Wandelen in Oman

Inleiding:

Oman: een mysterieuze bestemming waar je prachtig schijnt te kunnen wandelen. Mark en Jan hadden onafhankelijk van elkaar het idee om dat ''dan maar eens te gaan doen''. Ze nodigden hun vrienden Sven, David en René ook uit en in het voorjaar van 2011 was het zover. Hieronder volgt het reisverslag van die wandelreis.

Gisteren laat teruggekomen uit Moskou en nu alweer naar Oman. Het is een luxeprobleem, maar veel tijd om in te pakken heb ik niet. En dan moet ik ook nog naar de kapper. Van -5 naar +25; dan is van lang naar kort haar wel prettig.
Rond lunchtijd heb ik Hanneke gedag gekust en reis ik met Mark, David en Sven per trein naar Schiphol. Daar maakt René ons gezelschap compleet en checken we in. Eten, drinken en vliegen naar Cairo. Twee keer een bijna leeg toestel. Geen wonder na al die revoluties die op dit moment in het Midden Oosten aan de gang zijn. Ondanks dat hebben wij een weloverwogen beslissing genomen (of in elk geval: dat denken we) en hebben besloten toch te gaan wandelen in Oman.

Vier uur in de nacht plaatselijke tijd landen we in Muscat. Na douane en bagage zoeken we een bus. Tot onze verrassing gaat er vrijwel direct een rechtstreekse bus naar Niswa en dat voor nog geen euro per persoon. Daar vandaan lijken verder geen bussen de goede richting op te gaan, dus na wat gegeten te hebben nemen we twee taxi's naar Al-Hamra. Twintig liter water en drie liter benzine voor de branders gekocht en lopen maar.

Groepsfoto met van links naar rechts: Jan, Sven, Mark, René en David

In eerste instantie is het idee om 14 kilometer langs een asfaltweg te lopen, maar na nog een lekkere lunch in de horeca besluiten we al snel dat stuk per auto af te leggen. In de hitte langs een asfaltweg loopt nu eenmaal wat minder leuk. Een pick-up brengt ons voor een paar euro min of meer naar het startpunt van onze route: de W6A uit het boekje Oman Explorer.
Het is net na de middag en het wordt bewolkter en winderig. Heerlijk wandelweer en we zweten niet eens echt hard. De route gaat eigenlijk alleen maar omhoog. Goed gemarkeerd, maar geen pad. Behalve berggeiten en hagedissen zien we geen levende wezens, tenzij je natuurlijk die enkele woestijnplant wilt meetellen.

Pittig terrein

Redelijk zwaar klimmen met 25 kilo in je rugzak. Het tempo ligt lager dan verwacht en we gaan een stuk langzamer dan het boekje aangeeft. Scheelt natuurlijk ook dat de route de andere kant op (dus dalend) is beschreven. Na een prachtige kloof zien we al snel dat we ons geplande eindpunt vandaag niet gaan halen. Gelukkig hebben we water genoeg om te kunnen stoppen.

Tijd voor een pauze

Een vlak plekje vinden voor twee tentjes is wat lastig, maar lukt tenslotte toch. Uitpakken en opbouwen. Na een kopje koffie tijd voor spaghetteria rood. We zullen vijf dagen dezelfde smaak eten. Nog wat koffie en dan whisky met borrelnoten. We maken het niet laat. De korte nacht in het vliegtuig begint op te breken.

Half acht op. De zon is gelukkig niet heel fel. Inpakken en ontbijten. We hebben niet genoeg water voor warm ontbijt, dus worden het hartkeks. Gelukkig is het niet zo heel warm, zodat we niet veel dorst hebben. Sterker nog: af en toe lopen we zelfs in fleecetrui! Geen wonder overigens; de thermometer bij het resort geeft 13 graden aan. Voor we daar zijn hebben we eerst nog een stukje geklommen tot het eindpunt van de W6A. Daar is water genoeg, dus alsnog warm ontbijten en koffie zetten.

