Van Vorden naar Coevorden over het Pieterpad

Inleiding:
In de periode 1992-1996 heeft Jan het Pieterpad samen met vrienden Jaap en René gelopen. In 2020 startte Jan weer op de Pietersberg, maar deze keer met het hele gezin. Hieronder volgt het reisverslag van het vierde deel van Vorden tot Coevorden. Ruim 100 kilometer in vijf dagen. Met Pinksteren volgde het deel tot Rolde. Wil je eerst het eerste deel van deze wandeling lezen klik dan hier. Het laatste deel van het pad liepen ze in april 2022 en daarmee duurde het deze keer slechts iets langer dan een jaar om het hele pad af te ronden!

Dag 1

(zondag 2 mei 2021)

23 km

Kort na hun derde etappe met Pasen gaan Hanneke, Jan en hun achtjarige tweelingzoons Eljer en Jilke weer verder met het Pieterpad. Als we zo doorgaan lopen we het hele pad in recordtijd. Ook in de meivakantie van 2021 kunnen we vanwege Corona niet naar Griekenland om te wandelen, maar moeten we opnieuw in Nederland blijven. Ach ja, vijf dagen Pieterpadden is ook leuk!
Omdat het zondag is kunnen we niet heel vroeg vertrekken en tegen half negen de eerste metro betekent kwart voor elf op het startpunt Vorden. Nog een geluk dat we geen last hebben van de wissel- en seinstoring.
In Vorden is het redelijk zonnig, maar er staat een vrij straffe tegenwind. Vrijwel de hele dag heb ik m’n softshell aan en Eljer en Jilke zelfs hun muts op. We lopen Vorden uit en na een paar kilometer wat landgoederen en ook een onverhard pad. Dat laatste al vrij snel kilometers rechtdoor. Niet een heel inspirerend stuk bos overigens. Veel tegenwandelaars en vrijwel allemaal lopen ze het Pieterpad.

Wandelen tussen de landgoederen.

Een korte pauze en dan al snel kruisen we de Berkel en het Twentekanaal. Nog een paar kilometer slingeren door de achterhoek tot we in Laren zijn. Een mooi waterstaatskerkje en een terras om wat te lunchen. Sinds een paar dagen zijn de terrassen weer geopend. Heel warm en aangenaam is het eigenlijk niet, maar ja, na zo’n 13 kilometer wandelen zijn we wel toe aan een wat langere pauze en eten en drinken.
Na Laren wordt de route een stuk mooier. Heel afwisselend bos en, met een klein omweggetje, de dikste boom (of eik?) van Nederland. Die heeft z’n beste tijd inmiddels wel gehad.

De dikste boom (of eik?) van Nederland.

We blijven onverhard lopen en kort na het aantikken van de provinciale weg zit een rustpunt. Even lekker beschut zitten en wat drinken, maar omwille van de tijd wordt het geen heel lang pauze. Nog een kilometer of vijf naar de B&B. De route loopt, tot mijn verbazing, heel anders dan ons boekje zegt. Later horen we dat de desbetreffende landeigenaar de toestemming om over z’n erf te mogen lopen inmiddels heeft ingetrokken. Enfin, we komen toch weer uit bij de Schipbeek, waar aan beide kanten twee rijen grote beuken staan. Mooi.

De Schipbeek met de dubbele rij beuken.

Dan nog een heel klein stukje naar de B&B, waar we zoals eigenlijk altijd heel gastvrij onthaald worden met een kop koffie of thee. Ondertussen bestellen we onze avondmaaltijd, waarbij we allemaal wat anders (pizza, spareribs, lasagne en shoarma) bestellen. Voor het bezorgd wordt snel nog allemaal douchen. Het eten smaakt prima en dan snel de mannen naar bed. Ze zijn erg moe. Niet alleen vanwege de 23 kilometer lopen van vandaag, maar vooral ook van de twee korte nachten daarvoor. Wij doen nog een afzakkertje, maar gaan ook al voor tienen naar bed.

