Een gedeelte van het Trekvogelpad

Inleiding:

In 2013 hebben Hanneke en Jan het eerste deel(tje) van het Trekvogelpad gelopen. Van Bergen aan Zee naar Uitgeest. Een heel bijzondere wandeling: niet alleen hun vrienden Sven, Mark en Jolanda wandelden mee, maar ook namen zij hun tweelingzoons Eljer en Jilke (13 maanden oud) voor het eerst mee. In 2014 liepen ze samen verder naar Koog aan de Zaan en later naar Bussum. De vierde sessie kwamen ze, samen met Sven en opnieuw Eljer en Jilke tot Austerlitz. In 2015 volgde sessie vijf: van Austerlitz naar Rhenen. Sessie zes eindigde in Otterloo, nummer zeven in 2017 in Brummen en de laatste in 2018 bij het eindpunt in Enschede.
Hieronder de reisverslagen van al die weekenden.

Een bijzondere dag in het leven van Eljer en Jilke: 13 maanden oud en voor de eerste keer mee op wandelweekend. En dan te bedenken dat ze nog niet eens zelf los kunnen lopen. Ze hoeven dan ook niet zelf te wandelen, maar mogen in de rugdrager. En omdat er ook toch nog wel wat bagage meemoet (luiers, eten en slaapzakken voor de jongens bijvoorbeeld) hebben we de hulp van onze vrienden Mark, Jolanda en Sven ingeschakeld om mee te wandelen en sjouwen. Ze worden in elk geval vandaag beloond met een prachtige wandeldag. Zowel qua weer, als qua pad als qua omgeving.
Sven is bij ons blijven slapen, dus met z'n vijven pakken we de metro naar Den Haag NOI en daarvandaan met z'n zevenen per trein naar Alkmaar en bus naar Bergen aan Zee; het startpunt van het Trekvogelpad. Daar eerst koffie en een broodje gedaan.

Ons gezin op het strand.

Een paar honderd meter over het strand en dan door de duinen. Wind in de rug en zon in het gezicht. Onverhard slingerend door duin, bos en heide en amper andere mensen tegenkomen. Mooi!

Hanneke (en Eljer) door de duinen.

Bij de tennisclub kunnen we wat drinken bij Oma Ank. Spotgoedkoop en gastvrij met hoofdletters! Luiers wisselen doen we op de pingpongtafel en als ook de jongens zijn uitgekropen hijsen we alles weer op en om en lopen verder.
 

Eljer (links voor de kijker) en Jilke kruipend op het terras van de tennisvereniging.

De duinen worden al snel Egmond. Tijd voor een ijsje en dan al snel een grasdijk met heel veel overstapjes. Slecht voor het tempo, maar wel erg mooi wandelen. Een stukje bos en dan over een fietspad richting Alkmaar. Alweer een goed gekozen pad.

Veel overstapjes.

In de stad lopen we naar ons hotel. We zijn hier met een stedentripje ook al eens eerder geweest, maar maken nu wel gebruik van de keuken. We zijn er om zes uur en na boodschappen doen geven we eerst de jongens te eten en gaan dan zelf koken. Jilke slaapt vrijwel direct, maar Eljer wil niet slapen. Vreemd, want hij is doodmoe en heeft overdag amper geslapen.
Ook wij maken het alles behalve laat en na twee biertjes ligt iedereen al in bed. De kroeg laten we voor wat het is en de chips worden amper aangeraakt.

Helaas slapen de jongens niet uit vandaag, maar met wat spelen, schone luiers omdoen, omkleden en ontbijt geven zijn ook wij om acht uur klaar voor het hotelontbijt. Niet iedereen ziet er voor die tijd interessanter uit op het Internet. Als ons ontbijt erin zit pakken we de rugzakken en -dragers weer op en lopen Alkmaar door. Dan nog bewolkt, later een stralende dag met perfect wandelweer. Bij de eerste stop gaat de korte broek aan.

Groepsfoto (van links naar rechts: Sven, Jan, Mark, Jilke, Jolanda, Eljer en Hanneke)

Alkmaar uit is een lelijk stuk, maar daarna gelukkig weer een polder met in de verte een molen. Na een uurtje zijn Eljer en Jilke toe aan een pauze en stoppen we op een mooi stukje gras uit de wind. Tijd voor oploskoffie vindt Mark. Een goed besluit. Dan nog een half uurtje naar de pont van Akersloot. De snackbar gaat bijna open, maar welkom voelden we ons niet. Gelukkig smaakte de patat wel goed.

En als je moe bent kun je prima slapen in de rugdrager.

Jolanda heeft wat last van haar achillespees en we besluiten dat de volgende bushalte, 13 kilometer verder, te ver voor haar is, maar hier stoppen willen we ook nog niet. Het is té mooi wandelweer. We besluiten via de fietsknooppuntenroute naar Uitgeest te lopen. Het eerste deel van de route is aardig, langs de grote plas zeer de moeite waard en langs de snelweg wat saai. Maar goed: wie maakt ons wat op een dag als deze?!

