Pieterpad (3)

Maar waar het kon, heb ik het met de auto gedaan. Ik heb stapvoets over allerlei akkerwegen gereden, alleen om de oriëntatiepunten te noteren. (Toos Goorhuis; één van de twee maaksters van het Pieterpad)

In de periode 1992-1996 hebben Jaap, René en Jan het Pieterpad gelopen. Heel Nederland van zuid naar noord; zo'n 480 kilometer in vijf 'sessies' van vier dagen. Een echte aanrader voor de mensen die Nederland eens willen zien. Er is zelfs een boek geschreven (door Jaap) over onze wandeling. Zie ook: http://www.wandelaar.nl/.
Hieronder het derde deel van het verslag van die wandeling, die begon als een gewone wandeling en uitmondde in een soort levensdoel met vrienden voor het leven.

Wil je eerst deel één lezen klik dan hier en voor deel twee klik hier.

Dag 1 (9)

(zaterdag 15 oktober 1994)

23 km

Kwart voor zeven, de wekker doet z'n best om mij te wekken en dat lukt nog ook: we gaan immers weer Pieterpadden! Hanneke gedag gekust en na het ontbijt pak ik de bus naar Rotterdam CS en hier kom ik René tegen. Via een overstap in Utrecht en Arnhem komen we iets voor half tien in Nijmegen aan. Na een kwartiertje arriveert Jaap ook en na de koffie met appelgebak nemen we de bus naar Groesbeek. Jaap vergeet (?) dan te stempelen en krijgt daarmee de chauffeur boos.
In een mum van tijd staan we weer bij de molen: het punt waar we de vorige keer geëindigd zijn. We hijsen de rugzakken op en na een korte stop om broodbeleg in de supermarkt te kopen lopen we weer over een mooie route. Heel veel vergezichten, de mooiste herfstkleuren en onverharde paden. Het is zulk mooi weer dat we na de eerste pauze zelfs onze korte broek aantrekken.
Tussendoor brengen we een bezoek aan een groot oorlogskerkhof. Erg indrukwekkend; het leek wel of zelfs de vogels hun mond hielden.
Alles bij elkaar lopen we niet echt hard vandaag, maar we genieten des te meer. We zijn overigens niet de enige: we komen ontzettend veel (dag) wandelaars en fietsers tegen. Af en toe passeren we de Duitse grens, maar een paspoort hebben we niet bij ons.
In Leuth houden we een soep met brood pauze, maar als we dan even in ons boekje kijken hoe laat de pont bij Millingen vaart eten we snel alles op en pakken alles vlug in. We hebben niet echt veel tijd meer voor de laatste pont van deze dag vaart. Met zeven kilometer per uur halen we het echter toch makkelijk en zijn ruim op tijd. Na de overtocht met de heen en weer pakken we een biertje in het café aan de overkant en lopen daarna nog ongeveer 100 meter verder. Daar is een prachtige ''camping'' en al snel staat onze tent aan het water. Terwijl Jaap en René de tent opzetten maak ik de macaroni a la René. Erg lekker en heel erg voedzaam.
Na de maaltijd, een kop oploskoffie en een afzakkertje duiken we de slaapzak in. En terwijl Jaap al ligt te snurken lagen René en ik nog geruime tijd te kletsen.

Groepsfoto.

Dag 2 (10)

(zondag 16 oktober 1994)

32 km

Om een uur of zeven opgestaan en helaas was het niet zulk mooi weer als gisteren. Het was bewolkt en het waaide vrij hard. Zo'n anderhalf uur later waren we weer onderweg. Tolkamer was erg toeristisch en de dijk daarna voerde ons langs heel veel steenfabrieken. Hier ontstond ook ons grote raadsel: zijn die schoorstenen nu wel of niet even hoog en zo ja: waarom? Omdat het zondagmorgen vroeg was, was er gelukkig weinig verkeer op de dijk.
In Elten bezochten we de kathedraal. Een erg indrukwekkende kathedraal waar je, als je op 15 november komt, volledig aflaat kan krijgen. Ook nu maakte hij echter al genoeg indruk op ons.
Het stuk na Elten was weer een aanrader: schitterend gekleurde bossen met af en toe een stevige klim. We liepen heel veel kilometers zonder huizen of tegenliggers te zien. Op een gegeven moment hadden we zelfs maar net  genoeg water over om thee te zetten. Tussendoor liepen we nog een stuk ''verkeerd'', maar ook dat mocht de pret niet drukken.
Vlak voor Doetinchem besloten we er toch maar doorheen te lopen, in plaats van er omheen te gaan. In het centrum genoten we van koffie/cola/bier met appeltaart om daarna weer lekker verder te strompelen.
Na de waterhaalpauze ging het lopen weer wat beter met me en na een paar boerderijen waar we niet mochten kamperen, mochten we dan toch de laatste boerderij voor de camping kamperen. Het is eigenlijk een beetje tegen onze principes om tijdens het wandelen op een camping te staan, vandaar.
Tent opgezet, boerenkool klaargemaakt en gegeten, kopje koffie gedronken en daarna liggend in het gras weer verder liggen filosoferen. En om een uur of tien de tent ingegaan om te gaan slapen.