Een stukje onverharde weg

Via een onverharde weg lopen we naar het resort. Koffie en lunch. Daar vandaan lopen we zelfs over een asfaltweg. Bij een uitzichtpunt van de kloof maken we heel veel foto's. We zijn niet de enigen. Een stukje verderop gaan we zelf op de foto: een Franse reisjournalist vindt het heel bijzonder wat we doen. Hij is niet de enige: regelmatig vragen mensen waar onze auto is.
Al snel lopen we langs een prachtig kampeerplekje in een wadi. Wat we dan nog niet weten is dat we hier een paar uur later onze tent zullen opzetten. We lopen namelijk heel erg verkeerd. We waren al verder dan we dachten en lopen daardoor richting een verkeerde weg. Redelijk eenvoudig struinen en behalve het laatste stukje niet veel hoogtemeters. Zand, stenen en wat begroeiing vormen het landschap, met af en toe een geit. Eentje staat zelfs in een boom.

Soms is de route gemarkeerd

Op de weg gaan we rechtsaf en komen al snel langs een militaire post. We mogen binnen de hekken komen en krijgen water. Daar zien we ook dat we terug moeten. Het is kwart voor vijf en via de weg lopen we in een uurtje terug naar die mooie kampeerplek. Vlak daarvoor vullen we alle veldflessen af en snel daarna de tent opzetten en eten koken.
Mark verzamelt hout voor een kampvuurtje, wat natuurlijk helemaal geweldig is. Op verzoek heeft Mark ook een paar sigaren meegenomen, maar ik moet zeggen dat ik ze lekkerder vind ruiken dan smaken. Helaas begint het een paar spatjes te regenen (!) dus duiken we maar snel de tent in.

Slecht geslapen en regelmatig regen op de tent. Toch is 's morgens alles droog. We staan al om zes uur op, want het wordt een lange dag vandaag. Wel een dag die anders loopt dan gepland: 's avonds zullen we weer op dezelfde plek kamperen. Voor het zover is eten we ons warme ontbijt en pakken alles in. De klim gaat beginnen. Ons doel is de top van de hoogste berg van Oman en aan de andere kant naar beneden. De klim zal in totaal zo'n 1000 meter zijn. Hoog, maar over het algemeen niet heel erg steil. Gevolg is dan wel dat we relatief veel kilometers moeten maken.

Mooi uitzicht

Veel hoogtepunten, waaronder zeker dat stuk langs de rand van de kloof. De temperatuur valt gelukkig ook heel erg mee. Het tempo ligt redelijk hoog, maar na zes uur wandelen zijn we nog niet op de top. Wel op een plateau met een afgrond van zo'n 2000 meter diep. Om nog wat schaduw te hebben zetten we de tarp op en lunchen daaronder.

Op ons hoogste punt houden we pauze onder de tarp

Dan terug. Verder klimmen en aan de andere kant naar beneden is niet reëel met zoveel bagage en we hebben ook niet genoeg water om eerder te stoppen. De afdaling is makkelijker dan de klim, maar met name Mark is aardig moe en het tempo zakt. Even vrees ik zelfs dat we niet voor het donker terug zullen zijn, maar dat valt mee. Hoe dan ook: het was een goede beslissing om terug te gaan, anders hadden we nog verder moeten klimmen en een nog langere afdaling gehad. Stoppen was geen optie: er is nergens water te vinden.

Blij dat ik wandel!

We eindigen dus weer op precies dezelfde kampeerplek als waar we vanmorgen begonnen. Veel drinken en eten. Elf uur onderweg met zo'n 25 kilo op je rug is best zwaar geweest zullen we maar zeggen.
Sven duikt de tent in (hij voelt zich heel beroerd) en de rest drinkt nog een slokje whisky, maar om een uur of kwart over tien liggen we allemaal in de slaapzak. Tijd voor een lange nacht slapen.

Om zeven uur zijn we uitgeslapen. Voor de eerste keer deze week een strakblauwe lucht. Het is dan ook een stuk warmer dan de andere dagen, maar een groot deel van de dag lopen we zonder rugzak en zijn daardoor ook minder warm. De eerste kilometers van vandaag zijn bekend terrein en verhard. Nog een keer ontbijten bij het resort en dan over de onverharde weg naar dezelfde waterhaalplaats als een paar dagen geleden. Ook nu vullen we weer heel veel flessen, want tot en met het ontbijt van morgen komen we geen waterhaalplekken meer tegen.

