, maar soms gaat het door losse poedersneeuw. We zoeken gedeeltelijk onze eigen route en soms volgen we voetsporen. We lopen redelijk wat rondjes voor we in Red Valley zijn. Daar zit in een grot een oud mannetje dat onder andere thee en koffie verkoopt. De ansichtkaarten zijn zo verkleurd dat hij die wel nooit meer zal kwijt raken. Sowieso vraag ik me af hoe hoog (lees: laag) de omzet hier in de winter zal zijn. Erg veel mensen zien we niet.

Besneeuwd sprookjeslandschap

We nemen een ander pad terug en dat was een goede beslissing. Natuurlijke tunnels, kloven en een goed beloopbaar pad. Vlakbij de camping komen we uit en proberen de heenwegroute van een paar dagen geleden te nemen. Dat lukt niet helemaal, maar de kronkelroute die we nu nemen mag er ook best zijn.
Over drieën zijn we terug in het dorp. Baklava als lunch. Blijkbaar niet genoeg, want op de hotelkamer gaat al snel de zak met chips open. Bij het avondeten nemen we weer baklava als toetje. Veel keus is er meestal niet. 

Net als de meeste jaren brengen we ook deze keer oud en nieuw slapend door. We hebben er niets mee, behalve dan als we thuis zijn: dan is het een goed excuus om met een stel vrienden lang op te blijven.

Wandelen in een kerstkaart

Het is weer een mooie dag om te gaan sneeuwschoen wandelen. Alleen in de zon en op de hellingen dooit het wat, waardoor de sneeuw soms wat papperig wordt. We lopen in eerste instantie via Pigeon Valley richting Uchisar. Daar gaan we van de route af en lopen via White Valley naar Cavusin. Weer een heel andere route dan de vorige stukken. Veel wijder en heel andere zuilen. De route is gewoon, net als de rest van de dag, andermans voetsporen volgen. In Cavusin is alleen het ''oude mannen theehuis'' open. We zijn de enige 45-minners, toeristen en (in het geval van Hanneke) vrouw. Toch zijn we meer dan welkom.

En nog weer andere rotsformaties

We verlaten het dorp bovenlangs en daar loopt tot onze positieve verrassing een route die niet op ons kaartje staat. Niet dat dat kaartje overigens zo compleet of correct is. Flink klimmen en het pad volgt de bergketen richting Red Valley. Als we voetsporen naar beneden zien gaan besluiten we die te volgen. Ook dat is weer een goede beslissing en we komen vlakbij het ''grotcafé'' van eergisteren uit. Nog een klein stukje verder tot Görome. Het loopt inmiddels tegen vieren, dus mooi op tijd.

Soms ben je niet de eerste wandelaar.

Alweer koffie met baklava als late lunch en dan richting kamer voor douchen, lezen, open haard, spelletje spelen en muziek luisteren. Die PSP kopen is een gouden idee geweest.
De pizzaboer heeft nog maar één stuk brood en één pizza. Jammer, want de kebab smaakt een stuk minder lekker.

Geen slingers voor Hanneke, terwijl ze toch echt jarig is. Ook haar cadeau (een kookworkshop bij de Librije) krijgt ze pas later. Hanneke is overigens op al heel wat bijzondere plaatsen jarig geweest, maar Cappadocië is zeker niet de minste.

Lastig paden zoeken.

Het is iets minder warm dan gisteren, maar op een gegeven moment zweten we toch flink. Het eerste stuk is nog bekend. Via Red Valley het pad van gisteren weer terug omhoog. Dan nu de andere kant op verder. We blijven op hoogte, maar bij Sunset moeten we kiezen. We volgen de sporen naar beneden. Soms bijna skiënd op de sneeuwschoenen afdalen. Leuk! Er blijven alleen steeds minder sporen over en soms moeten we flink zoeken naar het pad. We gaan weer omhoog en het lijkt erop of we via een grote lus boven de oorspronkelijke route uitkomen. We maken ons toch wel wat zorgen. Gelukkig wordt het paadje weer een echt pad en even later kruisen we ons oorspronkelijke pad. Toch handig dat sneeuwschoenen zo'n breed en herkenbaar spoor achterlaten. Via voor ons nieuwe paden eindigen we tenslotte weer in Red Valley. Nog wat struinen, toch het leukste van sneeuwschoenwandelen, en dan Görome. Het is drie uur en we hebben trek in lunch.

Zo zien we het maar graag!

Terug in het hotel douchen, inpakken en afrekenen. De rekening valt gigantisch mee: in plaats van te moeten bij pinnen houden we zelfs geld over. Het maken van een luchtballonvaart levert zelfs geld op als je langer in het hotel bent, want je krijgt dan 10% korting over je hele hotelrekening.
We eten nog een keer bij het restaurant waar het eten het lekkerste was. Nog een laatste keer baklava en dan is het tijd om ook de laatste spullen in te pakken.

Vroeg op, ontbijten en dan met de bus, vliegtuigen, trein en tram naar huis. Espresso op Kayseri is erg duur. Toch houden we nog lira's over die omgezet ''moeten'' worden in een goede fles whisky.
Ook in Nederland is het koud.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.