Dag 2

(maandag 3 mei 2021)

21 km

Om kwart voor acht loopt de wekker af, want om acht uur is er ontbijt. Er is zoveel dat we ook lunchpakketjes kunnen en mogen smeren. Terug naar de kamers om de spullen in te pakken en de rugzakken op te hijsen en weer op pad te gaan. Het is vrij fris, maar heerlijk wandelweer. Vrij zonnig en niet al te veel wind. Later in de middag zullen we nog een paar drupjes regen hebben, maar de hele dag is het shirt met lange mouwen of de softshell aan.

Zicht op Holten.

Naar Holten is het voornamelijk verhard, maar verder alleen maar onverhard vandaag. Vanaf de Beuseberg is Holten een plaatje. In het dorp zelf doen we boodschappen en dan verlaten we, met en bij wat kunstwerken, het dorp en zullen we tot Hellendoorn, op de horeca op de Holterberg na, geen bebouwing meer zien.
De eerste kilometers gaan redelijk snel: licht stijgend over een breed zandpad door het bos. En omdat het nog geen twaalf uur is wordt het geen terras, maar koffie-to-go met zelf meegenomen koeken. Na het bos al vrij snel een heideveld en later een nog veel grotere. Tussendoor alleen maar bos een landgoed. Volgens het boekje is dit misschien wel de mooiste etappe van het hele Pieterpad zo over de Sallandse heuvelrug. Mooi is het zeker!

Groepsfoto bovenop de Holterberg. Van links naar rechts: Jan, Jilke, Hanneke en Eljer.

Weinig vlakke meters en nog minder verharding. Alleen op de steilste stukken liggen soms oude klinkertjes. Dit omdat daar vroeger anders de paard en wagens niet omhoog konden komen.

Eljer en Jilke menen, na eerder op het Pieterpad al hamsters te hebben gezien, nu ook nog korhoenders te spotten. Helaas: het bleek toch een tak te zijn.

Uitzichtpunten op de Holterberg en Haarlerberg. Op die laatste komen we zelfs een collega van Hanneke tegen. We zien vandaag overigens een stuk minder Pieterpadders dan gisteren, maar wel een aantal keer een moeder met kind. Ze zullen alleen allemaal wel moeten constateren dat ze niet de jongste Pieterpadders zijn J.

Weinig etappes op het Pieterpad zullen zo veel kilometers onverhard zijn als deze.

Na het kruisen van de spoorlijn wordt de route iets saaier: kaarsrecht en een heel breed zandpad. We zijn verwend geraakt. Maar goed, na twee kilometer ligt ons eindpunt: Hellendoorn. De route loopt langs ons hotel en zo zitten we al voor vieren bij Fletcher op het terras achter een lekker biertje.
Als dat op is gaan we naar de kamer om te douchen en even later onze maaltijd te nuttigen. Deze smaakt een stuk beter dan de vorige keer dat we bij deze hotelketen (in Sittard tijdens een eerdere etappe van het Pieterpad) waren. Maar goed: ook toen gold dat op je kamer eten toch echt heel anders is dan in het restaurant eten.
Na het eten kijken we nog even Klokhuis en Jeugdjournaal en stoppen dan Eljer en Jilke in bed. Wij nemen nog een biertje en ondanks dat we op één kamer liggen slapen de mannen al vrij snel. Wij houden het wakker tot een uur of tien.

Dag 3

(dinsdag 4 mei 2021)

