via o.a. Rotorua, Coromendal, de kauri's en de Bay of Islands naar Auckland

Inleiding:

Begin november 2004 reisden Hanneke en Jan eerst een week naar Bali. Ze maakten daar een individuele rondreis met een paar korte wandelingen. Vervolgens verbleven ze ruim zes weken in Nieuw Zeeland. Ook daar maakten ze een, maar nu zelf geregelde, individuele rondreis (met het openbaar vervoer) en liepen ze onder andere een drietal meerdaagse trekkings. Tenslotte eindigde hun reis met een paar dagen Singapore. Op deze site kunt u een verslag van die reis lezen.
De reis is in de volgende onderdelen 'geknipt':

terug naar index

Eerst lekker uitgeslapen en ontbeten en toen richting stad. Tickets voor een helivlucht geboekt en een half uurtje later hangen we voor bijna een half uur in de lucht. We hebben gekozen voor een vlucht boven de kraters. Een goede keus: je kunt ze normaal nooit zo goed zien en het is prachtig om er van boven in te kunnen kijken.

Een kijkje in een vulkaan

Rond half twaalf zijn we teruggebracht naar het centrum. Eerst wat eten. 
Het vinden van de orchideeëntuin kost wat moeite en is eigenlijk een beetje een tegenvaller. In tegenstelling tot wat in de reisgidsen staat is de toegang wel gratis; terecht. Het grootste gedeelte van de middag brengen we door in een thermaal gebied, waar ook het nodige over de Maori's te zien is. Eerst lopen we zelf een rondje en gaan dan nog met een gids rond. De modderpoelen, geisers en andere thermale zaken zijn heel anders dan in IJsland. Wel erg mooi, alleen zijn ze daar gratis en kost het hier een hoop geld om ze te mogen bekijken. Verder nog een huis met twee kiwi's (de vogels; niet de mensen of vruchten) en wat Maori-gebouwen, houtsnijden en vlechten.

omgeving Rotorua

De eerste buien beginnen nu ook te vallen, dus gaan we maar terug naar de camping. Spullen uitzoeken, foto's overpompen op de iPod en even relaxen voor we naar ons avondprogramma gaan. In twintig minuten lopen we naar het hotel voor onze hangi en Maori-dans. Als we de zaal binnengaan blijken er een grote groep Maleisiërs, een grote groep Koreanen en wij aanwezig te zijn. We krijgen een grote eigen tafel en als enige (weliswaar tegen betaling) wat te drinken bij het eten en ook mogen we als eerste het buffet langs. Hangi is een oude Maori-manier van koken: in een gat in de grond stopt men etenswaren en hete stenen. Na het afdekken laat men dit drie uur staan. Mogelijkerwijs dat ze nu niet alle gerechten van het buffet op deze wijze hebben bereid, maar vlees, vis, aardappels en groente zijn bijzonder mals en gaar. Er is meer dan voldoende en het meeste smaakt ons best. Ook is er nog een toetjesbuffet met onder andere cake en pudding uit de hangi, pavlova (oorspronkelijk uit Nieuw Zeeland en niet uit Australië zoals men, tot grote frustratie van de Nieuw Zeelanders, nogal eens denkt), vruchten en slagroom. Lekker hoor! Na een uurtje, als we gegeten en koffie gedronken hebben, begint de voorstelling. Leuk om een keertje mee te maken, maar ook niet meer dan dat naar onze mening. Zang, dans, bewegingen, knappe acts met stokken en ballen aan een touwtje en gelukkig uitleg wat waarvoor staat. Ook niet al te veel participatie en als men per land iets gaat zingen wordt aan ons gelukkig geen solo overgelaten. Aziaten zijn overigens dol op participatie en doen uitbundig mee. Na nog een afsluitend kringlied en een hand van de artiesten lopen we terug naar de camping. Voor 50 dollar per persoon hebben we lekker gegeten en een leuke avond achter de rug.
Met de buien is het ook erg meegevallen. Ze hingen er wel, maar lijken niet boven de stad te zijn gevallen.