Ook dat kan dus gebeuren.

Dag 3 (11)

(maandag 17 oktober 1994)

29 km

Om zeven uur wekt de wekker ons en ruim een uur later zijn we weer onderweg. Het had gevroren vannacht en dus kregen we erg koude handen bij het oprollen van de tent. 
Na een klein uurtje in het zonnetje te hebben gelopen kwamen we om tien voor negen in Zelhem aan. Wonder boven wonder was het koffiehuis in de bakkerij al open en dus nuttigden we daar koffie met appelgebak of roombroodje.
Vlak voor Zelhem waren we op de helft van het Pieterpad ontdekten we. Althans: volgens onze brekingen, wat waar nou precies halverwege was, varieerde per boekje en per berekening.
De rest van de route voerde ons verder door de Achterhoek. Veel boerderijen, bossages en zandpaden; een mooi en afwisselend landschap. 
Na nog een stuk wandelen kwamen we in Vorden. Om meer dan één reden een bijzondere plek. Zo verlieten we ons boekje en gingen weer verder met een volgende. Onder het genot van een bak patat bespraken we dit feit. Toch wel een bewogen moment. René verwoordde het gevoel wat we daar hadden het misschien nog wel het beste: de hemel moet ook zo zijn.
Na de pauze liepen we nog een paar kilometer om ergens in het bos de tent op te zetten. Jaap bakte daar een stapel pannenkoeken voor ons en ze lukten zowaar nog allemaal ook!
In het donker en de kou zetten we de tent op en dronken de vandaag aangeschafte fles beerenburg leeg. Zelfs René nam een slokje; zo koud was het.
En ook vannacht sliepen we weer vroeg in, ondanks dat het bonte avond was.

Dag 4 (12)

(dinsdag 18 oktober 1992)

22 km

Het had vannacht weer flink gevroren maar toch hadden we het niet koud gehad. Wel koud was het tent afbreken. Gelukkig ontbeten we met gebakken eieren met spek en kaas om op te warmen en binnen een uur liepen we weer.
De wereld zag er vanmorgen natuurlijk weer schitterend uit met een stralend zonnetje en prachtige herfstkleuren. Je ziet echt de grappigste dingen tijdens zo'n wandeling: een aparte wegwijzer, een rustplaats voor Pieterpadders (1 dubbeltje per tuinstoel), maar ook mooie boerderijen, bomen en kerken. Jaap zei het ooit al: in de auto zie je het landschap, maar lopend beleef je het. En ook vandaag bleek dat weer heel duidelijk.
In Laren dronken we heerlijke koffie met appeltaart. Na Laren kwam er eerst een stuk bos. We zijn daar ook nog vlak langs de dikste boom van Nederland gelopen, maar hebben die helaas niet gezien. Daarna kwam een heel lang stuk polder; pal tegen de wind in lopen. Flink afzien. Het stuk naar Holten was gelukkig een stuk mooier: zandpaden langs boerderijen.
In Holten zelf moesten we drie kwartier op de trein wachten, dus eerst maar de plaatselijke snackbar bezocht. Daarna de treinrit, zonder overstappen naar Utrecht en daar vanzelfsprekend een honkiburger gegeten. Jaap bedankt voor alweer een geweldige etappe van het Pieterpad en gedag gezegd en per ICIII naar Rotterdam. Daar afscheid genomen van René en met de overvolle sprinter naar Schiedam. Back home. En nu alweer uitkijkend naar de volgende etappe!

Klik hier om het vervolg van deze wandeling te lezen.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.