Noaberpad (LAW 10) (onderdeel van een rondje Nederland)

Inleiding:

Na de voltooiing van het Pieterpad en als 'tussendoortje' het Oeverloperpad besloten Jaap, René en Jan een rondje Nederland te gaan lopen. Natuurlijk niet aan één stuk... Drie, vier dagen zonder vrouw en kinderen is immers vaak lang genoeg!  Een aantal LAW's werden aan elkaar geknoopt en in oktober 1998 startten we in Sluis met het Deltapad en oktober 2015 waren we, na in totaal 63 dagen, rond! Daarbij hebben we overigens beide takken van het Deltapad én de Afsluitdijk gelopen.

Hieronder volgt het verslag van het eerste, tweede, derde en laatste gedeelte van Noaberpad of klik hier als u bij het begin wilt beginnen.

Terug naar boven.

Bijna een jaar later voor we verder gaan met ons rondje Nederland. Voor we daadwerkelijk lopen zijn we een paar uur verder. De trein in Amersfoort heeft pech en met ruim een half uur vertraging arriveren we in Groningen. We zaten in dezelfde trein maar niet bij elkaar. Koffie op het station en met de boemel naar Nieuweschans. Die blijkt niet verder te gaan dan Winschoten. De patat aldaar smaakt goed en nog een half uur later rijden we het laatste stukje. Kwart over twaalf zijn we dan toch op pad: het Noaberpad.
Een klein lusje en dan het centrum van Nieuweschans. Blauwe lucht en zonnig; al snel gaat de korte broek aan. 
Een verlopen en verlaten restaurant, langs een natuurgebied en dan de polders richting Oudeschans. Geen wandelen voor beginners: vlak, kaal en leeg. Het dorpje zelf is wel de moeite, alleen is de kerk wat lastig te vinden. Ruim een half uur er op uit gekeken, maar niet gezien.

Geen wandelen voor beginners in dit landschap...

Verder door de polder via een omleiding bereiken we Bellingwolde. Wie is hier het meest ontheemd: wij of de bewoners van het AZC?
Bij het kanaal maken we een extra lus. Jaap is geneigd die af te snijden, maar deze keer heeft de uitzetter van de LAW gelijk: een hoogtepunt. Min of meer langs de Duitse grens door een natuurgebiedje. Veel bloemen en steekvliegen.
Nog een flink stuk langs het kanaal en dan al snel onze kampeerplek. Een droomplek: een bankje bij een meer. Alleen jammer van de hondenpoep. Eerst lekker koffie met boterkoek. Zo'n 25 kilometer in zes uur, met maar één echte pauze maakt dat we dat wel verdiend hebben.
Lekker koffie drinken, eten, biertje drinken en pinda's eten. Als Jaap bomen aan het omzagen is blijven René en ik nog lang buiten zitten en duiken om half twaalf ook onze slaapzak in. 

Een kampeerplekje dat de moeite waard is.

Vroeg op. Het lijkt iets minder mooi weer te worden dan gisteren, maar dat valt alleszins mee. Ook nu lopen we redelijk snel weer in korte broek. De omgeving is wel afwisselender dan gisteren. Eerst langs een paar veenafgravingen en dan een grasdijk met aan de rechterkant een natuurgebied en links kilometers vlak. Jaap loopt liever verhard, René en ik pakken even de dijk om wat meer te zien. Recreatieoord Wedderbergen is het omlopen ook al waard; in ieder geval het stukje over de oude Aadijk kort daarna.
In Wedde doen we boodschappen en bewonderen Jaap z'n blaren. Geen wonder dat hij liever verhard loopt...
Met de boodschappen lopen we nog een paar kilometer en bij het kanaal lunchen we. Het is bijna kwart voor twee en ik heb heel erg veel honger. Wat kan brood dan toch lekker zijn.
Veel natuur in aanleg en het veld bij de lakenvelders is afgesloten. De stier moet zijn werk doen en wij lopen daardoor een iets kortere route.
De koffietent is dicht: een horecaloze dag voor ons. Bij een gepensioneerde postbode krijgen we een tuinstoel aangeboden, maar koffie gaat niet lukken. De man komt zeer eenzaam over.

Natuur en cultuur gaan soms hand in hand.