Uitgeslapen en met pannenkoeken in de stad ontbeten. De serveerster herkent ons al, hoewel we er slechts één keer eerder zijn geweest. Toch opvallend in zo'n toeristische plaats.
Met een minibus rijden we in een half uurtje naar Wai-O-Tapu. Eerst kijken naar de geiser. Een deceptie: door er zeep in te gooien gaat tie heel langzaam steeds hoger spuiten. Net alsof er iemand een kraan openzet. Voor geisers kun je beter naar IJsland gaan. Gelukkig is de rest van het park wel meer dan de moeite waard. Modderpotjes, bizar gekleurd water (knalgroen, fel oranje), zwavelgrotten en meer van dat soort bizarre fenomenen. We brengen er bijna twee uur door.

Wai-O-Tapu

Terug in de stad besluiten we eerst eens naar de kapper te gaan. Normaal had ik misschien nog wel een weekje gewacht, maar omdat Hanneke nu toch gaat besluit ik ook maar te gaan.
Lunchen met lekkere pizza's, boodschappen doen, wat door een park slenteren en in de zon een uurtje op de bus wachten. Op zaterdagmiddag gaat alles hier vroeg dicht en onze bus gaat pas om vijf uur. Het lukt niet om vandaag nog Thames te bereiken, dus maken we een stop-over in Tauranga. Daar eerst naar een hostel gelopen en de tent in de ruime tuin gezet. Onze duurste camping tot nu toe. Wel een leuke en redelijk schone hostel. Na de macaroni met tonijn en nog wat drinken en wat van de aanwezige tijdschriften te hebben gelezen gaan we slapen.

Vroeg op: de bus gaat om acht uur. Weer een mooie busrit door een heuvelachtig gebied met een paar mooie kloven en haarspeldbochten. Voor tien uur zijn we in Thames. Binnen anderhalf uur wijzigen onze plannen diverse keren en laten we onze bustickets ook een aantal keer (telefonisch) wijzigen. Dan blijkt een bepaalde wandeling niet meer mogelijk te zijn, dan rijdt een bepaalde bus niet iedere dag, maar na nog een kop koffie zijn we eruit: we blijven vandaag in Thames en gaan morgen in Coromendal wandelen.
We kamperen in de achtertuin van een hostel en gaan naar het vlakbij gelegen goudmijnmuseum. De schacht is niet zo bijzonder: de gids is erg oud en verward (dement?), maar de uitleg bij de stamper maakt alles goed. Nooit geweten, maar leuk om te zien hoe ze kwik gebruik(t)en om goud en zilver van de overige elementen te scheiden.
Verder nog een beetje door het stadje slenteren, boodschappen doen, wat eten en drinken, een wandelkaartje kopen en terug naar de hostel. Traditiegetrouw wijzigen we onze plannen: na overleg met de mensen van de hostel besluiten we een tweedaagse wandeling te gaan maken. Tijdtechnisch gezien komt dit ook zeer goed uit, omdat de bus ten noorden van Auckland niet iedere dag rijdt.
Hanneke maakt een uitgebreide maaltijd vandaag: gebakken aardappels, champignons en karbonades. Zelfs de mayonaise ontbreekt niet. Ook hebben we nog een fles wijn gekocht en die smaakt zo lekker dat zelfs ik een glas neem, ondanks het feit dat we ook een paar blikjes bier hebben gekocht. Die kun je hier overigens alleen per zes kopen, dus erg vaak kopen we ze niet. Teveel sjouwen. 's Avonds nog een zak chips en spelletjes doen; net een kinderfeestje.