Hoog boven de kloof

Via de W6 gaan we de kloof in. Na een kwartiertje zien we een prachtige kampeerplek met vlakbij een overdekte zitplek. Daar laten we de rugzakken achter en met een flesje water en een pak hartkeks lopen we tot het eindpunt van de kloof naar het verlaten dorp As Sab. We blijven min of meer op dezelfde hoogte; zo'n 1700-1900 meter. Het uitzicht is fenomenaal. Veel foto's maken. Aan het einde lopen we nog wat rond en verbazen ons over de kleine woningen, maar ook de vernuftige levada's. Toen het water een jaar of vijf geleden op raakte verlieten de mensen het dorp. Het staat dus pas een paar jaar leeg, maar het ziet eruit of dat het dat al heel lang staat.
Zo rond half vier lopen we in een uurtje terug. Tijd voor een warme choco. We zitten in de schaduwkant van de kloof en het is wat winderig, dus al snel wordt het fris. Ook vanavond gaan thermoshirt, fleece en windstopper weer aan over het T-shirt. Nooit verwacht vier laagjes te dragen in Oman.

Onze twee tentjes

De tent zetten we een klein stukje verderop op op een uitstekende rotspunt. Geweldig uitzicht, maar ontzettend winderig. Min of meer in een vliegende storm zetten we de twee tentjes op. Toch fijn zo'n stormvaste Häglofs.
Onder het afdakje brengen we de rest van de avond in de luwte door. De spaghetteria smaakt lekkerder dan alle andere avonden daarvoor. De whisky net zo lekker als alle andere avonden.

De laatste echte trekkingdag. Een slechte nacht door de klapperende tent en de warmte. Overdag wordt het bloedheet. Zelfs bij het ontbijt zweten we al. In korte broek lopen we de kloof uit en op dezelfde plek als gisteren en aan het begin van de week halen we water bij een huis in aanbouw. De werklui beginnen ons te kennen en helpen al niet eens meer bij het vullen van de veldflessen.

alle veldflessen weer vullen

Een lange afdaling, maar over het algemeen niet echt steil of vervelend. We lopen dezelfde route als de eerste dag, maar dan in tegengestelde richting natuurlijk. Af en toe een pauze in de schaduw. Poederlimonade en hartkeks. Het tempo ligt niet heel hoog, maar dat is geen wonder met deze temperaturen.

Nog een klein stukje tot de oase

Zo rond half drie zijn we in de oase bij het dorpje. We ploffen neer in de schaduw en doen eerst helemaal niets, behalve drinken. Na een uurtje lopen we een rondje door het dorp, maar daar is niet veel te beleven en er zijn ook geen winkels. Dan maar terug naar David die bij de rugzakken is gebleven en een potje kaarten.

kleurrijke bewoonsters

Een heel klein stukje verderop zetten we de tenten op. De Häglofs kan ook zonder buitentent staan en dat doen we dus ook. Het wordt een lange en zwoele avond. Veel drinken, voor de laatste keer spaghetteria rood en ook de laatste halve liter whisky moet er aan geloven.
Mark stookt ook nog een kampvuurtje, maar wel een stukje verderop. De korte broek blijft aan; het is al warm genoeg.
Alles bij elkaar een topavond. Qua uitzicht was de plek van gisteren mooier, maar hier tussen de palmbomen en hoge rotswand hebben we helemaal het gevoel écht in Oman te kamperen.