Geen Trekvogelpad, wel erg mooi.

Geen horeca in het centrum, dus dan maar even een tussenstop in Haarlem voor een laatste biertje. De zon en vermoeidheid slaan toe, want we zijn allemaal erg duf.
Nog even met de trein en metro en snel naar huis. Tijd om de mannen en onszelf eten te geven.
Met dank aan onze vrienden, het pad en het weer een wandeling waarvan ik hoop dat er nog maar heel veel mogen volgen!

In de stromende regen lopen Hanneke en ik naar de metro. Eljer en Jilke slapen een paar dagen bij opa en oma en wij zijn van plan drie dagen Trekvogelpad te lopen.
Metro, trein en bus brengen ons naar Akersloot. Gelukkig is het min of meer droog als we daar arriveren en de rest van de dag hebben we geen regen meer. Wel veel wind en soms pal tegen. We beginnen met lange rechte wegen dwars door de polder. Na een paar kilometer een natte grasdijk en prachtig uitzicht op water, riet en dorpjes in de verte.
In Driehuizen koffie in een restaurant waar we ooit eerder zijn geweest. Toen niet gedacht dat tot ziens echt tot ziens zou worden. Er is nog niets veranderd: dezelfde Perzische tapijten op de tafel, ietewat sfeerloos, maar een prima broodje en dito bediening.

Graft

Via Graft en De Rijp, prachtige dorpjes, weer verder door de polder. Veel vogels en weinig andere mensen. Dat blijkt wel bij de pont van Spijkboor: ondanks dat het dan al halverwege de middag is zijn we pas de tweede overtocht voor de schipper deze dag. Eerst nog een frietje in de snackbar, Het is te koud en vooral winderig om buiten te zitten.

De pont van Spijkboor.

Nog een paar kilometer naar Wormer. We lopen langs de kanohandel waar we een paar maanden geleden onze kano hebben gekocht. De camping vlak daarna is een stuk minder vriendelijk en gastvrij: we mogen de tent niet opzetten. De camping is gesloten, maar de manier waarop dat wordt gezegd is niet de meest vriendelijke.
Een paar honderd meter verderop zit een bezoekerscentrum en als we het nummer bellen wat daar op een briefje staat mogen we de tent daar wel opzetten. Even later komt er nog een andere vrijwilliger van dit -centrum en die man is zo mogelijk nóg aardiger. Hij zet direct een pot koffie, zodat we even later zelfs een half uurtje binnen zitten. Dan wordt het bijna donker en tijd om naar de tent te gaan. Pasta koken en eten en na nog wat borrelnoten en whisky is het om acht uur tijd om te slapen.

Onze tent bij het bezoekerscentrum.

Na een nacht van bijna twaalf uur met veel wind en amper regen staan we om kwart voor acht op. Ontbijten in de tent en alles inpakken. Net als we daar mee klaar zijn begint het te gieten. Door de harde wind soms flink afzien. Het eerste stuk langs het water hebben we nog zijwind en gaat het nog wel. Ook het uitzicht maakt veel goed. Dan pal tegen de wind richting Zaanse Schans. Schuimkoppen op het water en bijna letterlijk van de weg worden geblazen. Tussen de molens gaat het gelukkig wat beter.

De molens van de Zaanse Schans.

Ondanks dat we hier vorig jaar zomer met heel mooi weer waren maak ik ook nu weer redelijk wat foto's. Het blijft een fotogeniek plaatje met al die molens.
In het pannenkoekenrestaurant zijn we om half elf de enige klanten. De prijzen zijn erg toeristisch, de kwaliteit van de koffie en pannenkoek helaas ook.

Zaanse Schans.

Ter plaatse hakt Hanneke de knoop door: we stoppen de wandeling. Met name de wind valt haar erg zwaar. Een lange reis brengt ons weer terug bij opa en oma en onze zoons. Ik vind het eigenlijk wel jammer dat het is gestopt met regenen.

Gisteren zijn Eljer en Jilke al bij opa en oma gebracht, dus wij (lees: Hanneke en ik) kunnen eerst uitslapen voor we verder gaan met het Trekvogelpad. En zo komt het dat we pas tegen tien uur de trein hebben en anderhalf uur later in Koog aan de Zaan uitstappen. Het regent een heel klein beetje en dat zal het tot halverwege de middag vaker doen. Meestal is het droog en de regenbroek gaat helemaal niet aan. Wel krijgt Hanneke erg natte voeten van door het natte lange gras lopen en heeft ze daardoor 's avonds een paar hele grote blaren. Lage en nietwaterdichte schoenen aandoen was toch niet zo'n goed idee.
Bij Zaandijk toch maar weer een foto van de molens gemaakt en dan eindelijk een onbekend stuk route. Naar het Twiske toe is wel aardig. Onder een hek doorklimmen om een stuk af te snijden (op onze kaart mocht dat nog) en door een nat gebied richting recreatiegebied. We zien nauwelijks mensen.