Heerlijk weer om te wandelen, maar te grijs om echt mooie foto's te maken. Na inpakken en ontbijten brengt de zoon van de eigenaresse van de hostel ons, samen met drie anderen, naar het begin van de Kauaeranga Kauri Trail. Wij gaan een tweedaagse wandeling maken, de rest een eendaagse rondwandeling. De tent is niet mee: er is een hut voor 80 (!) personen en er zijn voor ons pas twee overnachtingen geboekt. Het zal dus wel erg rustig blijven in de hut.
In tweeëneenhalf uur lopen we naar die hut. Eerst klimmen, dan vlak lopen. In dit gebied zijn tot 1920 kauri's (een inheemse boomsoort) van soms wel 2000 jaar oud omgezaagd. Soms zie je nog een stronk staan. Het pad stamt nog uit die tijd. Trappen uitgehakt in de rotsen.
Bij de hut zetten we een kop koffie en lopen dan in ruim drie kwartier naar de top van de Pinnacles op 759 meter. Overbodig te melden dat het uitzicht geweldig is. Terug doen we er nog iets langer over: het eerste stuk dalen is ontzettend steil en klimmen ging daar iets sneller. Het laatste stuk van het pad is min of meer vlak, maar ontzettend modderig. Voor deze wandeling zijn we nog even bij een oude kauridam wezen kijken. Die dammen werden gebruikt om het waterpeil zo te manipuleren dat de stammen via de rivier afgevoerd konden worden. Ze lijken dus absoluut niet op beverdammen of zo.

Kauridam

Na de lunch bij de hut gaan we nog een andere wandeling maken. We gaan niet helemaal tot de volgende dam, zoals we eerst van plan waren. Het wordt erg steil en Hanneke heeft wat last van haar knieën. Toch is ook dit een mooi stuk om te lopen, zeker als we orchideeën en vleesetende planten zien.
In totaal zijn er 's avonds zeven mensen in de hut. Niet echt veel dus. Na de pastamaaltijd nog een spelletje spelen, een biertje drinken (de rugzak was toch bijna leeg) en nog wat kletsen met de anderen voor we om tien uur weer naar bed gaan.

Als we opstaan is het nog wat grijs, maar het weer wordt steeds beter. Wel meer wind dan gisteren, maar ook vandaag gaat in de loop van de dag de korte broek aan. Een heerlijke wandeldag. Een stukje vlak lopen, dalen en via een ''wat'' minder goed begaanbaar pad dalen we verder. Ze onderscheiden hier routes, tramps en nog wat categorieën. Dit is één van de wat minder goed begaanbare. Eerst veel modder, dan veel handen- en voetenwerk. Erg leuk, maar erg zwaar. Een lange pauze bij een oude dam. Deze is duidelijk minder goed geconserveerd dan die van gisteren.
Na minder dan een uur dalen, en een aanvaring met een oude verwarde dame (heks?) zijn we, na een aantal beekdoorsteken, weer terug op de onverharde weg. Om een uur of vier, half vijf zullen we worden opgepikt, dus hebben we nog tijd om een stuk van een ander pad te lopen. Dit pad leidt naar twee kauri's, maar omdat we komende week toch een paar hele grote exemplaren gaan zien houden we het wandelen al snel voor gezien. Lekker een beetje wassen in de beek en in het zonnetje opdrogen; echt vakantie.
De minibus van de hostel laat ons eruit bij de supermarkt en met de boodschappen lopen we naar de hostel. Tent opzetten, douchen en eten koken. Lekker! Karbonades, komkommer en gebakken aardappels op het terras. Omdat het wat frisser wordt blijven we na de afwas binnen en gaan nog wat lezen en drinken.