Veel kronkelen en omlopen langs de Ruitenaa. De EU betaalt de natuurbouw. Geldverspilling of zinvol? De meningen zijn verdeeld.
Nog een paar laatste zigzags door akkers en dan zijn we bij het kanaal. Een mooi plekje voor de tent. De eigenaar bij de sluis raadt ons aan de tent een stukje verderop te zetten: er wordt hier 's nachts regelmatig gecontroleerd op illegaal vissen. Na het eten verlaten we daarom ons bankje en gaan bij de tent een borrel drinken. Een mooie avond.

's Nachts een paar druppels regen, overdag steeds zonniger en warmer. Na het ontbijt een half uur later lopen tot Bourtange. Een omweg waard. Zaterdagmorgen vroeg is het dorp nog vrijwel verlaten en op één van de mooiste pleintjes van Nederland genieten we van koffie met appeltaart. René bloost van twee andere dingen.

Bourtange

Onverharde wegen en langs het kanaal. Een, zelfs in mijn ogen, onzinnige lus steken we af. De twee voorbijgangers wijzen ons op onze omissie.
Jaap wil graag de kerk van Sellingen bezoeken, dus verlaten we de route even. Ook onze route is mooi. We hebben geluk: de kerk is open. Dit in tegenstelling tot de snackbar: die is dicht. Dan maar terug naar de supermarkt voor brood en beleg. Bij ons eerste bezoek kochten we alleen maar dingen als bier en chips. We ruilen onze avondmaaltijd vandaag in voor hapjes.
Via het natuurgebied Ter Borg lopen we weer op route. De Ruitenaa blijft een hoogtepunt en doet verlangen naar een kanotocht.
Veel slingerende onverharde paden en bossen. Dit stuk van Groningen kan ons zeer bekoren. Vlakbij Ter Haar vinden we het welletjes en zoeken een plekje voor de tent. Bij de laatste zonnestralen van september zitten we aan de oploskoffie op een prachtig plekje. Het leven is mooi.
Buiten zitten, biertje drinken, toastjes blauwe kaas en chips. Water of jenever? Gesprekken en herinneringen; onze eerste reis naar Engeland kunnen we samen nog bijna van minuut tot minuut reconstrueren. Ons gezamenlijke verleden wordt steeds groter. 

Zeven uur en schemering als we opstaan. Zo'n laatste dag wil je, ondanks alles, toch altijd weer graag naar huis. We lopen dan ook na ruim een uur. We volgen het fietspad om Jaap z'n voeten te ontzien. Z'n blaren zijn enige centimeters groot.

Bomenlaan

Het klooster van Ter Apel is een juweeltje. Ik vind het stuk dat er aangebouwd is misschien nog wel het mooiste. Jaap juist niet; grappig hoe verdeeld mensen kunnen zijn over wat mooi en stijlvol is en wat niet.
We slingeren door de laatste stukjes bos van deze etappe. Jaap neemt dan de verharde route langs het kanaal. We spreken af bij het eindpunt van vandaag. Jaap mist daardoor het circuit van Polderputten. Veel crossauto's en nog meer bierverkoop zo te zien. Van mij mogen ze straks een blaastest houden voor de mensen die het terrein verlaten.
Onverhard langs de Runde. Rechte graspaden en kilometers ver kijken. De laatste paar kilometers zijn niet het meest interessant. In Emmer-Compascuum lopen we naar het afgesproken punt en wachten daar even op Jaap.
Met een taxi naar station Emmen en daar eerst gesnackt. De twee meisjes achter de balie nemen liever de auto als ze ergens heen moeten, maar beloven wel volgend jaar met ons mee te lopen. We zullen ze eraan houden :-)

Zoals beloofd: de dames van de snackbar in Emmen nu met hun foto op Internet!

De stoptrein naar Zwolle, snel een espresso kopen om wakker te blijven en in Utrecht verlaten Jaap en René de trein. Ik blijf zitten tot Rotterdam. Bijna thuis; altijd een mooi moment!

Terug naar boven.

Misschien wel de mooiste wandeldag van ons Rondje Nederland tot nu toe. En niet alleen omdat we eindigen met een zelf meegesjouwd speciaal biertje onder het afdak van een smalspoormuseum. Het was gewoon zo'n dag waarop alles klopt. Het begon al met het feit dat we alledrie dezelfde trein hadden. Da's lang geleden als we in dit gezelschap gaan wandelen. Weliswaar heb ik een trein eerder dan gepland, maar ik was toch al wakker. Treinen en bus hebben geen vertraging en kwart over tien staan we in Emmer-Compascuum. De snackbar is nog gesloten maar oploskoffie van Jaap en een moorkop van de bakker compenseren dit ruimschoots. Jammer dat sommigen hun koek niet delen. 
Een grijze lucht, niet al te warm en slechts een enkel motspatje maken het tot heerlijk wandelweer. Tot Klazienaveen is de route niet bijzonder. We snijden ongeveer twee kilometer af om ons eindpunt over drie dagen niet in gevaar te brengen. Asfalt, polder en wat bossages. Het dorpshuis van Foxel kan waarschijnlijk alle bewoners herbergen en dan nog blijft de zoldering leeg.