Het Twiske

Het pad kronkelt heel erg, maar we snappen de routemakers. Helaas is de horeca ook weg, waardoor we eigenlijk net iets te lang doorlopen voor onze eerste pauze. Na de boterham barst de enige bui van de dag los, maar al snel daarna blauwe lucht en dat blijft de hele dag verder zo. Wel vrij harde wind.
Na het Twiske Landsmeer. Wat drinken bij de tennisbaan en verder maar weer. Al snel weer de polder in. Veel weilanden en sloten. Mooi. Jammer van die herrie van de A10. Bij het met de hand gegraven Noordhollandsch kanaal varen we over en dan toch koffie met appeltaart. Het is dan al bijna zes uur geweest. Groot voordeel van in juli lopen: het blijft lang licht.
Langs het water lopen we naar Broek in Waterland. Woonarken zijn alleen per bootje of eigen trekpont te bereiken. In het prachtige dorpje blijkt de camping helaas zo'n drie kilometer verder dan gedacht. Het is niet anders. Via een rustige weg komen we op een nog rustigere camping met weinig faciliteiten, maar met een prima douche en een ontzettend vriendelijke beheerder. We kunnen zelfs tegen inkoopsprijs twee blikjes bier van hem krijgen.
Tentje bouwen, douchen en eten koken. Tegen de tijd dat we klaar zijn met eten is het bijna tien uur en nodigt de beheerder ons uit om bij hem, samen met nog twee andere gasten, voetbal te komen kijken. En zo zien we Costa Rica tot en met de verlenging op 0-0 blijven en Nederland tenslotte na penaltys de halve finale van het WK halen. De chips en bier maken het feest compleet.

Tegen half negen staan we op. Een vrij grijze lucht, maar tot we de tent opzetten blijft het droog. Heerlijk wandelen in de korte broek met redelijk wat wind.

Broek in Waterland

Na ons ontbijt lopen we eerst terug naar Broek in Waterland om de route op te pikken. Door een stille polder met vrij veel rechte wegen, fietskampeerders en moerasplanten. Wel mooi, niet boeiend dit stuk. Voor Ransdorp lopen we om. Rembrandt kwam hier graag en het is nog steeds een pittoresk plaatsje. Vrij snel daarna het misschien nog wel mooiere Durgerdam. Jammer alleen van al die geparkeerde auto's op de dijk. Iets verder dan gehoopt en aan het andere einde van het dorp zit de horeca. Prima lunch, maar bijna drie euro voor een cola is wel erg aan de prijs.

Durgerdam

Bij de Oranjesluizen moeten we een kwartier wachten omdat er een containerschip doorheen moet. Hanneke heeft veel last van haar blaren en haar bovenbenen en vindt dit helemaal niet erg.
Langs het water, zicht op IJburg en Zeeburg en veel mooie bruggen. De Nesciobrug gaan we over en dan zo'n drie kilometer Amsterdamrijnkanaal. Ook hier misschien meer fietsbaar dan wandelbaar.

De Nesciobrug is vooral vanaf de onderkant erg fotogeniek.

Het Diemerbos kan ons weer wel bekoren. We slingeren er wat doorheen en zijn rond kwart over zes op de camping. Een camping met nachtportier. We zien er blijkbaar netjes uit, want we worden op het familieveld en niet op het jongerenveld geplaatst.
Als we de tent beginnen op te zetten barst de bui los. Een gordijn van regen valt en we besluiten dat koken in de voortent geen goed idee is. We eten dus in de horeca van de camping. Nog geen vijf tientjes met z'n tweeën en redelijk van smaak. Dat valt beslist niet tegen. Terug in de tent is het droog en dat zal zo blijven. Niet dat we er veel van meekrijgen: al snel slapen we.

Kwart voor acht op. Een heerlijke wandeldag met vrij veel zon en weinig wind. De nacht op de camping is erg meegevallen: geen herrie.
Via het nu rustige Gaasperpark lopen we verder. Ooit Floriadegebied en nu een mooi stadspark. Dan een rustig recreatiegebied waar we tussen de koeien lopen naar de Gein. Typisch zo'n riviertje waarvan je snapt dat je daar wilt wonen. Bij Driemond een paar bruggen over en al snel Weesp. We zijn hier eerder geweest, maar ik had niet meer op m'n netvlies dat het zo'n mooi stadje is.