Tot onze stomme verbazing regent het als we opstaan. Gisterenavond was het kraakhelder en windstil. Vandaag echter een grijze dag met af en toe wat (mot)regen. Gelukkig hoeven we niet te lopen naar het busstation (onze rugzakken zijn om de één of andere onverklaarbare wijze erg zwaar vandaag): de hostel heeft een deal met de busmaatschappij, waardoor er een bepaalde bus daar voor de deur stopt en de passagiers voor onder andere Auckland en Wellington mooi niet hoeven te lopen. Het half uur wachten in het busstation brengen we door met een heerlijke espresso. Ook dit koffietentje is, zoals de meeste hier, voor Nederlandse begrippen ongezellig om te zien, maar schenkt wel kwaliteit.
In nog geen twee uur rijden we naar Auckland. Echt een stad: veel verkeer, opstoppingen en druk. Echter: zoals overal in Nieuw Zeeland géén troep op straat, geen graffiti en geen vandalisme. Wel vreemd: tegen de verwachting in geven automobilisten (behalve op zebrapaden) absoluut geen voorrang aan voetgangers. Dit is overigens de enige activiteit, zover als wij hebben gezien, waarbij de gemiddelde Nieuw Zeelander een stuk minder aardig en vriendelijk is dan de gemiddelde Nederlander.
We lopen naar ons hostel: de Fat Camel Hostel. Een kamer zonder ramen, maar wel schoon, netjes en efficiënt. Een echte stadshostel. Na wat brood met tonijn gegeten te hebben gaan we naar het Aucklandmuseum. Er is een tentoonstelling over ''enge dieren en planten''. Best grappig. Verder heeft het museum wel wat weg van Te Papa, maar dan kleiner en minder uitdagend. De onderwerpen zijn wel redelijk identiek. Het ligt in een oud park met hele bijzondere en grote bomen.
We lopen terug naar het centrum, eten Aziatisch bij een foodcourt (er wonen ontzettend veel Aziaten in Auckland), nemen een kijkje in een gigantische boekenwinkel en drinken nog een kopje espresso. Dan even terug naar de hostel om te douchen en de kleding te wassen. We redden het niet met nog één keer wassen deze reis en omdat we niet precies weten wanneer we weer de kans hebben om het te doen, doen we het nu maar vast.
Nog even een bezoekje aan een grote supermarkt. Onvoorstelbaar hoeveel (hele grote) supermarkten er 24 uur per dag open zijn in dit land. Omdat Hanneke nog honger heeft eet ze nog ergens een patatje in een snackbar en dan gaan we weer slapen.

Oepss... de wekker van de iPod was niet goed ingesteld (de tijd was versprongen omdat de batterij leeg was) en omdat de kamer geen ramen heeft werden we ook niet wakker door het licht. Gelukkig hebben we nog drie kwartier om naar het busstation te gaan en is het slechts een kwartiertje lopen. Alleen het ontbijt schiet er dus bij in, maar dat halen we dan maar op het busstation. Het is even droog, maar er hangen gigantische buien en het waait hard. Het is zomer, maar lijkt wel herfst.
We nemen, via een korte overstap, de bus naar Matakoke. We gaan nu naar het gebied ten noorden van Auckland en bussen rijden hier slechts om de dag. Desondanks stappen we in dit kleine dorp uit om naar het kaurimuseum te gaan. Een goede keuze. Het museum is heel erg goed opgezet en zeer interessant. Vooral de doorsnede van een echte boom maakt veel indruk. Ook de gomtentoonstelling is erg mooi. Van die gom (hars) werd van alles gemaakt, maar ook waren/zijn de klompjes gom soms erg decoratief.
Liftend gaan we verder. Weinig auto's, maar toch hebben we binnen een half uur een lift van een heel aardige deurwaarder. Na een tussenstop in een café voor een eerste biertje komen we aan in Dargaville. Met z'n drieën gaan we naar een café. (Te) (veel) bier in (te) weinig tijd. Erg gezellig. Een biljart waarop de meeste mensen hier ontzettend goed uit de voeten kunnen. We zijn bijna een bezienswaardigheid: erg veel (Nederlandse) toeristen komen hier blijkbaar niet. Na een paar uur gaat Mike, onze liftgever, naar z'n zus die om de hoek woont, maar haalt voor die tijd nog een paar broodjes voor ons en regelt dat we voor 50 dollar een hotelkamer krijgen in het hotel boven de kroeg.
We besluiten eerst nog maar eens wat te gaan eten en als dat gedaan is laten we de bar maar voor wat het is; genoeg alcohol voor één dag. Op de kamer douchen, een spelletje spelen en dan naar bed. Een heerlijk bed en binnen no-time vallen we in slaap.