De kleurrijke Norit-fabriek bij Klazienaveen.

Klazienaveen heeft een kleurige Norit-fabriek en een supermarkt voor onze laatste boodschappen. Waarschijnlijk voorlopig de laatste uitgave voor onze penningmeester, want horeca komen we volgens het boekje vandaag en morgen niet meer tegen. Net buiten het dorp lopen we al snel de heide op. Het is bloeitijd, dus het paars knalt ons tegemoet. Met een schaapje erbij is het net een ansichtkaart. Ook de veenplassen en turfafgravingen voegen iets toe.
De markering is niet altijd even duidelijk en bij een sloot moeten we zo'n zevenhonderd meter teruglopen omdat we aan de verkeerde kant verder zijn gegaan. Zelfs de GPS van Jaap had dit niet voorzien. Dan nog een stukje over een voormalige spoordijk naar het smalspoormuseum. Daar staan een paar tafels en stoelen op het terras en dat is 's avonds om half acht en na bijna dertig kilometer een mooi moment om te stoppen. Leffe blond, eten, nog een Leffe, apfelcorn en mooie gesprekken. Om half één beëindigen ook René en ik die gesprekken.

Voor het smalspoormuseum.

De kampeerplaats wordt nog mooier dan gedacht. Tegen de tijd dat we hebben ingepakt, ontbeten, ons tweede kopje thee hebben gezet en op het punt staan weer te vertrekken komen de vrijwilligers van het museum er aan. Ze vinden het wel grappig dat we op hun terrein hebben gekampeerd en al snel worden we uitgenodigd om binnen te komen. Koffie met appeltaart en nog meer koffie en koek van het huis. Op dat moment valt ook de enige (grote) bui van de hele dag. Goed getimed! We rekenen af, geven een flinke fooi en gaan verder met wandelen. Een prachtige dag met veel zon.

Ja-knikker kerkhof

Onderweg veel ja-knikkers en paddestoelen.

Het fotograferen van paddestoelen kost soms best veel moeite.

Veel maïsvelden, eikenbomen en af en toe stukjes bos. Tot Jaap z'n plezier is de route vooral verhard. De keuze wel of niet door Emlichheim valt in het voordeel van bier boven een kortere route. Het stadje is veel groter en drukker dan gedacht, maar op zaterdagmiddag zijn alle winkels gesloten. De snackbar sluit gelukkig pas als wij gegeten hebben. Na nog een ijsje (arme penningmeester) en een foto van de kerk lopen we de stad weer uit.

vlakbij Emlichheim

Min of meer langs de Vechte lopen we steeds verder Duitsland in. Zo rond half zeven zitten de 30 kilometer erop. Bij een overdekte picknickplaats gaat de rugzak af en de schoenen uit. Als de naastliggende bewoners thuis zijn denken we uit beleefdheid om toestemming te vragen daar de tent te mogen opzetten. Helaas: die krijgen we niet. Dan maar weer alles inpakken en nog een stukje lopen. Bij de volgende boerderij denken we weer nul op het rekest te krijgen, maar als de zoon eindelijk klaar is met douchen en wij geen Polen blijken te zijn valt dat toch mee. Eindelijk tijd om de tent op te zetten en eten te koken. Ondanks (of dankzij?) de halve liter jonge jenever gaan we om half elf slapen.

Een heerlijke nacht geslapen en om zeven uur op. Zoals altijd zijn we een uurtje later op pad. Het is bewolkt, maar pas na de koffiepauze gaat het flink regenen. Zelfs de regenjas gaat aan en als het niet de laatste dag van deze sessie was geweest, de regenbroek ongetwijfeld ook. Later wordt het droog en zelfs wat zonnig, zodat we de heidevelden op hun mooist kunnen zien.