Al om half zeven staan we op. Laatste keer brander aan en alles inpakken. We laten de bagage achter voor een kloofwandeling. De kloof hebben we inmiddels op verschillende hoogtes gezien en nu lopen we over de bodem. Wel over een onverharde weg, dus zwaar wordt het niet.
Ondanks dat het een mooie wandeling is en we nog niet aan het einde zijn gaan we na een uurtje terug. Achteraf bleek de kloof zeven kilometer door te lopen en als we dat hadden geweten waren we misschien toch wel tot het einde doorgegaan. Maar goed, met de kennis van toen was het een prima beslissing.
We pakken de rugzakken weer op en net op dat moment gaat er een 4X4 weg. Mark bietst een lift bij het Nepalese echtpaar (best bijzonder: mensen uit Nepal in Oman ontmoeten) en met vijf man opgevouwen op de achterbank aanvaarden we een lift tot Al-Hamra. Tijd voor koude cola en lekker eten. Brood met een vleesprutje.
Opnieuw Mark (die jongen is echt goud waard!) regelt twee taxi's die ons naar Nizwa zullen brengen met een tussenstop bij de Al Houta Cave. Deze grot is één van de bekendste toeristische attracties van het land (staat al bij Muscat op de borden) en kunnen we eigenlijk dus niet overslaan. Tussen de middag is er geen rondleiding, dus moeten we een uurtje wachten. De grot zelf is groot en ontzettend goed begaanbaar. Wel mooi, maar eerlijk gezegd ben ik wel eens in mooiere grotten geweest.
In Niswa blijkt er geen bus meer naar Muscat te gaan. Dan maar een taxibusje. Voor het geld hoef je dat ook niet te laten: 50 euro voor 165 kilometer.
Ons hotel ligt ergens anders dan de chauffeur dacht: er zijn namelijk meerdere straten met dezelfde naam. Het uiteindelijke hotel zelf is redelijk luxe. We hebben een echte suite met onder andere een keuken. Geen wonder dat het zo'n duur hotel was. Of zou dat komen omdat het min of meer naast de Ferrari-dealer zit? Het is dat het niet mag met vijf personen op één kamer, maar dat had echt prima gegaan. De douche valt wel tegen: niet heel warm en niet heel veel water.
Vlakbij het hotel vinden we een restaurant met, achteraf, betere voor- dan hoofdgerechten en één soort toetje. Dan nog even langs de supermarkt en een heel goed koffietentje en dan naar bed.

Een uitgebreid, maar niet bijzonder lekker ontbijtbuffet. Dan de taxi in. Er zullen nog heel wat ritjes volgen vandaag. Meestal met z'n vieren op de achterbank gevouwen en soms in twee taxi's. Muscat op vrijdag is niet zo'n goed idee. Vrijwel alles is gesloten, te beginnen met de grote moskee. Ook de souk is nog niet heel erg druk overdag. En tussen twaalf en vier is echt alles dicht.

Muscat

Veel fruitsapjes drinken; volgens mij heb ik nog nooit zoveel ananassap op als vandaag.
Na vieren wordt het een stuk drukker en gezelliger op straat. De laatste souvenirs worden gekocht, maar geen mes voor Sven. Dan wordt het tijd voor een taxi naar een luxe restaurant. Dit omdat dit één van de weinige plekken is waar je een biertje kunt drinken.

Kijk maar eens goed wat deze man tijdens het bidden bezighoudt...

Muscat heeft niet echt ons hart gestolen. Een grote erg verspreid liggende stad met niet heel veel bezienswaardigheden. Wel heel schoon en netjes, zoals vrijwel het hele land. Oman is ook geen duur land. Vrijwel alles (eten, vervoer) is een stuk goedkoper dan in Nederland. Veel vriendelijke mensen, maar die spreken lang niet allemaal Engels. Oman is zeker de moeite, maar ik denk niet dat ik er nog vaak zal terugkeren. Daar is het op de één of andere manier niet speciaal genoeg voor.

Lang gezocht, maar tenslotte toch gevonden: een plaats om waterpijp te roken

Kwart voor drie op. Gelukkig goed geslapen. De terugreis en het vele wachten zijn begonnen. Alles bij elkaar verloopt het verder voorspoedig: taxi en vliegtuigen zijn op tijd. Mark kan z'n geluk niet op als hij op Muscat een doos oude sigaren vindt voor weinig geld.
Op Schiphol halen we precies onze trein, dus snel René en David gedag gezegd en met Sven en Mark op naar Rotterdam .
Vrienden bedankt: het was geweldig. Er gaat niets boven weer bij Hanneke te zijn, maar dat is volgens mij de enige uitzondering boven jullie gezelschap.

Terug naar hikes buiten Europa.

Terug naar (wandel) vakanties.