We hebben geen idee of het ontbijt is inbegrepen dus smeren we maar een eigen boterham op de kamer en verlaten het hotel om verder te gaan liften. Het weer is flink opgeklaard. Liften gaat prima en toch ook weer niet: we hoeven geen enkele keer meer dan een stuk of tien, twintig auto's te wachten. Echter: de liften zijn telkens maar een paar kilometer lang en... er rijden maar een paar auto's per uur. Enfin, we komen er toch en omdat de bus vandaag niet rijdt hebben we eigenlijk geen keuze.
Eén van de liften is van een DOC-medewerker en hij brengt ons naar een bos een flink stuk van de doorgaande weg af. Daar loopt een rondwandeling van ruim een half uur en als we die voltooid hebben brengt hij ons weer terug naar de weg. En hoewel de kauri's in ''zijn'' bos ''slechts'' anderhalve meter in diameter zijn, is de wandeling de omweg waard.
Na nog een (achteraf overbodige) tussenstop bij het informatiecentrum komen we dan toch bij het bos met de dikste bomen. Een korte wandeling brengt ons langs allerlei dikke bomen en dankzij een paar slimme kronkels in het pad staat daar ineens voor onze ogen de één na dikste boom van Nieuw Zeeland. We zijn er stil van (en iedereen die ons kent weet wat dat betekent). Wat een indrukwekkend gezicht! Het oudste levende wezen dat we ooit hebben gezien: de boom is zo'n tweeduizend jaar oud en net zo dik als onze woonkamer breed.
Nog steeds onder de indruk lopen we terug om onze rugzakken te halen. Die hebben we in bewaring gegeven bij een parkeerwachter. Auto's betalen twee dollar, maar wij hoeven niets te betalen. Die man vond het gewoon leuk om te zien hoe onder de indruk wij waren.
Acht kilometer (twee auto's en een kwartier wachten) later zijn we bij de dikste boom. Die maakt eerlijk gezegd minder indruk op ons. René had ons hiervoor al gewaarschuwd. Voor alle duidelijkheid: de boom is natuurlijk nog steeds een bezoek meer dan waard. De boom ligt echter pal naast de doorgaande weg (waardoor het verrassingseffect veel kleiner is) en de bus stopt hier een paar minuten. Vanwege die andere boom zijn we echter twee dagen ''kwijt''', maar dat is het in onze ogen absoluut waard geweest.

De grootste kauri

Anderhalf uur en zeven auto's later hebben we gelukkig toch nog een lift. Kamperen bij de boom is absoluut verboden en het zou me niet verbazen als ze dat ook daadwerkelijk controleren. De langste lift van deze dag brengt ons in Omapere. Bij een hotel kunnen we de tent opzetten en na een kopje espresso in de bar gaan we eerst eten koken. Het is inmiddels bijna half negen, dus de macaroni met tomatensaus gaat er in als koek. Vreemd dat we die saus die we de eerste keer gekocht hebben nooit meer hebben teruggevonden.
In de bar nog een espresso, een biertje en een spelletje en dan naar bed.

Een nacht met veel regen en wind. Overdag valt het wel mee, hoewel er zeker tegen de avond een paar hele pittige buien vallen. Zomer noemen ze dat hier?!
Omdat de bus pas om twee uur gaat hebben we alle tijd. Lekker lang in bed gebleven en de bagage achtergelaten voor een wandeling van zo'n anderhalf uur. Naar een uitkijkpunt bovenop gelopen en via het strand terug. Op de kaap liggen bijzondere zandsteenformaties en aan de overkant van de baai zandduinen. Veel foto's gemaakt. Met de rugzak op lopen we naar de toeristinformation annex busstation zo'n anderhalve kilometer verderop. Ook daar laten we onze bagage achter en lopen terug: de enige horeca zit de kant op waar we vandaan kwamen. Koffie mét in een huiskamer en later nog een hamburger in de snackbar. Smaakt bijzonder goed.
Een busrit van zo'n twee uur naar Paihai. Hoewel het landschap boeiend genoeg is kunnen we onze ogen amper openhouden.
We kamperen weer bij een lodge en boeken een excursie voor de volgende dag. In het dorp is er een fikse stroomstoring, waardoor sommige pinautomaten en koffiezetapparaten het niet doen. Gelukkig heeft niet iedereen er last van, dus slagen onze missies toch. Na boodschappen gedaan te hebben lopen we terug. Tijd om de reservemaaltijd te gaan opeten. We hebben immers na deze plaats nog alleen Auckland op het programma staan, dus eten kopen zal geen problemen geven. Tijdens dit soort reizen houden we altijd een maaltijd achter de hand: je weet nooit waar en wanneer je terecht komt. Al we ook ons toetje op hebben raken we aan de praat met een andere Nederlander en tot we naar bed gaan kletsen we de avond vol. Je kunt goed merken dat we Nieuw Zeeland bijna gaan verlaten: wij zijn nu degene die tips geven in plaats van omgekeerd.