Bloeiende heidevelden

Voor die tijd nog horeca in Duitsland. Het eerste nummer op de radio zingt: ich brauch kein urlaub, ich brauch kein whisky. Niet echt herkenbaar... Het einde van het nummer wel: ich brauch nur du.
Een erg afwisselende route vandaag: akkerbouw, bossen, eikenlanen, heidevelden en meer landschappelijk fraais. Weinig bebouwing. 
Ootmarsum is ons eindpunt. Vriendelijk voetballende jeugd in een tunneltje; veel meer zien we er niet van. Onze bus gaat bijna. Met de trein naar Hengelo en hoewel de routeplanner ons via Zutphen wil sturen zorgt een inval van Jaap ervoor dat we een half uur eerder thuis zijn. Kwart voor zes is altijd beter dan kwart over zes. Een kop koffie op Hengelo en gedag zeggen in Deventer en Utrecht. Hoewel deze sessie voor mij misschien iets te vroeg kwam zo heel kort na onze zomervakantie kan ik niet anders concluderen dan dat het een topper was!

Waarschijnlijk begin ik elk dagboek van ons rondje Nederland met min of meer dezelfde zin: het is alsof we verder gaan waar we gisteren zijn gebleven. En toch is het al anderhalf jaar geleden. Gedachten en gesprekken lijken te hebben stil gestaan.
Om tien uur zijn we weer terug in Ootmarsum. Jaap en ik leken vertraging te hebben vanwege een treinreiziger die niet wakker was te krijgen, maar het valt allemaal erg mee en we halen de bus zonder problemen. Ootmarsum is een plaatje waar de meeste horeca nog niet open is, maar de appeltaart smaakt prima waar dat wel zo is.

Ootmarsum

Een lusje naar het volgende dorp om de drukke weg te vermijden. Dan veel onverhard. Lastig lopen op het losse zand. Behalve de steekmuggen op sommige stukken is het klamme weer onze grootste tegenstander.
We komen maar weinig mensen tegen onderweg en slingeren door het mooie Twentse land. Het valt ons op hoe netjes en opgeruimd de boerderijen er bij liggen. Dat is in sommige delen van Nederland wel anders. 

Oud wachthuisje voor de stoomtram

Weinig foto's maken, maar wel veel afwisseling in het landschap. Bomen, bos, weiland of akkers en soms wat glooiend. Soms onverwachte dingen zoals een gereconstrueerd oud tramhuisje. Als je dit niet mooi vindt moet je niet gaan wandelen.
De ene sjouwt de tent, de andere de Kastelen.
In Lutte drinken we een biertje en nemen een borrelhap op het terras. Lekker. Jaap zo blij als een kind dat hij een RMO ziet. Dan nog tien kilometer naar de geplande kampeerplek. De omgeving blijft min of meer gelijk, maar het weer verslechtert. Het begint zelfs flink te regenen, maar wonder boven wonder lopen we langs een picknicktafel mét afdak. Dan maar voor in plaats van na de geplande ''waterhaalboerderij'' stoppen.

Overdekte picknicktafel bij onze kampeerplek

Spaghetteria met veel extra ingrediënten. Het blijft regenen, maar wij zitten droog. Al snel gaan de Kastelen open en wordt het een lange avond. Te veel paprikachips en nog een beetje apfelcorn. Zo'n avond waarvan je zou willen dat tie nooit ophield.

De zon schijnt en het blijft de hele dag heerlijk wandelweer. Later komt er wel wat meer bewolking, maar het wordt gelukkig niet zo klammig. Rond half negen lopen we en is er op deze vrijwel ideale kampeerplek niet meer te zien dat ons tentje er ooit gestaan heeft. Zelfs de wens van Jaap toen hij de tent opendeed kwam binnen een paar minuten uit.
Een paar kilometer later Glanerbrug. Als we dat verlaten lopen we achter op het wandelschema van gisteren. Maar goed, we hadden dan ook eerst koffie met appeltaart in een café waar gerookt werd (waarom dan toch die sticker rookvrij op de deur?), dan langs AH voor brood en bier en dan nog kibbeling eten voor we terug de route opgaan. Het personeelsverloop in die viskraam is waarschijnlijk erg hoog; de eigenaar is ''nogal'' vermoeiend.

Veenpluis in het Aamsveen

Over het algemeen ''pakt'' de route ons wat minder dan gisteren. Er zijn wel wat pareltjes te zien, zoals de oude jeneverstokerij, het Aamsveen en landgoed Smalenbroek, maar over het algemeen is het net wat rechter en minder afwisselend dan gisteren.