Weesp

Blij verrast dat er op maandagochtend horeca open is stoppen we voor koffie met appeltaart. Later blijkt dat er nog minimaal drie andere tentjes open zijn, maar daarvan heeft het personeel/de eigenaar waarschijnlijk niet zelf ook het Trekvogelpad gelopen.
Een paar kilometer vrij saaie rechte wegen door de polder richting Naardermeer. Een stukje van de route komt overeen met onze fietsroute van een paar weken terug. We zien het Naardermeer nu wel. Dit overigens maar twee keer en dat is veel minder dan de kaart suggereert. Met aan de linkerhand een moerassige polder en rechts bosachtig gebied is het overigens wel mooi wandelen.

Langs het Naardermeer

We lopen de buitenwijken van Naarden in en halen in de supermarkt een broodje voor we naar het station gaan. Op station Naarden-Bussum kopen we ons laatste treinkaartje (vanaf overmorgen kun je alleen nog reizen via de OV-chipkaart) en pakken de trein naar opa en oma. Eljer en Jilke moeten ontzettend huilen als oma ons uitzwaait. Ze hebben het blijkbaar net zo naar hun zin gehad als wij!

We hebben er voor gekozen om lekker drie dagen te gaan wandelen na Kerst. Sven gaat mee, zodat Eljer en Jilke ook mee in de rugdragers kunnen. De eerste wandeldag wordt nog korter dan gepland: er ligt onverwachts een pak sneeuw in Rotterdam en de treinenloop is een puinhoop. Ook de fietstocht naar het station is zwaar: niet alle fietspaden zijn even goed geveegd op dit moment. Enfin, de metro van Sven heeft ook vertraging en tenslotte dan toch een trein. Die vertrekt zowaar op tijd en zo zijn we dan om een uur of één op Bussum-Zuid. Het stuk tussen Bussum en Bussum-Zuid laten we maar voor wat het is.
Eerst een omelet eten in de horeca en dan lopen. Het is nog niet helemaal droog en de meeste sneeuw is hier al weggedooid, maar het is erg mooi in het bos. Amper tegenliggers.

Ondanks (of dankzij?) de sneeuw prachtig wandelen.

De mannen amuseren zich redelijk goed en krijgen het niet heel erg koud. Eljer slaapt zelfs een tijdje. Jilke heeft het later iets minder naar z'n zin, maar in het Bluk blijkt hij een vieze luier te hebben waar hij erg last van heeft.
Voor die tijd nog bos en heide. Bekend gebied van de HIT, maar na zoveel jaar en met sneeuw herken ik toch veel minder dan vooraf gedacht. Wel het Bluk: een bekende horecastop. Dan nog tien minuutjes lopen naar hotel de Witte Bergen. Tijd om voor de mannen in bad te gaan en voor ons om te douchen.

Het is erg rustig buiten.

Het eten smaakt redelijk, maar omdat de babyfoon geen bereik in de bar heeft gaan we met z'n vijven terug naar de kamers. Eljer en Jilke om te romper- en pyjamarennen en slapen en wij om op de kamer van Sven nog een afzakkertje te doen.

Kwart over zeven op. Stralende zon en strakblauwe lucht en dat zou de hele dag zo blijven. De temperatuur komt niet veel hoger dan rond het vriespunt. Na een uitgebreid ontbijtbuffet hijst Sven de rugzak op en wij elk een kinddrager met een zoontje. We lopen weer terug naar de route en laten Eljer en Jilke al snel zelf ook een stukje lopen. Slecht voor het tempo, maar ach, we hebben geen haast.

Mooi ochtendlicht.

We zullen sowieso wat stukjes van de route afsnijden. Vandaag niet zozeer omdat we de route ook al kennen, maar meer omdat Jilke het niet de hele dag naar z'n zin heeft. Hij is heel erg moe en heeft het misschien koud (denken we) en reageert dan met veel huilen.
Vlakbij kasteel de Hooge Vuursche horeca. Espresso en appeltaart bij de open haard. De jongens vallen vrij snel daarna op onze rug in slaap en daarom besluiten we ook de lus bij Lage Vuursche wat in te korten. Het loopt niet echt heel lekker met zo'n hangend, slapend kind op je rug. Het wordt steeds drukker in het bos en in één van de vele pannenkoekenrestaurants vinden we gelukkig nog net een plekje zonder in de rij te hoeven te staan. Jilke krijgt er niets van mee en slaapt gewoon door. Eljer smult van z'n halve pannenkoek.

Eljer smult van zijn pannenkoek.

En Jilke slaapt gewoon door.