22 km

Een onstuimige dag met veel wind (gelukkig vooral zij- of mee-), met soms ook buien of juist felle zonneschijn. Het lijkt wel herfst en de regenpakken blijven de hele dag aan. Voor het zover is eerst ontbijtbuffet halen en dat op de kamer opeten. Wel jammer dat er geen waterkoker op de kamer staat, zodat we niet heel veel warme drankjes nuttigen voor vertrek.
We hebben geen horloge bij ons, maar ik schat dat we zo rond kwart over negen vertrekken. Eerst even naar de supermarkt voor wat broodjes en koeken. Geen idee of we vandaag nog wat in de horeca kunnen scoren.
De route begint met een stukje verhard tussen en akkers en wordt daarna onverhard en door het bos. Nauwelijks andere wandelaars vandaag, maar de meeste daarvan (natuurlijk) weer Pieterpadders. Eljer en Jilke wekken weer de nodige bewondering op. Ze lopen de hele dag echt verschrikkelijk hard, soms zelfs boven het tempo wat Hanneke en ik meestal samen lopen. Het is ook de eerste dag dat ze echt letterlijk de hele dag samen voorop lopen en we ook geen dingen als dierenraadselspelletje of hoofdstedenraadsels met ze doen.

Helaas regent het af en toe vandaag.

Na het bos weer wat langs akkers en weilanden en bij het Overijsselsch kanaal zowaar een koffiestop. Bij een luxe bungalowpark kunnen we een kopje koffie of thee kopen en mogen dat zelfs binnen opdrinken. Echt heel fijn!
We hebben er dan al een derde van onze dagafstand op zitten. Snel daarna het dorpje Lemele en de daarna de Lemelerberg en Archemerberg. Vooral die laatste is fantastisch. Wat ons betreft beslist één van de mooiste stukken van het hele Pieterpad! Onverhard door bos en, vooral, heide en tussen jeneverbesbos.

De Archemerberg is letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt.

Bij Nieuwebrug weer asfalt en horeca. Fijn: een snackbar met overdekt en beschut terras. Eljer en Jilke zijn blijkbaar nog niet echt moe: ze gaan nog even helemaal ‘’los’’ in de speeltuin.
Na de frites en andere snacks is het nog ruim een uur naar Ommen. Eerst weer een stuk bos en heide met uitzichttoren. Eén keer raden wie er wél naar boven gaan.
Het landschap wordt wat gecultiveerder, langs het station van Ommen, wat een kilometer buiten de stad ligt en over een voetpad langs een drukke weg even het centrum in voor boodschappen en een kopje espresso op een terras. De grootste bui van de dag lopen we zo mooi mis.
Een paar honderd meter terug en een paar honderd meter van de route af ligt de camping waar we een trekkershutje hebben gereserveerd voor vannacht. Redelijk luxe en ruim. Even wat drinken, uitpakken, relaxen en dan snel douchen. Hanneke verwent ons vervolgens met een heerlijke Mexicaanse maaltijd.

Onze overnachtingsplek voor vannacht.

Na de afwas, en eigenlijk Eljer al daarvoor, de mannen naar bed, zodat ze snel kunnen gaan slapen. Hanneke en ik drinken nog een biertje, maar maken het ook deze avond weer niet laat.

Dag 4

(woensdag 5 mei 2021)

21 km

We zijn allemaal vroeg wakker en zo komt het dat we al voor negenen op pad zijn. Maar eerst ontbijten in de hut en als alles is ingepakt lopen we even terug naar het centrum van Ommen om nog wat boodschapjes voor onderweg te doen. Het weer is een stuk beter dan gisteren: half bewolkt, wel veel wind en slechts een enkele bui. Eén daarvan krijgen we overigens vol op ons hoofd en komt zo snel dat we geen eens tijd hebben om de regenbroeken aan te trekken. We lopen de hele dag in softshell, wat verder prima is.
Na Ommen al snel bos en een zandverstuiving. Jilke is, na een boos kwartiertje, helemaal bijgedraaid en samen met Eljer loopt hij weer de hele dag als een kievit. Sterker nog: ze lopen soms zo hard en ver voor ons uit dat sommige tegenwandelaars heel even in de veronderstelling zijn dat ze samen op wandelvakantie zijn. Het aantal complimenten wat ze krijgen is dan ook weer niet op twee handen te tellen.

De zandverstuiving.