Na het bij de prijs inbegrepen ontbijt lopen we naar de stad om onze excursie te gaan doen. Met in totaal 18 gasten en 3 bemanningsleden gaan we de hele dag met een catamaran op pad. Het grootste gedeelte van de dag varen we overigens op de motor en niet op de zeilen. De Bay of Islands is erg bekend vanwege de vele vaarmogelijkheden, dus we zijn duidelijk niet de enigen op het water. Het weer zit gelukkig redelijk mee: slechts een zeer incidentele bui en vrij veel wind. Voor de meeste is het te koud voor de korte broek.
Het hoogtepunt van deze dag komt al om een uur of elf: dolfijnen. We zien diverse exemplaren, waaronder een jonkie. Ze zwemmen onder, naast, voor en achter de boot. Als je lager op het water zou zitten zou je ze kunnen aanraken. Een ervaring die ons lang zal bijblijven. Het is te koud en ze gaan te snel, maar soms kun je zelfs zwemmen met ze. Dat mag overigens niet als er jongen bij zijn. Voor ons was deze dieren van zo dichtbij kunnen zien al indrukwekkend genoeg.

Dolfijnen

Voor lunchtijd lopen we nog een rondje op een eiland. Mooie uitzichten. Met een motorbootje terug naar de catamaran om te lunchen. Broodjes worst en salade. Met een biertje erbij in het zonnetje zitten; net een echte vakantie.
Na de lunch varen en zeilen we terug naar Paihai. Tijd voor koffie met appeltaart op een terrasje uit de wind en in de zon. Nog even door het centrum geslenterd, maar veel meer dan boekingskantoren (zeilen, varen en vissen), horeca en souvenirshops is er niet. Wat drinken en lezen bij de hostel vinden we een betere optie, dus dat doen we dan ook maar.
Koken doen we in de hostel, maar koffie drinken we in een café; dat is nu eenmaal lekkerder dan oploskoffie. En na lezen en kletsen met andere gasten duiken we voor de laatste keer deze reis de tent en slaapzak in. In deze tent zullen we waarschijnlijk sowieso niet meer slapen: die is ''op''. Omdat we het idee hebben dat dat toch wel erg snel is voor een tent in deze prijsklasse nemen we hem nog wel mee terug naar Nederland om daar eens te vragen hoe en wat. (Noot: en dat is een goede zet geweest: we hebben, ondanks vier jaar redelijk intensief gebruik, het aanschafbedrag terug gehad. Hulde voor Haglofs! Waarschijnlijk onnodig te melden dat we weer dezelfde tent hebben gekocht).