Als we allemaal onze pannenkoek op hebben lopen we verder het bos in. Veel beuken en heerlijk wandelen. Wel soms erg modderig.
Het laatste stukje naar de jeugdherberg van Soest amuseert Jilke zich weer wat minder, maar op onze kamer heeft hij binnen een kwartiertje weer het hoogste woord. In het hostel verwachten we dat het erg rustig zal zijn in deze tijd van het jaar. We maken de bedden op, douchen even en gaan dan wat eten. Dan blijkt toch dat het een stuk drukker is dan verwacht: er zijn veel meer mensen die gebruik maken van het buffet. De prijs/kwaliteitverhouding daarvan is dik in orde.
De mannen gaan naar bed en omdat de babyfoon geen bereik heeft in het bijgebouw waar we slapen blijft Hanneke ook op de kamer. Sven en ik drinken nog een biertje en eten een paar perfecte, gloeiend hete bitterballen, maar gaan ook om een uur of elf naar bed.

Om een uur of acht is iedereen wakker en niet heel veel later zitten we in de volle eetzaal. Ook het ontbijt is weer dik in orde. Gastvrijheid ten top. Dan alles inpakken en weer op pad. Het dooit licht, maar de wegen zijn spekglad van de ijzel. Zelfs de bospaden zijn vaak lastig te belopen. En bospaden is toch waar we vooral op zullen lopen vandaag.

Veel mooier dan dit kan het niet worden.

Na een uurtje de enige horeca op het kaartje: het Hilton. Enfin, de koffie en appeltaart zijn zeker niet slecht, maar de prijs/kwaliteitverhouding is toch wat scheef. Tot onze verbazing volgt er een klein stukje verderop overigens nog een horeca die open is. Waarschijnlijk vooral bedoeld voor de mensen die in de file staan voor het militair museum wat hier vlakbij ligt? Het stuk rond Soesterberg loopt veel langs en door een gebied waar veel autogeluid is. Wat fijn als er dan een stuk volgt waar het stil is en alleen maar wij en het bos. Een enkele wandelaar, nog wat sneeuw, prachtig licht om te fotograferen en een erg vrolijke Eljer. Jammer dat Jilke het ook nu op een gegeven moment weer zat (kou, moe?) is.

De sneeuw maakt het zwaarder, maar mooier.

Bij Austerlitz stoppen we en de bus gaat pas over drie kwartier en er is geen horeca open. Volgens de cassiere van de plaatselijke Attent-supermarkt zit het ons niet mee. Wij ervaren het tegenovergestelde: de manager van de supermarkt hoort en ziet ons en nodigt ons direct uit mee naar achteren. Hij zet ons niet alleen bij de kachel, maar zet ook direct koffie en thee en haalt een paar pakjes Wickey voor de jongens uit z'n eigen winkel en heeft ook een zakje snoep voor ze. En als we dan snel nog wat boodschappen voor thuis willen doen (we willen toch wát terug doen) adviseert hij ons dat vooral niet te doen: we moeten er dan nog een heel eind mee sjouwen.... Ongekend: wat een gastvrijheid en hartelijkheid! Voor ons is het duidelijk: de meest klantvriendelijke supermarkt staat in Austerlitz.

Zonder twijfel: de meest klantvriendelijke supermarkt van Nederland !

Bus en trein brengen ons weer in Rotterdam. Toch maar even een frietje op Utrecht gehaald: geluncht hadden we nog niet. Een koud en mooi wandelweekend zit erop. Sven bedankt voor het sjouwen én het aangename gezelschap!

Lang geleden dat Hanneke en ik samen een weekend hebben gewandeld, maar nu is het zo ver. Gisteren Eljer en Jilke naar opa en oma gebracht en 's avonds met de trein en bus naar het Scoutcentrum in Austerlitz gegaan om daar de tent op te zetten. Het is dan nog droog, maar 's nachts veel regen en bij het opstaan en het eerste uur wandelen blijft dat zo.
Na ontbijt in de tent en inpakken nemen we afscheid van de gastvrije beheerder en lopen richting dorp, het Trekvogelpad op. Na een uurtje wordt het droog en dat blijft zo tot het einde van de middag.

Kale en lege bossen.

Door de bossen lopen we naar Maarn. We zien vrijwel geen andere mensen. Wel veel vogels. Zelden in Nederland zo veel vogels gezien én gehoord op één dag als vandaag. Ook veel plassen en natte bospaden.
In Maarn koffie met tompouce in een bakkerij. Wel gastvrij, niet erg lekker. Met het regenpak in de rugzak door de bossen naar Doorn. Relatief snel weer een horecapauze, maar het is de laatste voor vandaag en de temperatuur (drie graden) nodigt ook niet uit om lang op een bankje buiten te zitten. Behalve horeca en supermarkt zien we hier ook Sinterklaas nog. Niet de enige cultuur vandaag: heel veel kastelen, donjons en landgoederen volgen.

Niet alleen natuur, maar ook veel cultuur vandaag.

De bossen maken plaats voor meer polder en bomenrijen. Waarom mogen er eigenlijk auto's geparkeerd worden op de Brink van Langbroek? Zonde van het prachtige plaatje.
Slingerend naar Darthuizen. Relatief veel verkeer op de weg. De Utrechtse heuvelrug is écht een heuvelrug om te zien hier vandaan.