Een mooi stukje Vechtdal en net na Junne een bankje. Na meer dan zeven kilometer is het tijd voor een koffiepauze. Wel jammer dat het zo winderig is en als we net klaar zijn met inpakken die ene grote bui losbarst. De volgende bui weten we gelukkig net voor ons te houden.
Bij de stuw van Junne kruisen we de Vecht en lopen dan kilometers over een recht bospad. Minder saai dan van te voren gedacht. Waar zit dat dan toch in?
Aan het einde het asfalt weer op en een kilometertje verderop een camping waar we een tosti of iets dergelijks gaan eten. Ook daar barst een bui los en vanwege Corona rest ons dan niets om dat onder een afdakje op te eten, in plaats van binnen in het restaurant. Het voelt toch wat armoedig zo, maar goed, het is niet anders.

Door een weiland kun je ook prima wandelen.

Vrij snel daarna een langdurige en grote omleiding tot Hardenberg. Zelfs die bordjes zijn van hoge kwaliteit. Er is een hoop veranderd in vijfentwintig jaar. Maar goed: als je kijkt hoeveel Pieterpadders we nu elke dag tegenkomen?! Letterlijk meer per dag dan de vorige keer tijdens het hele pad. Overigens is de omleiding zeer de moeite waard. Het grootste deel gaat onverhard op en neer door een bos. Complimenten aan de routemakers!

De omleiding is bijzonder goed en duidelijk gemarkeerd.

We lopen een buitenwijk van Hardenberg binnen en daar ergens zit ook onze B&B. Het is pas kwart over drie, maar het gastvrije onthaal is er niet minder om. Eerst tijd voor koffie met een gevulde koek. Dan lekker douchen en eerder dan verwacht komt vervolgens het bestelde eten. Weinig restaurants in Hardenberg die eten bezorgen op Bevrijdingsdag. Vervolgens de mannen weer naar bed en wij drinken nog een biertje in de ‘’gemeenschappelijke ruimte’’.

Dag 5

(donderdag 6 mei 2021)

20 km

Heerlijk wandelweer als we opstaan en dat zal de hele dag zo blijven. Halfbewolkt en niet al te harde wind. Soms de softshell aan en soms alleen het shirt met lange mouwen.
Na een prima ontbijt zeggen we onze gastheer gedag en lopen weer richting Pieterpad. Net voor het einde van de omleiding zitten we weer op route. Een stukje natuur en dan even de stad aantikken. Nog even langs de Vecht, inmiddels een verhard fietspad, en dan door de polder en een natuurgebiedje.

Onderweg de scharrelvarkens aaien.

Vrij snel daarna een koffiestop op een iets winderig bankje. Het is net te ver om in één ruk naar Gramsbergen te lopen.

Ook verhard lopen kan mooi zijn.

Zowaar een stukje onverhard en langs weilanden en via Ane naar Gramsbergen. Het is bijna twaalf uur en het terras bij de lokale bierbrouwerij aan het water gaat (dus) net open. Een heerlijke lokale tripel met een tosti. Echt zo’n plek waar alles klopt. Het bier smaakt lekker genoeg om ook nog een paar verschillende biertjes voor thuis te kopen.

De lokale bierbrouwerij van Gramsbergen.

Nog twee uur lopen naar Coevorden. Het eerste deel verhard, het tweede onverhard. Vooral tussen weilanden en boerderijen, maar ook een ‘’vijfsprong’’ van rivieren en kanalen. Het stuk voor Coevorden is niet het meest interessante : grote ‘’dozen’’ in weilanden. Misschien wel Nederland op z’n saaist?!
Zo rond kwart over drie zijn we op het station. Tijd voor koffie met appeltaart. Dan maar een trein later en tegen zevenen thuis in plaats van half zeven.
Veertig minuten treinen naar Zwolle, met een vriendelijke conducteur met grote Pokémontatoeages en dan de intercity naar Rotterdam. Nog even de tram en het laatste stukje naar huis lopen. Vijf heerlijke wandeldagen en dik honderd kilometer dichterbij Pieterburen.

Met Pinksteren liepen ze het volgende stuk: van Coevorden naar Rolde. Klik hier om dat te lezen.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.