Om acht uur met de bus naar Auckland, dus vroeg op. Blijkbaar te vroeg, want in de bus slapen we verder. Na de koffiestop van tien uur rijden we over een ''bekende'' weg en om kwart over twaalf zijn we in Auckland. Met een stadsbus gaan we naar de hostel, waar we de eerste nacht ook hebben geslapen. Die is toen erg goed bevallen. Wel hebben we nu een twin in plaats van een double: het is inmiddels hoogseizoen, dus het wordt steeds moeilijker een kamer te vinden.
Inchecken kan nog niet en omdat het kantoor gesloten is laten we onze bagage achter, eten een hamburger en lopen naar het centrum. Een beetje rondgeslenterd in en langs winkels en een hoop geld uitgegeven. Hanneke koopt wat schaaltjes (bijna een hobby van haar) en verder kopen we nog wat kook- en wandelboeken, een kalender en twee buitensporthanddoeken. Die laatste waren 50% afgeprijsd en we waren toevallig net van plan ze toch al aan te schaffen; een meevaller.
Even terug naar de hostel, spullen uitgehangen en opgeruimd en weer terug naar het centrum om wat te eten. Natuurlijk weer naar de foodcourt. Na nog een espresso bij Starbucks met de bus naar de hostel. Douchen en voor de laatste keer deze reis de was doen. Als ook dat gedaan is drinken we nog een afzakkertje, lezen een boek uit de hostel en gaan slapen. Voor het eerst sinds weken niet samen in één bed, maar in een stapelbed.

Ontbijt in de stad. Het kost wat moeite om een restaurant te vinden waar we allebei iets van onze gading vinden, maar het lukt tenslotte toch. Dan met de bus naar de dierentuin. Het miezert af en toe, maar lijkt prima weer voor de dierentuin. Een misvatting: al snel begint het te stortgieten en pas later in de middag wordt het droog. Dan wordt het ook mooi weer overigens.
De dierentuin is al wat ouder, maar de hokken zijn wel heel mooi en ruim. Vooral de apenafdeling is de moeite waard. En natuurlijk hebben ze ook hier twee kiwi's. Ze komen vlakbij de glazen voorruit, waardoor we ze heel goed kunnen zien.
Met de bus terug naar de stad en na de lunch met de ferry naar Devenport. Een leuk stadje, maar erg toeristisch. Vanaf de 81 meter hoge vulkaan heb je een geweldig uitzocht op de stad. Weer terug met boot en bus. Lang leve onze dagkaart voor het openbaar vervoer (die zelfs minder kost dan een retourtje met de ferry). Na nog wat winkelen gaan we terug naar de hostel om Kees en Marien, de twee neven van Hanneke, op te wachten.
Met z'n vieren gaan we uiteten. Vlakbij de hostel en lang wachten op eten en drinken. Wel lekker, maar de toetjes en koffie halen we maar bij Starbucks. Als die gaat sluiten nemen we afscheid en gaan richting hostel en bed. 

Ingepakt en naar de stad gelopen voor ontbijt. Het giet, maar omdat het buien zijn zal de regenjas toch de rugzak ingaan. We slenteren nog wat door de stad en gaan terug naar de hostel. Het taxibusje dat ons naar het vliegveld brengt is veel te laat (zou dat hier soms een gewoonte zijn?), maar dat hadden we al ingecalculeerd.
Om het wachten op het vliegveld wat te veraangenamen drinken en eten we nog wat. We houden (in ieder geval voor ons doen) een recordbedrag aan vreemde valuta over. Scheelt weer pinnen in Bali.
Een tussenstop in Brisbane (en weer moet iedereen het vliegtuig uit) en een controle van Hanneke op explosieven (zou dat komen omdat ze een explosief type is? ;-)), redelijke maaltijden en whisky/cola met ijs en Marbles van Marillion op de iPod. Vliegen is dan bijna leuk; jammer dat het zo lang duurt.
Plaatselijk tijd kwart over acht 's avonds komen we aan op Bali. Lang wachten op de rugzakken en maar een taxi en hotel op het vliegveld geboekt. Een nacht, inclusief ontbijt kost zo'n 25 euro. Vast te veel, maar we hebben geen zin in zoeken.
Nog wat eten en een vruchtensap in de bar, een duik in het koude zwembad en naar bed. Het is nog geen elf uur, maar voor ons gevoel alweer bijna ochtend.

terug naar index

Klik hier om te lezen hoe deze reis verder is verlopen.

Terug naar (overige) vakanties.

Terug naar de startpagina.