Wilgen in winterse tooi.

Bij een gesloten camping vragen we de tent te mogen opzetten. Dat mag en voor hetzelfde bedrag mogen we ook in een caravan slapen. Omdat het net weer regent klinkt dat in eerste instantie als een goed idee. De caravan wordt normaal door Poolse gastarbeiders gebruikt en is alles behalve nieuw en sfeervol. Enfin, we kunnen in elk geval droog zitten, maar als het even later droog wordt besluiten we toch de tent op te zetten en daar in te gaan slapen: warmer en schoner. Maar goed, lekker op een bank zitten en eten aan een tafel is wél heel erg prettig. Na de spagheteria volgen er nog twee biertjes en wat chips, maar om een uur of negen is het tijd om naar de tent en slaapzak te gaan.

Een koude nacht.

Een heldere en ijskoude nacht. Bij het opstaan staat het ijs dik op de tent. Eerst maar even ontbijten in de caravan en daarna alles afbreken en inpakken. De tentstokken krijgen we amper los. Kwart over zeven op en ruim een uur later zijn we onderweg. Niet slecht na zoveel tijd.
Eerst lange rechte wegen, maar wel mooi. Komt ook door het licht. Het is halfbewolkt en vrij fris, maar aan de vele mountainbikers en wandelaars te zien prima weer voor buitenactiviteiten. Het laatste stukje voor Amerongen is prachtig, het dorp zelf een plaatje. We besluiten er, in tegenstelling tot wat ons boekje zegt, even doorheen te lopen. Om nóg een reden een goede beslissing: ondanks dat het net tien uur is is de horeca al open en de espresso en appeltaart smaken zoals het hoort. Erg goed dus!

Amerongen

Dan door bossen en heide naar Elst. Een veel opener landschap dan gedacht. De jeugdherberg uit ons boekje is verdwenen. Eigenlijk alleen maar onverharde paden vandaag. Meestal niet al te veel modderplassen.
Met nog één korte stop op een bankje in het bos bereiken we Rhenen. We lopen in het dorp iets verkeerd, maar als we slechts drie minuten op de trein hoeven te wachten kan dat nooit echt veel tijd hebben gekost.
Via Utrecht en Rotterdam reist Hanneke naar Dordrecht terwijl ik in Rotterdam alvast naar huis ga om de spullen op te ruimen en de tent uit te hangen. Het ijs zat er nog in.
Ons wandelweekend zit erop. We zijn het nog niet verleerd en kijken al weer uit naar ons volgende weekendje samen weg!

Altijd leuk: samen een paar dagen wandelen. Eljer en Jilke zijn gisteren al naar opa en oma gebracht, dus opstaan als we wakker worden, naar de metro lopen (waarbij Hanneke al direct een paar blaren loopt), metro en trein naar Rhenen. Ontbijten in de trein en op Rhenen nog maar even koffie mét gedaan. We verwachten vandaag verder geen horeca meer en het miezert een beetje, dus dat nodigt ook niet uit om veel stops te maken. De miezer zal de hele dag min of meer blijven, maar met de wind in de rug hoeft de regenbroek eigenlijk niet aan.

Oorlogbegraafplaats bij de Grebbeberg.

Gelukkig let Hanneke goed op, want anders waren we verkeerd direct gelopen: de routebeschrijving in het boekje klopt echt niet. Dan al snel de Grebbeberg op. Een mooi stuk, zeker bovenop. Langs de indrukwekkende oorlogbegraafplaats en dan al vrij snel kilometers langs een beek. Kronkelend over een fietspad en een begroeide oever, waardoor dit alles behalve saai is.

Langs de beek.

Dan toch wel wat minder mooie kilometers door een gebied met veel woningen en boerderijen, maar ook heel veel kippen met nog meer scharrelruimte. Koude pannenkoeken onder een afdakje naast een bakkerij en verder richting Bennekom. Net na Ede het bos in, om er voorlopig niet meer uit te komen. Het is bijzonder stil in het bos en we lijken soms wel alleen op de wereld. Gelukkig wel al snel en onverwacht horeca. Koffie mét en dan nog vijf kilometer verder lopen. De lift vlak voor ons eindpunt nemen we niet aan.
We gaan een kilometertje van de route om de tent op te zetten bij een Nivonhuis, Wildkamperen op de Veluwe in het hoogseizoen vinden zelfs wij een te groot risico. We zijn de enige met een tent. Eten koken onder een soort grote partytent en na de maaltijd naar binnen om daar lekker op een stoel ons zelfmeegebrachte biertje op te drinken. Als we teruglopen naar onze tent is er zowaar nog een tentje opgezet.

Na een nacht met veel (mot?)regen is het droog als we tegen achten opstaan en dat zal de hele dag zo blijven. Wel zal onze broek zeiknat worden als we een stuk door lang nat gras moeten lopen.