De kok in actie

De laatste kilometers Duitsland zijn zonder bankje, maar een klein stukje Nederland in levert een picknicktafel op. Tijd om te stoppen. Ook vandaag weer lekker spaghetteria eten. We maken het niet zo heel erg laat, maar de Leffe en een beetje apfelcorn smaken prima. De beerenburg laten we voor wat het is.

Alweer de laatste dag van deze wandelsessie. Nog nooit eerder liepen we in dit gezelschap drie dertigers op een rij, maar nu wel.
Het regent als we opstaan. Bah. Ontbijten in de tent en inpakken in de regen. Gelukkig wordt het na een uur droog en gaan de regenpakken na ons horecabezoek de rugzak in. 

Starten in regenpak

De horeca in Oldenkott, op de grens, was een hoogtepunt. De kroeg ging toen wij om half tien aankwamen net open en alles klopte. Zoals de eigenaar en eigenaresse, die minstens 70 jaar oud waren, waren wil ik ook wel samen met Hanneke oud worden. Prachtig.

Op de grens

Het tempo gaat iets omlaag en zo lopen we verder richting volgende dorp, Zwillbrock, en daar ook al horeca. Anders. Het broodje smaakt wel lekker.
Twente gaat over in de Achterhoek. Weilanden, akkers en bossages blijven. Eigenlijk is niet te zien waar de grens ligt. De flamingoplas was een uitschieter. Vogelaars als uit een verhaal van Harrie Jekkers.
Het lange stuk langs de beek is misschien wel het mooiste van deze route, zeker het stuk na de omleiding waar je op de andere oever verder gaat. Natuurlijke oevers en heel veel bloeiende bloemen. Als je ze nog niet hebt wil je hierna ook irissen in je vijver.

Langs de beek

Ook de laatste kilometers Winterswijk in zijn groen. We lopen daar samen met het Scholtenpad, maar ik herken niet veel meer. Wel het plein en de Jacobskerk natuurlijk.
Wachten op de trein en een paar keer overstappen. Over Arnhem naar huis was achteraf een half uur sneller geweest. Enfin, niets meer aan te doen.
Nog één sessie en dan zit mijn rondje Nederland erop. Het afronden met ons hele gezelschap zal ongetwijfeld nog een paar jaar langer duren, maar ik verheug me nu alvast op de volgende keren!

Terug naar boven.

Werken met een vrijdaggevoel en niet kunnen wachten tot het vier uur is: vanavond gaan we verder met ons rondje Nederland. Sterker nog: in principe is mijn rondje ''af'' na deze sessie. Maar goed: dat telt niet helemaal, want het Grenslandpad heb ik zonder Jaap en René gelopen.
Om zes uur stap ik met m'n rugzak en de krant in de trein om in tweeëneenhalf uur naar Winterswijk te rijden. Pas daar zijn we compleet: Jaap en René hebben de auto op het eindpunt gezet en zijn door Jaap zijn broer ook op het station gebracht.

Twee kilometer in het donker lopen.

Twee kilometer lopen voor we het dorp uit zijn en bij een hele aardige man mogen we in de tuin staan. Zodra de tent staat gaan de flessen Kasteel open. Het wordt zo'n avond van borrelnootjes, mooie gesprekken, slap ouwehoeren, bier drinken en als die op is overgaan op de whisky. We waren toe aan zo'n avond ;-)

Veel te vroeg op; om zeven uur al. Jaap staat nu eenmaal vroeg op. Het is perfect wandelweer. De eerste kilometers Achterhoek voldoen aan alle clichés. Wel verrassend: een steengroeve. Met het Scholtenpad ben ik er waarschijnlijk ook langs gelopen, maar kan het me niet meer herinneren.

Steengroeve

In Oeding lijkt de horeca gesloten, maar gelukkig zit er een bakker met koffiehoekje in de supermarkt. Jammer dat de koffie er niet lekker is. Dan een paar minder mooie kilometers. Geen idee waar hem dat in zit. Misschien toch te veel asfalt of te recht?
Af en toe Duitsland, af en toe Nederland. We hebben alle tijd, want het is lang licht en gezien de ligging van Bocholt is ons einddoel van vandaag ook min of meer vaststaand. Elke vijf, zes kilometer nemen we daarom een pauze.

Een afwisselende omgeving

In Baarlo drinken we nog wat op een terrasje en dan is het nog minder dan een uur lopen. Het kasteel van Diepenbrock wordt ontsiert door een geparkeerde auto. Wie besluit nu om daar z'n auto neer te zetten?!
Ook de kampeerplek van vandaag is er één met toestemming. Er staat zelfs een bankje. We mogen alleen geen rommel van de eigenaars achterlaten. Het scheelt: dat waren we toch al niet van plan.

En tóch laten we geen rommel achter!

Warm eten, een biertje en chips. Met raadselspelletjes (hoe doet een koe?) maken we fietsers aan het schrikken. We maken het niet echt laat. 

Het heeft deze nacht wat minder hard gevroren dan gisteren, maar het is 's morgens nog steeds vrij fris. Dat zal al snel veranderen en het grootste deel van de dag lopen we in korte broek. Al na een paar kilometer lopen zijn we in Bocholt. Eigenlijk nog wat snel voor koffie mét, maar de konditorei waar we zitten levert zulke goede kwaliteit dat we het toch niet erg vinden. In de stad is het markt en druk. Jaap gaat (zijn dat zijn vrouwelijke genen?) nog een impulsinkoop (althans: wij zijn van mening dat het dat is, Jaap ontkent dit) en is een nieuwe jas rijker. In de stad lopen we iets verkeerd, maar hebben daardoor wel goed zicht op het moderne raadshuis. In mijn ogen een terecht bekroond gebouw.

raadshuis van Bocholt

Dan kilometers langs de Aa. Een meanderende brede beek die er op de kaart wat saai en recht uitziet, maar in werkelijkheid erg aangenaam is om langs te wandelen. Alleen in de zomer zal het er wel erg warm zijn.

De Aa

In Isselburg is niets open, maar gelukkig hebben we nog brood. Dan kilometers langs en tussen een golfbaan. Ook veel mooier dan je zou verwachten. Gelukkig vindt Jaap op het allerlaatste moment nog een golfballetje.

Gevaarlijk wandelen

Anholt en huis Hardenberg zijn ook al pareltjes, net als de stukken er tussen en er na. Jaap snijdt af en toe wat af. We lopen dan ook wel een heel erg lange dagafstand vandaag.

Het is al een tijdje erg droog geweest.

Na de snackbar van Genderingen lopen we nog twee kilometer en dan is het mooi geweest.
Tegen de tijd dat de tent, alweer legaal, staat begint het al bijna te schemeren. Eten koken doen we niet meer, maar we hebben nog genoeg ander lekkers te eten. Dit geldt niet voor het bier vandaag. We hebben niet goed opgelet in de supermarkt; bier met citroen is niet lekker naar onze mening. Enfin, gaan we wel weer vroeg slapen.

Een warme dag en nacht. Bijna de hele dag in korte broek en een wat broeierig. Wandeltechnisch wel een hele mooie. Al voor acht uur zijn we op stap. Het is nog erg stil op de weg, maar we hebben geluk: het terras in Lengel is om half tien al open en de appeltaart smaakt er heerlijk.

In het voorjaar bloeien de koolzaadvelden.

Slingerend door een bosachtig heuvellandschap. Het doet bijna Limburgs aan. Een ideale dag om te wandelen of fietsen en dat is dan ook wat veel mensen doen.
's Heerenberg is een plaatje. Een oude burcht, dito huizen en kerken. 

's Heerenberg is een plaatje.

Een paar kilometer later alweer een ander hoogtepunt: de voltooiing van het rondje Nederland. Zeker voor Jaap een bewogen moment! Ondanks zijn blaren en pijn heeft hij het gehaald.

Jan en Jaap zijn ''rond''

In Hoch-Elten vieren we het met een biertje en wat te eten. We besluiten via het Pieterpad, de kortste route, naar de auto te lopen en het restant later als dagwandeling te lopen. Op deze manier blijft er nog een mooie afstand over; zouden we de originele route nemen dan zou het echt maar om een paar kilometer gaan en dan hadden we ze waarschijnlijk nooit meer gelopen.
Nog even wat drinken bij Wout en Susan en dan met de auto naar Leerdam. Mijn trein is net weg, maar ach, na drie zulke mooie wandeldagen een half uurtje in het zonnetje zitten zal niemand, en zeker het mijne niet, zijn of haar humeur verpesten; hoe graag ik ook weer thuis ben.

Klik hier als je het vervolg van deze wandeling (het Grenslandpad) wilt lezen.

Terug naar boven.

Terug naar hikes in Nederland.

Terug naar (wandel) vakanties.