Door het hoge natte gras in het bos.

Eerst inpakken en ontbijten en dan op stap. Hanneke heeft heel erg last van haar grote blaren, dus het zal geen lange dag met veel kilometers of een hoog tempo worden. Landschappelijk wel een hele mooie. Bos en heidevelden. In een bos lopen is mooi, maar ik maak er altijd erg weinig foto's. De heidevelden zijn een stuk fotogenieker, zeker omdat de heide al begint te bloeien.
In horeca Mossel, na tien kilometer, koffie mét en verder, al dan niet strompelend, maar weer. Bos, heide en ook een zandverstuiving.

De heide staat al in bloei.

Een paar kilometer verder Otterloo en daar besluiten we vandaag niet verder te gaan. Eerst even op een terrasje nog wat drinken, boodschappen doen en dan nog een klein stukje naar één van de vele campings in deze gemeente. Hopelijk kan Hanneke morgen wat meer kilometers zonder pijn lopen.
Op de minicamping even koffie zetten en tentje bouwen, maar het is toch best een lange avond zo zonder echt wat te doen te hebben. Enfin: douchen, eten en een biertje en dan wordt het gewoon weer tijd om naar bed te gaan.

De volgende ochtend bleek Hanneke zo'n last van haar blaren te hebben dat we besloten met de bus en trein naar huis te gaan. Jammer, maar het is niet anders.

Eljer en Jilke bij opa en oma, Hanneke en Jan een weekendje samen wandelen. Vrij onverwacht, wel lekker! Als we opstaan miezert het wat en ook de rest van de dag valt er soms af en toe een spatje of drupje, maar omdat we in een hotel zullen slapen is dat sowieso minder vervelend. De regenpakken zijn niet nodig: de softshell voldoet prima. Met fiets, trein en bus naar Otterloo om daar om tien uur eerst koffie met chocoladetaart te doen. Aan het einde van het dorp de ingang van Park de Hoge Veluwe. Ze zullen niet heel veel toegangskaartjes verkopen vandaag schatten we in: we zien amper mensen vandaag. Bos en heide en heel veel vinken. Ook nog een edelhert op slechts een paar meter afstand.
Mede door het Kröller Müller ook vrij veel cultuur. Langs jachtslot St. Hubertus en alsmaar onverhard verder.

jachtslot St. Hubertus

In Hoenderloo staat geen horeca ingetekend in het boekje, maar vanzelfsprekend zit die er meer dan genoeg. Wij stoppen in het pannekoekenrestaurant. Onze enige pauze tijdens het wandelen deze dag. Verder door het bos. Door de hekken iets minder mooi, maar waar die ontbreken ziet het eruit alsof je nog steeds op de Hoge Veluwe loopt. Ook hier amper mensen. Wel vrijwel de hele dag een constant geluid alsof het Oud en Nieuw (vuurwerk) is. Zitten er hier soms veel schietverenigingen in de buurt?

wandelen is ook andere dingen zien

Een drukke weg en de snelweg over en dan even van de route af om aan de rand van Apeldoorn in ons hotel te arriveren. Een drankje, douchen, eten en een afzakkertje in de hotelbar. Het eten is redelijk, de whisky lekker. Rond half elf gaan we naar bed en vallen direct in diepe slaap.

Tegen achten gaan we uit bed. De lucht is grijs, maar het blijft de hele dag (vrijwel) droog. Wel wat harde wind. Voor we gaan wandelen eerst maar eens uitgebreid ontbijten. Lang leve het buffet.
Om kwart over negen verlaten we het hotel en na minder dan een kilometer zitten we weer op route. In het bos zo mogelijk nog minder mensen dan gisteren. Veel bos en een paar prachtige heidevelden en een beek.

eerst vooral bos en heide

We tikken het dorp Loenen even aan en laten de bossen dan achter ons. Een veel meer in cultuur gebracht landschap. Wel mooi en erg afwisselend. Een kruising met aquaduct (!) van beken en dan Eerbeek. Bij Fletcher, een ander hotel uit de keten waar we vannacht geslapen hebben, koffie met appeltaart. Net als het hotel zelf: geen hoogvlieger, maar ook niet slecht.

een aquaduct van beken

De laatste kilometers naar Brummen zijn qua afwisselendheid een hoogtepunt: landgoederen, bosjes, weilanden, kerktorentjes, noem maar op.
Een paar minuten wachten op de trein en dan de lange weg, via Boven-Hardinxveld om onze mannen op te halen, terug naar ons eigen Rotterdam.

Na een bloedhete nacht thuis pakken we de fiets naar het station. Eljer en Jilke zijn al bij opa en oma en wij hopen het Trekvogelpad dit weekend af te ronden. Vanwege de hoge temperaturen hebben we kort van te voren besloten twee hotelovernachtingen te boeken. Scheelt heel veel sjouwen en zweten. Ontbijten in de trein, twee keer overstappen en voor tienen Brummen.
Het is warm, er hangen pittige buien, maar op een paar spatjes na houden wij het de hele dag droog. Heel onverwacht. Al snel de pont naar Bronckhorst. Op dit tijdstip alles behalve druk. Het kleinste stadje van Nederland is een juweeltje. De koffie en appeltaart smaken er prima.
Rustige wegen en veel kilometers onverhard met onnoemelijk veel keer schrikdraad over steken brengen ons door de Achterhoek heen. Heel afwisselend lopen: landerijen, bossen en beken. Nauwelijks andere mensen.

Wandelen door de Achterhoek.

Vlak voor Vorden een omelet op een verder uitgestorven terras en dan richting het kasteel. De beken staan droog en de rodendendorons gaan dood van de droogte. Ondanks de op de kaart rechte route blijft het mooi. In de verte vaak een kerktoren.
De horeca vlak voor Ruurlo missen we en omdat de route voor het dorp wat is verander ten opzichte van ons boekje (van acht jaar oud) wordt het ook geen horeca net voor het dorp.

Veel goed onderhouden boerderijen in deze regio.

Dan maar direct naar het hotel om daar eerst wat te drinken voor we onder de douche stappen. We hebben goed gezweten vandaag.
We besluiten tapas in het hotel te eten. De warme zijn wat minder, de rest van de maaltijd smaakt prima. Na de koffie is het welletjes geweest. Zeker Hanneke is erg moe en valt direct in slaap.

Een vrij warme nacht en daardoor niet heel erg goed geslapen.
Prima ontbijtbuffet en iets over negenen verlaten we het hotel en Ruurlo weer. Het is zonnig en warm, maar zeker door de wind nog wel goed te doen. In de middag nog wat bewolking, maar niet bloedheet.
Vrijwel de hele dag onverhard. Vaak graspaden, maar ook kilometers gras. Een erg afwisselende omgeving: akkers, bossages, lanen met bomen en relatief veel erg goed onderhouden boerderijen. Nauwelijks fietsers, wandelaars of andere mensen, laat staan horeca.

De meertjes en vennetjes staan bijna allemaal droog.

Pas na ruim 20 kilometer in Eibergen is het zo ver en lunchen we met lekkere broodjes. Net daarvoor nog een compleet gewijzigde route vanwege een nieuwe snelweg. Gelukkig is ook hier de route erg goed gemarkeerd.
Na het dorp een stuk natuurgebied en twee kilometer langs een brede beek. Er staat zo waar water in. Nog wat weilanden en natuurgebieden voor we de laatste kilometers bos krijgen.

En ook het landschap is erg dor en droog.

Net voor Haaksbergen onze B&B. Nóg dichter aan de route dan gedacht. Spullen op de kamer gedumpt en eerst een koud biertje. Het is dan nog geen half zes. Behalve de lunch hebben we dan ook maar één andere echte pauze gehouden.
Eten kan niet in de B&B, dus na het douchen een paar minuten lopen naar het dichtsbijzijnde restaurant. Een redelijke maaltijd op een prachtig plekje bij de watermolen. En na nog een laatste afzakkertje op het zwoele terras aldaar lopen we terug naar het hotel. Nog een keer douchen en dan slapen.

Redelijk goed geslapen en rond acht uur aan het ontbijtbuffet. Het belooft weer een erg warme dag te worden. Zeker omdat we vandaag ook veel meer open stukken zullen lopen.

Watermolen.

Al voor negen uur zijn we op pad. Zowaar wat meer fietsers en zelfs een enkele andere (Trekvogelpad) wandelaar vandaag. Redelijk wat stukken bos, maar ook veel heide vandaag. Zelden zo goed een ree kunnen bekijken als vandaag.

Zelden zo goed een ree kunnen fotograferen in Nederland

Het was al door meerdere mensen voorspeld: dit is een mooie etappe.
Een onverwachte meevaller: op zo'n elf kilometer zit een koffietentje wat niet in het boekje staat. Heerlijk in de schaduw, zeer gastvrije bediening en spotgoedkoop.
Verder langs een beek waar nog wel water in staat. Veel struiken, bomen, heide, bosbessen en andere beplanting heeft het zwaar in de droogte. Nog een paar kilometer door Twents landschap en dan de recreatieplas van Urselo.

Heide en jeneverbessen.

Ons boekje stopt in dat dorp, maar inmiddels is de route verlengd en de rood/witte merktekens en bordjes brengen ons in het centrum van Enschede.
Tijd om wat te drinken en eten. Dan nog een klein stukje naar het station en het Trekvogelpad zit erop. Ruim 400, vooral mooie, kilometers.
Een lange treinrit brengt ons weer terug in ons eigen mooie Rotterdam. Op naar de volgende LAW?!

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.